โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 35] [Normal End]

และแล้วก็มาถึงเนื้อเรื่องตอนจบพอดี... หลังจากที่ได้อ่านความเดิมในตอนที่แล้ว 

>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 34]

พวกโนบิตะได้หลบหนีออกจากสถาบันวิจัยของอัมเบรล่าสาขาฮอกไกโดจนมาจนมุมที่บนสะพานใหญ่ ที่ซึ่งมีซุปเปอร์ไทแรนท์ดักรอคอยอยู่ข้างหน้า (พร้อมกับพังพื้นสะพานเละเทะจนไม่สามารถขับรถต่อไปได้) ส่วนทางด้านหลังก็มีฝูงฮันเตอร์ตามมา  

โนบิตะ ลิทชี่ และซาช่า อาสาต้านไทแรนท์ไว้โดยให้พวกเซก้าคอยดูแลเด็กๆที่เหลือในการต้านทานพวกฮันเตอร์อยู่ทางด้านหลัง... การต่อสู้ที่ดุเดือดและบทสรุปของเรื่องราวต่างๆ ได้มาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว

บทที่ 35 (ตอนจบ)

คำสั่งเสีย

"มันวิ่งตรงมาทางนี้แล้ว...!!!"

โนบิตะอาสาออกไปรับหน้าไทแรนท์ในระยะประชิดพร้อมกับใช้ปืนพกพยายามเล็งยิงไปที่ตา...

แต่มันเคลื่อนที่ได้เร็วมากจนมันประชิดตัวโนบิตะ...

"แย่แล้ว!!!"

"ไอ้หนู อันตราย!!!"

ในช่วงที่ไทแรนท์หวดกรงเล็บลงมาใส่โนบิตะ ลิทชี่ก็หยิบ RPG ขึ้นมายิงใส่สกัดมันไว้

กระสุนจรวดที่พุ่งมาเลียดพื้นสร้างความตกใจให้กับไทแรนท์

ตูม!!

"เหวอ!!!!"

แรงระเบิดนั้นทำให้ โนบิตะกระเด็นไปอีกทางหนึ่ง 

เป้าหมายของลิทชี่ที่ยิง RPG ออกไปก็เพื่อช่วยให้โนบิตะรอดพ้นจากคมเขี้ยวของไทแรนท์

แต่ไทแรนท์นั้นไม่เป็นอะไรมาก และถูกดึงความสนใจมาทางลิทชี่

"หัวหน้า!! มันหันไปทางหัวหน้าแล้วนะ!!!"

"ก็สนุกสิ!!"

แต่หัวหน้าลิทชี่ยังคงใจเย็นพร้อมกับนั่งลงเล็ง RPG ไปทางมัน

พร้อมกับยิงกระสุนหัวจรวดใส่

หัวจรวดนั้นพุ่งไปทางไทแรนท์อย่างเร็วและดูเหมือนจะไม่พลาดเป้า!!

แต่มันกลับใช้มือขนาดยักษ์ของมันรับจรวดไว้ได้

"เฮ้ย!!!!!"

นอกนั้นไม่พอ มันยังใช้มือบีบจรวดส่วนไอพ่น...

ทำให้มันพุ่งขึ้นไปบนฟ้า

พร้อมกับตกลงมาทางลิทชี่

บรึ้ม!!!

ลิทชี่กระโจนหลบระเบิดอย่างรวดเร็ว

พร้อมกับพยายามยันตัวลุกขึ้น

"หัวหน้าอันตราย!!!!"

ในชั่วพริบตาไทแรนท์ก็บุกประชิดตัวลิทชี่พร้อมกับง้างแขนขึ้น

เขาจึงรีบตั้งการ์ดยกขึ้นมากันไว้

การตั้งการ์ดช่วยลดแรงกระแทกจากการต่อยของมัน แต่มันก็งัดเขาลอยขึ้นไปกลางอากาศ

พร้อมกับใช้มืออีกข้างตบเข้ากลางตัว

ลอยละลิ่ว!!!

