ความเดิมตอนที่แล้ว >> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Sword Series : Sword 1 [ตอนที่ 4]
สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าโนบิตะและเดคิสุงิคือ ห้องทดลองลับชั้นใต้ดินขนาดใหญ่และมีชายแก่คนนึงยืนหันหลังให้พวกเขาอยู่
"ฉันได้ยินเรื่องของพวกเธอมาเยอะแล้ว.... ..."
เขาพูดทั้งๆที่ยืนหันหลังอยู่
ก่อนจะหันหน้ามาพูดกับพวกโนบิตะแบบเต็มตัว
ชายคนนั้นบอกว่า เขารู้จักพวกโนบิตะและเดคิสุงิที่เป็นกลุ่มเด็กแสบ
ที่รอดชีวิตจากการทำลายล้างอัมเบรล่ามาหลายปี...
เขาบอกว่ายังไงซะ อัมเบรล่าก็ไม่มีวันตาย
แม้จะถูกทำลายมากไปเท่าไหร่
แต่ก็ยังฟื้นกลับขึ้นมาใหม่ได้ทุกครั้ง
(คนพิมพ์ : ไฮดร้าเหรอวะ!?)
อีกครั้งยังพูดบ่นถึง "ไอ้เจ้านั่น" ซึ่งเป็นคนขโมยเอาตัวอย่างไวรัสสายพันธุ์ใหม่ไป
"คนๆนั้น หรือว่า!! คนที่กลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดตอนนั้น..."
นั่นทำให้โนบิตะเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้ว่า ชายที่กลายเป็นสัตว์ประหลาดได้พูดถึงศาสตราจารย์ที่เขาทำท่าทางกลัว ก็คงหมายถึงศาสตราจารย์คนนี้นี่เอง ดูเหมือนว่าเขากำลังทำการทดลองบางอย่างอยู่
ศาสตราจารย์ก็พูดบอกว่า โนบิตะคงจะพบกับชายคนนั้นแล้วสินะ
ศาสตราจารย์เล่าให้ฟังว่า หมอนั่นเกิดอยากเป็นคนดีขึ้นมาเลยพยายามจะขโมยตัวอย่างไวรัส
สายพันธุ์ใหม่ที่กำลังจะพัฒนาขึ้นจาก "แหล่งต้นกำเนิด" ขึ้นมาไม่นานอีกทั้งยังทำลายห้องทดลองบางส่วนทำให้ไวรัสแพร่ระบาดภายในห้องทดลองและหลุดรอดออกไปทั่เมืองนี้
แถมยังจะพยายามหนีออกไปอีก
แต่หนีไม่ได้ อีกทั้งยังเข้าใจผิดว่าโนบิตะและเดคิสุงิเป็นคนที่ศาสตราจารย์
ส่งมาตามล่า จึงตัดสินใจฉีดไวรัสชนิดใหม่เข้าไปในร่างกายตัวเองจนเป็นสัตว์ประหลาด
"นี่คุณวางแผนคิดจะทำอะไรกันแน่...!?"
"เรื่องนั้น ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคำถามเธอ และอีกอย่าง เธอน่าจะระวังด้านหลังให้ดีนะ เดคิสุงิคุง"
ทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้น เดคิสุงิรีบหันหลังกลับไปมองด้านหลังตัวเองก็พบกับ...
ความว่างเปล่า...
ไม่ใช่ด้านหลัง!! แต่เป็นข้างบน!!
มีอะไรบางอย่างร่วงลงมาจากเพดานขวางทางเดคิสุงิกับโนบิตะไว้
มันเป็นชายหัวโล้นร่างยักษ์ในชุดแจ๊คเก็ตสีเขียว
ใช่แล้วมันคือ...!!!
ไทแรนท์! T-103
!!!!!!!!!!!!!!!!
ชั่วพริบตามันยื่นหมัดชกเข้าใส่เดคิสุงิอย่างจัง
"อ้าาาาาาาาก!!!"
เดคิสุงิถูก T-103 อัดจนกระเด็นไปกระแทกกับผนังห้องจนเลือดสาดกระจายและสลบไป
"เดคิสุงิ!!!"
จากนั้น T-103 ก็หันหน้ามามองทางโนบิตะบ้าง
ศาสตราจารย์หัวเราะเสียงดังลั่น
"ขอให้สนุกกับการเป็นคู่ซ้อมเจ้านี่ก่อนละกัน
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"
แล้วศาสตราจารย์ก็เดินออกจากห้องพร้อมเสียงหัวเราะโดยทิ้งให้ T-103 ซึ่งเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัว
ที่สามารถควบคุมได้ ให้จัดการพวกโนบิตะที่อยู่ด้านหลัง...
