โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 17]

ศึกระหว่างกลุ่มโนบิตะกับเหล่าเจ้าหน้าที่ U.B.C.S. ยังดำเนินต่อไป แต่ดูเหมือนว่าจากบทความที่แล้ว..

>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 16]

Credit : Nene

กลุ่ม U.B.C.S. จะนำหน้าพวกโนบิตะอยู่หลายก้าว เพราะพวกเขาสามารถลักพาตัวชิสุกะกับเซย์นะได้สำเร็จ แต่พวกโนบิตะยังไม่มีใครรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับ 2 สาวเลยสักคน

ในเวลาต่อมา...กลุ่ม U.B.C.S. ก็นั่งรถมาถึงแหล่งกบดานของพวกโนบิตะเรียบร้อยแล้วด้วย

แผนการจับกุมได้เริ่มต้นอีกครั้ง...

บทที่ 17

แก๊งแด็กแว่นสุดซ่า ปะทะ ก๊วนเจ้าหน้าที่สุดแสบ

ภาคการต่อสู้ของลูกผู้ชายบ

4 ชั่วโมงให้หลัง หลังจากที่พวก U.B.C.S. จับตัวเซย์นะกับชิสุกะไป พวกเขาก็ได้ตามรอยมาจนถึงอพาร์ทเม้นแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นแหล่งกบดานของพวกโนบิตะ......(พวกเขารู้การเคลื่อนไหวได้จากสายของโทชิบะที่รายงานเข้ามาไม่กี่ชั่วโมงก่อน)

เจ้าหน้าที่ U.B.C.S. 5 คน ประกอบด้วย โทชิบะ ลิทเชนคุสกี้ เซก้า ยานอฟ และเอสเตอร์ (แกหายดีแล้วเหรอฟระ!!?)  ได้ลงจากรถที่จอดอยู่หลังกำแพงบ้าน

พวกเขารีบวิ่งเข้าไปล้อมทางเข้าของอพาร์ทเม้นที่มี 2 ทาง

โดยมียานอฟคอยระวังหลังไว้ให้

นอกจากนี้ พวกเขายังมีเจ้าหน้าที่อีก 2 คน คอยจับตาเฝ้าสังเกตการณ์ความเคลื่อนไหวต่างๆจากดาดฟ้าของตึกที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งคนที่รับหน้าที่นั้นได้แก่... รีซิสซ่า และ ซาช่า

ทุกคนที่เข้าประจำที่เรียบร้อย ได้รับการติดต่อจากรีซิสซ่าผ่านทางวิทยุสื่อสาร

"ให้ตายสิ ชั้นล่างมองไม่เห็นข้างในเลยเพราะมีผ้าม่านบังไว้"

รีซิสซ่าบ่นอุบอิบพร้อมกับคิดว่าเด็กพวกนี้คงจะฉลาดไม่ใช่เล่น ท่าทางจะมีจอมวางแผนอยู่ในกลุ่มด้วย

ในตอนนั้นเอง ซาช่าก็รายงานเข้ามาว่า.... ที่ชั้น 2 ไม่มีคนอยู่เลย ท่าทางพวกเขาจะอยู่ชั้นล่างกันหมด

ดูเหมือนสายตาของซาช่าจะแหลมคมแม่นยำมาก เพราะเธอสามารถมองลอดผ่านรูผ้าม่านเข้ามาได้

ลิทชี่ที่เอาหูแนบกับผนังห้องบอกว่าเขามั่นใจแน่นอนว่าพวกเด็กๆที่เหลือต้องอยู่ข้างในนั้น พร้อมกับกำชับให้ทุกคนประจำตำแหน่งของตนให้ดี ห้ามขัดคำสั่งเขาเด็ดขาดจนกว่าเขาจะออกคำสั่งบุก

"โดยเฉพาะเธอ...โตชิบ้า"

แต่ว่าโทชิบะกลับยิ้มขึ้นพร้อมกับพูดว่า...

"ขอปฏิเสธจ้า...."

ท่าทางของโทชิบะทำให้ลิทชี่ไม่พอใจอย่างมาก....

"พูดอะไรของเธอน่ะ การจะบุกเข้าไปมันต้องรอจังหวะที่พวกนั้นไม่มีโอกาสได้ตั้งตัวนะ...

ถ้าเรายังหาโอกาสนั้นไม่ได้ การบุกเข้าไปซึ่งๆหน้ามีโอกาสเสี่ยงสูงมาก!!"

"รับทราบจ้า เดี๋ยวจัดโอกาสนั้นให้เลย...."

