โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Final Chapter - part 6

จาก >> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Final Chapter - part 5 

โนบิตะ ไจแอนท์ และเดคิสุงิ รวบรวมวัตถุดิบทั้ง 3 ในการทำวัคซีนเดย์ไลท์ที่ใช้รักษาการติดเชื้อที-ไวรัสจนครบและขึ้นมายังห้องทดลองชั้น 3 เพื่อดำเนินการสร้างวัคซีนให้เสร็จสมบูรณ์ แต่ทว่า เครื่องที่ใช้สร้างวัคซีนกลับถูกใครบางคนควบคุมการทำงานจากห้องลับด้านในให้หยุดการทำงานชั่วคราว อีกทั้งยังเชิญชวนให้พวกโนบิตะไปยังห้องลับนั้นด้วยโดยการปลดล็อกประตูห้องลับด้วยระบบไฟฟ้าออก

พวกโนบิตะจึงเดินเข้าไปในห้องลับหลังห้องทดลองด้านในและก็พบกับชายสวมแว่นตาที่ยังมีชีวิตคนหนึ่ง...

ซึ่งเป็นผู้ที่กุมความลับของเรื่องราวบางอย่างภายในมหาวิทยาลัยแห่งนี้....

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป....

Final Chapter -  Decisions, Decisions [Part 6]

การตัดสินใจครั้งสำคัญระหว่างยอมเสี่ยงตายหรือหนีเอาตัวรอด

สิ่งแรกที่ชายคนนั้นพูดให้พวกโนบิตะฟังครั้งแรกคือ...

"อา...ขอโทษด้วยนะ ที่สถานที่แห่งนี้ดูเละเทะไปหน่อย..."

เขาเป็นชายวัยกลางคนสวมแว่นตาที่มีลักษณะเหมือนกับอาจารย์หรือไม่ก็นักวิทยาศาสตร์ประจำมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ชื่อของเขาคือ.... "ศาสตราจารย์ อาราทานิ (新谷教授 - Aratani Kyouju)"

"(อาราทานิ? ชื่อนี้...เหมือนกับชื่อในบันทึกของคนสร้างวัคซีนเลยนี่?)"

ชายคนนั้นก็ได้พูดต่อ...

"ฉันคอยเฝ้าจับตาดูพวกเธอจากที่นี่มาตลอดเวลา ฉันรู้สึกดีใจจริงๆที่ได้รับความร่วมมือจากพวกเธอ"

"เอ่อ... ว่าแต่คุณ...?"

ชายสวมแว่นคนนั้นไม่ได้ใส่ใจกับคำถามของโนบิตะมากนัก เขาได้เปลี่ยนเรื่องคุยไปเป็นเรื่องของ...

"ใช่แล้ว..เรื่องของ 'เดย์ไลท์[Day Light]'"

สิ่งที่เขาพูดถึงคือการที่เขารู้สึกขอบใจพวกโนบิตะที่อุตส่าห์ช่วยกันตามหาวัตถุดิบในการสร้างวัคซีนเดย์ไลท์ที่อยู่ภายในมหาวิทยาลัยแห่งนี้มาสังเคราะห์ 

(หรือว่าที่เครื่องผลิตวัคซีนหยุดลงเพราะคนๆนี้.....?)

ชายคนนั้นยังพูดต่อไปบอกว่า มีเพียงวัคซีนที่สมบูรณ์แบบอย่างเดย์ไลท์เท่านั้นที่สามารถต้านทานการแพร่ระบาดของ ที-ไวรัส ได้อย่างสมบูรณ์แบบ..

"ฉันไม่ยอมให้มันตกไปอยู่ในมือของอัมเบรล่าเด็ดขาดคนที่ก่อเรื่องบ้าๆแบบนี้เด็ดขาด..."

ทันทีที่ได้ยินชื่ออัมเบรล่าออกจากปากของชายคนนั้น พวกโนบิตะจึงรู้สึกตกใจมาก

".... ถ้าอย่างงั้น!! คุณรู้เรื่องที่เกิดขึ้นอย่างงั้นเหรอ!!"

"พวกมันนั่นแหละ ตัวต้นเหตุที่ก่อให้เกิดหายนะในเมืองนี้"

เขาพูดด้วยความเจ็บใจราวกับว่าเกลียดอัมเบรล่าเอามากๆ...ซึ่งท่าทางของเขาผิดไปจากเด็กหนุ่มทั้ง 3 คาดไว้ เพราะในตอนแรกดูเหมือนว่าพวกโนบิตะจะเข้าใจว่าเขาจะเป็นพวกเดียวกับอัมเบรล่าเสียอีก

หลังจากนั้นเขาก็พูดต่อ...เหมือนกับคนแก่บ่นเรื่องเก่าๆ

"หากมองย้อนกลับไป โครงการที [T] เป็นความพินาศที่โคตรจะสมบูรณ์แบบสุดๆไปเลย"

"กะ..แกเป็นใครกันแน่!! โครงการ [T] มันอะไรกัน!! "

ดูเหมือนเขาก็ยังคงพร่ำบ่นต่อไป..

