โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 29]

ความเดิมตอนที่แล้ว >> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 28]

โนบิตะรีบมุ่งหน้าไปยังอาคารสถาบันวิจัยลับของอัมเบรล่าสาขาฮอกไกโดบนภูเขาลึก ที่ส่งสัญญาณเตือนภัยผู้บุกรุกดังระงมไปทั่ว

แต่ก่อนที่เขาก็บุกเข้าไปถึงที่นั่น เขาก็ติดกับดักที่อยู่ในป่าเข้าให้อย่างจัง และที่นั่นเขาต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดที่ทำให้เขารู้สึกถึงฝันร้ายเมื่อ 2 ปีก่อน...

อาวุธชีวภาพหมา 3 หัวที่มีชื่อว่า

ทินดาลอส...

แต่เจ้าตัวนี้ แข็งแกร่งมากกว่าตัวที่เขาสู้เมื่อ 2 ปีก่อนเสียอีก...

บทที่ 29

อัลติเมท ทินดาลอส

คลิปเสียงประกอบตอนสู้ในเกมส์

"ให้ตายสิ!! ไอ้เจ้าหมาบ้านี่อีกแล้ว...!

พอสักทีจะได้ไหมเนี่ย!!!"

โนบิตะเห็นดังนั้นจึงวิ่งถอนหลังไปตั้งหลัก

พร้อมกับยกปืนลูกซองขึ้นมาเล็งยิง...

"แต่มันก็คงเหมือนๆตัวอื่นนั่นแหละ...."

ปัง!!

โนบิตะเล็งปืนลูกซองยิงใส่ทินดาลอสในระยะประชิด

ซึ่งเขาแน่ใจว่าความเร็วของมันคงไม่สามารถหลบกระสุนได้แน่...

เขาสังเกตเห็นเลือดที่กระจายออกมา...

แต่แล้วเขาก็ต้องตกใจที่ไม่เห็นร่างของมันนอนบาดเจ็บอยู่ตรงนั้น

ทินดาลอสถูกยิงเฉียดจนเลือดออก ปรากฏตัวด้านหลังโนบิตะในชั่วพริบตา..

พร้อมกับใช้กรงเล็บตวัดโจมตีโนบิตะ

อ้ากกกกกกกก

โนบิตะรีบวิ่งสไลด์ไปด้านหน้าอย่างเร็วพร้อมกับเล็งปืนลูกซองหันกลับไปทางมันใหม่

(เมื่อกี้นี้ มันอะไรน่ะ...!?

เจ้านี่... เร็วกว่า... เจ้าตัวที่อยู่ในเมือง R นั่นอีก...)

เจ้าทินดาลอสตัวนี้ไม่ใช่ทินดาลอสธรรมดา แต่เป็นทินดาลอสที่ได้รับการพัฒนามาจนถึงขีดสุด... มันมีความสามารถในการเคลื่อนที่ได้อย่างว่องไว ราวกับการเคลื่อนที่ข้ามมิติที่เรียกว่า เทเลพอร์ท (Teleport)

 มันมีชื่อว่า "อัลติเมท ทินดาลอส (Ultimate Tindalos)"

โนบิตะยกปืนลูกซอง (ของซูเนโอะ) ขึ้นเพื่อที่จะยิงมัน

ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ทินดาลอสเคลื่อนที่ชั่วพริบตามาปรากฏข้างๆโนบิตะ....

ชั่วพริบตาทินดาลอสตัวนั้นรู้สึกได้ว่า....มีอะไรบางอย่างพุ่งเขาหาตัวมันจากทางด้านข้าง

สิ่งนั้นคือ....ลูกเตะของโนบิตะ ที่พุ่งเข้ามาโจมตีด้วยความเร็วที่ยิ่งกว่า...

"ถึงแกจะเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าเดิม แต่รูปแบบการเคลื่อนที่ก็ยังไม่เปลี่ยนเลย!!"