"ไอ้เจ้าบ้าเอ้ย!!!"

ซาช่าพยายามยิงปืนกลกราดใส่ไทแรนท์เพื่อให้มันดึงความสนใจมาทางเธอ

และในช่วงที่ไทแรนท์กำลังสับสนอยู่นั้น 

ชั่วพริบตา โนบิตะก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหน้าระหว่างซาช่าและไทแรนท์พร้อมกับปืนพก

"ทางนี้โว้ย!!!"

หลังจากที่ตะโกนเรียก โนบิตะก็ใช้ปืนพกเล็งยิงปืนใส่ดวงตาของซุปเปอร์ไทแรนท์ตัวนั้นอย่างแม่นยำ

"ตอนนี้แหละครับ!!! คุณลิทชี่!!"

"เยี่ยมมากไอ้หนู.... เท่านี้แหละ จบสักที...."

ไทแรนท์ที่กำลังตาบอดไม่อาจจะมองเห็นจรวด RPG ที่ลิทชี่ยิงออกมาทัน ในที่สุด จรวด RPG นั้นก็ยิงพุ่งเข้าใส่เต็มร่างของมัน

ตูม!!!!

ไทแรนท์ถูกกำราบได้ในที่สุด....

พวกเขาทั้ง 3 คนสามารถล้มสุดยอดอาวุธชีวภาพได้อย่างรวดเร็ว....

ลิทชี่พูดขึ้นมาว่า "เป็รไงล่ะ ไอ้หนู เห็นฝีมือหรือยัง!!"

และในตอนนั้นเอง พวกเขาทั้ง 3 ก็ได้ยินเสียงมาจากทางด้านหลัง

"โนบิตะคุง!!!"

นอกจากเดคิสุงิแล้วยังมีเสียงของเซก้าดังตามมาด้วย

"หัวหน้า!!!"

ลิทชี่ที่ได้เห็นท่าทีรีบร้อนของเซก้าและเด็กคนอื่นๆที่วิ่งตามมาตกใจจึงรีบถามขึ้นมาว่า..

"มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ... กลับมาทำไม แล้วพวกฮันเตอร์..."

ยังไม่ทันที่ลิทชี่พูดจบ เขาก็มองเห็นพวกฮันเตอร์จำนวนมาที่วิ่งไล่ตามเซก้ากลับมา เซก้ารีบบอกสถานการณ์ว่า ตอนนี้พวกฮันเตอร์นับพันตัวแห่กันมาทางนี้ไม่หยุดไม่หย่อนเลย

นอกจากนั้นซาช่ายังพูดกับลิทชี่ขึ้นมาว่า..

"แย่ล่ะสิ ทางนี้ก็มีด้วย"

นอกจากฮันเตอร์ที่ไล่ตามหลังพวกเซก้าแล้ว ฮันเตอร์ที่ว่ายน้ำได้อย่างพวกฮันเตอร์แกมม่าก็ปรากฏตัวออกมาจากแม่น้ำตรงรอยแตกดักหน้าพวกเขาเช่นกัน ตอนนี้พวกเขาถูกฝูงฮันเตอร์ล้อมไว้หมดแล้ว

"ให้ตายสิ ดันมาถูกล้อมในที่แบบนี้ซะได้!"

จากนั้นลิทชี่จึงออกคำสั่งให้ทุกคนต้านพวกฮันเตอร์ที่บุกกระหน่ำเข้ามาเอาไว้ให้ได้ เขา ซาช่า และโนบิตะจะจัดการพวกทางด้านหน้าเอง และให้พวกเซก้ายิงต้านด้านหลังเอาไว้

ฮันเตอร์ที่กรูกันเข้ามาจำนวนมากถูกพวกลิทชี่และโนบิตะยิงตาย

แต่พวกที่เหลือก็บุกเข้ามาไม่หยุดไม่หย่อน...