พูดไม่พูดเปล่า...โทชิบะก็ออกไปยืนหน้าประตูพร้อมกับกดกริ่งเรียกเสร็จสรรพ ทำเอาทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ถึงกับหน้าซีดเหงื่อแตกพลั่กๆ

"ฮะ.. เฮ้ย!! ทำบ้าอะไรของเธอฟระ...."

โทชิบะทำปากจุ๊ๆบอกสัญญาณให้พวกลิทชี่ทำตัวเงียบๆเข้าไว้ นั่นจึงเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ที่พวกลิทชี่จะต้องเล่นไปตามเกมส์ของโทชิบะแต่โดยดี พลางคิดในใจว่า "ยัยคนนี้นี่แสบใช่ย่อย..."

ย้อนเวลากลับไปเล็กน้อยก่อนที่กริ่งจะดังขึ้น...

ภายในอพาร์ทเม้นที่พวกโนบิตะอาศัยอยู่

มีเด็กหนุ่ม 4 คนอยู่ในห้องพักฝั่งขวาของอพาร์ทเม้น ซึ่งได้แก่ ไจแอนท์ที่กำลังนอนหลับอยู่บนที่นอนด้านใน เดคิสุงิ ซูเนโอะ และโนบิตะกำลังนั่งคุยกัน

"นี่ๆ... ทั้งสองคนนั่นกลับมาช้าจังเลยนะ"

โนบิตะเริ่มเอ่ยถึงชิสุกะกับเซย์นะที่หายตัวไปนาน ยังไม่ได้กลับมาที่พักแห่งนี้สักที

หลังจากที่เอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้น ซูเนโอะก็ทำท่าจะตื่นตูมเกินเหตุ

"นะ นั่นสิ... หรือว่าสองคนนั้นจะถูกพวกอัมเบรล่า...."

"อืม... นั่นก็อาจจะเป็นไปได้นะ เพราะเราก็ยังไม่รู้ความเคลื่อนไหวของพวกนั้นเท่าไหร่

แต่ก็อาจจะเป็นไปได้เหมือนกันที่ 2 คนนั้นแค่หลงทางในเมืองนี้เฉยๆ แล้วไปตีกับพวกกุ๊ยข้างถนนเข้า"

"ละ แล้วสาเหตุที่จริงมันเป็นแบบไหนกันล่ะ...!!!"

".....นี่ เดคิสุงิคุง เราจะออกไปตามหาทั้ง 2 คนข้างนอกดีไหมอ่ะ"

โนบิตะเสนอความคิด

"...อืม..."

"ตอนนี้เราก็ให้โดราเอม่อนคอยเฝ้าระวังอยู่ที่ห้องของคุณเซย์นะแล้วด้วย

ไม่มีใครลอบเข้ามาได้แน่นอน"

จากคำพูดของโนบิตะทำให้เรารู้ว่า อพาร์ทเม้นที่เห็นนี้แบ่งเป็น 2 ห้อง คือ ห้องฝั่งขวาที่เป็นห้องของกลุ่มพวกผู้ช้ายและห้องฝั่งซ้ายซึ่งเป็นห้องของพวกผู้หญิง

"ก็นะ...แต่เราจะเริ่มหาพวกเขาที่ไหนก่อนล่ะ...?"

คำถามของเดคิสุงิจึงทำให้ทั้งสองคนเริ่มคิดหนัก เพราะตอนนี้พวกเขาทั้งหมดต่างก็ไม่มีเบาะแสเลยว่า ชิสุกะกับเซย์นะจะไปอยู่ที่ไหนในตอนนี้ การออกไปเดินสุ่มสี่สุ่มห้าภายในเมืองที่ไม่ค่อยได้มาประจำก็ไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่

"อันที่จริงแล้ว เราก็แค่รอพวกเธออยู่ที่นี่ก็ได้ไม่ใช่เหรอ..."

"...อืม...."

ปิ๊งป่อง!!

ในตอนนั้นเองที่เสียงกริ่งของอพาร์ทเม้นก็ดังขึ้น...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 เด็กหนุ่มทั้ง 3 คนต่างก็รู้สึกได้ จึงหันหน้ามองไปที่ประตูทางออกกันหมด
ส่วนไจแอนท์ก็ยังคงนอนหลับกรนอยู่เหมือนเดิม

 "อ้ะ... หรือว่าจะกลับมากันแล้ว!!"