"พลังและปริมาณไม่ควรจะถูกใช้เป็นเกณฑ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเหล่าอาวุธชีวภาพเหล่านี้ มันจะต้องสวยงาม, มีความพิเศษเฉพาะ และเหมือนสิ่งที่ประทานมาจากฟากฟ้า!"

"อาวุธชีวภาพงั้นเหรอ คุณจะสื่ออะไรกันแน่?"

หลังจากนี้ เขาก็ได้พูดเรื่องอย่างหนึ่งขึ้นมา ซึ่งสร้างความตกใจให้กับพวกโนบิตะเป็นอย่างมาก

"ต้องขอบใจพวกเธอจริงๆที่มาเป็นคู่ซ้อมให้กับผลงานชิ้นเอกของฉัน...."

หลังจากนั้น เขาก็หันหน้าไปมองทางโนบิตะ...

"โดยเฉพาะเธอนะ พ่อหนุ่มแว่นแม่นปืน...เธอเนี่ยสุดยอดไปเลยที่สู้กับเจ้านั้นได้อย่างสูสี"

"พูดอะไรของคุณกันน่ะ? ผลงานชิ้นเอก? เจ้านั่น? หรือว่าจะเป็น...."

คำพูดของชายคนนั้นทำให้โนบิตะนึกถึงสิ่งที่เขาพึ่งเอาชนะมาได้ แต่ก็เกือบเอาตัวไม่รอด...มาใน part 5

ไทแรนท์ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก "ทานาทอส"

"เสียใจด้วยนะครับ! เจ้าสิ่งนั้นผมจัดการมันไปเรียบร้อยแล้ว ป่านนี้..."

จู่ๆ อาราทานิก็หัวเราะออกมา...

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"มีอะไรน่าขำเหรอขำ"

"จัดการ 'ทานาทอส [Thanatos]' เนี่ยนะ..ฮ่าๆๆๆๆๆ พูดเป็นเล่นไปได้... จริงอยู่ที่ว่าเจ้านั่นอาจจะแพ้ทางพลังไฟฟ้า แต่คิดเหรอว่าของแค่นั้นจะทำอะไรไทแรนท์ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกตัวนั้นได้...ฮ่าๆๆๆๆ"

อาราทานิได้เอ่ยชื่อของเจ้าสิ่งนั้นออกมาครั้งแรก....พร้อมกับบอกกับพวกโนบิตะไปว่า...ไม่มีอะไรเอาชนะทานาทอสได้ เพราะมันเป็นสุดยอดผลงานที่เขาสร้างมันขึ้นมากับมือ..

"มันคือสุดยอดสิ่งมีชีวิตที่ขับเคลื่อนด้วยพลังของที-ไวรัสอย่างเต็มประสิทธิภาพ พลังของที-ไวรัสที่สมบูรณ์แบบนี้จะทำให้มันพัฒนาการตัวเองได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด..มันคือ..ตัวตนแห่งพระเจ้า!! ฮ่าๆๆๆ"

หลังจากนั้น อาราทานิก็ตั้งสติและพูดต่อไปอีก..

"ยังไงก็แล้วแต่ข้อมูลการต่อสู้ของพวกเธอกับสิ่งนั้นจะกลายเป็นประโยชน์สำหรับฉันที่จะนำไปใช้...."

ทันใดนั้นภาพก็ตัดไปยังบนฝ้าเพดานในห้องนั้น ซึ่งมีชายในชุดหน่วยรบเจ้าหน้าที่พิเศษ U.B.C.S. คนหนึ่ง คอยซุ่มดูเหตุการณ์อย่างเงียบๆ ซึ่งเขาเป็นคนเดียวกับคนที่ยิงแคปซูลเก็บตัวอย่างเลือดของทานาทอสใน part 1 นั่นเอง

เขาเอาปืนจ่อลงมาด้านล่าง

เซนเซอร์ชี้เป้าปากกระบอกปืนจ่ออยู่ตรงกลางศีรษะของอาราทานิพอดี เป้าหมายของเขาคือการลอบสังหารอาราทานิ ผู้ที่เคยเป็นอดีตนักวิจัยของอัมเบรล่า แต่ก็หักหลังให้อัมเบรล่าในเวลาต่อมา ดังนั้นการที่จะจัดการกับคนทรยศอย่างเขาด้วยวิธีการสกปรกของอัมเบรล่ามีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น!!!

"ลาก่อน"

ฟุ่บ!!!

