โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 37]

เนื้อหาต่อจากคราวที่แล้ว โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 36]  สมาชิกหน่วย U.B.C.S. ทุกคนรวมถึงโทชิบะสามารถหนีรอดออกจากเมืองได้อย่างปลอดภัย...

ซึ่งเนื้อหายังคงดำเนินเรื่องต่อไปตามเนื้อหาส่วนนี้ โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 22]

พวกลิทชี่และโนบิตะตัดสินใจบุกถล่มฐานทัพลับของอัมเบรล่าที่อยู่บนเกาะกลางทะเล

และในครั้งนี้โทชิบะก็ได้ติดตามมาด้วย

ทว่า โทชิบะต้องรับตำแหน่งอยู่ในกองหลังเพราะเธอพึ่งฟื้นขึ้นมาจากการที่เธอได้รับการฉีดวัคซีนรักษาการติดเชื้อไวรัส... ดังนั้น เนื้อเรื่องทุกอย่างจึงเป็นไปตามรูทเดิมที่เคยเขียนมา

จนกระทั่งถึงเหตุการณ์...ที่ยานอฟยังคงถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสและเดินไม่ได้เหมือนเดิม

เรื่องราวจะต่างจากเนื้อหา โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 24] หรือไม่?.....

บทที่ 37

คำสั่งคือ..จงมีชีวิตอยู่ต่อไป

"อะ...อึก....."

ยานอฟยังคงรู้สึกเจ็บปวดกับบาดแผลฉกรรจ์ที่เกิดขึ้นจากการถูกทำร้าย ถ้าหากว่าเขาไม่ได้รับการรักษาล่ะก็คงไม่อาจจะมีชีวิตรอดแน่... แต่ถ้าให้แบกเขาไปตอนนี้ล่ะก็จะกลายเป็นตัวถ่วงพวกลิทชี่ ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจพูดออกมาว่า...

ยานอฟหลับตาลงพร้อมกับยิ้มก่อนที่จะพูดออกมาว่า..

"..พวกหัวหน้า ต้องรีบหนีไปจากเกาะนี้ไม่ใช่เหรอครับ

...เพราะยังงั้น ทิ้งผมไว้ที่นี่เถอะครับ....."

หลังจากที่ได้ยินคำนั้น รีซิสซ่าก็ใช้มือคว้าคอเสื้อของยานอฟขึ้นมาพร้อมกับตะโกนใส่หน้าเขา

"พูดบ้าอะไรออกมาน่ะ!! ห้ามพูดเรื่องแบบนั้นเด็ดขาดนะ!!!

ก็บอกแล้วไง ว่าพวกฉันจะไม่ทิ้งนายเด็ดขาด!! เพราะงั้น... เพราะงั้น..."

ในดวงตาของเธอเริ่มมีน้ำไหลออกมา....

"......ขะ ขอบคุณนะครับ   พี่สาว...."

"ก็บอกแล้วไง...ว่าอย่าเรียก...พี่สาว..!! .ฮึก...."

ทันทีที่ได้ยินคำนั้น น้ำตาของเธอก็เริ่มไหล

เพราะคำพูดที่แสนอ่อนโยนของเขานั้น

มันทำให้เธอเจ็บปวดและเจ็บใจตนเอง...มากขึ้น

แม้ว่ามันจะช่วยให้เขามีความสุขมากที่สุดก็ตาม..

"แย่แล้ว!!!"

ซาช่าสังเกตเห็นภาพวิดีโอกล้องวงจรปิดตัวหนึ่งภายในห้องนั้น ซึ่งเธอเห็นว่า ประตูที่ปิดล็อกนั้นได้พังลงมาจนเหลือบานสุดท้ายแล้ว...

"นี่ ตอนนี้เราไม่มีเวลาแล้วนะ...ไอ้พวกบ้านั่นกำลังพังประตูเข้ามาแล้ว"

**(ซาช่าพูดกับพวก U.B.C.S. ชัดเพราะเธอพูดภาษาอังกฤษ)

"รีบตัดสินใจทิ้งหมอนี่ แล้วออกไป......"

"เงียบน่า!!!"

ลิทชี่ใช้ความคิดอยู่ชั่วครู่หนึ่งจึงเรียกชื่อเอสเตอร์ขึ้นมา

"มีอะไรเหรอครับ หัวหน้า..."

ในที่สุดลิทชี่ก็ตัดสินใจได้แล้วว่า...

