โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 25]

ความเดิมตอนที่แล้ว >> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 24]  พวกซอมบี้และเหล่าอาวุธชีวภาพจำนวนมากกำลังบุกเข้ามายังอาคารที่พวกโนบิตะอยู่

อีกทั้งยานอฟ 1 ใน เจ้าหน้าที่ของหน่วย U.B.C.S. ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนเป็นอัมพาตที่ช่วงล่าง...

ซาช่ากับพวกโนบิตะจึงรับอาสาออกไปเปิดระบบรักษาความปลอดภัยภายในอาคารเพื่อขัดขวางไม่ให้พวกอาวุธชีวภาพบุกเข้ามาใกล้

การต่อสู้เพื่อปกป้องพวกพ้องได้เปิดฉากขึ้นแล้ว

บทที่ 25

ต้านมันไว้ให้ถึงที่สุด!!

หลังจากเซฟเกมส์ที่ระบบเซฟอัตโนมัติเรียบร้อย... ก็จะเริ่มเข้าสู่เหตุการณ์การต่อสู้กับพวกอาวุธชีวภาพที่บุกเข้ามา (เป็นฉากดำ คนทำคงขี้เกียจจัดสคริป)

(เพลงประกอบในเกมส์ตอนนี้)

เสียงปืนและเสียงอัดกระแทกดังลั่นสนั่นไปทั่วอาคาร อันเกิดจากการต่อสู้กันระหว่างพวกโนบิตะและกลุ่มอาวุธชีวภาพ....  

"บ้าเอ้ย!! กระสุนหมดอีกแล้วเหรอวะเนี่ย!!!"

ไจแอนท์สบถออกมาหลังจากเขายิงกระสุนนัดสุดท้ายออกไป

"โนบิตะ!! ขอกระสุนเพิ่มหน่อย!!"

"ทะ ทางนี้จะไม่มีกระสุนเหลือแล้วนะ!!"

"บ้าชิบ..."

"มังบุกเค่ามาจากทางเก้า... ต้องมีไคสักคง 

ไปปิกระบบมัน"

ซาช่าบอกไว้ว่า จะต้องมีใครสักคนรีบมุ่งหน้าไปยังห้องควบคุมเพื่อเปิดระบบรักษาความปลอดภัยให้ประตูปิดลง...

"ดีล่ะ!! ถ้างั้นฉันไปเอง!!"

หลังจากที่ไจแอนท์พูดจบ เขาก็รีบบึ่งวิ่งตรงไปยังห้องควบคุมที่อยู่อีกฟากของอาคาร เขาคิดว่าจะสามารถปิดมันได้ (อีกทั้งตัวเองก็ใช้กระสุนได้สิ้นเปลืองมาก ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่คอยต้านพวกสัตว์ประหลาดที่บุกเข้ามาแล้วพร้อมกับพวกโนบิตะ)  หลังจากที่เห็นดังนั้น ซาช่าก็หันไปพูดกับโนบิตะว่า...

"ถึงจะอังตะลาย ไปหน่อย แต่เลาสองคนต้องต้านพวกมังไว้

ก่อนที่ละบบจะทำงาน  เข้าใจนะ?"

"เข้าใจแล้วครับ!!"

"ถ้าหาก โชกดีลาก็..พวกเลาจะต้องลอดกลับไปแน่นอง"

จากนั้นก็จะเริ่มเข้าสู่ฉากการบังคับที่มีเพียงซาช่ากับโนบิตะ 2 คนเท่านั้น และพวกเขาทั้งคู่ก็คิดที่จะถอยร่นกลับไปยังห้องที่พวกยานอฟอยู่...แต่ว่า...เมื่อซาช่าพยายามเปิดประตู...

"จิ๊บหายแล้ว!! เปิกปะตูไม่ออก!!"

"เอ๋!!?"

อีกทั้งพวกซอมบี้จำนวนมากก็ค่อยๆเดินกรูกันมาทางพวกเขาทั้งคู่...

"ช่วยไม่ล่ายแฮะ... คุ้มกังฉันทีนะ..."