กระสุนมรณะถูกยิงออกจากปากกระบอกปืนที่ครอบด้วยที่เก็บเสียง 

พุ่งเจาะสมองของคนทรยศจนทะลุออกมาใต้คางเลือดสาดกระเซ็น

หลังจากนั้นร่างที่ไร้วิญญาณจึงทรุดลงไปบนพื้น

ต่อหน้าต่อตาเด็กหนุ่มทั้ง 3

 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

พวกเขาจึงรีบยกปืนขึ้นพร้อมกับเล็งไปปืนไปทางเพดานเหนือศีรษะทันที

"คะ ใครอยู่ตรงนั้น!!!!"

ภาพตัดกลับไปยังมุมมองของชายใต้ฝ้าเพดานอีกครั้ง เขาพูดออกมาเบาๆว่า ปฏิบัติการสกำจัดคนทรยศสำเร็จเรียบร้อย...

เขาจ้องมองนาฬิกาอย่างใจเย็น โดยไม่สนใจท่าทีของพวกเด็กทั้ง 3 คนข้างล่าง

"ใกล้จะถึงเวลาแล้ว..."

เขาได้เก็บอาวุธทุกอย่างและบ่นออกมาเล็กน้อยว่า..

"ดันให้พวกเด็กๆมาเจอของแย่ๆแบบนี้ก็ซะได้ แต่ช่างเถอะ...เวลาไม่มีแล้ว...รีบไปดีกว่า"

หลังจากนั้น เขาจึงเดินจากไปอย่างรวดเร็วโดยทิ้งสิ่งของบางอย่างไว้ที่ใต้ฝ้าหลังคาที่เขาเคยอยู่

ตัดภาพกลับไปด้านล่างอีกครั้ง...เด็กหนุ่มทั้ง 3 หารู้ไม่ว่าตอนนี้ มีเวลาบางอย่างกำลังนับถอยหลังอยู่..

เหลือเวลาอีก 4 นาที...

"ฝีมือใครกันล่ะเนี่ย!?"

"ทำเรื่องแบบนี้อีกแล้วเหรอ!? มันเป็นไอ้บ้าที่ไหนกันวะ!?"

ไจแอนท์รู้สึกไม่พอใจอย่างแรงที่ต้องเจอกับการลอบสังหารปิดปากคนที่เกี่ยวข้องกับอัมเบรล่าแบบนี้อีกครั้ง (เขาเคยเจอมาก่อนในภาค 1) ไจแอนท์กับเดคิสุงิจึงตัดสินใจวิ่งเข้าไปใกล้เพดานในส่วนที่ปืนถูกยิงลงมาอย่างระมัดระวัง

เดคิสุงิตกใจมากเมื่อเขามองขึ้นไปเห็นอะไรบางอย่างที่แปะอยู่บนฝ้าเพดานนั้น

"เฮ้ย!! ไอ้เจ้าสิ่งนั้นมัน...!?"

เจ้าสิ่งนั้นส่งเสียงสัญญาณติ๊ดๆ พร้อมประกายไฟสีแดงกระพริบเป็นระยะๆ ซึ่งมันก็คือ...

"ระเบิด!!! เจ้านั่นตั้งใจจะทำลายที่นี่!!!"

"มันเรื่องอะไรกันเนี่ย!!  ถ้าเป็นแบบนี้ก็ต้องรีบออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุดแล้วล่ะสิ" 

เหลือเวลาอีก 3 นาที 54 วินาที ก่อนที่ระเบิดจะทำงาน

คลิปประกอบ!!

"แต่ก่อนที่เราจะหนี...."

เดคิสุงิรีบวิ่งไปที่คอมพิวเตอร์ด้านในของห้องตรงที่อาราทานิถูกลอบสังหาร เขาได้เข้าระบบและกดปุ่มเดินเครื่องผลิตวัคซีนที่อาราทานิเคยสั่งหยุดการทำงานจากในห้องนี้

(เวลาในภาพของ RE ไม่นับนะ อ้างอิงตามภาคโนบิฮาสะเอา)

"เราต้องเอาวัคซีนเดย์ไลท์มาทั้งหมดก่อน...."

"แต่ว่า เดคิสุงิ ถ้าไม่รีบหนีล่ะก็..."

"ดูจากเมื่อกี้ยังพอมีเวลาเหลืออยู่ เวลาในการสร้างวัคซีนก็ไม่นานเกินไป

เราต้องเอามันไปทั้งหมด ไม่อย่างงั้นล่ะก็ เพื่อนของเราได้ตายแน่..."

"ขะ เข้าใจแล้ว.."

"โนบิตะคุง..ทาเคชิคุง! พวกนายรีบกลับไปเอาวัคซีนมาซะ 

ส่วนฉันจะหาเส้นทางออกฉุกเฉินเอง รีบไปเร็วเข้า!"

