Doraemon Nobita no BIOHAZARD [โดราเอม่อนกับโนบิตะตะลุยโลกไบโอฮาซาร์ด]: โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 34]

หลังจากที่ทิ้งท้ายช็อตเด็ดไว้ในช่วงสุดท้ายของ โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 33]

นั่นคือฉากที่รีซิสซ่าถูกฮันเตอร์ (เบต้า) ฆ่าตาย.....

มันเป็นสิ่งที่พวกลิทชี่ไม่คาดคิดไว้....

และแล้วพวกลิทชี่ก็ไม่สามารถติดต่อกับรีซิสซ่าได้อีกเลย

บทที่ 35

จนมุม!!

ความเดิมตอนที่แล้ว พวกลิทชี่สามารถแย่งชิงข้อมูลการทดลองจากอัมเบรล่าออกมาได้สำเร็จ และข้อมูลนี้จะเป็นหลักฐานที่ช่วยเปิดโปงและทำลายอัมเบรล่าได้อย่างถอนรากถอนโคน

หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้หลบหนีออกมาจากสถาบันวิจัยพร้อมกับพวกโนบิตะ และมายังจุดนัดพบที่ควรจะได้เจอกับรีซิสซ่าแต่ทว่า...

"อีก 3 นาที....ขอร้องล่ะ รออีก 3 นาที เถอะนะ..."

"ถึงจะบอกว่าขออีก 3 นาทีก็เถอะ แต่นี่มันก็เลยมาตั้ง 10 นาทีแล้วนะ"

"ขอร้องล่ะ รีซี่ต้องมาแน่ๆ.... ยัยนั่น จะต้อง..มาแน่ๆ"

แต่ไม่ว่าจะรอนานแค่ไหน รีซิสซ่าก็ไม่กลับมา...นั่นเพราะเธอไม่สามารถกลับมาได้อีกแล้ว ซึ่งพวกลิทชี่ไม่มีวันรู้ถึงเรื่องนี้ได้เลย อีกทั้งรอบข้างนี้เริ่มมีพวกฮันเตอร์ตามมาถึงแล้ว

"จะรอแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่กันล่ะครับ!? รีบหนีออกไปจากที่นี่ดีกว่า...!!"

"อย่างที่โนบิตะคุงพูดนั่นแหละครับ!!

รีบหนีไปจากที่นี่เถอะ!!"

แต่ดูท่าว่าลิทชี่จะยังไม่ยอมตัดใจง่ายๆ

"ขอร้องล่ะ..."

จนกระทั่งซาช่าเดินเข้ามาหาลิทชี่พร้อมกับบอกไปว่า สถานการณ์ตอนนี้มันย่ำแย่มากตามที่เด็กพวกนั้นบอก พวกเขาไม่ควรจะอยู่ที่ตรงนี้นานนัก ได้โปรดออกคำสั่งให้พวกเราย้ายออกไปจากตรงนี้ทีเถอะ

"รีซี่...ยัยนั่นน่ะ ไม่มีทางตายง่ายๆหรอก"

ซาช่าก็พูดขึ้นมาว่า ถึงจะไม่ได้มาตามนัดก็ไม่ได้แปลว่าจะต้องตายสักหน่อย (พยายามคิดในแง่ดีเข้าไว้) บางทีเธออาจจะเอาตัวรอดได้ แต่ถ้าพวกเรายังขืนรออยู่ตรงนี้ต่อไปล่ะก็ พวกเราต่างหากที่จะต้องตายกันหมด

เมื่อดูท่าว่าการเกลี้ยกล่อมของซาช่าไม่ได้ผล เธอจึงเริ่มใช้ไม้แข็งโดยการกระชากคอเสื้อลิทชี่พร้อมกับบอกว่า...ถ้าแกอยากรออยู่ที่นี่ก็รอไปเลย! ฉันจะทิ้งแกไว้ที่นี่แหละ

ตอนนั้นเองเซก้าก็หันปากกระบอกปืนมาทางซาช่าด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยเป็นมิตร

ซาช่ายังคงไม่สนใจเซก้าพร้อมกับพูดต่อไปว่า ถ้าหากภารกิจทุกอย่างต้องมาสูญเปล่าเพราะการเอาแต่ใจของนายแบบนี้ ยานอฟและคนอื่นๆที่ตายไปเพราะช่วยพวกเราไว้จะดีใจงั้นเหรอ?

