โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Chapter 3 - part 4 (Final Part)

จากตอนที่แล้ว >> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Chapter 3 - part 3

โนบิตะได้ค้นพบเส้นทางหลบหนีออกจากโรงพยาบาลทางอุโมงค์ท่อระบายน้ำชั้นใต้ดิน ซึ่งเขาไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่า สถานที่แห่งนั้นมีอะไรกำลังรอเขาอยู่

การหลบหนีของโนบิตะได้มาถึงจุดไคลแม็กซ์แล้ว!! 

Chapter 3 -  The Hive [Part 4 - Final Part]

อุโมงค์ท่อระบายน้ำใต้ดิน เส้นทางออกจากรังนรก

แต่ก่อนที่โนบิตะจะได้กดลิฟต์ลงไปยังอุโมงค์ใต้ดินที่อยู่ชั้น B2 เขาก็ดันมาเจอกับโจทก์เก่าเสียก่อน

"ฮะๆๆๆๆ ทำไมมันถึงมาโผล่เอาตอนนี้ล่ะเนี่ย!?"

อูส...สไลม์สีแดงจอมโหดได้ปรากฏตัวขึ้นตอนที่ลิฟต์ลงมาถึงชั้นล่างพอดี

โนบิตะชักปืนพกออกมายิงอูส 2-3 นัดชณะวิ่งหนีเข้าไปในลิฟต์ ทำให้มันชะงักจนไม่ได้ไล่ตามเขาเข้าไปข้างใน โนบิตะรีบกดปิดประตูลิฟต์ทันที ลิฟต์จึงได้เคลื่อนที่ลงมายังชั้น B2 ด้านล่าง

"ดูจากเมื่อกี้คงใช้ปืนพกจัดการเจ้าสไลม์นั่นไม่ได้แน่ๆ ถ้าจะจัดการมันคงต้องมีแต่...."

ติ้ง! ที่ชั้น B2 ประตูลิฟต์ได้เปิดออกมา โนบิตะจึงรีบมุ่งหน้าเข้าไปยังห้องควบคุมอุณหภูมิที่อยู่ชั้นในสุด หลังจากที่เขาเดินเข้ามาในห้องได้ไม่นานนัก เจ้าอูสก็ปรากฏตัวออกมาจากท่อระบายอากาศในห้องอย่างรวดเร็ว มันตั้งใจจะไล่ล่่าจัดการโนบิตะให้ได้ แต่ดูท่าว่าโนบิตะไม่มีอาการตกใจเลยแม้แต่น้อย

"หึ!! นึกแล้วเชียวว่าแกต้องตามมาด้วย เอาล่ะ...มาปิดบัญชีกันดีกว่า!!"

โนบิตะเดินเข้าไปในห้องกระจกด้านในพร้อมกับตะโกนเคาะเรียกให้อูสตามเขาเข้ามาด้านในห้องกระจกนั้น

โนบิตะเดินถอยออกมาห่าง และตอนนั้นเองดูเหมือนว่าเจ้าอูสจะหันไปสนใจศพที่นอนจมกองเลือดอยู่ในห้องนั้น มันจึงรีบวิ่งเข้าไปหาศพที่มีเลือดและทำการดูดกลืนเลือดที่นองอยู่เข้าร่างกายมัน

"ตอนนี้แหละ!!"

ช่วงที่อูสกำลังดูดซึมเลือดจากศพเข้าร่างกายอยู่นั้น โนบิตะใช้โอกาสนี้วิ่งออกมาด้านนอกห้อง และเดินไปยังแผงควบคุม

เขาได้ดันคันโยกเพื่อทำการปิดล็อกประตูตู้กระจกด้านในเอาไว้ไม่ให้อูสออกมาได้ หลังจากนั้นจึงกดปุ่มบนแผงควบคุมเพื่อลดอุณหภูมิภายในห้องกระจก -50 องศาทันที

ภายในห้องกระจกนั้นเริ่มมีไอน้ำแข็งเกาะเนื่องจากอุณหภูมิที่ลดต่ำกว่าจุดเยือกแข็งลงอย่างรวดเร็ว

ไม่นานนัก เจ้าอูส สไลม์สีแดงที่ดูเหมือนวุ้นก็มีอาการแปลกไป มันเริ่มแข็งและหยุดนิ่งกับที่ ร่างกายของมันได้แปรสภาพเป็นของแข็งอย่างช้าๆ ร่างกายที่เป็นสีแดงนั้นได้กลายเป็นสีฟ้าอ่อนและมีน้ำแข็งสีขาวเกาะ

โผล๊ะ!!!!