โนบิตะสบโอกาสจึงหยิบปืนลูกซองจ่อเข้าไปที่หน้าทินดาลอสพร้อมกับเหนี่ยวไกยิงกระสุนออกไป จนสร้างความเสียมันให้กับมันได้มาก...

ทินดาลอสที่ถูกยิงเข้าเต็มแรงจึงส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนถอยไปตั้งหลักพร้อมกับหอนเรียกพวกของมันมาช่วยรุมโนบิตะ ซึ่งความสามารถนี้คล้ายกับเซลเบรอสที่โนบิตะเคยต่อสู้กับมันมาก่อน (ความสามารถในการควบคุมลูกน้องประเภทสุนัขให้ออกมาช่วยต่อสู้) แต่แทนที่ลูกน้องจะเป็นเคลเบรอสแบบเมื่อคราวก่อน ลูกน้องในคราวนี้กลับเป็นทินดาลอส(รุ่นผลิตจำนวนมาก) ที่มีหน้าตาเหมือนกับมันแทน...

"เรียกพวกงั้นเหรอ...?"

ทินดาลอสที่ปรากฏตัวออกมาช่วยตัวหัวหน้า มีมากถึง 2-3 ตัว....  พวกมันต่างยืนล้อมโนบิตะเอาไว้ และกระพุ่งกระโจนใส่เขา...

โนบิตะวิ่งเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงลงมาทางทิศใต้พร้อมกับหันปืนลูกซองกลับไปยิงใส่ฝูงทินดาลอสที่กำลังวิ่งพุ่งเข้ามา

!!!

โนบิตะสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่พุ่งแทงเข้ามาทางด้านหลัง.. สายตาของเขาจับภาพทินดาลอส

ที่หายไปจากกลุ่มได้ ซึ่งมันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงมาอยู่ด้านหลังเขาอย่างรวดเร็ว

(ไอ้ตัวหัวหน้านี่มัน เทเลพอร์ทได้งั้นเรอะ!?)

ชั่วพริบตา โนบิตะก็กระโจนหลบการโจมตีของฝูงทินดาลอสทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

พร้อมกับหันปากกระบอกปืนกลับไปยิงใส่พวกมันทั้งหมด

ทินดาลอสจำนวนหนึ่งวิ่งหลบฝ่ากระสุนเข้ามาประชิดตัวโนบิตะได้

พวกมันล้อมเขาไว้ พร้อมกับใช้ปากทั้งหมดพุ่งเข้ากัดโนบิตะ

แต่ปรากฏว่า สิ่งที่กัดลงไปคือหัวของพวกเดียวกัน เพราะโนบิตะสามารถกระโจนหลบออกมาด้านข้างได้อย่างฉิวเฉียด

พร้อมกับใช้โอกาสนี้ยิงปืนลูกซองตอบโต้ทินดาลอสตัวหนึ่งจนตาย...

ไม่นานนัก ทินดาลอสตัวที่ 2 ก็ถูกโนบิตะใช้ปืนลูกซองจัดการลงไปได้...

เหลือทินดาลอสเพียงตัวเดียวเท่านั้น...

ซึ่งก็คือตัวหัวหน้าที่มีความสามารถในการเคลื่อนย้ายในชั่วพริบตา....

โนบิตะรีบกระโจนหลบการพุ่งเข้าจู่โจมชั่วพริบตาของมันแลละเล็งปืนลูกซองใส่

พร้อมกับเอาปากกระบอกปืนยัดปากมันไว้...

"เท่านี้ก็หนีไม่ได้แล้ว... ตายซะ....."

ชั่วพริบตาโนบิตะรีบถอนปากกระบอกปืนออกพร้อมกับสไลด์หลบการโจมตีไปด้านข้าง โชคดีที่เขาสังเกตเห็นว่า ยังมีทินดาลอสลูกน้องอีกตัวที่มันเรียกมา พุ่งเข้าจู่โจมเขาจากด้านหลัง

"ให้ตายสิหน้ารำคาญอะไรอย่างนี้!!!!!"