เขาจะให้เอสเตอร์แบกร่างยานอฟหนีออกไปจากที่นี่...พร้อมกับถามเอสเตอร์ว่า เขาคนเดียวจะไหวหรือเปล่า? เพราะตอนนี้การจะหนีออกไปจากตึกนี้ทำได้ยากลำบากมากเพราาะบริเวณโดยรอบมีฝูงอาวุธชีวภาพดักรออยู่เต็มไปหมด

เอสเตอร์ก็บอกว่าไม่มีปัญหาหรอกครับ ดีใจซะอีกที่หัวหน้าเลือกแบบนั้น

คราวนี้ลิทชี่ก็หันไปหายานอฟที่กำลังจะพูดปฏิเสธ แต่เขาก็บอกกับยานอฟว่า ตอนนี้นายยังเป็นลูกน้องภายใต้คำบังคับบัญชาของฉันอยู่ใช่ไหม... ถ้ายังงั้นก็จงฟังคำสั่งฉัน..

"หัวหน้า..."

"ยานอฟ ฉันขอสั่งให้นายมีชีวิตอยู่ต่อไป

และอดทนเอาไว้จนกว่าเราจะพานายหนีออกไปจากที่ได้ เข้าใจไหม?"

"นี่คือ...คำสั่ง...สินะครับ"

"ใช่.... มันเป็นคำสั่ง..

จนกว่าจะถึงโรงพยาบาลข้างนอกนั้น ดังนั้นนายห้ามถอดใจเด็ดขาดเลยนะ"

".....ผะ...ผมจะทำ...ครับ!!"

หลังจากที่ตกลงกันได้แล้ว คราวนี้ลิทชี่ก็หันไปบอกกับเซก้าว่า ฝากเรื่องเคลียร์เส้นทางให้ด้วย!!

และพูดตะโกนบอกทุกคนว่า...  "ไปกันเถอะ ทุกคน!! รีบกลับไปยังโขดหินจุดนัดพบให้ได้นะ!!"

เอสเตอร์กับรีซิสซ่าก็ตะโกนรับทราบ++

"โอ้!!!"

ไจแอนท์ก็ร่วมวงกับเขาด้วย

โนบิตะมองเห็นเอสเตอร์ที่กำลังประคองร่างยานอฟขึ้นขี่หลังอย่างทุลักทุเลโดยมีลิทชี่กับรีซิสซ่าคอยช่วยอยู่ข้างๆ แค่ขึ้นขี่หลังยานอฟก็แสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมาอย่างชัดเจนแล้ว

"จะ ไหวไหมเนี่ย"

"อย่าพูดเป็นลางแบบนั้นสิเฟ้ยโนบิตะ! มันก็ต้องไหวอยู่แล้วล่ะน่า...!"

"นะ นั่นสินะ!!"

จากนั้นเนื้อหาก็จะตัดเข้าสู่ช่วงที่เราบังคับบทเป็นเซก้าที่จะต้องทำหน้าที่เคลียร์เส้นทางปราบเหล่าทินดาลอสไปตลอดทางจนกว่าจะถึงชายฝั่งแบบที่รูทแรกทำใน โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 26]

และพอถึงสุดทางโขดหินก็จะเจอกับพวกโดราเอม่อน เซย์นะ ชิสุกะ เดคิสุงิ

และยิ่งกว่านั้น คราวนี้... ก็เพิ่มมาอีกหนึ่งคนด้วย นั่นก็คือ...

"ทางนี้! รีบมาทางนี้เร็วๆเข้า!!!"

โทชิบะพยายามโบกมือเรียกเหล่าสมาชิก U.B.C.S. ที่วิ่งตามหลังกันลงมา  

ดูเหมือนว่าการพายานอฟที่บาดเจ็บหนักออกมาจากที่นี่เป็นเรื่องที่ยากลำบากมาก เพราะพวกที่วิ่งตามหลังถูกฝูงอาวุธชีวภาพรุมโจมตีอย่างหนัก ... รูทที่แล้ว ยานอฟยอมสละชีพตัวเองโดยการถือจรวดอาร์พีจียิงสกัดพวกฮันเตอร์ที่ไล่ตามหลังพวกลิทชี่ที่หนีออกมา   

แต่ทว่า..ในคราวนี้... พวกเขากลับรอดออกมาจากเกาะได้อย่างปลอดภัยก่อนที่เกาะจะถูกวางระเบิด ด้วยฝีมือของโทชิบะที่พาตัวเองบุกฝ่าฝูงทินดาลอสเข้าไปช่วยพวกลิทชี่ออกมาได้สำเร็จ

เรือของพวกลิทชี่พาทุกคนหนีออกมาจากเกาะได้อย่างปลอดภัยและมุ่งหน้าตรงสู่โรงพยาบาลพร้อมกับพาร่างของยานอฟที่เส้นด้ายชีวิตใกล้จะขาดเข้าห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งเวลาผ่านไป...