ร่างกายที่เป็นวุ้ันของมันได้แตกสลายกลายเป็นเศษผงอย่างรวดเร็ว

เหลือเพียงเศษซากศพล่าสุดซึ่งยังไม่ถูกย่อยสลายภายในร่างกายที่มันกินเข้าไปเท่านั้น

ปิดฉากสไลม์โหดจอมตื้อที่มีนามว่าอูส....

"สำเร็จ! จัดการเจ้านั่นได้แล้ว!!"

โนบิตะสังเกตเห็นว่าศพที่มันกินเข้าไปนั้นมีอะไรบางอย่างตกอยู่ข้างๆด้วย เขาจึงเพิ่มอุณหภูมิในห้องก่อนเพื่อเข้าไปสำรวจสิ่งนั้น

เขาพบว่ามันคือคีย์การ์ดเลเวล 2 ที่ใช้สำหรับปลดล็อกประตูอุโมงค์ท่อระบายน้ำชั้นใต้ดินที่เขาต้องการพอดี...

จุดจบของอูสเหมือนกับมนุษย์ปลิงใน RE เป๊ะๆ เลย แต่ต่างกันตรงที่การจัดการมนุษย์ปลิงจะใช้อุณหภูมิความร้อนสูงในการจัดการ ในขณะที่อูสจะใช้อุณหภูมิต่ำจัดการ แถมยังดรอปคีย์การ์ดเลเวล 2 เหมือนกัน

โนบิตะเดินออกมาจากห้องอุณหภูมิและมุ่งหน้าไปยังห้องด้านในสุดในชั้น B2 ซึ่งประตูถูกล็อกด้วยระบบอิเล็กทรอนิกส์ แต่โนบิตะสามารถใช้คีย์การ์ดเลเวล 2 ที่พึ่งได้มาจากการจัดการอูสเมื่อสักครู่ปลดล็อกประตูเข้าไปได้

โนบิตะสามารถเดินออกมายังทางเข้าอุโมงค์ท่อระบายน้ำชั้นใต้ดินได้สำเร็จ เขาได้สังเกตเห็นป้ายประกาศเตือนขนาดใหญ่ที่แปะไว้บนผนังใกล้ๆ

ประกาศฉุกเฉิน....น้ำในอุโมงค์ท่อระบายน้ำปนเปื้อนสารพิษไม่ทราบที่มาเจือปนอยู่ ห้ามลงไปในน้ำโดยเด็ดขาด

"เอ๋? อะไรกัน!?"

โนบิตะรู้สึกตกใจมากเมื่อได้อ่านประกาศตัวโตๆข้างบนนั้น แต่ก็พยายามทำใจเย็นก่อนที่จะอ่านข้อความต่อไปให้จบเสียก่อน

หากแต่ว่ามีเหตุจำเป็นที่จะต้องลงไปปฏิบัติงานภายในอุโมงค์ ขอให้ใช้เรือที่เตรียมไว้พร้อมกับสวมใส่อุปกรณ์เครื่องป้องกันอย่างเคร่งครัด

สิ่งของจำเป็น 3 อย่างที่ต้องมีก่อนที่จะลงไปในอุโมงค์ท่อระบายน้ำ
1) ยาอควอเคิร์ล (Aqua Cure) - (รับประทานเพื่อรักษาผิวให้ชุ่มชื่น ป้องกันการสูญเสียน้ำ - หาได้ในห้องเก็บยา)

ยาตัวนี้ยังเป็นผลิตภัณฑ์ชั้นน้ำของบริษัทอัมเบรล่าคอเปอเรชั่นด้วย 

ซึ่งเป็นยารับประทานที่ใช้บำรุงผิว จึงจัดเป็นผลิตภัณฑ์เสริมความงามชนิดหนึ่ง... 