ว่าแล้วเดคิสุงิก็คลำหาวิธีปลดล็อกประตูทางออกฉุกเฉินที่ใช้เวลาในการเดินทางสั้นกว่าเส้นทางปกติที่ต้องใช้ลิฟต์ ซึ่งเสียเวลานานมาก

"เข้าใจแล้ว!!!"

โนบิตะกับไจแอนท์จึงรีบวิ่งกลับไปยังห้องทดลองที่มีเครื่องจักรผลิตวัคซีนทำงานอยู่ทันที

- ห้องปฏิบัติการทดลอง [Laboratory]

เหลือเวลาอีก 3 นาที 40 วินาที ก่อนที่ระเบิดจะทำงาน

โนบิตะเข้าไปสำรวจที่เครื่องแล้วพบว่าเครื่องนั้นสามารถดำเนินการสร้างวัคซีนเดย์ไลท์ต่อได้

จากนั้นจะมีคำสั่งยืนยันว่าจะเริ่มการทำงานหรือไม่
- ดำเนินการสร้างเดย์ไลท์
- เวลาไม่มีแล้ว!!

หลังจากที่กดเลือกเริ่มต้นการทำงานแล้ว หลอดวัคซีนทั้ง 3 จะดำเนินการปั่นสังเคราะห์วัคซีน

ข้อความแสดงผลบอกสถานะว่า "กรุณารอสักครู่"

ในระหว่างที่เครื่องผลิตวัคซีนกำลังทำงานอยู่นั้น โนบิตะได้หันมามองไจแอนท์และเขาพบว่า ในตอนนี้ไจแอนท์หน้าซีดลงเรื่อยๆ

"จะ ไจแอนท์ นายไหวไหม?"

โนบิตะพอวิเคราะห์สถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้ในตอนนี้ ดูท่าทางว่าไวรัสที่เกิดขึ้นในตัวไจแอนท์จะเริ่มแสดงผลแล้ว

 "ยะ ยังพอไหวอยู่..."

"อดทนอีกหน่อยนะ อีกนิดเดียว...ก็จะได้แล้ว.."

ไม่นานนักเครื่องจักรผลิตวัคซีนก็ปล่อยแคปซูลพิเศษที่มีสารละลายสีขาวสว่างด้านในออกมา...

มันคือวัคซีนแห่งความหวังของทุกคน วัคซีนที่สามารถรักษาอาการติดเชื้อที-ไวรัสให้กับทุกคนได้  "เดย์ไลท์" นั่นเอง

โนบิตะจับมันขึ้นมาและส่งให้ไจแอนท์

"ไจแอนท์ นายรีบใช้เจ้านี่ซะ เรื่องของฉันกับเดคิสุงิไม่ต้องห่วงหรอก "

นั่นก็เพราะว่าโนบิตะกับเดคิสุงิเคยได้รับวัคซีนสร้างภูมิคุ้มกันไวรัสเมื่อ 5 เดือนก่อน ซึ่งเป็นเหตุการณ์ในภาค 1 มาแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่มีผลกระทบกับการติดเชื้อและการกลายพันธุ์ของไวรัสมากนัก

"เข้าใจแล้ว!!!"

ไจแอนท์รับแคปซูลบรรจุเดย์ไลท์ของโนบิตะพร้อมกับกดปุ่มการทำงานดึงส่วนปลายเข็มฉีดยาของตัวแคปซูลออกมาฉีดเข้าไปที่ไหล่ของตัวเองทันที...... หลังจากที่ฉีดเสร็จ ไจแอนท์รู้สึกปวดตามกล้ามเนื้อเล็กน้อย แต่ไม่นานนักเขาก็เริ่มดีขึ้น ดูเหมือนว่าตอนนี้ เดย์ไลท์จะสามารถขจัดความเป็นพิษของที-ไวรัสที่อยู่ในร่างกายของเขาไปจนหมดแล้ว

"เอาล่ะ ต้องรีบสร้างมันออกมาให้ได้มากที่สุด"

จากนั้นโนบิตะจึงกดปุ่มดำเนินการสร้างเดย์ไลท์ต่อ เขาต้องสร้างมันออกมาให้ได้มากที่สุดตามที่เดคิสุงิบอก เพราะมันคือการวัดดวง...นี่เป็นโอกาสเดียวที่เขาจะได้เจ้าสิ่งที่ใช้ช่วยเหลือเพื่อนๆที่ติดไวรัสอยู่ได้ ถ้าหากเขาพลาดโอกาสนี้ไปล่ะก็..เขาคงไม่อาจจะช่วยเหลือเพื่อนได้แน่นอน แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังกังวลไม่น้อย เพราะว่าการสร้างวัคซีนทั้งหมดนั้นกินเวลานานมาก อาจจะทำให้เขาไม่สามารถหนีออกจากตัวอาคารที่ใกล้จะถูกทำลายเพราะระเบิดได้ แต่เขามั่นใจในตัวเดคิสุงิ ถ้าเป็นหมอนั่นล่ะก็ จะต้องหาเส้นทางหนีออกไปจากอาคารแห่งนี้ได้เร็วที่สุดในเวลาที่เขาเหลืออยู่อย่างแน่นอน

เดย์ไลท์นั้นสามารถสร้างได้สูงสุดถึง 4 อัน แต่ไจแอนท์ใช้ไป 1 อันแล้ว ก็เหลือ 3 อัน

ท้ายที่สุดแล้ว โนบิตะกับไจแอนท์ก็รวบรวมเดย์ไลท์ไว้ได้ทั้งหมด 3 ชิ้น!!!