"แก.....!!!"
โนบิตะชักมีดออกมาอย่างไวพร้อมพุ่งเข้าจู่โจม T-103 ทันที
การต่อสู้อันดุเดือดระหว่าง T-103 กับโนบิตะได้เริ่มต้นขึ้น
อาวุธที่โนบิตะมีอยู่ในมือคือมีดเพียงเล่มเดียวเท่านั้น...
โนบิตะซึ่งมีพลังมหาศาลใช้มีดซัดเข้าจู่โจม T-103 อย่างต่อเนื่อง
เขาจึงรีบเข้าไปดูอาการของเดคิสุงิ
"เดคิสุงิ!! เดคิสุงิ!!"
ระหว่างนั้นเอง ก็มีเสียงประกาศแจ้งเตือนมาว่า ระบบทำลายสถาบันวิจัยแห่งนี้เริ่มทำงาน
"อูยยย โนบิตะคุง...."
เดคิสุงิเริ่มฟื้นตัวขึ้นมาแล้ว... ซึ่งโชคดีมากที่หมัดที่แรงเทียบเท่ากระสุนปืนใหญ่
ไม่เร็วพอที่จะเล็งชกใส่เดคิสุงิที่กำลังหลบอย่างเต็มสปีดจนเลี่ยงจุดตายไปได้
"เดคิสุงิ แย่แล้ว!! เราต้องรีบหนีออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด"
ไม่รอช้า โนบิตะกับเดคิสุงิจึงรีบวิ่งไปยังประตูทางออกฉุกเฉินที่อยู่อีกฝั่งของห้องทดลอง
"ลิฟต์อยู่นั่นไง!!!"
แล้วก็มาถึงประตูลิฟต์
แต่ก่อนที่พวกเขาทั้งสองคนจะถึงหน้าลิฟต์....
เจ้าคนที่กลายเป็นสัตว์ประหลาดหน้าคนที่ทั้งสองเคยสู้ด้วยก็พังเพดานถล่มลงมาดักหน้าพวกเขา!!
"ปัดโถ่โว้ย!! เราไม่มีเวลาแล้วนะ.."
แล้วระบบก็แจ้งเตือนสัญญาณเตือนภัย
อีก 5 นาที ระบบทำลายตัวเองจะเริ่มทำงาน
เป้าหมายคือ จะต้องจัดการเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้และหนีขึ้นไปในลิฟต์ภายใน 5 นาทีให้ได้... การต่อสู้ภายในเกม โนบิตะจะใช้เพียงมีดเล่มเดียวจัดการมันเท่านั้น ซึ่งมันค่อนข้างอึดมาก... การใช้มีดอย่างเดียว ไม่สามารถจัดการมันได้ทันเวลา ดังนั้นภายในเกม จะต้องล่อมันให้เข้ามาอยู่ในเส้นทางปืนของเดคิสุงิเพื่อให้เดคิสุงิช่วยยิงตอดกำลังมันให้ได้มากที่สุด
แต่ในเกมต้องคอยระวังด้วย ถ้าหากโนบิตะเข้าไปขวางทางปืนอาจจะโดนเดคิสุงิยิงหัวหลุดได้
ขอตัดฉากมาอย่างไว โนบิตะกับเดคิสุงิ สามารถร่วมมือกันจัดการสัตว์ประหลาดหน้าคนได้อย่างทันเวลา
แต่มันก็หนีไปได้ เพราะทั้งคู่ไม่มีอาวุธแรงพอที่จะสังหารมัน....
"รีบหนีขึ้นลิฟต์กันเถอะ!!"
"อือ!!!"
ซึ่งทั้งคู่ไม่รู้เลยว่า T-103 ที่โนบิตะจัดการไปยังไม่ตาย และมันกำลังไล่ตามหลังทั้งคู่มา
แต่ทว่า......
ตัดกลับไปในลิฟต์
"จบแล้วสินะ"
โนบิตะเริ่มรู้สึกโล่งอกที่หนีทันออกมาได้อย่างฉิวเฉียด....
"อืม ก็น่าจะเป็นแบบนั้น...."