โนบิตะรีบใช้ปืนลูกซองยิงทินดาลอสตัวที่อยู่ไกลที่สุด ซึ่งก็คือตัวลูกน้อง ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ตัวหัวหน้าพุ่งเข้าจู่โจมโนบิตะ

แต่เจ้าตัวหัวหน้าคิดผิด เพราะคิดว่าโนบิตะเปิดช่องโหว่ เขาจึงใช้มือข้างหนึ่งควักปืนพกขึ้นมาจ่อยิงปากของมันจนกระเด็นถอยออกไป และใช้โอกาสนั้น เอาปืนลูกซองจ่อยิงที่สมองของทินดาลอสตัวหัวหน้า...

ปัง!!

อัลติเมท ทินดาลอส และเหล่าลูกน้องได้พ่ายแพ้ให้กับโนบิตะทั้งหมด

"แฮ่กๆๆ 

ให้ตายสิ ต้องฆ่าเจ้าพวกนี้อีกสักกี่ครั้งกัน!?

หวังว่าพวกมันคงไม่ฟื้นมาแล้วล่ะนะ.....!!"

โนบิตะหันหลังมองไปยังประตูรั้วไม้ทางออกเบื้องหลัง ก็พบว่าประตูได้ถูกเปิดออกหลังจากที่พวกทินดาลอสตายทั้งหมด

หลังจากที่โนบิตะรักษาตัวเอง (ด้วยสเปรย์ + สมุนไพร) แล้ว เขาจึงมุ่งหน้าเดินต่อไปตามเส้นทาง จนกระทั่งถึงที่หมาย... ซึ่งก็คือกำแพงขนาดใหญ่ที่ล้อมรอบอาคารสภาบันวิจัยในป่า...

และบริเวณกองท่อนซุงที่วางไว้ข้างกำแพงนั้น เขาก็เห็น...

"คุณเซย์นะ!! ไจแอนท์!!"

"โนบิตะ!!! รีบมาทางนี้เร็วเข้า!!!"

ไจแอนท์รีบกวักมือเรียกโนบิตะ ขณะที่เขากำลังก้มหลบแสงไฟสปอร์ทไลท์ตรวจจับผู้บุกรุกที่อยู่รอบกำแพง... ดูเหมือนว่า ไจแอนท์กับเซย์นะจะซ่อนตัวอยู่แถวนั้น ซึ่งโนบิตะก็พอจะเข้าใจถึงเรื่องที่เกิดขึ้น จึงรีบวิ่งเข้าไปหลบหลังไจแอนท์โดยไว

"ทุกคนไปอยู่ไหนกันหมดน่ะ!?

เป็นห่วงแทบแย่แน่ะ..."

"เงียบหน่อยสิ!! ตอนนี้พวกเรากำลังหลบอยู่นะ...."

หลังจากนั้นเซย์นะจึงค่อยๆอธิบายให้ฟังว่า หลังจากที่โนบิตะคุงไปทำธุระ(ยืนฉี่) ได้ไม่นาน

ก็มีฝูงฮันเตอร์บุกเข้ามาจู่โจมพวกเขาจนต้องแยกหนีไปกันคนละทิศละทาง

ไจแอนท์ก็พูดเสริมขึ้นมาว่า หลังจากนั้นเขาก็ต้องผจญกับอะไรในป่ามากมาย (คงจะเจอกับดักแบบเดียวกับโนบิตะด้วยมั้ง) จนกระทั่งมาเจอกับเซย์นะที่ตรงนี้นี่แหละ...

"ถ้างั้นทุกคน...."

"ก็ไม่รู้สิ ทั้ง เดคิสุงิ โดราเอม่อน รวมทั้งซูเนโอะ ก็คงจะหลงอยู่ในป่าแห่งนี้แหละ"

"ไม่ต้องห่วงหรอก ทุกคนต้องไม่เป็นไรแน่นอน...

แต่ก่อนหน้านั้น เรารีบย้ายไปจากตรงนี้ดีกว่านะ..."