"ดูเหมือนเครื่องจะสร้างได้มากสุดแค่นี้แหละ รีบกลับไปหาเดคิสุงิเร็วเข้า!!"

"เออ เข้าใจแล้ว!!"

หลังจากนั้นพวกเขาทั้ง 2 จึงวิ่งกลับเข้าไปในห้องทดลองลับด้านใน

- ห้องโถงลำดับที่ 2 [Second Hall]

เหลือเวลาอีก 1 นาที 00 วินาที ก่อนที่ระเบิดจะทำงาน

เดคิสุงิรออยู่ตรงทางออกฉุกเฉินที่เขาดำเนินการปลดล็อกในห้องนั้น

"มาช้าชะมัดเลยพวกนาย!! แล้วได้วัคซีนมาหรือเปล่า!?"

โนบิตะจึงหยิบวัคซีนเดย์ไลท์ทั้ง 3 หลอดขึ้นมาให้ดู...

"เพื่อความปลอดภัย...ฉันอยากให้แยกกันถือคนละหลอดนะ"

เดคิสุงิบอกเช่นนั้นเพราะการที่รวมวัคซีนไว้ที่คนใดคนหนึ่ง หากคนนั้นเกิดเป็นอะไรขึ้นมาระหว่างทางตอนที่หนีล่ะก็ จะทำให้ทางรอดของเพื่อนที่เหลือหายไปในทันที ดังนั้นการแยกกันถือคนละหลอดจึงเป็นวิธีที่ดี โนบิตะรีบทำตามที่เดคิสุงิบอก เขาแบ่งวัคซีนคนละหลอดให้กับไจแอนท์และเดคิสุงิถือคนละอัน

"เอาล่ะ ตามมาทางนี้เลย!!"

เดคิสุงิรีบเปิดประตูฉุกเฉินในห้องนั้นพร้อมกับวิ่งนำหน้าออกไปโดยเร็ว ตามด้วยไจแอนท์

ส่วนโนบิตะนั้นวิ่งรั้งท้ายไว้

- ทางเดินลับ B [Testing Passage B]

เหลือเวลาอีก 57 วินาที ก่อนที่ระเบิดจะทำงาน

โนบิตะรีบวิ่งตามเดคิสุงิกับไจแอนท์ไปติดๆ

เขารีบไต่ลงบันไดอย่างรวดเร็ว

และรีบเดินออกไปจนถึงประตูด้านใน

โนบิตะเดินเข้าประตูตามพวกเดคิสุงิและพบว่าเขาได้โผล่ออกมายังห้องหนึ่งจากทางที่ไม่สามารถเข้าได้ในตอนแรก..

- ห้องอธิการบดี (President's Room)

เหลือเวลาอีก 52 วินาที ก่อนที่ระเบิดจะทำงาน

พวกเขาจึงรีบวิ่งไปยังประตูฝั่งตรงข้ามเพื่อออกไปจากห้องและพวกเขาก็ต้องตกใจเมื่อจู่ๆประตูฝั่งตรงข้ามได้เปิดออกเอง...

(มีคนอยู่ที่นี่เหรอ? หรือว่าซอมบี้?)

หลังจากนั้นก็มีบางสิ่งเดินผ่านประตูเข้ามาในห้องที่พวกโนบิตะอยู่ และสิ่งนั้นคือ...

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!"

ทานาทอสที่ถูกโนบิตะจัดการไปยังไม่ตาย...อย่างที่ศาสตราจารย์อาราทานิบอกไว้...และตอนนี้มันก็ได้ฟื้นฟูตัวเองและปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา

(เจอตัวสักทีนะไอ้พวกเด็กเปรต!!!!)

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อทานาทอสมองเห็นโนบิตะ มันจึงกระโดดพุ่งเข้าโจมตีโนบิตะทันที!!

"เหวอ!!!"

ปัง!!!

ในจังหวะนั้น เดคิสุงิก็ยกปืนไรเฟิลขึ้นมายิงใส่ดวงตาทานาทอสของแม่นยำก่อนที่มันจะพุ่งเข้าจู่โจมโนบิตะ ทำให้มันเสียหลัก และพุ่งโจมตีพลาดเป้า...