โนบิตะกำลังจะรีบทำท่าวิ่งไปที่ประตู

"เดี๋ยวก่อน โนบิตะคุง!!.....เราจะประมาทไม่ได้นะโนบิตะคุง 

เพราะคนที่มากดกริ่งอาจจะเป็นพวกอัมเบรล่านั่นก็ได้นะ"

"คะ คิดมากไปแล้วมั้ง เดคิสุงิคุง...."

โนบิตะดีใจที่เดคิสุงิรู้สึกเป็นห่วงแต่บางทีก็กลุ้มใจตรงที่เขาอาจจะคิดมากไปเองก็ได้....แต่ยังไม่ทันที่เขาจะเดินออกไป พวกเขาก็ได้ยินเสียงเรียกจากอินเตอร์โฟน...

"ขอโทษนะค้าาา"

มันเป็นเสียงใสๆของผู้หญิง...ที่พวกเขาไม่รู้จัก...

"......คะ ใครกันน่ะ?  เสียงแบบนี้ไม่ใช่พวกคุณเซย์นะแน่ๆ"

"...แบบนี้รู้สึกไม่ดีแฮะ... ซูเนโอะคุงเตรียมปลุกไจแอนท์ให้ด้วย

เดี๋ยวฉันจะออกไปดูลาดเลาให้เอง"

เดคิสุงิออกคำสั่งพร้อมกับเตรียมหยิบอาวุธบางอย่างออกมาแต่ว่า..

"ไม่เป็นไร ฉันออกไปเอง"

"เดี๋ยวสิโนบิตะคุง!! เอาไอ้นี่ไปด้วย!!"

"เหวอ!!"

เดคิสุงิโยนของสิ่งหนึ่งมาให้โนบิตะ ทำให้โนบิตะหยุดชะงักและยื่นมือรับสิ่งนั้น...มันคือปืนพกที่โนบิตะใช้เป็นประจำ

"ขะ ขอบใจนะ แต่คงอาจจะไม่ถึงขั้นต้องเอามาใช้หรอกมั้ง

ดูท่าทาผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่พวกอัมเบรล่าหรอก"

"เผื่อไว้ก่อนน่ะ ตอนนี้เราจะประมาทไม่ได้นะ"

"ไม่เป็นไรหรอกน่า...."

แล้วโนบิตะก็รีบวิ่งไปที่ประตู

เขาเปิดช่องตาแมวส่องดูหน้าผู้มาเยือนก่อน เพื่อตรวจสอบให้แน่ชัด เขามองเห็นหญิงสาวผมสีน้ำเงิน หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสอย่างเป็นมิตร มองจ้องอยู่ที่ประตู

(...คะ ใครล่ะเนี่ย?? ดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงจริงๆแฮะ...)

"เอ่อ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครครับ..?"

"บริการส่งพิเศษ (เดลิเวอรี่เซอร์วิส) จ้า....

เมื่อ 5 ชั่วโมงก่อนมีคนสั่งของไว้ให้มาส่งที่นี่น่ะจ้ะ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น โนบิตะจึงหันหลังตะโกนบอกคนข้างในว่า...

"...เดคิสุงิคุง เขาเป็นแค่คนจากบริการส่งของแค่นั้นเอง"

"โถ่เอ้ยยย ทำเอาตกอกตกใจหมดเลย"

(บริการส่งของงั้นเหรอ?? ..... มันแปลกๆนะ? 

ทำไมพวกเราต้องสั่งบริการส่งของให้ส่งมาที่นี่ด้วยล่ะ?)

หลังจากที่คิดได้ดังนั้น เดคิสุงิรีบตะโกนเตือนโนบิตะทันที

"มันแปลกๆนะ โนบิตะคุง!!"

!!!!!

แต่ก่อนที่โนบิตะจะทำอะไรต่อไป หญิงสาวผมสีน้ำเงินอีกฝั่งของประตูก็พูดต่อ...

"เอ.... ขอโทษนะจ้ะ ไม่ทราบว่า คุณคือคุณโอคาโมโตะใช่หรือเปล่าเอ่ย?"

"หา?? คุณโอคาโมโตะ...?  

ขอโทษนะครับ ที่นี่ไม่มีคนชื่อโอคาโมโตะหรอกครับ"

"เอ๋เอ๋เอ๋... น่าแปลกจังเลยน้า

ก็นี่มันเขียนที่อยู่ของคุณโอคาโมโตะชัดเจนเลยน้า"

"หรือว่า..จะย้ายบ้านไปแล้วล่ะเนี่ย"

"....อ่า...เขาคงเป็นผู้ที่อาศัยอยู่ที่นี่ก่อนเราสินะ"

หลังจากที่คิดเช่นนั้น โนบิตะจึงตะโกนกลับไปบอกเดคิสุงิว่า...