ถึงกระนั้นเซย์นะก็ยังเชื่อมั่นในตัวพวกเขาทุกคน เพราะพวกเขาต่างก็เคยเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ร้ายๆแบบนี้มาแล้ว และพวกเขาคงจะเอาตัวรอดได้แน่

"...อือ..นั่นสินะ..ทุกคนจะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน.."

แต่ก่อนที่จะหาทางหนีออกไปจากตรงนี้

ไจแอนท์ก็เริ่มสงสัยเกี่ยวกับสถานที่นี้ และถามว่า พวกเขาจะหาทางเข้าไปได้ยังไง

เซย์นะบอกว่า มีประตูทางเข้าหลายจุดอยู่ น่าจะมีบางจุดที่อ่อนกำลังและแทรกเข้าไปข้างในได้

อีกทั้งพวก U.B.C.S เองก็คงลอบเข้าไปข้างในได้แล้วด้วย

"ถ้างั้นจะลองตามเข้าไปดูไหมล่ะ..?"

เซย์นะบอกว่า ตอนนี้อย่าพึ่ง ให้รอดูสถานการณ์ไปก่อน...

ย้อนเวลากลับไปช่วงก่อนที่จะมีการตรวจพบผู้บุกรุก (มีสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น)

ณ ที่สถาบันวิจัยลับใต้ดินของอัมเบรล่า (ฮอกไกโด) ห้องเจ้าหน้าที่รักษาความมั่นคง

ภายในห้องนี้มีเจ้าหน้าที่พิเศษของอัมเบรล่าด้วยกันทั้งหมด 4 นาย และพวกเขากำลัง...

เจ้าหน้าที่หน่วย USS คนหนึ่งหัวเราะออกมาอย่างดีใจพร้อมกับพูดว่า...

"เคี๊ยกๆๆ ได้ทรีออฟไคนด์ (Three of Kind = ไพ่ตอง) โว้ย!!"

พวกเขากำลังเล่นไพ่โป๊กเกอร์กันอยู่นั่นเอง (รายละเอียดเกี่ยวกับโป๊กเกอร์ขอไม่พูดถึงนะ ไปอ่านที่วิกิกันเอาเอง)

แล้วเจ้าหน้าที่ฝ่ายควบคุมรถถัง (戦車兵 = senshahei) ก็พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าที่เย้ยหยันว่า..

"แต่ข้าได้สเตรท (ไพ่เรียง) ว่ะ"

จากนั้นเจ้าหน้าที่ควบคุมรถถังอีกคนก็พูดขึ้นว่า...

"ข้าได้ฟูลเฮ้าส์ว้อยย แล้ว เวย์น แกล่ะได้อะไร?"

ทุกคนหันมาให้ความสนใจเจ้าหน้าที่ที่ชื่อเวย์น (Wayne) อีกคนที่ยังนั่งเงียบไม่เปิดไพ่...

"....วันแพร์เอง...."

เมื่อได้ยินดังนั้นเจ้าหน้าที่ USS ก็พูดแสดงความสงสารขึ้นมาว่า น่าเสียดายจังนะเวย์น.... นายมือตกมา 10 กว่ารอบแล้วนะเว้ยย

ทีนี้ก็เริ่มมีการเสียพนันกันด้วยเงิน 10 ดอล

เจ้าหน้าที่ USS ก็บอกว่า แกทำหน้าน่ากลัวว่ะ ไอ้หนู... เหะๆๆๆ (ซึ่งคาดว่าคงหมายถึงเวย์น)

แต่เจ้าหน้าที่คนอื่นก็พูดคุยกันไปมาว่า ถึงเวย์นจะไม่ได้เป็นคนที่ดวงดีเรื่องไพ่ แต่ในเรื่องสนามรบนี่แทบไม่ค่อยพลาดหรอกนะ

จากนั้นพวกเขาก็คุยไร้สาระกันไปๆมาๆ (ขอข้ามบทสนทนาจำนวนมากเพราะไม่รู้จะฟังพวกนี้ไปทำไม)

พวกเขาเล่นกันจนกระทั่งมีเจ้าหน้าที่ในเครื่องแบบคนหนึ่งเดินเข้ามา...