หลายนาทีต่อมา...ที่ชั้น 1 ของอาคาร
ประตูทางลับได้เปิดออก
โนบิตะก็ออกมาจากห้องลับที่พาเขาเข้าไปสู่ห้องทดลองนรก
"ให้ตายสิ....กว่าจะออกมาจากห้องทดลองนั่นได้"
ถึงแม้ว่าลิฟต์ฉุกเฉินจะพาโนบิตะกับเดคิสุงิหนีมาได้ก่อนระบบทำลายตัวเองเริ่มทำงาน แต่ว่า ลิฟต์กลับหยุดชะงักกลางทาง อีกทั้งต้องหาทางออกใหม่นานหลายนาทีกว่าจะมาถึงตรงนี้ได้อีก
"รีบไปหาคนอื่นกันเถอะ รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้"
"อืม"
ทันทีที่โนบิตะกับเดคิสุงิออกมายังห้องโถงใหญ่ที่คาดว่าน่าจะมีผู้ลี้ภัย
หลายคนรวมถึงเพื่อนๆเขารออยู่
แต่สิ่งที่พวกเขาทั้งสองพบคือ...
ซากศพประชากร ผู้คนจำนวนมากที่ถูกเหล่าอาวุธชีวภาพที่มาจากไหนไม่รู้บุกฆ่าตายจนเกลี้ยง
"นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกันขึ้นวะเนี่ย!!!!?"
และในตอนนั้นเอง ก็มีเด็กผู้หญิงในสภาพเลือดท่วมกายพยายามลากสังขารตัวเองมาหาทั้งคู่
"โนบิตะคุง..... เดคิสุงิคุง....."
"คุณเซย์นะ!!!!? "
"ทุกอย่างจบแล้ว!! ทุกคนตายหมด!!!"
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดคือ....พวกโนบิตะไม่สามารถหยุดยั้งและจัดการต้นตอความชั่วร้ายและ"ศัตรูที่แท้จริง" ภายในสถานที่แห่งนี้ได้ โดยเฉพาะ T-103 ที่ไล่ตามพวกโนบิตะมา ไม่ได้ตามมาเจอพวกโนบิตะ แต่มันกลับใช้ทางลัดล่วงหน้าขึ้นมาถึงบนพื้นดินก่อนพร้อมกับเหล่าสัตว์ประหลาดและฝูงอาวุธชีวภาพที่ตามมาจากห้องทดลองใต้ดินทั้งฝูง .... ผู้คนที่กำลังรอการลี้ภัยก็ถูกพวกมันฆ่าตายหมด
ในระหว่างที่โนบิตะกับเดคิสุงิกำลังจะเข้าไปช่วยเซย์นะ
ปรากฏว่ามีฮันเตอร์ตัวหนึ่ง ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเธอ
พร้อมกับง้างแขนขึ้น แล้วก็...
ปึ้ดสสส์!!!!!
คอของเซย์นะหลุดหายกระเด็นไปต่อหน้าต่อตาทั้งคู่
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!
"ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้... เรา...ช่วยใครไม่ได้เลย......!"
จากนั้นเกมก็ขึ้นหน้าเครดิตและ(ตัด)จบอย่างสวยงาม
ปิดท้ายด้วยโลโก้เกม
==================================================================
หลังจากที่เล่นจบรอบที่ 1 (เล่นรอบแรกยังไงก็ได้แต่ฉากจบแบบนี้แหละ)
ก็เข้าสู่ฉากเสริม ซึ่งทางคนสร้างเกมก็ได้ทิ้งท้ายไว้หลายๆอย่าง
ตัวทหารก็บอกว่า "ถ้าเล่นรอบแรกได้ Bad End ก็ลองเล่นรอบที่ 2 ดูสิ"
แถมยังมีตัวจอมมารมาหัวเราะ ฮ่าๆๆๆ ชอบใจอีก
แล้วพอไปคุยกับเซย์นะเธอก็บอกเราด้วยสายตา Empty Eye ว่า..
"เกมนี้ตัดจบได้เxี้ยมากค่ะ...."
เมื่อคุยกับยมทูตก็บอกว่าให้ลองเล่นใหม่รอบที่ 2 เอา
จากนั้นให้ไปคุยกับจุดเซฟใกล้ๆเพื่อเซฟและโหลดใหม่รอบที่ 2 กลับมาเล่น
คนเขียน : เราเองก็คงอยากจะพูดเหมือนเซย์นะนั่นล่ะ
"เกมนี้ตัดจบได้เxี้ยมากค่ะ...."
to be continued....
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น