"นี่มันเป็นบริการส่งของที่ถูกส่งมาให้คนที่อยู่ก่อนหน้าเราต่างหากล่ะ เดคิสุงิคุง.."

(......)

เดคิสุงิเงียบไป....พลางใช้ความคิด เขายังไม่ปักใจเชื่อเช่นนั้น

เพราะคิดว่าอาจจะเป็นแผนพูดหลอกให้ตายใจก็ได้

"อ้ะ... ขอโทษนะจ้ะ คือว่าทางเราต้องการให้คนในที่อยู่เซ็นชื่อยืนยัน

ที่อยู่ของผู้เข้ามาอาศัยใหม่เพื่อส่งรายงานกลับไปที่บริษัทน่ะจ้ะ

ไม่ทราบว่าจะเปิดประตูให้ได้ไหมคะ"

"อ๋อ ได้ครับผม ไม่มีปัญหาครับ..."

โนบิตะตอบรับอย่างรวดเร็วพร้อมทำการปลดล็อกประตูทันที

หลังจากที่ได้ยินเสียงนั้นผ่านอินเตอร์โฟน เดคิสุงิก็เริ่มผิดสังเกต

(เดี๋ยวนะ...!! บริการส่งของที่ส่งผิดที่จำเป็นต้องให้ผู้มาอาศัยใหม่เซ็นด้วยเหรอ.....!?

แย่แล้ว!!!!!)

"โนบิตะคุง นี่มันเป็นกับดัก!!!!"

ก่อนที่เดคิสุงิจะตะโกนบอก โนบิตะก็ออกไปยืนอยู่ข้างนอกแล้ว และนานนักเขาก็ได้ยินเสียงกระแทกอย่างดังตุ้บ!!! พร้อมกับเสียงร้องของโนบิตะ.ตามด้วยเสียงอะไรบางอย่างกระทบลงไปบนพื้น...

"โนบิตะคุง!!!"

ในตอนนี้ เดคิสุงิมั่นใจเต็มร้อยเลยว่า สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดได้เกิดขึ้นแล้ว..... 

"จะ ไจแอ......"

ซูเนโอะพยายามจะเรียกให้ไจแอนท์ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงสั่น

แต่ยังไม่ทันไร ก็มีวัตถุบางอย่างถูกโยนเข้ามาในห้อง... รูปร่างของมันเหมือนกับ....ระเบิด.....ที่ถอดสลักแล้ว!!!

"เฮ้ย!!"

ตูม!!!

ระเบิดที่โยนเข้ามานั้นเป็นระเบิดแสง (Flash Grenade) ที่ทำให้ทุกอย่างเป็นสีขาวโพลน...พร้อมกับเสียงดังสนั่นอย่างรุนแรง (จัดเป็น Stun Grenade ชนิดหนึ่ง) ถึงมันจะไม่ใช่ระเบิดที่ใช้ทำลายล้างหรือสังหารเป้าหมาย แต่ก็ทำให้ผู้ที่อยู่บริเวณรอบข้างและใกล้เคียงรู้สึกปวดศีรษะ ตาพร่ามัวและมึนงงอย่างรุนแรง

ซึ่งมันทำให้เดคิสุงิล้มลงจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว

"อ้ากกกกก!!!!!!"

ซูเนโอะที่มองเห็นไปเต็มๆถึงกับรู้สึกเบลอมึนศีรษะ น้ำตาไหลเป็นสายๆ และแสบตามากจนลืมตาไม่ขึ้น

และในตอนนั้น ก็มีเสียงดังตะโกนขึ้นมาของชายที่ชื่อ...ลิทชี่

"ตอนนี้แหละ!!! รีบบุกเข้าไปเลย เร็วเข้า!! ไปไปไป!!!"

ตามมาด้วยเสียงพังประตูของห้องอีกฝั่ง....

ส่วนทางด้านห้องที่เดคิสุงิอยู่นั้น ก็มีเสียงของโทชิบะพูดขึ้นด้วยเสียงหนักแน่น

"ขอฝากด้วยล่ะ คุณเซก้า..ข้างในนั้นยังมีอยู่อีก 3-4 คนนะ!!!"