พวกเขาต่อสู้กันจนหลังชนฟ้าและยืนพิงรถแก๊สที่พวกเขานั่งมา... พวกเขาไม่มีทางหนีจากเงื้อมมือจากฮันเตอร์พวกนี้ได้ ยิ่งหนีลงน้ำยิ่งไม่ต้องพูดถึง เพราะพวกมันดักไว้ทุกทิศทาง

การต่อสู้ที่ยืดเยื้อดำเนินต่อไป กระสุนเริ่มเหลือน้อยลงไปทุกที จนซูเนโอะเริ่มทนไม่ไหว

"ไม่ไหวแล้ว!!! พวกฉันยังไม่อยากตายที่นี่นะ!!"

"หนวกหูน่า!! ซูเนโอะ!!!

อย่ายอมแพ้ตรงนี้สิเฟ้ย!!"

ไจแอนท์ตะโกนอย่างอารมณ์เสีย ทางด้านเขาก็ตึงเครียดไม่แพ้กัน...

"หึ...พูกได้ดีนี่ เจ้าอ้วง(กอริลล่า)"

ซาช่าแอบพูดแซวขณะที่ใช้ปืนกลกระหน่ำยิงฮันเตอร์ฝูงหนึ่งจนตาย

"หนวกหู!!!!"

ลิทชี่ประเมินสถานการณ์แล้วว่าหากการต่อสู้ยืดเยื้อไปกว่านี้ล่ะก็พวกเขาแพ้แน่...

และในตอนนั้นเองก็มีฮันเตอร์อัลฟ่าตัวหนึ่งกระโดดขึ้นมาบนสะพานปรากฏตัวด้านหน้าโนบิตะที่ยืนอยู่ใกลกับรถอย่างกระทันหัน

"เหวอ!!!! มันขึ้นมาจากแม่น้ำนี่!!!"

"โนบิตะคุง อันตราย!!"

เดคิสุงิที่อยู่ใกล้มากที่สุดรู้ตัวอย่างรวดเร็วจึงใช้ปืนลูกซองยิงใส่ฮันเตอร์อัลฟ่าตัวนั้น

และนั่นเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่เขาไม่คาดคิด เพราะกระสุนที่ยิงออกไปนั้นได้เด้งสะท้อนหนังหุ้มของฮันเตอร์พุ่งตรงใส่ถังแก๊สที่รถจนเป็นรูอย่างแม่นยำ

"แย่แล้ว!!!"

ถังแก๊สที่รถเกิดประการไฟจากความร้อนของกระสุน

หัวหน้าลิทชี่เห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งเข้าไปใกล้กับที่อยู่ใกล้สุดซาช่าพร้อมกับตะโกนเสียงดังว่า...

"หนี...ปะ..."

ตูม!!!!!

รถแก็สเกิดการระเบิดอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างพร่ามัวและมืดมนไปหมด พวกโนบิตะและลิทชี่ถูกแรงสะเก็ดระเบิดจนกระเด็นบาดเจ็บสาหัสจำนวนมาก .... เหลือเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังมีสติอยู่...

คนที่ยังมีสติอยู่ ณ ตอนนั้นคือ เซย์นะ.... เธอได้รับการปกป้องจากเซก้าอย่างทันท่วงทีจึงรอดพ้นจากการหมดสติเนื่องจากถูกแรงระเบิดทำลายจุดสำคัญไปได้ แต่เซก้าตอนนี้กลับล้มลงนอนจมกองเลือดบนพื้น

สิ่งที่เธอมองเห็นด้วยสายตาที่พร่ามัวของเธอตอนนี้คือ ลิทชี่ที่ยืนอยู่เบื้องหน้าตน เขาหันหลังให้กับเธอ เธอสังเกตเห็นว่าตามร่างกายของเขามีเลือดท่วมกาย

"พะ...พอกันที...กับเรื่องบ้าๆนี่....