เจ้าหน้าที่ควบคุมรถถังนายหนึ่งเห็นผู้มาเยือนถึงกับพูดขึ้นมาว่า...

"โย่ว...คุณกัสกี้ มาเล่นโป๊กเกอร์กันหน่อยมะ?"

ทำให้เราทราบว่านายทหารที่เดินเข้ามาคนนี้คือนายกัสกี้ และมียศเป็นถึงหัวหน้าหน่วยควบคุมรถถัง  ซึ่งเขามาบ่นว่า ชวนเวย์นเล่นอีกแล้วเหรอ?

แล้วก็ถามคนที่ชื่อเวยน์ว่าแกเสียไปเท่าไหร่แล้วล่ะ...

เวย์นตอบมาว่า 1000

1000.... เยน หรือ ดอล หรือ ยูโร

ดอลครับ...

เฮ้อ นายเนี่ยน้า...

จากนั้นพวกเขาก็คุยกันเรื่อยเปื่อยไปสักระยะ..

(และมีการเล่าถึงเรื่องนายทหารที่ชื่อเวย์นด้วย ซึ่งขอไม่เล่าอะไรมาก)

จนกระทั่งเกิดสัญญาณเตือนภัยผู้บุกรุกดังขึ้น..

เจ้าหน้าที่ควบคุมรถถังคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า... ท่าทางไอ้พวกนั้นจะตรวจจับพวกผู้บุกรุกที่อัมเบรล่าเคยเตือนไว้ได้สินะ...ฮ่าๆๆๆ นึกแล้วว่าพวกมันต้องติดกับ ที่ไม่รู้ว่าเราสามารถสั่งการพวกฮันเตอร์ในการตรวจจับเป้าหมายรอบข้างได้แล้ว ทีนี้เราจะใช้ไทแรนท์ "ตัวนั้น" จัดการพวกมันเลยดีไหมน้า

เจ้าหน้าที่ USS ก็ฉีกยิ้มและพูดขึ้นมาว่า แค่พวกฮันเตอร์ก็พอแล้ว ไทแรนท์ปล่อยออกมาจะเสียของเปล่าๆ ยิ่งเป็น "เจ้าตัวนั้น" ที่กำลังพัฒนาถึงขีดสุดยังควบคุมไม่ได้โดยสมบูรณ์เลย มันเสี่ยงเกินไป

ท่าทางพวกเขาคงจะมั่นใจในประสิทธิภาพอาวุธชีวภาพของเบื้องบนมาก แต่ดูท่าว่า กัสกี้จะทำหน้าซีเรียส พร้อมกับพูดว่า ทางที่ดีเราอย่าประมาทเจ้าพวกผู้บุกรุกนั่นดีกว่านะ

นอกจากนี้ เขายังออกคำสั่งให้พวกเจ้าหน้าที่ที่เหลือไปประจำการตามจุดต่างๆที่พวกมันอาจจะบุกเข้ามาด้วย เตรียมตัวไว้ให้พร้อม

รับทราบ!!

ทหารทุกนายออกไปจากห้องแล้ว มีเพียงเวย์นเท่านั้นที่ออกเป็นคนสุดท้าย... หัวหน้ากัสกี้ถามเวย์นว่าพร้อมที่จะรับมือกับเจ้าพวกผู้บุกรุกนั่นหรือเปล่า...

จู่ๆชายหนุ่มที่ชื่อเวย์นก็เปลี่ยนท่าทีออกไปเล็กน้อย.. เขาไม่เหมือนกับลูกน้องที่ถูกพวกเพื่อนๆล้อเล่นในวงไพ่ก่อนหน้านี้ เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า...

"ผมรู้สึกได้เลยว่า วันนี้ผมจะได้ฆ่าคนอย่างแน่นอน"

กัสกี้คิดว่าชายคนนี้คงพูดเล่นๆ แต่หารู้ไม่ว่า..

คำพูดของชายที่ชื่อเวย์นคนนี้จะกลายเป็นความจริงในเวลาต่อมา...

to be continue....

แสดงความเห็นบน Facebook!