(ภาพจาก RE3 ที่เปิดทีวีเป็นโฆษณายาอควอเคิร์ล)

2) ครีมป้องกันน้ำเสีย - (ทาเพื่อป้องกันเชื้อโรคหรือสิ่งปฏิกูลที่ปนเปื้อนมากับน้ำเสียเป็นเวลาประมาณ 10 นาที - หาได้ในล็อกเกอร์เจ้าหน้าที่)
3) รองเท้าบู้ทยาง (Resin Boots) - (ใช้สำหรับเดินในท่อระบายน้ำ หาได้ในกล่องใส่ของใกล้ๆนี้)

ขอให้เจ้าหน้าที่ทุกคนปฏิบัติตามโดยเคร่งครัด และขอขอบคุณเจ้าหน้าที่ทุกคนที่ให้ความร่วมมือ

ลงชื่อพนักงานตรวจสอบอุโมงค์ท่อระบายน้ำ : ทานากะ จิน - Tanaka Jin [田中 仁]

"เพื่อความปลอดภัยต้องปฏิบัติตามสินะ..."

โนบิตะคิดได้ดังนั้นจึงรีบตามหาสิ่งของทั้ง 3 ชิ้นภายในโรงพยาบาลให้ครบ 

(ไอเท็มสามารถค้นหาได้หลังจากที่อ่านประกาศนี้แล้วเท่านั้น)

ชิ้นแรก โนบิตะได้พบรองเท้าบู้ทยางในกล่องที่อยู่ข้างทางเดินชั้น B2 หน้าประตู

โนบิตะจึงเดินไปที่ลิฟต์และกดสวิตช์ขึ้นไปยังชั้น 2

โนบิตะเดินเข้าไปในห้องเก็บยาชั้น 2 ทางด้านซ้ายมือ

ภายในตู้้ยานั้นมียาอควอเคิร์ลอยู่...เขาจึงหยิบมันออกมา

หลังจากนั้นเขาจึงกลับลงไปยังชั้น B1

ภายในห้องควบคุมลิฟต์ชั้น B1 ภายในตู้ล็อกเกอร์ เขาพบครีมป้องกันน้ำเสียจึงหยิบมันออกมา

โนบิตะเดินลงลิฟต์กลับไปยังชั้นใต้ดินชั้น B2 อีกครั้ง เขาพบว่า บริเวณนี้เริ่มมีซอมบี้มากขึ้นผิดปกติ เขารู้ทันทีเลยว่า พวกซอมบี้คงจะบุกเข้ามาด้านในได้แล้ว และอีกไม่นานสถานที่แห่งนี้ก็จะไม่ปลอดภัยอีกต่อไป...

"ตอนนี้คงจะหันหลังกลับไปไม่ได้แล้วสินะ.."

โนบิตะรีบเดินฝ่าฝูงซอมบี้ลงไปยังอุโมงค์ท่อระบายน้ำชั้นใต้ดิน และที่ปลายทางก่อนลงทางระบายน้ำ เขาพบว่ามีประตูเหล็กที่ถูกล็อกด้วยโซ่กั้นอยู่ เขาจึงใช้กุญแจที่ได้จาก part3 ไขเข้าไป

เมื่อลงมาถึงบริเวณที่มีน้า โนบิตะจึงสวมใส่รองเท้าบู้ทยาง

และกินยาอควอเคิร์ลเข้าไป

"อุ๊ป!! รสชาติขมเป็นบ้าเลย เจ้ายาเนี่ย..."

โนบิตะเองก็คิดเหมือนกันว่าเจ้ายาเสริมความงามตัวเนี้ย หลายคนถึงกับยอมจ่ายเงินซื้อมันมากินทั้งๆที่มีรสชาติขมนรกแตกเพื่อแลกกับผิวสวยใสขนาดนี้เลยเหรอ?

และสุดท้ายโนบิตะก็ใช้ครีมป้องกันน้ำเสียทาผิวหนัง ก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย

ก่อนที่จะเดินลงไปในน้ำและเลี้ยวไปตรงหัวมุม

"อ้ะ!! เรือ..."

ตรงทางเชื่อมต่ออุโมงค์ที่เป็นพื้นยกสูงเหนือน้ำนั้นมีเรือจอดอยู่ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นสิ่งที่สวรรค์ส่งมาให้โนบิตะใช้หลบหนีออกจากนรกแห่งนี้เป็นแน่แท้

เรือนั้นถูกโซ่เหล็กมัดไว้กับเสา

โนบิตะจึงลองใช้กุญแจที่ไขประตูเหล็กเมื่อครู่มาไขดู ปรากฏว่ามันเป็นกุญแจดอกเดียวกัน.... เพียงเท่านี้ เข้าก็สามารถใช้เรือหนีออกไปตามอุโมงค์ท่อระบายน้ำได้แล้ว

