โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 28]

จากความเดิมตอนที่แล้ว >> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 27]

แผนการบุกสถาบันวิจัยลับ ทีมั่นสุดท้ายของพวกอัมเบรล่าสาขาฮอกไกโดเริ่มต้นขึ้นแล้ว

โดยแผนนั้นจะแบ่งออกเป็น 2 ทีม คือทีมแรกจะเป็นของหน่วย U.B.C.S. ที่จะลอบเข้าไปด้านในตัวอาคารเพื่อจัดการภารกิจ ส่วนทีมที่ 2 จะเป็นทีมพวกโนบิตะที่จะคอยตามไปสมทบหากเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้น  แต่ปรากฏว่า..ทีมของพวก U.B.C.S. กลับถูกจับได้ก่อนที่พวกเขาจะบุกเข้าไปด้านในเสียอีก

เพราะอะไรกัน? ทำไมพวกอัมเบรล่าถึงรู้ตัวไวได้ขนาดนี้!!?

ในบทนี้เราจะย้อนกลับมาดูฝั่งของพวกโนบิตะกัน....

บทที่ 28

ป่าเขาของพวก B.O.W.

ย้อนเวลากลับไปหลายชั่วโมงก่อน

ตอนที่พวก U.B.C.S. วางแผนกัน ซึ่งในตอนนั้นดูเหมือนว่าพวกโนบิตะจะไม่ได้เข้าไปฟังด้วย ลิทชี่จึงมอบหน้าที่ให้เซก้าซึ่งพูดภาษาญี่ปุ่นได้คล่องที่สุด มาอธิบายแผนการให้พวกเด็กๆฟังแทน (ซึ่งตอนนั้นพวก U.B.C.S ตัดสินใจคนเดียวแทบทุกอย่าง)

จากนั้นก็จะมีการคุยถกเถียงกันบ้างเล็กน้อยเกี่ยวกับการประจำตำแหน่งทีมที่ว่า.. (คนเขียนบล็อก : ซึ่งอย่าไปสนใจมันเลย เราตัดไปดูที่ผลลัพธ์ดีกว่า) 

สุดท้ายพวกโนบิตะก็ยอมรับในตำแหน่งของทีมสนับสนุนแต่โดยดี...

และในตอนนี้พวกโนบิตะทุกคนก็ได้มาอยู่ประจำที่ในบริเวณจุดเริ่มต้นของภารกิจแล้ว...

"เฮ้อ..ท้ายสุดแล้ว พวกเขาก็ไม่ได้บอกอะไรเราเพิ่มเติมเลยสินะ"

ดูเหมือนว่าทางพวกเดคิสุงิเองจะรับกับแผนการที่ว่าไม่ค่อยได้เท่าไหร่ที่ต้องให้พวกเขามาเป็นกองหนุนแบบนี้

"ก็บอกแล้วไงว่า ไอ้เจ้าพวกนั้นมันไว้ใจไม่ได้"

"อย่าพึ่งคิดอะไรแบบนั้นเลยนะ พวกเขาอาจจะมีเหตุผลอะไรอยู่ก็ได้"

"นั่นสิ ดีซะอีกที่พวกเราจะได้มีเวลาพักเหนื่อยกันบ้าง"

แต่ดูท่าว่ามีใครบางคนจะชอบในตำแหน่งหน่วยสนับสนุนมากกว่าไปลุยซึ่งๆหน้า...

"นั่นสิ ตอนนี้เรามาพักผ่อนเอาแรงกันเถอะ..."

จากนั้นเวลาก็ผ่านไปนานระยะนึง...

บนภูเขาที่ฮอกไกโด...