ฉะ ฉัน ฉันจะ กลับบ้าน...."

ดูเหมือนว่าแรงระเบิดที่เกิดขึ้นนั้นจะไปสร้างความเสียหายให้กับสมองในส่วนของการรับรู้และความทรงจำของลิทชี่อย่างแสนสาหัสจนกู่ไม่กลับ และเริ่มเป็นบ้า เขายังคงเดินหน้าไปอย่างโซซัด โซเซ โดยไม่รู้ว่า ฝูงฮันเตอร์ยังคงล้อมรอบพวกเขาอยู่ และแล้ว เขาก็เดินไปจนถึงด้านหน้าของฮันเตอร์ตัวหนึ่ง

"พอ กัน ที กับ สงคราม บ้าๆ ฉันจะกลับ จะกลับ.."

เขายังคงบ่นพร่ำเพ้อออกมาอย่างไร้สติ จนกระทั่งสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่อยู่ใกล้ๆ

"หืม?"

"ตรงนี้น่ะ... โทชิบะ...งั้นเหรอ.. ?

โตชิบ้า... ใช่ไหม? "

แต่สิ่งที่เขาพูดอยู่ด้วยไม่ใช่โทชิบะคนที่เขาแอบชอบแต่เป็น...

"เธอ..มา..รับ...ฉัน....แล้ว... สิ..."

ปึ้ดสส!!!!

ยังไม่ทันที่ลิทชี่พูดจบ เขาก็ถูกฮันเตอร์ตัวนั้นตบจนหัวหลุดเลือดสาดกระจาย!!!

ต่อหน้าต่อตาเซย์นะที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด แต่ไม่อาจจะขยับตัวได้

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

แล้วฮันเตอร์ที่ฆ่าลิทชี่ก็ขยับเข้าไปหาเซย์นะ เพื่อไล่กำจัดสิ่งที่มีชีวิตอยู่ทั้งหมดตามที่ถูกโปรแกรมไว้ในหัว เซย์นะตกใจมากแต่เธอก็ไม่อาจจะขยับไปไหนได้

(ไม่นะ....ไม่!!!)

แต่แล้วในตอนนั้นเอง เซก้าที่บาดเจ็บสาหัสเจียนตาย ก็ใช้กำลังเฮือกสุดท้ายที่มีอยู่ กัดฟันทนความเจ็บปวดจากบาดแผลที่ไหลโทรมร่างคว้าปืนขึ้น

พร้อมกับกราดกระสุนยิงใส่ฮันเตอร์ที่เข้าไปใกล้เซย์นะ พร้อมกับหันปากกระบอกปืนไปข้างนอกเพื่อยิงต่อสู้กับฝูงฮันเตอร์ที่เหลืออยู่ที่กรูกันเข้ามาจนหมด... ในสภาพเลือดไหลโทรมกาย

หลังจากที่เขากราดยิงกระสุนใส่ฮันเตอร์ที่เขาคาดว่าน่าจะเป็นตัวสุดท้ายจนตายหมด เขาก็ล้มลงไปบนพื้นสิ้นใจตายในทันที...

แต่ก็ยังมีฮันเตอร์แกมม่าตัวหนึ่งที่หลุดรอดจากการกระหน่ำกระสุนของเขาได้ และเจ้าตัวนั้นก็สังเกตเห็นเซย์นะ

"มะ...ไม่นะ.... อย่าเข้ามา!!!"

มีเพียงอีกคนที่ได้สติอยู่ ณ ตอนนั้นก็คือ...

(อึก....อุ...?)