ถ้าเป็นตามเกมส์ตรงนี้จะเป็นการเริ่มภารกิจทันที ซึ่งภารกิจนี้เราจะเล่นเป็นเซก้าให้รีบบุกเข้าไปทุบศีรษะของพวกเด็กๆทั้ง 3 คน (เดคิสุงิ ซูเนโอะ และไจแอนท์) จนสลบให้ทันภายในเวลา 10 วินาที 

ซึ่งถ้าหากทำไม่สำเร็จ เซก้าจะถูกเด็กพวกนั้นรุมยิงจนตายและจะเกมส์ โอเวอร์

*** ถ้าไม่มั่นใจว่าจะทำสำเร็จก่อนที่จะเริ่มภารกิจแนะนำให้รีบเข้าจุดเซฟข้างประตูอย่างรวดเร็วไว้ก่อนเริ่มภารกิจ เพราะถ้าพลาดจะต้องไปเริ่มเล่นตรงที่เซย์นะวิ่งหนีใหม่เลยทีเดียว ***

"เฮ้ย!! นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นวะเนี่ย!!?

ทำไมฉันมองไม่เห็นอะไรเลย!!!"

หลังจากได้ยินเสียงระเบิด ไจแอนท์ก็รีบตื่นขึ้นมาในทันทีแต่เขาก็ต้องรู้สึกช็อกและมึนศีรษะมาก...เนื่องด้วยฤทธิ์ของระเบิดแสง

ภายใต้บรรยากาศที่กำลังมึนงง ท่ามกลางความสับสนนั้น เซก้าก็ได้กลิ้งตัวเข้าไปในห้องพักของพวกโนบิตะอย่างรวดเร็วและเขาได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายของไจแอนท์จากด้านในห้องนอน ทำให้เซก้าระบุตำแหน่งเป้าหมายได้ชัดเจนที่สุด

ในตอนนั้นเอง ไจแอนท์ก็สัมผัสได้ถึงใครบางคนที่มีฝีเท้าหนักวิ่งเข้ามาในห้องนอนข้างๆเขา

"เฮ้ย!!... แกเป็น...."

ตุ้บ!!!!

"อั่กกกก!!!!"

เซก้าใช้จังหวะนั้นเอากระโดดสูงแล้วเอาเท้าเตะฟาดเข้าไปที่ท้ายทอยของไจแอนท์อย่างรุนแรงจนเขาหมุนตัวควงสว่านกลางอากาศ และล้มลงกระแทกพื้นอย่างแรงจนสลบเหมือดทับลงไปบนที่นอนหลับยาวลงไปอีกครั้งและดูท่าว่าครั้งนี้จะหลับไปอีกหลายชั่วโมงเลยด้วย

"คระ ใครก็ได้...ช่วย...."

เซก้าระบุเป้าหมายที่ 2 ได้จากเสียงโหวกเหวกโวยวายในห้องครับภายใต้แสงสีขาวที่เริ่มจางลงไปทุกขณะจนมองเห็นชายปากแหลมร่างเล็กอย่างชัดเจน จึงบุกเข้าไปประชิดพร้อมกับ

"อ้ากกกกกกก!!!"

ใช้สันมือฟาดเข้าไปที่ท้ายทอยจนสลบลงไปคาพื้น

(เด็กผู้ชายปอดแหกร่างเล็กแบบนี้ใช้แค่สันมือก็พอแล้ว...) นั่นคือสิ่งที่เซก้าคิด

ในที่สุด แสงสีขาวก็จางหายไป จนเซก้าสังเกตเห็นเด็กหนุ่มเสื้อสีขาวขาวอีกคนที่กำลังยืนนิ่งอย่างมึนงงอยู่ข้างโต๊ะ...ซึ่งก็คือเดคิสุงินั่นเอง....

(คนสุดท้ายสินะ...)

เซก้าคิดในใจพลางวิ่งบุกเข้าประชิดตัวเดคิสุงิซึ่งหน้าๆ...ที่ดูท่าทางยังมีอาการมึนๆอยู่

เซก้าพุ่งชาร์จอ้อมเข้าไปพร้อมกำหมัดหมายจะใช้กำปั้นซัดท้ายทอยเดคิสุงิด้านหลังให้สลบในทีเดียว

(เท่านี้ ก็จบ กันสักที)

แต่ทว่าในตอนนั้น!!! เดคิสุงิก็ลืมตาขึ้นด้วยดวงตาที่เป็นสีแดงฉาน

นอกนั้นไม่พอ เดคิสุงิยังพุ่งตัวยื่นหมัดชกออกไปข้างหน้ากระแทกหน้าอกที่สวมเสื้อกั๊กของเซก้าอย่างแรงผิดมนุษย์.... ทำเอาเซก้าชะงักด้วยความตกตะลึง...