ทีมของโนบิตะตอนนี้ประกอบด้วย โนบิตะ เซย์นะ ไจแอนท์ เดคิสุงิ ซูเนโอะ และโดราเอม่อน

ส่วนชิสุกะ.... ถ้าหากลองคุยกับโดราเอม่อนดูจะบอกว่า ชิสุกะไม่ได้มาด้วยเพราะมันอันตรายเกินไป พวกเขาเลยให้เธอไปอยู่คอยช่วยเหลือฝั่งคุณโอทากะที่กำลังรอรับข้อมูลจากหน่วย U.B.C.S. ที่บุกเข้าไปแทน ส่วนเซย์นะนั้นสามารถมาได้เพราะเธอมีทักษะการต่อสู้สูงจึงน่าจะเป็นประโยชน์กับทีมมากกว่า...

แต่ถ้าเป็นไปได้ พวกเขาก็ไม่อยากให้พวกผู้หญิงมาสักเท่าไหร่ แต่เซย์นะก็ยืนกรานที่จะมาช่วย เลยให้มาเป็นกรณีพิเศษ

"ที่นี่...ดูวังเวงยังไงก็ไม่รู้นะเนี่ย..."

"ให้ตายสิ มันจะมีสถาบันวิจัยอยู่ในที่แบบนี้จริงๆเหรอวะเนี่ย?"

"อืม ถ้าเราเชื่อคนพวกนั้นล่ะก็ ข้างหน้านี้จะต้องมีสถาบันวิจัยลับอยู่แน่นอน.."

"..ยะ ยังกับหนังไซไฟ [Scifi = SF] แน่ะ ที่ซ่อนสถานที่ลับในที่แบบนี้"

เขาย่อมรู้ดีว่า เรื่องแบบนี้ย่อมเป็นเรื่องจริง

"แต่ถ้านี่เป็นแค่หนัง SF มันก็ดีน่ะสิ..."

ซูเนโอะเริ่มรู้สึกกลัวๆขึ้นมานิดๆ หากว่าบริเวณนี้เป็นสถานที่ที่ซ่อนของพวกอัมเบรล่าจริงๆ

"ซูเนโอะคุง..."

ในตอนนั้นเองไจแอนท์ก็เดินเข้าไปตบหลังซูเนโอะดังป้าบ พร้อมกับพูดอย่างยิ้มๆว่า..

"โฮ่ยย ซูเนโอะ มาถึงที่นี่แล้วคงย้อนกลับไม่ได้แล้วล่ะน่า..."

"นะ  นั่นสินะ..

โทษที..."

ระหว่างที่ทุกคนกำลังนั่งรออยู่ท่ามกลางป่าลึกอันเงียบสงัดอยู่นั้น... โนบิตะเริ่มแสดงท่าทีแปลกๆออกมา
เขาเริ่มมีอาการสั่น และทำสีหน้าเหมือนกับอดทนกับอะไรสักอย่าง...

"โนบิตะ??  เป็นอะไรไปน่ะ? หรือว่าสวมเสื้อทับไม่พอ"

โดราเอม่อนสังเกตเห็นท่าทีของโนบิตะพร้อมกับพูดคาดคะเนขึ้น บรรยากาศรอบข้างของภูเขากลางป่าบนฮอกไกโดนี้อากาศค่อนข้างเย็นเสียด้วย

"เอ๋?  อ่า....อืม... คะ คือ... แบบว่า....."

(หือ?)

"เฮ้ย เป็นอะไรของนายฟระ! โนบิตะ!!

รีบบอกมาสิเฟ้ย!!"

"....ห.ะ...ห้องน้ำ...

ชะ ชักจะไม่ไหวแล้วนะ!!..."

หลังจากโนบิตะพูดจบหลายคนก็แทบจะเอามือกุมขมับ

ที่ดั๊นมาปวดฉี่ในเวลาแบบนี้ซะได้...

"....ไอ้เจ้าบ้าเอ้ย! แถวนี้มันจะมีห้องน้ำได้ไงกันเล่า!!

รีบไปจัดการธุระตรงโน้นเลยไป!!!"

"แล้วก็อย่าไปไกลจากที่นี่มากนักล่ะ

เดี๋ยวถ้าเกิดหลงขึ้นมาจะแย่เอานะ..."

"อะ..อืม.."