คุณหมอก็ได้ออกมาจากห้องผ่าตัดเพื่อรายงานสถานการณ์ให้กับโทชิบะ ซึ่งเป็นหัวหน้าใหญ่ให้ฟัง..

หมอบอกว่า ตอนนี้ยานอฟพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ทว่า อาการบาดเจ็บของเขาสาหัสมาก อาจจะใช้เวลานานกว่าจะหายกลับมาเป็นปกติ

เมื่อได้ยินคำตอบเช่นนั้น โทชิบะจึงยิ้มด้วยสีหน้ายินดีพร้อมกับเอ่ยปากขอบคุณ

"จริงเหรอคะ... ขอบคุณคุณหมอมากๆเลยค่ะ"

จากนั้นหมอก็พูดเพิ่มเติมอีกว่า... ในระหว่างนี้ คนไข้อาจจะไม่สามารถทำอะไรได้เลย ถ้าเป็นไปได้ล่ะก็ อยากให้มีใครคอยดูแลเขาด้วย

โทชิบะก็พูดออกมาว่า..เดี๋ยวจะขอลองปรึกษากับคนในทีมก่อนละกันว่าใครจะเป็นคนอยู่คอยดูแลเขา

หมอก็บอกว่า โอเค ถ้าตัดสินใจยังไงแล้วล่ะก็ เรียกหมอได้ทุกเมื่อนะ ตอนนี้ขอตัวไปทำธุระก่อน

แล้วหมอก็รีบเดินจากไปอย่างเร็ว

หลังจากหมอไปแล้ว โทชิบะก็หันไปดูลิทชี่กับรีซิสซ่าที่ยังเฝ้ารอผลอยู่ด้านหลัง

ลิทชี่ถามขึ้นมาว่า ตกลงหมอคนนั้นว่ายังไงบ้าง

"หมอนั่นจะไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?"

รีซิสซ่าเองก็อยากรู้ผลการรักษา

โทชิบะก็บอกไปว่าตอนนี้ยานอฟปลอดภัยแล้ว แต่จำเป็นต้องอยู่เฝ้าดูอาการที่โรงพยาบาลอีกรอบแล้วก็จะต้องมีคน....

ก่อนที่โทชิบะจะพูดอะไรต่อ ก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น เธอจึงรีบรับโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนเพราะอาจจะเป็นธุระเร่งด่วน

".ฮัลโหล..ค่ะ สวัสดีค่ะ..?"

ในระหว่างที่โทชิบะยืนคุยโทรศัพท์อยู่นั้น ลิทชี่ก็ตะโกนขึ้นมาอย่างดีใจว่า เอสเตอร์กับพวกเด็กๆต้องดีใจแน่ที่รู้ว่ายานอฟปลอดภัย เขาอดใจรอปล่อยข่าวดีไม่ไหวแล้ว อีกทั้งยังพูดขึ้นมาว่า คงไม่ต้องห่วงเจ้าหมอนั่น (ยานอฟ) แล้วล่ะ...!!

รีซิสซ่าก็พูดขึ้นเช่นกันว่า..อือ โชคดีจริงๆ..คราวนี้ เธอก็พร้อมที่จะปฏิบัติลุยภารกิจชำระแค้นให้น้องชาย(ไม่แท้)ของเธอแล้ว.... เจ้าพวกอัมเบรล่า แกไม่รอดแน่ที่บังอาจมาเล่นงานน้องชายของฉัน

แล้วทั้งคู่ก็วิ่งออกจากโรงพยาบาลไป เป็นเวลาเดียวกับที่โทชิบะคุยธุระเสร็จพอดี

"เอ๊ะ!! เจ้าพวกนั้น..ไปไหนซะแล้วล่ะ....  ยังงี้คนที่ต้องคอยดูแลเขาก็ต้องเป็นฉันน่ะสิ?"

เมื่อเห็นดังนั้น โทชิบะจึงจำใจต้องเป็นคนคอยดูแลยานอฟโดยไม่มีทางเลือกเธอจึงเดินแก้มป่องกลับไปหาหมอพร้อมกับบ่นไปพลางๆว่า..

"ยังงี้มันทอดทิ้งกันชัดๆเลย คุณลิทเชนคุสกี้บ้าที่สุด!!!

คราวหลังจะไม่พาออกไปที่ไหนด้วยแล้ว!!!"

นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้โทชิบะไม่สามารถออกไปลุยได้ในเนื้อเรื่องต่อไปนั่นเอง...

(สะดวกคนทำเกมส์ไม่ต้องให้บทเธอเพิ่มไปโดยปริยาย เหอะๆๆๆๆ)

to be continue....

แสดงความเห็นบน Facebook!