(อะไรกัน...ไอ้เด็กนี่......!!!!)

เซก้าประหลาดใจมากที่เดคิสุงิดูเหมือนแทบจะไม่ได้รับผลกระทบจากระเบิดแสงเลย.... ซึ่งนั่นเป็นเพราะช่วงที่มีการโยนระเบิดแสงเข้ามา เดคิสุงิก็ได้ล้มจากเก้าอี้เพื่อใช้ฐานเบาะเก้าอี้กำบังดวงตาและเอามือปิดหูไว้เพื่อป้องกันแสงสีจากระเบิดได้มากพอสมควร ...  แต่เนื่องจากเป็นเหตุฉุกเฉินทำให้เดคิสุงิไม่ได้เตรียมหยิบอาวุธที่อยู่ไกลออกไป เขาจึงจำเป็นต้องใช้ร่างกายต่อสู้กับเข้ากับเซก้าตรงๆ

(ชิ.... ช่วยไม่ได้แฮะ!!!!)

เซก้าไม่มีทางเลือก เขาจึงยื่นมือจับคอของเดคิสุงิแล้วเหวี่ยงเข้าไปกระแทกกับผนังห้องอย่างแรง

"อ้ากกกกก!!!!!"

แต่เดคิสุงิไม่ยอมแพ้!!! เขาจึงใช้เท้าขวาที่ยังว่างและลอยอยู่เตะกระแทกเข้าไปเต็มหน้าเซก้า จนเซก้าต้องหันหน้าตามและปล่อยเดคิสุงิลงไป

"มันยังไม่จบหรอกนะ ไอ้เจ้าบ้านี่!!!"

เดคิสุงิไม่ปล่อยโอกาสนั้น จึงกำหมัดพุ่งต่อยเซก้าด้วยความเร็วสูง.... ในเวลาเดียวกับที่เซก้ากำมือขึ้นเตรียมต่อยในเวลาเดียวกันพร้อมกับตะโกนออกมาเป็นครั้งแรกว่า....

อ่อนหัด!!!

========================================================================

การแลกหมัดภายในบ้านพักเกิดขึ้นอย่างดุเดือดในขณะที่ข้างนอกบ้านพักที่มีผู้ช่วย UBCS จำนวนหนึ่งกับยานอฟยืนมองสถานการณ์ข้างนอกด้วยความตึงเครียด เพราะว่า...

"เฮ้อ....พวกเธอแต่ละคนนี่เป็นสัตว์ประหลาดหรือไงกันนะ"

โทชิบะพูดพลางถอนหายใจแม้ว่าตัวเองจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่คับขันอย่างเช่นการถูกจับเป็นตัวประกันโดยฝีมือของเด็กผู้ชายสวมแว่นตาที่คิดว่าเธอตีท้ายทอยเขาสลบไปแล้ว...

เธอไม่คิดเลยว่า จู่ๆเขาก็ลุกฟื้นขึ้นมาได้ด้วยใบหน้าน่ากลัวอย่างรวดเร็ว

แล้วเอาปากกระบอกปืนพกจ่อท้ายทอยของเธอ...เธอจึงยกมือขึ้นดูท่าทีเขาอีกสักพัก

"ได้โปรดปล่อยเพื่อนๆของผมเถอะครับ..."

โนบิตะไม่อยากจะใช้วิธีนี้ในการบังคับคนอื่นเลย...การที่เขาต้องปืนพกจ่อไปที่คอของผู้หญิงเป็นอะไรที่เขารับไม่ได้สุดๆ แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกมากนักเพราะเพื่อนๆของเขาตกอยู่ในอันตราย (ถึงอย่างไรก็ตามโนบิตะก็ไม่คิดจะยิงปืนกระบอกนี้ใส่คนที่ยังมีชีวิตอยู่อยู่แล้ว เขาทำไปเพื่อขู่เท่านั้น)

"น่าเสียดายนะ....ที่ฉันต้องใช้วิธีรุนแรงกว่านี้กับเธอจนได้..."

"นี่คุณยังคิดจะ....."

ในช่วงนั้นเอง จู่ๆ โทชิบะที่ยกมือสองข้างในท่าของตัวประกันก็สะบัดเอวหันมาด้านหลังอย่างเร็ว

พร้อมใช้มือฟาดปืนพกที่ถืออยู่ในมือโนบิตะ

จนมันกระเด็นตกไปบนพื้น

พร้อมกับเหวี่ยงแขนอีกข้างล็อกข้อศอกของโนบิตะไว้

"แย่แล้ว!!"