"ได้เลยครับ"

"ชั้นเชื่อใจเตอนะ"

จากนั้นซาช่าจึงหยิบปืนพกของเธอออกมายิงประตูไว้เพื่อเปิดทางหนี....

ส่วนโนบิตะก็หันหน้าไปทางฝูงซอมบี้ที่กรูกันเข้ามา...พร้อมกับชักปืนพกขึ้น...

"ตราบใดที่ฉันยังอยู่ตรงนี้ล่ะก็...

พวกแกจะไม่มีทางแตะต้องคุณซาช่าได้เป็นอันขาด!!!"

โนบิตะพูดจบก็เหนี่ยวไกปืนพกยิงหัวซอมบี้ตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดอย่างแม่นยำจนมันล้มลงตายในนัดเดียว

ดูเหมือนทางซาช่าที่กำลังตั้งสมาธิพังประตูอยู่จะเกิดอาการเสียศูนย์เล็กน้อยหลังจากที่ได้ยินคำพูดเท่ๆเมื่อครู่ของโนบิตะ

(หวาๆๆๆๆ        ปาโยคเมื่อกี้...เหมือนกับ

ฉากตอนพะเอกกำลังปกป้องนางเอกในกาตูนเยยอ่ะ)

แต่ดูท่าว่าโนบิตะจะไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เขายังคงตั้งใจใช้ปืนเล็งยิงพวกซอมบี้ที่บุกเขามา..ต่อไป..

เป้าหมายของการเล่นตรงนี้คือ...ให้กำจัดพวกศัตรูที่บุกเข้ามาตามทางเรื่อยๆ และอย่าให้มันบุกถึงตัวซาช่าได้เด็ดขาดไม่อย่างงั้นเกมส์จะโอเวอร์ และอาวุธที่เคยมีอยู่จะเหลือแค่มีดพก ปืนพก และปืนกลเท่านั้น (ควรเก็บปืนกลไว้อันดับสุดท้าย)

โนบิตะยังคงมีสมาธิจดจ่อไปกับการเล็งปืนในแต่ละนัด... 

กระสุนทุกนัดของโนบิตะพุ่งเข้าใส่หัวของซอมบี้ที่บุกเข้ามาอย่างแม่นยำ

เขาพยายามประหยัดกระสุนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

บางครั้งเขาก็รีบวิ่งเข้าไปกลางวงพวกซอมบี้เพื่อดึงดูดความสนใจพวกมันส่วนใหญ่ไม่ให้

พวกมันเข้าไปวุ่นวายกับซาช่า 

พร้อมกับหนีกลับมาตั้งหลักยิงปืนพกส่วนกลับไป...

(อีกนิดเดียว!!!)

เวลาผ่านไป ซอมบี้เริ่มมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ....

แถมประตูที่อยู่ด้านข้างโนบิตะก็ถูกซอมบี้พังเข้ามาอีกบาน

"เหวอ!!!!"

แต่โนบิตะสไลด์ไปด้านหน้าหลบการโจมตีของมันได้ จนตกอยู่ในวงล้อมพวกซอมบี้

แต่เขาก็หยิบปืนพกอีกกระบอกหนึ่งขึ้นมาพร้อมกับเหนี่ยวไกยิงกราดพวกมันทุกทิศทุกทาง

เป็นเวลาเดียวกับที่ซาช่าพังประตูได้สำเร็จ

"เปิกได้แล้ว!!! รีบมาเล็วเข้า!!!"

"เข้าใจแล้ว!!"

โนบิตะจึงรีบวิ่งตามซาช่าออกประตูไป ซึ่งนำเขาออกมายังบริเวณห้องโถงขนาดใหญ่ห้องหนึ่ง...

เขาพบว่า ซาช่ากำลังยืนรออยู่ที่บันได...

"เลาต้องยันมันไว้ จนกว่าเด็กอ้วนนั่นจะปิกปะตูสำเร็จ"

ภารกิจของพวกเขาคือต้องอยู่ต้านทานพวกซอมบี้ที่อยู่บริเวณนี้ให้ได้มากที่สุดจนกว่าจนกว่าทาเคชิจะปิดระบบล็อกประตูได้...