"อะ..ไอ้เจ้านี่!!!"

ไจแอนท์คิดที่จะยกปืนลูกซองต่อสู้กับมันด้วยแต่กลับถูกเดคิสุงิห้ามไว้..

"เดี๋ยวก่อน...ทาเคชิคุง!! โนบิตะคุง! รีบหนีดีกว่า!! เราไม่มีเวลามากพอมาสู้กับเจ้านี่นะ!!"

"แต่ว่า ถ้าไม่จัดการมันล่ะก็..มันได้ตามเราไปตลอดแน่..."

โนบิตะได้คาดเดาตามประสบการณ์ที่ตนเองเคยเผชิญหน้ากับเจ้าพวกนี้มาก่อน

"ไม่ต้องห่วง ฉันวางกับดักไว้ในตึกนี้แล้ว มันจะไม่ได้ออกไปจากตึกนี้แน่ๆ"

พอพูดจบเดคิสุงิก็วิ่งผ่านทานาทอส ตอนที่มันกำลังปวดตาอยู่ไปยังอีกฝั่งของห้องโดยเร็ว โนบิตะและไจแอนท์จึงรีบวิ่งตามเดคิสุงิไปด้วย... ตอนนี้คงต้องฝากความหวังไว้ที่กับดักของเดคิสุงินั่นแล้ว

- ห้องศิลปะวาดเขียน [Drawing Room]

เหลือเวลาอีก 48 วินาที ก่อนที่ระเบิดจะทำงาน

"เหวอ!! มันไล่ตามพวกเรามาด้วย!!!"

"ไม่ต้องสนใจ รีบตามฉันมาเร็วเข้า!!!"

พวกเขาก็หนีออกมา

- ทางเดินชั้น 2 [2F Passage]

"ทางนี้!!!"

เส้นทางที่เดคิสุงเรียกไปนั้นเปลี่ยนไป เขาไม่ได้เดินลงไปข้างล่างกลับไปยังห้องโถงหลัก แต่เลือกที่จะเดินขึ้นไปทางด้านหลัง

เดคิสุงิกับไจแอนท์รีบวิ่งนำออกไปเรื่อยๆจนถึงประตูด้านบนที่เคยล็อกอยู่แต่ตอนนี้มันสามารถเปิดได้แล้ว

โนบิตะจึงวิ่งตามไปติดๆ โดยมีทานาทอสไล่จี้ตามมาด้านหลัง

- ทางเดินลับ B [Testing Passage B]

เหลือเวลาอีก 30 วินาที ก่อนที่ระเบิดจะทำงาน

โนบิตะรีบตามเดคิสุงิกับไจแอนท์มาเรื่อยๆ

พวกเขาไต่ลงบันไดมาอย่างรวดเร็ว...

เดคิสุงิ กับไจแอนท์เดินมาถึงบริเวณใกล้กับประตูทางออก..

"ตรงนี้แหละที่ฉันวางกับดักไว้..."

เดคิสุงิจับสวิตช์คัตเอาท์ใกล้ทางออกไว้ เจ้าสิ่งนี้จะทำให้เกิดกระแสไฟฟ้าแรงสูงไหลผ่านมาตามสายไฟ 2 เส้นบนเพดานที่ถูกตัดขาด ซึ่งเดคิสุงิได้เตรียมกับดักนี้ไว้ล่วงหน้าเผื่อมีเหตุฉุกเฉินแล้ว

"ฉันจะจัดการเจ้านั่นเอง ทาเคชิคุงรีบล่วงหน้าออกไปก่อนเร็วเข้า"

ถึงแม้ว่าไจแอนท์จะไม่เห็นด้วยเพราะอยากอยู่ช่วยเพื่อน แต่ตอนนี้เขาก็มีต้องเชื่อมั่นในตัวเพื่อนเท่านั้น

"เข้าใจแล้ว รีบตามออกมาเร็วๆนะ เดคิสุงิ!!!"

ไจแอนท์จึงรีบวิ่งออกประตูไปก่อนคนแรก ปล่อยให้เดคิสุงิจัดการกับดักของเขา...

"เร็วเข้าซี่ โนบิตะคุง...."

โนบิตะรีบวิ่งมาทางเดคิสุงิ โดยที่มีทานาทอสวิ่งตามหลังมาติดเช่นกัน

"มันไล่ตามฉันมาแล้ว เดคิสุงิคุง!!!"

"โนบิตะ!!! วิ่งเร็ว!!!"

(แกเสร็จฉันแน่ไอ้เด็กเปรต!!)

ทานาทอสเกือบเอื้อมมือ คว้าร่างของโนบิตะได้แล้ว... แต่ทานาทอสไม่ทันสังเกตเห็นว่าทางด้านบนของตัวเองนั้นมีสายไฟที่ขาดอยู่ 2 เส้น ซึ่งเป็นกับดักของเดคิสุงิพอดี

"ว้ากกกกก!!!"