ก่อนที่จะนั่งเรือออกไป โนบิตะได้ใช้ตาส่องมองดูเส้นทางอุโมงค์ด้านหน้าก่อนว่ามีขนาดกว้างพอที่จะสามารถขับผ่านไปได้หรือไม่ หรือว่ามีสิ่งกีดขวางใดๆมากั้นไว้หรือเปล่า... (ถ้าหากนั่งเรือไปแล้วชนกำแพงคงจะไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่นัก)

ทางออกนั้นเปิดโล่งไม่มีสิ่งกีดขวางใดๆ แถมมีจุดพักตรงกลางเป็นที่โล่งอยู่ด้วย

"....อืม ดูเหมือนจะไม่มีอะไรมาขวาง"

"พื้นที่ใหญ่ๆตรงกลางนั่นดูเหมือนห้องบอสจังเลยนะ 

แต่ดันไม่มีบอสสักตัว...นึกว่าจะเจอสัตว์ประหลาดมาดังตรงกลางนั่นซะแล้วสิ..."

โนบิตะแอบคิดขึ้นมาเล่นๆ หลังจากที่เขามองสำรวจดูแล้วพบว่า เส้นทางที่เขากำลังจะไปนั้นมันช่างราบเรียบเสียเหลือเกิน..

"เอาเถอะ รีบนั่งเรือออกไปจากที่นี่ดีกว่า...หวังว่าโดราเอม่อนกับทุกคนคงจะปลอดภัยดีนะ.."

โนบิตะทำการดึงสายสตาร์ทเครื่องยนต์เรือจนมันเริ่มทำงาน เขาจับคันบังคับหางเสือไว้แน่น

เรือจึงได้ออกแล่นออกไปตามอุโมงค์นั้น...

เรือได้แล่นตามทางน้ำเรื่อยๆ จนกระทั่ง...

"เอ๊ะ!!!!!"

สายตาของโนบิตะเหลือบไปเห็นก้อนวุ้นบางอย่างผุดขึ้นมาจากน้ำขวางทางอุโมงค์ข้างหน้าเข้าไว้

มันคืออูสสีม่วง ซึ่งเป็นตัวหัวหน้าของพวกอูสทั้งหมด!!!

"ไม่จริงน่า!? นึกว่าจะได้ออกไปแล้วแท้ๆ....!?"

อูสสีม่วงตัวนั้นได้อุดขวางทางเรือไว้ แถมดูท่าว่าเบรกของเรือจะไม่ทำงานด้วย...หากเป็นเช่นนี้ล่ะก็..เรือคงจะพุ่งเข้าชนกับอูสแน่ๆ  

โนบิตะรู้สึกมึนหัวเล็กน้อย.... ก่อนที่นัยน์จะเปลี่ยนเป็นสีแดงเนื่องจากร่างกายของเขาเริ่มซึมซับเชื้อที-ไวรัสที่แพร่กระจายอยู่ในท่อระบายน้ำเข้าไป 

เขาจับปืนพกในมือไว้แน่นก่อนที่จะตัดสินใจทำบางอย่าง...

"ให้มันได้ยังงี่สิ!!!"

โนบิตะรีบกระโดดลงจากเรือไปทางด้านหลัง

พร้อมกับเล็งปืนพกไปยัง...

"ระเบิดไปซะ!!!"

ปัง!!!

กระสุนปืนพกของโนบิตะยิงเข้าใส่ถังน้ำมันที่อยู่ใกล้เครื่องยนต์บนเรืออย่างแม่นยำในเวลาเดียวกับที่เรือลำนั้นถึงตัวอูส

ตูม!!!!!

ขอบคุณภาพประกอบโดยแอดมินไวท์(เดย์) จาก Up 2 ME เจ้าเดิม

โนบิตะได้ตกลงมายังพื้นทางเดินท่อระบายน้ำอย่างสวยงาม....โชคดีมากที่บริเวณในอุโมงค์น้ำไม่ลึกจนเกินไปนัก

เรือที่พุ่งเข้าไปหาอูสเกิดการระเบิดอย่างรุนแรงพร้อมกับไฟที่ลุกไหม้เหนือผิวน้ำ

ดูเหมือนว่าอูสตัวนั้นจะหายไปแล้ว...