ฝูงซอมบี้จำนวนหนึ่งค่อยๆเดินเข้ามาทางห้องโถงอย่างช้าๆ...ซาช่าชักปืนพกขึ้นมาจ่อเล็งพวกมัน..

(เจ้าชอมบี้นี่มาไม่หยุดไม่หย่อนจิงๆ) 

 (กระสุนปืนที่มีอยู่คงเอาไม่อยู่แน่.... ถ้างั้นล่ะก็...)

โนบิตะตัดสินใจวิ่งไปด้านหน้าตรงกลางห้องโถงพร้อมกับชักมีดขึ้นมา...

"นะ...นั่น..เทอจะทำอะไรน่ะ!?  ต๋อยมา..."

"ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกครับ!!!"

จากนั้นโนบิตะก็เบี่ยงตัวหลบการพุ่งจับของซอมบี้ก่อนที่จะยื่นมือออกไปตวัดมีดใส่ลำคอของพวกมันจนตาย...พร้อมกับถอยมาตั้งหลัก...ก่อนเล็งไปที่ซอมบี้ตัวถัดไป  โนบิตะตัดสินใจเปลี่ยนอาวุธจากปืนเป็นมีดเพื่อรักษาจำนวนกระสุนที่เหลืออยู่ บวกกับเขาประเมินสถานการณ์รอบข้างแล้วว่า การต่อสู้ในที่โล่งกว้างโดยที่มีจำนวนศัตรูไม่มากนัก อีกทั้งศัตรูยังเป็นพวกซอมบี้ที่เคลื่อนไหวได้เชื่องช้า ทำให้เขาสามารถเปลี่ยนรูปแบบการต่อสู้ได้ (ก่อนหน้าที่ใช้ปืนเพราะมีช่องว่างในการเคลื่อนไหวแคบเกินไปทำให้ไม่สามารถใช้งานได้สะดวก)

แต่สิ่งที่เขาคิดผิดนั่นคือ....

เพล้ง!!!

การปรากฏตัวของสุนัขซอมบี้ เคลเบรอส

"แย่แล้ว!!!"

ขณะที่โนบิตะจ้วงแทงซอมบี้ตัวหนึ่งอยู่ ก็มีเคลเบรอสวิ่งพุ่งตรงเข้ามายังเขา!!

ปัง!!!

แต่มันถูกยิงก่อนที่จะพุ่งเข้าประชิดตัวโนบิตะ...

(เกือบไปแล้ว....)

ซาช่าเหนี่ยวไกปืนพกใส่พวกเคลเบรอสและซอมบี้ที่อยู่รอบข้างโนบิตะ

เธอช่วยเขาไว้ได้อย่างฉิวเฉียด...

(ถ้าเป็นในเกมส์ช่วงนี้ซาช่าจะช่วยโนบิตะด้วยการยิงปืนพกอย่างต่อเนื่อง ซึ่งส่วนมากเธอจะยิงไปโดน

พวกเคลเบรอสซะส่วนใหญ่ แต่อย่างไรก็ตาม อย่าหวังพึ่งการโจมตีจากเธอมากนัก)

"กะ...เกือบไปแล้ว..."

"ขอบคุณมากนะครับ คุณซาช่า..."

"กะ...ก็แค่หน้าตี้น่ะ...."

การประสานงานกันระหว่างโนบิตะที่ใช้มีดฟาดฟันเหล่าซอมบี้ กับซาช่าที่คอยยิงสนับสนุนจึงเกิดขึ้น

เมื่อมีเคลเบรอสวิ่งเข้ามาโนบิตะจะหาจังหวะถอยหลัง กลับไปทางซาช่า

เพื่อให้เธอเล็งยิงได้ถูก...

ส่วนโนบิตะก็หาโอกาสบุกจู่โจมพวกซอมบี้ต่อ..

พวกเขาสู้กันจนกระทั่ง...สังเกตเห็นว่า ประตูด้านหน้าห้องโถงถูกปิดลงอย่างรวดเร็ว...

"ลีบขึ้นไปที่ชั้น 2 เถอะ...."

จากนั้นเขาก็วิ่งตามซาช่าขึ้นไปข้างบน โดยที่ยังเหลือพวกซอมบี้จำนวนหนึ่งไว้....