และหลังจากจบบทสนทนาในเกมส์ตอนนี้ เราจะสามารถควบคุมโนบิตะได้

ซึ่งถ้าหากลองไปคุยกับคนอื่นๆตอนนี้

เซย์นะจะพูดว่า แถวนี้ดูไม่ค่อยปลอดภัยเอาซะเลย

เดคิสุงิจะบอกประมาณว่าให้โนบิตะรีบไปจัดการธุระเร็วๆเข้า

ซูเนโอะจะพูดขึ้นมาว่า สมกับเป็นโนบิตะจริงๆ

ในเวลาสำคัญแบบนี้ยังจะมาปวดฉี่ได้อีก รีบไปตรงโน้นเลย เร็วๆเข้า

ไจแอนท์จะพูดประมาณว่า

คนอย่างนายเนี่ยน่าจะชอบการเข้าห้องน้ำจริงๆนะ

(ถึงได้ปวดฉี่ได้ตลอดเวลาไม่เว้นแม้แต่ช่วงเวลาสำคัญแบบนี้)

โนบิตะจึงต้องรีบวิ่งไปหาที่ปลดทุกข์โดยด่วน ซึ่งข้างบนจะมีจุดเซฟด้วย...

เวลาต่อมา ณ ที่ริมบึงหนองน้ำ

"อุ.. ตระ ตรงนี้น่าจะพอแล้วมั้ง...."

หลังจากพูดจบ... โนบิตะก็.... อย่างที่เข้าใจล่ะนะ

เขื่อนแตก หลังจากที่อั้นมานาน (บวกกับความหนาวเย็นรอบข้างทำให้รู้สึกบิ้วท์อารมณ์ขณะยืนยิงกระต่ายได้เป็นอย่างดี)

โนบิตะกำลังยืนปล่อยอารมณ์ไปตามกระแสน้ำที่ไหลออกมาจากหว่างขาลงบึง

โดยไม่ทันสังเกตเห็นว่า...มีเจ้าถิ่นตัวสีเขียวกำลังยืนมองด้วยความรู้สึกฉุนเฉียว

พร้อมกับค่อยๆลอบเข้ามาหาโนบิตะจากด้านข้างอย่างช้าๆ....

ท่าทางโนบิตะยังไม่รู้ตัว..เลยว่ามีฮันเตอร์แกมม่าที่อาศัยอยู่ในบึงนี้เดินเข้ามาใกล้ๆ

"เอาล่ะพอแค่นี้ละกัน..."

โนบิตะรูดซิบกางเกงหลังจากนั้นจึงหันหลังกลับไปแล้วสายตาก็เหลือบไปเห็น...มันเข้าพอดี

"ว้ากกกกกกกก!!?  มันยังโผล่มาแม้แต่ในที่แบบนี้เหรอวะเนี่ย!!?"

ยังไม่ทันทีโนบิตะจะชักปืนขึ้นเล็งไปทางฮันเตอร์ เขาก็ได้ยินเสียงตะโกนร้องว่า... "มะม้าาาาา" อันเป็นเสียงร้องเอกลักษณ์ของ

"ซูเนโอะ!!!!"

"มันเกิดอะไรขึ้นกับทุกคนน่ะ!!!?"

โนบิตะคิดจะวิ่งไปดูพวกเพื่อนๆของเขา แต่ว่า เจ้าฮันเตอร์ที่ออกมาก็วิ่งเข้ามาขวางทางไว้

"จะ จ้องจัดการไอ้เจ้าบ้านี่ก่อนสินะ!!"

โนบิตะใช้อาวุธปืนจัดการฮันเตอร์ที่ขวางทางอยู่อย่างง่ายดายพร้อมกับวิ่งไปหาเพื่อนของเขา

คลิปประกอบ

ปรากฏว่าบริเวณที่เพื่อนของเขาเคยอยู่นั้น...กลับว่างเปล่า...

"ทะ ทุกคน!! หายไปไหนกันหมดน่ะ!?"

แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาพบนั้น มีเพียงปืนลูกซองที่ตกอยู่บริเวณพงหญ้าใกล้ๆ โนบิตะจึงหยิบมันขึ้นมาดู...

"นะ นี่มัน... ปืนลูกซองที่ซูเนโอะใช้อยู่นี่นา..?"

จากนั้นไม่นาน โนบิตะก็ได้ยินเสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นมาจากทิศเหนือ

เสียงดนตรีนี้จึงดังขึ้น..

สัญญาณเตือนภัยตรวจพบผู้บุกรุกของอัมเบรล่าได้ดังขึ้น!!!

(ในเวลาเดียวกับที่พวกลิทชี่อยู่บริเวณหน้ากำแพงพอดี)

"!! นะ นี่มัน สัญญาณเตือนภัยผู้บุกรุกนี่นา!?"

"หรือว่าพวกนั้นจะ...!!!?  ถูกเจอตัวแล้วงั้นเหรอ!?

ถ้างั้นเจ้าพวกอาวุธชีวภาพพวกนั้นก็มีไว้เพื่อตรวจตราผู้บุกรุกน่ะสิ...?"

โนบิตะคิดได้เพียงอย่างเดียวก็คือ การที่พวกฮันเตอร์และเหล่าอาวุธชีวภาพออกมาเพ่นพ่านบริเวณนี้คงจะถูกอัมเบรล่าตั้งโปรแกรมมาให้ตรวจจับผู้บุกรุก และการที่สัญญาณเตือนภัยดังขึ้นนั้น อาจจะเป็นเพราะ...พวกซูเนโอะถูกพวกนั้นเจอตัวเข้าให้แล้ว!!

**สรุปก็คือ สาเหตุที่พวก U.B.C.S. ถูกพบตัวก็เพราะความเลินเล่อของพวกซูเนโอะนั่นเอง เอวัง** 

"ยังไงก็เถอะ อยู่แถวนี้ไม่ปลอดภัยแน่.!!

ต้องรีบตามหาพรรคพวกให้เร็วที่สุด"

โนบิตะสะพายอาวุธปืนลูกซองของซูเนโอะขึ้นหลัง พร้อมกับวิ่งรุดหน้าไปยังสถานที่ที่ส่งสัญญาณเตือนภัยอย่างรวดเร็ว เพื่อตามหาพวกเพื่อนๆของเขาที่คาดว่าน่าจะรวมตัวกันอยู่ที่นั่น

โนบิตะวิ่งในป่าโดยใช้เส้นทางลัดเลาะไปตามคลองน้ำ เขาก็ได้เผชิญหน้ากับเหล่าอาวุธชีวภาพต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ฮันเตอร์แกมม่า..

ฮันเตอร์แกมม่าและฮันเตอร์เบต้า ก็เข้ามาจู่โจมโนบิตะในป่าด้วย โนบิตะใช้อาวุธที่มีอยู่เอาตัวรอดจากเงื้อมมือของพวกมันได้โดยไม่ยากเย็นนัก

อีกทั้งในพงหญ้าก็ต้องฝ่าฝูงทินดาลอส (รุ่นผลิตจำนวนมาก) โนบิตะอาศัย กลิ่นของต้นหญ้าที่มีกลิ่นแรงพรางตัวจากการตรวจจับทางกลิ่นของพวกมัน จนรอดพ้นมาได้

บริเวณสะพานเล็ก โนบิตะก็ต้องรับมือกับพวกฮันเตอร์อัลฟ่าจำนวนหนึ่ง แต่ก็เอาตัวรอดมาได้

ที่ริมแม่น้ำยังต้องหนี เคลเบรอสอีกต่างหาก

โนบิตะเดินลัดเลาะมาตามเส้นทางที่มาของเสียงจนกระทั่งถึงบริเวณหนึ่งซึ่งพบจุดเซฟ..