"บ้าเอ้ย...ต้องมาเปียกน้ำเน่าๆแบบนี้จนได้"

เขามองไปยังจุดที่เกิดการระเบิดเปลวเพลิงลุกไหม้เหนือน้ำเบื้องหน้า เขาหวังว่าการที่เขายอมสละเรือให้มันระเบิดไปพร้อมกับสัตว์ประหลาดตัวนั้นคงจะจัดการมันได้

แต่ว่ามันก็ได้ยืดตัวเองที่จมอยู่ใต้กองเพลิงขึ้นมาปรากฏตัวต่อหน้าโนบิตะอีกครั้งพร้อมกับน้ำกรดที่พุ่งทะลักออกมาจากร่างกายมันจำนวนมาก

"บ้าเอ้ย!! มันไม่ได้ผลเลยเหรอ!!?"

ฉากปรากฏตัวของอูสสีม่วงที่เป็นบอสตัวนี้เหมือนกับบอสปลิงยักษ์ใน RE เลยล่ะ..

โนบิตะจึงชักปืนพกยิงใส่เจ้าอูสสีม่วงตัวนั้นอย่างเร็ว 1 นัด แต่ว่า แทนที่กระสุนมันจะพุ่งทะลุผ่านหรือจมไปในร่างกายเหลวที่เป็นวุ้นของมันเฉยๆ ปรากฏว่า กระสุนได้เจาะทะลวงร่างกายที่พึ่งถูกระเบิดของมันพร้อมกับมีของเปลวสีแดงที่ดูเหมือนเลือดไหลออกมา...ซึ่งมันไม่เคยเกิดขึ้นเหมือนตอนที่ใช้ปืนยิงอูสสีแดงมาก่อน..

"ไม่สิ ดูเหมือนว่าการยิงจะใช้ได้ผลกับมัน..."

ดูเหมือนว่าว่าปฏิกิริยาของที-ไวรัสที่แพร่กระจายอยู่ทั่วทางน้ำในอุโมงค์ที่เป็นตัวเสริมพลังให้กับอูสสีม่วงเมื่อโดนระเบิดเมื่อสักครู่ทำให้สภาวะไวรัสในร่างกายของมันเปลี่ยนไปและกล้ามเนื้อเหลวๆเริ่มจับตัวเป็นก้อนจนสามารถโจมตีทางกายภาพใส่มันได้แล้ว...!

"ไม่มีทางหนีอีกแล้ว....มีแต่ต้องมุ่งหน้าเดินต่อไปเท่านั้น!!"

อูสเริ่มขยับตัวเข้ามาใกล้โนบิตะอย่างช้าๆ โนบิตะจึงยกปืนพกขึ้นเล็งไปที่อูส

"เข้ามาเลย ไอ้เจ้าสไลม์บ้า! ฉันจะจัดการแกเอง!!"

โนบิตะกระหน่ำยิงปืนพกใส่ร่างของอูสอย่างรวดเร็วแบบไม่ยั้งมือพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้มันเรื่อยๆ การยิงแต่ละนัดของโนบิตะสามารถทำให้มันดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวดและมีเลือดสีแดงไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง  และตอนนั้นเองมันก็ได้พ่นน้ำกรดออกมาใส่โนบิตะอย่างรุนแรงและแม่นยำ โนบิตะไม่มีทางหนีรอดจากการโจมตีของมันแน่ๆ

แต่โนบิตะสามารถสไลด์ถอยหลังหลบน้ำกรดที่พ่นออกมาได้อย่างง่ายดาย ถึงแม้จะอยู่ในสถานที่ที่จมน้ำครึ่งตัว แต่ดูท่าว่าพลังความสามารถของที-ไวรัสในตัวโนบิตะจะเร่งประสาทสัมผัสของเขามากขึ้นจนสามารถเคลื่อนตัวเองอย่างรวดเร็วหลบน้ำกรดในทางแคบได้

โนบิตะรัวกระสุนใส่มันอย่างต่อเนื่อง

"ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

แกร่ก!!!!

ชั่วพริบตา กระสุนปืนพกของโนบิตะก็ถูกยิงออกไปจนหมด.... โนบิตะสังเกตท่าทีของเจ้าอูสตัวนั้นอีกครั้ง มันดิ้นไปมาอยู่สักพักก่อนที่จะเริ่มหดตัวลงเหมือนถูกบี้และเริ่มกลายเป็นของเหลวหายลงไปในน้ำ...

มันดิ้นไปมาพร้อมกับตีน้ำอย่างแรงราวกับไม่ยอมรับในวาระสุดท้ายของมัน

จนถึงอย่างสงบนิ่งไป..... มันได้สลายกลายเป็นเศษของเหลวเรียบร้อยแล้ว

"...จัดการได้แล้วสินะ? ดูเหมือนว่ามันจะสลายกลายเป็นน้ำไปเลยนะนั่น..."