"ตอนนี้แหละ!!!!"

เดคิสุงิรีบสับสวิตช์คันโยกลงอย่างรวดเร็วในจังหวะเดียวกับที่ทานาทอสอยู่ตรงตำแหน่งซึ่งเกือบคว้าร่างโนบิตะไว้ได้พอดี

เปรี้ยง!!!

สายฟ้าแรงดันสูงถูกปล่อยออกมาจากสายไฟขาดรั่วพุ่งเข้ากระทบร่างของทานาทอสเต็มๆ

อย่างที่เคยกล่าวไว้ ถึงทานาทอสจะแข็งแกร่งแค่ไหน...แต่ก็มีจุดอ่อนเช่นกัน และจุดอ่อนที่ว่านั้นก็คือ ไฟฟ้า... ไฟฟ้าแรงสูงได้ช็อตทั่วร่างของทานาทอสอย่างรุนแรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งส่วนที่เป็นหัวใจมันที่ถูกป้องกันด้วยโลหะ...

ไม่กี่อึดใจต่อมา ทานาทอสก็ส่งเสียกร้องออกมาก่อนที่จะล้มลงไปบนพื้นแน่นิ่ง.... กับดักของเดคิสุงิได้ผล!!

"สำเร็จ!! มันได้ผล!!"

"รีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า!!! โนบิตะคุง"

ว่าแล้วเดคิสุงิก็รีบวิ่งนำออกไปจากห้องนี้อย่างรวดเร็ว โดยที่มีโนบิตะวิ่งรั้งท้ายไว้ พวกเขาเสียเวลาไปมากกับการดูผลของกับดักนั้น

- ทางเดินชั้น 1 [1F Passage]

เหลือเวลาอีก 6 วินาที ก่อนที่ระเบิดจะทำงาน

โนบิตะรีบวิ่งตามเดคิสุงิออกไปยังประตูบานใหญ่ด้านหลังที่เขาเคยใช้คีย์การ์ดเปิดทางไว้ในตอนแรก ซึ่งจะนำพวกเขาออกไปยัง

- จตุรัสลานกว้างหลังมหาวิทยาลัย [Back Square]

โนบิตะวิ่งออกมาจากตึกแล้ว

เหลือเวลาอีก 1 วินาที ก่อนที่ระเบิดจะทำงาน

ที่ด้านนอกลานกว้างนั้นเดคิสุงิกับไจแอนท์ยืนรออยู่ตรงลานกว้าง

"รีบวิ่งมาเร็วเข้า โนบิตะ(คุง)!!!!!!!!!!!!!"

"เหวอ!!!!!!!!!"

0 วินาที ระเบิด ทำงานได้!!

ตูม!!!

บริเวณชั้นบนของอาคารเกิดการระเบิดพร้อมกับปีเปลวไฟพวยพุ่งออกมา

หน้าต่างทุกบานยภายในอาคารแตกกระจาย พลังระเบิดอันมหาศาลได้เริ่มทำลายอาคารมหาวิทยาลัยไปทีละจุดจนทั่วทั้งตึก...

และดูเหมือนว่าในตอนนั้น ทานาทอสจะฟื้นตัวลุกขึ้นมาพอดี พลังไฟฟ้าอย่างรุนแรงนั้นทำให้มันสลบได้แค่แปปเดียวเท่านั้น

(บังอาจนัก... ไอ้พวกเด็กเปรต )

มันได้รับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนบางอย่างมาจากข้างบนนั้น

(หือ? เสียงอะไรวะ) 

เพดานและชิ้นส่วนตึกได้ถล่มลงมาทับทานาทอส

(ว้ากกกกก) 

และฝังร่างของมันไว้ใต้เศษซากตึกนั่นพร้อมกับแรงระเบิด

ภาพตัดกลับไปด้านนอก ซึ่งก็พบว่ามีเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งบินผ่านมาแถวนั้นพอดี (ซึ่งก็คือลำที่จะบินผ่านมาในอีก 2 ชั่วโมงใน part 1 ที่เคยบอกไว้)

คนขับสังเกตเห็นการระเบิดที่ตึกภายในมหาวิทยาลัย

พวกเขาจึงบินร่อนลงไปสำรวจดูทันที

เจ้าหน้าที่อีกคนที่อยู่ในเฮลิคอปเตอร์ได้มองหาผู้ที่ยังมีชีวิตรอด และพบกับพวกโนบิตะจนได้..