เธอรอดจากการหมดสติได้เพราะถูกลิทชี่ช่วยบังเอาไว้

ซาช่าที่พึ่งได้สติ เห็นเซย์นะตกอยู่ในวิกฤติจึงยกปืนพกขึ้นมา....เธอพบว่าร่างกายของเธอนั้นบาดเจ็บสาหัสมากแถมยังมีเศษเหล็กเสียบอยู่ตรงท้องด้วย แต่ตอนนี้เธอพยายามสะกดกลั้นความเจ็บปวดและเล็งปืนเพื่อช่วยเซย์นะ

แล้วฮันเตอร์ตัวนั้นก็จับร่างของเซย์นะเตรียมที่จะยัดเข้าปาก!!

ซาช่าพยายามเหนี่ยวไกแืนพกในมือแต่ปรากฏว่ากระสุนหมด... !!

"ไอ้เจ้าสักปาหลาด!!!"

พรึ่บ!!!!

ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ เซย์นะรู้สึกได้ว่าตัวเองถูกปล่อยออกจากมือของฮันเตอร์และกระเด็นตกมาบนพื้นถนนที่แข็งกร้าว.... เธอพยายามลุกขึ้นและหันหน้าไปมองสิ่งที่เกิดขึ้น...

ซาช่าคว้ามีดขึ้นมาแทงศีรษะของฮันเตอร์แกมมาจนทะลุไปถึงสมองจนตายสนิท

แต่มือที่แข็งกระด้างของมันก็ดันเศษเหล็กที่ปักอยู่ตรงท้องของซาช่าจนทะลุเช่นกัน

ร่างของฮันเตอร์และซาช่าล้มลงบนพื้นทั้งคู่ในสภาพจมกองเลือด มีเพียงซาช่าเท่านั้นที่ยังหายใจรวยริน

"คุณซาช่า!!! ทำใจดีๆไว้นะคะ!! คุณซาช่า!!!"

เซย์นะพยายามฝืนร่างกายที่เจ็บปวดของเธอเข้ามาดูอาการของซาช่า เธอพยายามใช้มือกดปากแผลที่เปิดออกตรงท้องของซาช่าที่ถูกย้อมไปด้วยเลือดสีแดงและไหลออกมาไม่หยุด

"ไม่...มี...ปะ...โยด...หลอก

บาดแป๋ ใหญ่ไป...ฉันคงอยู่..ได้..ไม่..นาน"

"ไม่จริงน่า อย่ายอมแพ้สิคะ! เรื่องแบบนั้นน่ะ!!!"

เซย์นะไม่เลิกล้มความพยายามที่จะช่วยซาช่าแม้ว่าร่างกายตัวเองจะสาหัสแค่ไหน ถึงแม้ความหวังจะริบหรี่เต็มที แต่เธอก็ไม่อยากให้มีใครตายตรงนี้

จากนั้นซาช่าก็ได้ฝืนพูดออกมา

"ทั้งหัวหน้า... เซก้า....ตายหมกแล้ว ซีนะ...

รีชิสซ่า ยาโนฟ เอสตาก็..ด้วย"

"แต่พวกยูบีชีเอช..ก็ตำหน้าตี้ ของตนเองได้ดีแล้วล่ะนะ"

"แค่ก แค่ก!!"

ซาช่าเริ่มไอออกมาเป็นเลือด...

"ไม่นะ คุณซาช่า..."

"เทอ ต้องเอา..ข้อมูน ในรถ หัวหน้าไป...

ปิดฉาก..เลื่องทั้งหมด..."

"รีบ...เอา....ไป"

สิ่งที่ซาช่าพูดคือการที่เธออยากให้เซย์นะส่งข้อมูลเชื้อไวรัสที่เก็บอยู่ในรถของหัวหน้าที่ยังไม่ติดไฟนี้ไปให้กับทางรัฐบาลเพื่อที่จะยุติเรื่องของอัมเบรล่าทั้งหมด

"แค่ก!!!"

ซาช่ากระอักเลือดออกมาอีกครั้ง

"คุณซาช่า!!!"

ความหวังเริ่มริบหรี่เต็มที...