และข้างหน้าเขานั้นเป็นบริเวณที่ถูกกั้นด้วยรั้วไม้สูงและมีช่องตรงกลางราวกับเป็นประตูให้ผ่านเข้าไป

"จะไปที่นั่นต้องผ่านทางนี้สินะ..."

เขาเดินผ่านรั้วไม้เข้าไปโดยไม่ทันสังเกตเห็นป้ายที่แปะบนรั้วไม้รอบข้างว่า "ห้ามเข้าโดยเด็ดขาด"

บริเวณนี้ดูเหมือนจะเป็นลานกว้างที่ดูแปลกตา...

"ที่นี่มันยังไงกันแน่เนี่ย!?"

โนบิตะรู้สึกสงสัยมากที่มีบริเวณแบบนี้อยู่ในป่า อีกทั้งเขายังสังหรณ์ใจไม่ดีอีกด้วย...

ปึง!!!

ทันใดนั้นเอง ก็มีแผ่นไม้หน้าเลื่อนลงมาปิดช่องว่างระหว่างรั้วที่เขาพึ่งมาจนแนบสนิท

ไม่ได้มีเพียงแค่นั้น บริเวณที่เป็นช่องว่างระหว่างรั้วไม้ทั้งหมดก็ถูกปิดกั้นจนมิดชิดทุกด้าน 

ทำให้โนบิตะเข้าใจได้ในทันทีว่า...

"แย่แล้ว!! นี่มันกับดัก!!!!"

จากนั้นก็มีอะไรบางอย่างวิ่งออกมาจากถ้ำที่อยู่ด้านในออกมาปรากฏตัวต่อหน้าโนบิตะ...

มันก็คือ...

โฮกกกกกกกกกกกก

สัตว์ประหลาดหมา 3 หัวที่มีชื่อว่า : ทินดาลอส....!!!

"ให้ตายสิ!! ไอ้เจ้าหมาบ้านี่อีกแล้ว...!

พอสักทีจะได้ไหมเนี่ย!!!"

โนบิตะเห็นดังนั้นจึงวิ่งถอนหลังไปตั้งหลัก

พร้อมกับยกปืนลูกซองขึ้นมาเล็งยิง...

"แต่มันก็คงเหมือนๆตัวอื่นนั่นแหละ...."

ปัง!!

โนบิตะเล็งปืนลูกซองยิงใส่ทินดาลอสในระยะประชิด

ซึ่งเขาแน่ใจว่าความเร็วของมันคงไม่สามารถหลบกระสุนได้แน่...

เขาสังเกตเห็นเลือดที่กระจายออกมา...

แต่แล้วเขาก็ต้องตกใจที่ไม่เห็นร่างของมันนอนบาดเจ็บอยู่ตรงนั้น

ทินดาลอสถูกยิงเฉียดจนเลือดออก ปรากฏตัวด้านหลังโนบิตะในชั่วพริบตา..

พร้อมกับใช้กรงเล็บตวัดโจมตีโนบิตะ

อ้ากกกกกกกก

โนบิตะรีบวิ่งสไลด์ไปด้านหน้าอย่างเร็วพร้อมกับเล็งปืนลูกซองหันกลับไปทางมันใหม่

(เมื่อกี้นี้ มันอะไรน่ะ...!?

เจ้านี่... เร็วกว่า... เจ้าตัวที่อยู่ในเมือง R นั่นอีก...)

ทินดาลอสตัวนี้ไม่ได้เคลื่อนที่ด้วยความเร็วเสียงแล้ว แต่เป็นระดับความเร็วแสงต่างหาก... นี่คือทินดาลอสรุ่นพัฒนาพิเศษ.... ทินดาลอสที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่อัมเบรล่าสร้างขึ้น

อาวุธชีวภาพที่มีความสามารถในการเคลื่อนที่ด้วยความเร็วแสงราวกับเทเลพอร์ท

อัลติเมท ทินดาลอส (Ultimate Tindalos)

ดูท่าว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะไม่ง่ายเหมือนที่พวกโนบิตะคิดซะแล้วสิ...

แสดงความเห็นบน Facebook!