เขาประกาศบอกมาว่า พวกเขาไม่สามารถจอดเฮลิคอปเตอร์รับพวกโนบิตะขึ้นมาได้ เนื่องจากว่าบริเวณนี้ไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่ เพราะว่าตัวอาคารอาจจะถล่มลงมาได้ทุกเมื่อ

และบอกให้พวกโนบิตะรีบมุ่งหน้าไปยังลานกว้างด้านหน้าที่ปลอดภัยกว่านี้

พร้อมกับพูดทิ้งท้ายว่า เร็วๆ เข้า เวลาไม่มีแล้ว

หลังจากนั้นเฮลิคอปเตอร์จึงได้บินออกไปยังจุดนัดพบ

(ให้ตายสิ เราจะเหนื่อยไปหาสัญญาณพลุไฟทำไมฟะเนี่ย..)

ไจแอนท์รู้สึกเซ็งเล็กน้อยที่ดูเหมือนว่า สัญญาณพลุไฟที่เขาอุตส่าห์หาวิธีทำรอบมหาลัยจะไม่มีประโยชน์เท่าไหร่ เพราะว่าระเบิดนั้นเป็นสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเฮลิคอปเตอร์อยู่แล้ว

"เมื่อกี้ทุกคนได้ยินแล้วใช่ไหม! เรารีบไปกันเถอะ.."

"อือ... อยู่ตรงนี้มันอันตรายเกินไป รีบออกไปดีกว่า!!"

ก่อนที่จะไปดูเหมือนว่าไจแอนท์จะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างลอยขึ้นมาจากอาคารที่กำลังถล่ม

"นะ นั่นมันตัวอะไรกันวะ!!"

เจ้าสิ่งนั้นได้บินขึ้นมาบนท้องฟ้าทำให้โนบิตะเห็นรูปร่างที่ชัดเจน

"พวกตัวต่อยักษ์นี่!!!"

เนื่องจากว่าตัวอาคารได้ถล่มลงมาทำให้เกิดความเสียหายทะลุไปจนถึงรังต่อภายในชั้นใต้ดินของมหาวิทยาลัย จึงส่งผลให้ตัวต่อเกิดอาละวาดบินขึ้นมาด้านบน 

"รีบหนี เร็วเข้า!!"

โนบิตะ เดคิสุงิ และไจแอนท์จึงรีบวิ่งหนีพวกตัวต่อยักษ์ไปยังประตูทางออกที่อยู่ด้านขวาของพวกเขาทันที

ในตอนนี้มันสามารถเปิดออกได้แล้ว พวกเขารีบวิ่งเข้าประตูไปตามเส้นทาง จนกระทั่งออกมายังถนนฝั่งหนึ่งด้านข้างมหาวิทยาลัย

- เส้นทางถนนขนส่ง [Unloading Passage]

มันเป็นเส้นทางตรงยาวที่จำนะพวกเขาไปสู่ลานกว้างจุดนัดพบของเฮลิคอปเตอร์ลำนั้นได้...

ตอนนี้พวกเขาทั้ง 3 คนอยู่ที่นั่น....

"เส้นทางนี้ใช้มุ่งหน้าไปยังลานกว้างจุดนัดพบได้... รีบไปกันเถอะ โนบิตะคุง"

"รีบไปเร็วเข้า โนบิตะ เดี๋ยวขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไม่ทันนะ"

"ระ รู้แล้วล่ะน่า..."

เดคิสุงิกับไจแอนท์รีบวิ่งนำหน้าไปโดยที่มีโนบิตะวิ่งตามหลัง

ทันใดนั้น พวกเขาก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนบางอย่าง...

ตึง!!!

!!!!!!!!!!!!!!!

เจ้าสิ่งนั้นกระโดดลงมาขวางหน้าโนบิตะ

ร่างกายขนาดใหญ่โตมหาศาล แต่ไร้ซึ่งแขนขวา

แขนซ้ายสีขาวมีขนาดใหญ่โตขึ้นผิดปกติพร้อมกรงเล็บที่แหลมคม

ใบหน้าที่ดูคุ้นเคยนั้นเต็มไปด้วยบาดแผลและเนื้อเยื่อชุดใหม่ที่เกิดจากการฟื้นฟูร่างกายด้วยที-ไวรัส

ภาพประกอบโดยแอดมินไวท์จาก Up 2 Me

เจ้าสิ่งนั้นคือ...ทานาทอส ที่พวกโนบิตะคิดว่าตายไปหลังจากที่ตึกถล่มแล้ว

ถึงแม้จะเสียแขนขวาไปเนื่องจากการถูกระเบิดตึกถล่มทับ แต่พลังของมันกลับมีเพิ่มมากขึ้น ในตอนนี้มันไม่ใช่ทานาทอสอีกต่อไปแล้ว แต่มันได้พัฒนาร่างจนกลายเป็น...

ซุปเปอร์ทานาทอส (Super Thanatos)

พวกโนบิตะจะทำอย่างต่อไปโปรดติดตามชมตอนต่อไป...

โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Final Chapter - part 7

แสดงความเห็นบน Facebook!