บนชั้น 2 ที่นั่นซาช่ายืนรออยู่ด้านหน้าตาประตูฝั่งตะวันออกโดยมีโนบิตะคอยสังเกตการณ์อยู่ด้านบน

เธอหยิบปืนลูกซองออกมาพร้อมกับยิงโจมตีใส่พวกซอมบี้และเคลเบรอสที่กำลังเดินตามขึ้นมา

เขาสังเกตเห็นว่าประตูฝั่งตะวันตกกำลังจะถูกอะไรบางอย่างพังทำลาย

เขากำมีดไว้ในมือแน่น

"เข้ามาเลยสิ เจ้าพวกซอมบี้...!!"

แต่สิ่งที่พังประตูเข้ามาดันเป็น...

"ว้ากกกกก!!!"

โนบิตะรีบกระโจนหลบการโจมตีของฮันเตอร์และเคลเบรอสอย่างรวดเร็ว..เขาไม่ค่อยถนัดการใช้มีดต่อสู้กับพวกสัตว์ประหลาดที่นอกเหนือจากซอมบี้ในระยะประชิดได้ เขาจึงต้องหลีกเลี่ยงรูปแบบการต่อสู้ที่เขาเสียเปรียบให้มากที่สุด จึงค่อยๆวิ่งถอยหลังกลับมา...ก่อนที่จะกระโจนไปข้างหน้า

ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ซาช่าหันปากกระบอกปืนลูกซองยิงใส่ฮันเตอร์จนกระจุย...

(ถ้าเป็นในเกมส์ช่วงนี้ซาช่าจะเปลี่ยนอาวุธเป็นปืนลูกซองและยิงศัตรูประเภทฮันเตอร์ให้ การยิงของเธอจะทำให้ฮันเตอร์ตายในนัดเดียว แต่อย่างไรก็ตาม เธอจะยิงออกมาค่อนข้างช้ามากๆ)

"Nice Shot"

"ขอบคุณมากครับ!!!"

โนบิตะเปลี่ยนอาวุธเป็นปืนพกพร้อมกับยิงปืนพกใส่พวกเคลเบรอสที่กำลังวิ่งไปทางซาช่าที่กำลังรีโหลดกระสุนปืนลูกซองอยู่

ในจังหวะที่โนบิตะใช้ปืนพกยิงพวกเคลเบรอส ก็มีฮันเตอร์ลอบเข้ามาทางด้านหลัง

และจังหวะที่ง้างมือตบโนบิตะนั้น!!!

"ไม่มีทาง!!!"

โนบิตะสามารถกระโจนหลบไปด้านข้างได้อย่างฉิวเฉียด

พร้อมกับวิ่งมาทางซาช่า โดยมีฮันเตอร์ไล่ตามมา

เพื่อให้ซาช่าเป่าหัวมัน..จนกระจุย..ซึ่งเป็นกระสุนนัดสุดท้ายพอดี... เธอจึงจำเป็นต้องทิ้งปืนลูกซองไว้แล้วหยิบปืนพกขึ้นมาต่อสู้ต่อ

การแท็คทีมระหว่างโนบิตะและซาช่าเป็นไปได้ด้วยดี พวกเขาทั้ง 2 ยิงต่อสู้กับพวกมันจนกระทั่ง... มีชัตเตอร์ปิดกั้นทางเดินทั้งคู่ไว้...

 

"ลีบถอยเข้าไปข้างในกันเตอะ...!!"

ซาช่าจึงรีบวิ่งนำโนบิตะเข้าไปข้างใน พร้อมกับหยิบปืนพกขึ้นมา...

ในขณะที่โนบิตะยังต้องคอยยิงสกัดพวกเคลเบรอส

!!!!!!!!!!!!!!

ทันทีที่เธอเปิดประตูเข้าไป ก็มีฮันเตอร์ตัวหนึ่งพุ่งเข้ามาจากด้านในอย่างรวดเร็ว

เธอรู้ดีว่าปืนพกคงไม่สามารถทำอะไรมันได้แน่ๆ เธอจึงรีบคว้าที่ต่อกระสุนหัวระเบิดมาจากด้านหลัง

เสียบเข้ากับปากกระบอกปืนอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเอามันยัดเข้าไปในปากฮันเตอร์ที่กำลังพุ่งมา

พอดีพร้อมกับเหนี่ยวไก....!!!