"สุดท้ายนี้.....ฉัน อยากได้ ยินคำกล่าวลา

เป็น ภาษา ญี่ปุ่ง จังเลย"

"ทำใจดีๆไว้นะคะ!! อย่าพึ่งตายนะคะ!! คุณซาช่า!!"

"...ฉัน..เหนื่อย...มา..มาก..ปอ..แล้วนะ.....ยัยเด็ก..บ้า..เอ้ย...."

"เอ๊ะ?"

"อะ ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

ซาช่าหัวเราะเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเงียบไปและไม่ฟื้นกลับขึ้นมาอีกเลย....

"คุณซาช่า!!  คุณซาช่า!!!?"

"ม่ายน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!"

หลังจากนั้นไม่นานก็มีอะไรบางอย่างบินผ่านเหนือควันที่เกิดขึ้น

เครื่องบินลำนั้นสังเกตเห็นควันไฟ ทำให้พวกโนบิตะได้รับการช่วยเหลือในเวลาต่อมา....

หลังจากนั้นไม่นาน...อัมเบรล่าก็ถูกดำเนินคดีและฟ้องร้องอย่างหนักจนต้องปิดตัวลง

และล่มสลายไปในที่สุด ด้วยหลักฐานที่พวกเด็กๆนำมา...

อีกทั้งพวก B.O.W. และผลการทดลองต่างๆก็เริ่มถูกกวาดล้างไปทั่วทุกสาขา ข้อมูลไวรัสที่ได้รับมาจากเด็กๆ ทำให้ทางรัฐบาลสามารถผลิตวัคซีนต้านทานเชื้อไวรัสและรักษาผู้คนจำนวนมากได้สำเร็จ

พวกโนบิตะสามารถเอาชนะอัมเบรล่าได้จนทำให้อัมเบรล่าทุกสาขาทั่วญี่ปุ่นปิดตัวลง แต่ก็ต้องแลกมากับการสูญเสียครั้งใหญ่ที่ไม่อาจจะกลับไปเป็นปกติได้เช่นเดิม และถูกนำตัวส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลนับตั้งแต่นั้นมา....

รายงานสถานการณ์หลังจากนั้น

โนบิตะ - กำลังรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล เป็นอัมพาต และมีบาดแผลไฟไหม้ฉกรรจ์
ซูเนโอะ - กำลังรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล กระดูกหักหลายส่วน เดินไม่ได้
ทาเคชิ (ไจแอนท์) - กำลังรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล กระดูกหักทั้งตัว ไม่สามารถกลับมาเป็นปกติได้
เซย์นะ - กำลังรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลประสาท ถึงมีบาดแผลเล็กน้อย แต่ก็เป็นโรคจิตประสาทประเภท PTSD ต้องได้รับการบำบัดจากจิตแพทย์

เดคิสุงิ - บาดเจ็บสาหัสเช่นกันและรักษาอาการอยู่ที่โรงพยาบาลเดียวกับพวกโนบิตะ
โดราเอม่อน - พังเสียหายยับเยินจนไม่สามารถซ่อมแซมกลับมาเป็นปติได้
ชิสุกะ - คอยดูแลพวกโนบิตะและเดคิสุงิจนกว่าจะออกจากโรงพยาบาล
โอทากะ - เหมือนกับชิสุกะคือคอยดูแลพวกโนบิตะ

รีซิสซ่า - เสียชีวิต
ซาช่า - เสียชีวิต
ผู้ป่วยที่ติดเชื้อทีไวรัส(ที่ยังไม่เป็นซอมบี้) - ได้รับการฉีดวัคซีนรักษา

ลิทเชนคุสกี้ - เสียชีวิต
เซก้า - เสียชีวิต
เอสเตอร์ - เสียชีวิต
ยานอฟ - เสียชีวิต

จบเนื้อเรื่องภาค 4

อันที่จริงยังมีเนื้อเรื่องต่ออีกนะแต่ไว้ในบทความหน้าละกันขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามมาโดยตลอด

แสดงความเห็นบน Facebook!