ปฏิกริยารีแอคชั่นของโนบิตะรีบตอบสนองทันควันโดยการใช้มือที่ยังว่างอยู่อีกข้างตีศอกเข้าไปใส่โทชิบะที่ล็อกอยู่ด้านหลัง แต่เธอก็ยกมือป้องกันเอาไว้ได้ทำให้ โทชิบะต้องปล่อยตัวโนบิตะชั่วคราว

"ตอนนี้แหละ!!"

โนบิตะได้โอกาสใช้มืออีกข้างหมุนเอวกลับไปต่อยหน้าโทชิบะแต่เธอก็สะบัดคอเบี่ยงตัวหลบออกไปได้

หลังจากที่รู้ว่าต่อยพลาดโนบิตะจึงก้มลงไปโอบเอวโทชิบะเพื่อล็อกไว้จากด้านหลัง

(เด็กคนนี้เก่งกว่าแม่หนูนั่นอีกนะเนี่ย...)

โทชิบะคิดในใจ...

(แต่ว่า...)

โทชิบะง้างมือไปข้างหน้า

ก่อนตีศอกใส่โนบิตะที่พยายามจะล็อกทางด้านหลัง

(อึกกก ยังไม่จบหรอกน่า!!)

ถึงแม้โนบิตะจะถูกกระแทก แต่เขาก็พยายามทนและตั้งใจจะหยุดผู้หญิงคนนี้ให้ได้ จึงเปลี่ยนท่าเป็นล็อกคอ

แต่เธอกลับใช้แขนยกมือของเขาออกไปจากคอเธอได้เช่นกัน

แถมมือที่จับแขนของโนบิตะก็ทำให้เขาบิดจนหันหลังกลับไปอยู่ในท่าล็อก

โนบิตะรีบแก้เกมส์โดยการก้มตัวลงพร้อมกับหมุนตัวเตะเจาะยางไปที่ขาของหญิงสาว แต่เธอก็ถอยหลังหลบได้อย่างง่ายดายอีกตามเคย

(ผู้หญิงคนนี้เก่งชะมัด....)

(แต่เราจะยอมแพ้ที่นี่ไม่ได้!!)

โนบิตะรีบใช้โอกาสที่เธอสไลด์ถอยหลังบุกเข้ามาประชิดอย่างเร็ว

"ตายจริง...จะเล่นกับพี่สาวคนนี้ให้ถึงที่สุดเลยเหรอ งั้นพี่สาวจัดให้!!!"

โทชิบะรอดูท่าทีของโนบิตะ และก็พบว่าเขาวิ่งเข้ามาหมายจะจับคอเธอไว้

เธอรู้ทันทีเลยว่า เขาจะใช้ท่าอะไรต่อไป จึงได้ก้มคอหลบจนหลุดจากการล็อก

ซึ่งเป็นจังหวะที่โนบิตะออกท่าตีเข่าต่อเนื่องใส่ท้องของเธอ แต่ว่าเธอดักทางได้ก่อนจึงเอี้ยวตัวหลบได้อย่างฉิวเฉียด

"เอาล่ะ ทนเจ็บหน่อยน้า"

ในช่วงที่ขาของโนบิตะผ่านลำตัวโทชิบะไป เธออาศัยจังหวะนั้นใช้มือข้างหนึ่งจับที่หัวไหล่ของโนบิตะไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างก็จับไว้ที่ใต้ข้อพับหัวเข่า พร้อมกับยกตัวขึ้นกลางอากาศ... 

"เสร็จกัน!!!!"

โนบิตะถูกล็อกอย่างสมบูรณ์ ไม่มีทางแก้ท่าได้ จึงถูกโทชิบะยกมือที่จับขาสูงขึ้นและมือที่จับไล่กดลงไปเหมือนคาน จนศีรษะของโนบิตะล้มกระแทกพื้นอย่างแรง

"อั่กกกกกกก!!!!"

สติของโนบิตะเริ่มพร่ามัว.... ....

(บ้า... ที่สุด....อีก...นิด..เดียว...แท้ๆ)

ในที่สุดโนบิตะก็สลบไป.....

ศึกด้านนอก โทชิบะเป็นฝ่ายชนะ

====================================================================

ทางด้านเซก้ากับเดคิสุงิที่ปล่อยหมัดสวนกันนั้น....

หมัดของเดคิสุงิมีความเร็วสูงมาก แต่ก็ไม่อาจจะตามการเคลื่อนไหวของเซก้าได้ทัน... หมัดที่ต่อยสวนแลกกันนั้น เซก้าเป็นฝ่ายที่หลบหมัดของเดคิสุงิได้พร้อมกับสวนกลับไปเต็มท้อง  ระยะหมัดของทั้ง 2 คนนั้นผิดกัน...