ตูมมมม!!!

กระสุนระเบิดถูกทำงานในระยะประชิดสร้างความเสียหายให้กับฮันเตอร์ที่โชคร้ายอย่างจัง

และเป็นเวลาเดียวกับที่ซาช่าปล่อยมือจากปืนพอดี ทำให้เธอไม่ได้รับความเสียหายไปด้วยแต่ว่า...

"ป้าเอ้ย!! ไม่มีปืงเหลือแล้ว!!!!"

ซาช่าจึงรีบวิ่งเข้าไปด้านในพร้อมกับคว้าอาวุธที่เหลือเพียงหนึ่งเดียวคือ มีดขึ้นมาเตรียมไว้...

(ณ ตอนนี้ซาช่าจะไม่มีประโยชน์อีกต่อไปเพราะอาวุธถูกเปลี่ยนเป็นมีดและไม่สามารถช่วยโนบิตะ

โจมตีใส่พวกฮันเตอร์ได้ แถมต้องคอยระวังอย่าให้ฮันเตอร์หันไปเล่นงานซาช่าอีก)

"คุณซาช่า!!!"

เมื่อเห็นว่าซาช่ากำลังจนมุม โนบิตะจึงตามเธอเข้าไปข้างในติดๆ และคว้าอาวุธแรงๆที่เหลืออยู่ของตนออกมา

นั่นคือปืนกล AK-47

ในตอนนี้โนบิตะต้องรับบทหนักในการรับมือฝูงฮันเตอร์ที่ยังคงฝ่าระบบรักษาความปลอดภัยมาได้ (ช่วงนี้เหลือแต่ฮันเตอร์เท่านั้น) เขาจึงเปลี่ยนอาวุธเป็นปืนกลที่พอจะต่อสู้กับสัตว์ประหลาดแบบนี้ได้โดยไม่มีทางเลือก...

โนบิตะซัลโวกระสุนปืนกลใส่พวกฮันเตอร์ที่กรูกันเข้ามาอย่างแม่นยำจนตายเรียบทุกตัว...โดยที่ซาช่าทำได้แค่ถือมีดคอยระวังหลังให้โนบิตะเท่านั้น...

(น่าอายจริงๆ ต้องให้เด็กหนุ่มคนนี้มาคอยปกป้อง)

เธอเฝ้าสังเกตมองการต่อสู้ของโนบิตะมาโดยตลอด... ท่าทางเอาจริงเอาจังของหนุ่มแว่นคนนั้นทำให้เธอรู้สึก....

(แต่คนนี้....ฝีมือก็ไม่เลวนะ...)

"เท่านี้ก็น่าจะหมดแล้วนะครับ....คุณซาช่า"

ในช่วงนั้นเองที่โนบิตะพึ่งใช้ปืนกลยิงฮันเตอร์ที่บุกเข้ามาตัวสุดท้ายจนตาย...

เขาจึงหันกลับไปมองซาช่าที่กำลัง...

"คุณซาช่า....?"

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?"

"มะ ไม่ได้เป็งไร สักหน่อย 

ฉัน ฉัน ไม่ได้มัวแต่ คิกเรื่อง ของเทอ อยู่นะ...!?"

"ไม่จิ!!!  ฉันไม่ค่อยมี ชมาทิ ต่างหาก!!!!

พอไม่ได้จับปืนกง แล้วมัน..."

"ถ้างั้นเอาของผมไปใช้สิครับ!!"

แล้วโนบิตะก็ส่งปืนกลให้ซาช่า....

"ขะ ขอบคุง..."

ซาช่ารีบรับปืนกลมาพร้อมกับสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไปก่อนตีสีหน้าซีเรียสตามเดิม

"มันยังไม่จบซะหน่อย!! รีบไปต่อกันเถอะ!!"

หลังจากพูดจบ เธอก็ถือปืนกลที่โนบิตะให้มาเดินนำเข้าไปด้านในต่อ ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ชัตเตอร์ปิดล็อกบริเวณนี้พอดี...