เมื่อได้ยินชื่อนั้นลิทชี่จึงพูดออกมาว่า... "เข้าใจแล้ว"

"ต้องไปต่อสินะ..."

จากนั้น ซาช่าก็หันไปบอกกับเซก้าว่า เธอจะขอเป็นคนขับรถแทนลิทชี่เอง...

ซึ่งเซก้าเองก็เข้าใจดีจึงพยักหน้าตอบรับ

หลังจากที่พวกเขาเตรียมตัวขึ้นรถ ในตอนนั้นเองโนบิตะก็เอ่ยชื่อเรียกเดคิสุงิ ในขณะที่ดูเหตุการณ์ทั้งหมด

เดคิสุงิก็เห็นด้วยกับสิ่งที่โนบิตะอยากจะสื่อว่า พวกเขาเป็นห่วงหัวหน้าลิทชี่มาก เพราะต้องเสียลูกน้องที่เป็นเหมือนเพื่อนร่วมรบไปมากมายขนาดนั้น คงจะทำใจลำบากน่าดู

"น่าเป็นห่วงนะ"

"อืม..."

จากนั้นพวกลิทชี่และพวกโนบิตะก็ขึ้นไปบนรถเพื่อขับหนีออกไปจากอาณาเขตของสถาบันวิจัยของอัมเบรล่า และในอีก 30 นาทีต่อมา

พวกเขาก็ต้องมาหยุดรถอยู่กลางสะพานใหญ่ซึ่งเป็นทางเข้า-ออกหลักของพื้นที่สถาบันวิจัย ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเจอปัญหาบางอย่างที่ต้องทำให้หยุดรถเอาไว้ที่นี่

"ไม่ไหว...รถแก๊สคันนี้ยางแตกจนไปต่อไม่ได้เลย"

ลิทชี่พูดออกมาหลังตรวจสภาพรถ

"ปัดโถ่เว้ยย!! ดันมาเสียทำไมกลางสะพานตรงนี้ฟระ!!"

ไจแอนท์บ่นออกมาอย่างอารมณ์เสีย

ทั้งๆที่จะได้ออกจากพื้นที่อันตรายแบบนี้แล้วแท้ๆ

ดันมาเกิดเรื่องไม่คาดฝันพรรค์นี้ขึ้นมาได้

ลิทชี่ประเมินสถานการณ์พักใหญ่จึงพูดขึ้นมาว่ารถคันนี้อาจจะไม่สามารถวิ่งได้

และรถอีกคันก็คงจะไม่สามารถบรรทุกคนได้หมดด้วย เห็นทีอาจจะต้องมีคนเดินไปซะแล้ว

เพียงแค่ลิทชี่พูดขึ้นว่า เดินไปจากตรงนี้ ซูเนโอะถึงกับร้องลั่นออกมาในทันที

"หาา!??"

มันเป็นไปได้ยากมากที่จะเดินจากตรงนี้ไปถึงเมืองใหญ่ที่อยู่ห่างออกไปหลายกิโลเมตร

"จะเอาไง ก็เอาเถอะ...."

"ตะตะ แต่ว่ามัน......"

โครม!!!!

ในตอนนั้นเอง ถนนบนสะพานที่อยู่ด้านหน้าของพวกเขาก็ถูกอะไรบางอย่างถล่มจากด้านล่างจนสะพานขาดออกจากกันทำให้พวกเขาไม่สามารถขับรถข้ามสะพานต่อได้

แถมยังมีตัวอะไรบางอย่างปีนขึ้นมาจากรอยแยกกลางสะพานนั้นด้วย

เจ้าสิ่งนั้นปีนขึ้นมาบนสะพานจนทุกเคยได้เห็นร่างของมันที่แท้จริง ซึ่งมันก็คือ....

"มะ ไม่จริงนะ!!!

เจ้านั่นมัน....!!!"