แรงจากมือส่งร่างของเดคิสุงิลอยเสยขึ้นไปกลางอากาศอย่างแรงจนเขากระอักเลือด!!!

"อ้ากกกกกกกกก!!"

(จบกันแค่นี้แหละ)

เซก้าพุ่งประชิดตัวเดคิสุงิพร้อมกับปล่อยหมัดเผด็จศึกเข้าที่ศีรษะเข้าเต็มเปา จนทำให้เดคิสุงิสลบไปเลย

ศึกด้านในเซก้าเป็นฝ่ายชนะ

หลังจากที่เซก้าปราบเดคิสุงิได้ ตอนนั้นเองโทชิบะก็พูดคุยทางวิทยุสื่อสารมาว่าตอนนี้เธอกับเซก้าสามารถจัดการเด็กพวกเด็กๆทั้ง 4 คนได้แล้ว และทางอื่นเป็นอย่างไรบ้าง

ทางด้านลิทชี่ก็พูดมาทางวิทยุสื่อสารว่า...

"ทางนี้พึ่งจะจัดการเจ้าทานูกิประหลาดตัวสีฟ้าไปน่ะ!!
มันเป็นตัวอะไรกันแน่วะเนี่ย!!"

ลิทชี่คงจะหมายถึงโดราเอม่อน

เอสเตอร์จึงรายงานผ่านทางวิทยุสื่อสารว่า พวกเขาตรวจค้นที่นี่และเจอของที่ต้องการหมดแล้ว ทั้งพวกเด็กๆ และเอกสารที่พวกนี้ขโมยไป

ลิทชี่ได้ยินเช่นนั้นจึงออกคำสั่งให้ทุกคนเตรียมถอยทัพกลับไปได้

"รับทราบ..."

นอกจากนี้ลิทชี่ยังบอกอีกว่า ตอนนี้ขอให้เร่งมือหน่อยเพราะทางพวกเขาต้องรีบเอาข้อมูลไปตรวจสอบให้หมดก่อนที่จะรายงานกลับไปที่เบื้องบนของสำนักงานใหญ่

ในที่สุดแก๊งของโนบิตะทุกคน (ยกเว้นยาสุโอะกับเคนจิที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มและย้ายไปยังเมืองอื่นที่ไกลออกไป) ก็พ่ายแพ้ให้กับทีม U.B.C.S. อย่างหมดรูป ทุกคนต่างก็ถูกพวก U.B.C.S. พาตัวไปยังฐานทัพลับชั้นใต้ดินของอัมเบรล่าที่ถูกสร้างอย่างลับๆภายในเมืองแห่งนั้น....

ชะตากรรมของพวกโนบิตะในกำมือของพวก U.B.C.S. จะเป็นอย่างไรกันนะ...?

คลิปประกอบเหตุการณ์ในเกมส์

========================================================================

ขณะเดียวกัน ณ ที่ใดที่หนึ่งในญี่ปุ่น... พวกเขาในที่นี้ทุกคนต่างไม่มีใครรู้เลยว่า...หายนะครั้งใหญ่กำลังคืบคลานเข้ามาหาพวกเขาในไม่ช้า เมื่อจรวดลูกหนึ่งถูกตั้งค่าเล็งเป้าหมายมายังเมืองที่พวกเขากำลังอยู่.....เจ้าสิ่งนี้คืออะไรกันแน่!?

โปรดติดตามบทความถัดไป.....
>>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 4 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 18]

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ฉากต่อสู้ของโนบิตะ + เดคิสุงิเป็นสิ่งที่ถูกเพิ่มเข้ามาเพื่อให้ดูว่า พวกเขาไม่ได้กากอย่างที่เห็นในเกมส์ (ในเกมส์กระจอกมาก แปปเดียวโดนตบสลบแล้ว ไม่ไหวๆ) โดยฉากโนบิตะสู้กับโทชิบะเป็นตอนที่ลีออนสู้กับสเวทลาน่าในภาค Dammination

ส่วนภาพประกอบล้อเลียนการต่อสู้ของเดคิสุงิ + เซก้า เอามาจากฉากในการ์ตูน RE ฉบับจีนกำลังภายในตอนที่คริสสู้กับเวสเกอร์ในภาคโค้ดเวโรนิก้า http://my.opera.com/redfield1/albums

แสดงความเห็นบน Facebook!