เท่านี้ก็คงไม่มีสัตว์ประหลาดตัวไหน พังเข้ามาได้ง่ายๆ......

"คุณซาช่าอันตราย!!!!"

!!!!

ชั่วพริบตาก็มีฮันเตอร์ตัวหนึ่งปรากฏตัวขึ้นพุ่งเข้ามาหมายจะงับซาช่า เธอจึงรีบใช้ปืนกลที่เธอมีอยู่คานปากของมันดันเอาไว้...

(ยะ แย่แน่แบบนี้!!!! )

เธอคงไม่อาจใช้ตัวปืนกลต้านการบุกของฮันเตอร์ตัวนี้ได้แน่

"คุณซาช่า!!!!"

ชั่วพริบตานั้นเอง โนบิตะก็เอื้อมมือขวาเข้าไปจับด้ามปืนกลที่ถูกงับอยู่ในปากของฮันเตอร์ พร้อมกับกระชากตัวปืนให้ปากกระบอกหันขึ้นไปยังเพดานปากของฮันเตอร์ตัวนั้นอย่างเร็วก่อนที่จะใช้มือซ้ายเอื้อมมือไปเหนี่ยวไกปืน!!!

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปืนกลถูกยิงลั่นคาปากของฮันเตอร์จนมันลอยกระเด็นพร้อมกับฟันเขี้ยวที่หลุดออกมาเนื่องด้วยแรงกระสุน จนมันผละห่างจากตัวซาช่าไป...

หากแต่มันยังไม่สิ้นฤทธิ์.... มันค่อยๆลุกขึ้นมาและเดินเข้าไปหาโนบิตะอย่างช้าๆ

เขาหยิบปืนกลที่ถูกยิงขึ้นมาพร้อมกับยกปากกระบอกปืนขึ้นจ่อหน้ามัน....

"ตายซะเถอะ!! ไอ้สัตว์ประหลาด!!!"

สิ้นเสียงการสาดกระสุน... ฮันเตอร์ตัวนั้นก็หมดลมหายใจไปพร้อมกับเลือดที่พุ่งออกมาจากสมองที่ถูกยิงจนเละ.....

"ระ เรียบร้อย..."

........ฟู่ว........

โนบิตะมองเห็นซาช่าที่กำลังถอนหายใจอยู่ที่มุมห้อง ที่พึ่งรอดจากประสบการณ์เฉียดตายมาหมาดๆ เขาจึงรีบวิ่งเข้าไปดูอาการของเธอทันที

"คุณซาช่า!! บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ!!?"

"...เพาะเทอแท้ๆ ฉันถึงลอดตายมาได้...

อยากจูบขอบคุงเทอจิงๆเลยล่ะ..."

 

"เอ๋!!!!"

หลังจากที่ได้เห็นท่าทีของโนบิตะ ซาช่าก็แอบขำเล็กๆ

"ฮะๆๆๆ ว่าไปนั่น..."

"ลังไงก็เถอะ ลีบกลับขึ้นไปข้างบนดีกว่านะ...

เพื่องของเทอคงจะลออยู่แล้วล่ะ และอีกอย่าง...

ฉันจะได้หลีจากสถางตี้ตี้เจ้ากอลิลล่าบ้านี่อยู่ สักตี"

ครับ...

ว่าแล้วโนบิตะก็ปีนบันไดขึ้นกลับไปยังทางลับที่พวก U.B.C.S. อยู่กัน

การเปิดระบบรักษาความปลอดภัยและการสกัดกั้นของพวกโนบิตะจึงสามารถซื้อเวลาให้กับพวก U.B.C.S. ได้สักระยะ...   แต่ก็คงได้อีกไม่นานเท่าไหร่.... ก่อนที่เกาะแห่งนี้จะถูกทำลาย....

(หลังจากเสร็จศึกแล้วจะมีคำสั่งเซฟเกมส์ขึ้นโดยอัตโนมัติ แนะนำให้เซฟ)

คลิปประกอบเนื้อเรื่อง

โปรดติดตามตอนต่อไป...

โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 26]

แสดงความเห็นบน Facebook!