"..ให้ตายสิ...ไอ้บ้านี่จะตามไม่เลิกเลยใช่ไหม"

ลิทชี่บ่นออกมา ซึ่งเขาจำมันได้ดี เพราะมันคือไทแรนท์ที่เซก้าเคยเจอในสถาบันวิจัยและสลัดการตามของมันจนพ้นหลังจากที่ลิทชี่พาเขาหนีขึ้นลิฟต์

หลังจากที่ไทแรนท์ตัวนั้นได้สบตากับพวกลิทชี่แล้ว มันก็รีบวิ่งปรี่เข้ามาทางพวกเขาโดยเร็ว

"อะ...ไอ้เจ้าบ้านั่นกำลังวิ่งมาทางนี้แล้ว แถมเร็วชะมัดเลย!!"

มันวิ่งได้เร็วเกินกว่าที่เดคิสุงิคาดการณ์ไว้ ถึงแม้ว่าเดคิสุงิจะเคยต่อสู้กับไทแรนท์ระดับนี้มาก่อน แต่ก็ไม่เคยเห็นเจ้าตัวที่วิ่งได้เร็วขนาดนี้ ท่าทางจะเป็นไทแรนท์รุ่นที่มีการพัฒนาปรับปรุงขึ้นมาใหม่...

"หนอย... ถ้างั้นล่ะก็...คงต้อง..."

"เดี๋ยวก่อน!! ฉันจัดการเอง!!!"

ลิทชี่ตะโกนขึ้นมาหลังจากมองเห็นอะไรบางอย่างที่อยู่ด้านหน้าที่คั่นอยู่ระหว่างพวกเขากับไทแรนท์

เขายกปากกระบอกปืนกลเล็งไปทาง... รถถังแก๊สกลางสะพานที่ใกล้กับที่ไทแรนท์ตัวนั้นกำลังจะวิ่งไปถึง

พร้อมกับเหนี่ยวไปยืงออกไปจนกระสุนพุ่งเข้าไปโจมตีใส่รถถังน้ำมันคันนั้น

ตูม!!

รถถังน้ำมันคันนั้นระเบิดไปพร้อมกับไทแรนท์ที่อยู่ใกล้ๆ......

(ไอ้เจ้าบ้านี่มันคงไม่ตายง่ายแบบนี้หรอก...แล้วก็...)

ตอนนั้นเองลิทชี่ก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่วิ่งไล่ตามมาบนสะพานด้านหลังพวกเขา... มันคือ...

ฝูงฮันเตอร์...!!!

สถานการณ์ในตอนนี้ย่ำแย่มาก เพราะทางด้านหน้า พวกเขาก็เจอกับไทแรนท์

ส่วนทางด้านหลังก็มีฝูงฮันเตอร์ไล่ตาม เขาต้องรีบหาวิธีที่ปลอดภัยที่สุดในการรับมือกับสถานการณ์นี้

ลิทชี่คิดพร้อมกับพูดตะโกนออกคำสั่งบอกให้เซก้าช่วยคุ้มครองเด็กพวกนี้ไว้ก่อน..

แล้วฝากจัดการทางด้านฝูงฮันเตอร์ที่ตามมาด้านหลังด้วย เพราะการต่อสู้กับฝูงฮันเตอร์น่าจะปลอดภัย

มากกว่าการต่อสู้กับไทแรนท์

จากนั้นลิทชี่ก็บอกให้ซาช่าคอยช่วยยิงไทแรนท์ถ่วงเวลาให้เขาเตรียมอาวุธหนักด้วย...

"อือ...จะพยายามนะ"

หลังจากนั้น ทุกคนจึงทำตามหน้าที่... เด็กๆทุกคน (ยกเว้นโนบิตะ) และเซก้า ตัดสินใจออกไปตั้งรับฝูงฮันเตอร์ที่อยู่ด้านหลัง...

มีเพียงโนบิตะเท่านั้นที่ยังยืนประจัญหน้าพร้อมกับพวกลิทชี่ที่เหลือ ลิทชี่พยายามไล่ให้โนบิตะหนีไปอยู่ด้านหลังดีกว่า เพราะการต่อสู้กับไทแรนท์ สุดยอดอาวุธชีวภาพไม่ใช่เรื่องง่าย