แต่อย่างน้อยโนบิตะก็รู้สึกดีใจที่เขาสามารถปราบมันได้ตอนที่กระสุนหมดพอดี ไม่อย่างงั้นเขาก็คงต้องเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงสู้กับมันในระยะใกล้ซึ่งมันคงไม่เข้าท่าเท่าไหร่นักถ้าจะต้องใช้มีดสู้ระยะใกล้กับไอ้ตัวอันตรายที่เข้าไปสัมผัสไม่ได้แบบนี้

"ยังไงก็เถอะ รีบออกไปจากที่นี่ดีกว่า..."

โนบิตะจึงต้องเดินลุยน้ำที่สูงขึ้นมาค่อนเอวออกไป...โชคดีมากที่มันไม่สูงไปกว่านั้น ไม่อย่างงั้นเขาอาจจะติดแหง่กได้เพราะว่ายน้ำไม่เป็น...

โนบิตะอาจจะบ่นๆเหมือนกับเควินจาก RE ตอนเดินลุยน้ำออกไปหลังจากปราบปลิงยักษ์ในคลิปก็ได้

ในที่สุดโนบิตะก็เดินหนีออกมาจากโรงพยาบาลทางท่อระบายน้ำได้สำเร็จ...

เขาเดินมาตามท่อระบายน้ำจนมาถึงทางกว้างที่มีไหล่ทางยกสูงขึ้นมาจากน้ำ เขาจึงปีนขึ้นไปและนั่งพักอยู่ตรงนั้น...

(บทพูดช่วงแรกตรงนี้เหมือนกับที่เควินเดินลุยน้ำบ่นในคลิปเลยทีเดียว)

ผมออกเดินทางไปตามโลกที่ผมไม่เคยรู้จักอีกต่อไปแล้ว
ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด

หลังจากที่ผมได้หยุดพักภายในท่อระบายน้ำก็เป็นเวลากว่า 1 ชั่วโมงแล้ว ผมเดินวนเวียนอยู่ในนั้นอีกตั้งกี่ชั่วโมงก็ไม่รู้เพื่อหาทางออกไปจากที่นี่แต่ก็ไม่พบเลย

ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงต้องมาเกิดขึ้นกับผมด้วย นี่ผมจะไม่มีวันได้ออกไปจากท่อระบายน้ำในเมืองนี้เลยเหรอ?
ไม่สิ ผมจะมาตายในที่แบบนี้ไม่ได้
จนกว่าผมจะเจอพวกโดราเอม่อนและเพื่อนๆทุกคนอีกครั้ง.

หลังจากที่คิดได้ดังนั้นผมจึงลุกขึ้น

ผมเชื่อว่าในอุโมงค์ที่มืดมิดแห่งนี้จะต้องมีแสงสว่างแห่งความหวังอยู่ที่ไหนสักแห่งแน่ๆ
เอาล่ะ...ไปต่อดีกว่า
ผมจะต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้ และถ้าออกไปได้แล้ว สิ่งที่ผมจะทำเป็นอันดับแรกคือ..
อาบน้ำร้อนให้หนำใจไปเลย...

โปรดติดตามตอนต่อไป...

คลิปบทสรุปตอนที่โนบิตะต่อสู้กับอูสช่วงท้าย

>>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Chapter 4 - part 1

=======================================================================

ณ เวลาเดียวกันในตัวเมือง...ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่หิมะตกหนัก...

สวนสาธารณะในเมือง

เด็กสาวคนหนึ่งเฝ้ายืนดูสถานการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นโดยรอบ อยู่ตรงใจกลางสวนสาธารณะในเมืองนั้น

เธอคือ..หนึ่งในพวกพ้องของโนบิตะ มิโดริคาว่า เซย์นะ...

"อืม ท่าทางแถวนี้จะไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่นะ?"

ตึก!!!

!!!!!!

เซย์นะได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนกำลังเดินเข้ามาจากทางด้านหลังของเธอ ฟังดูแล้วมันเป็นเสียงฝีเท้าที่หนักแน่นมาก ราวกับว่าคนที่เดินเข้ามานั้นคงจะตัวใหญ่พอสมควร

ตึก!!!

เสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เผยให้เห็นร่างกายอันใหญ่โตของชายหัวโล้นสวมชุดสีเขียวที่ดูท่าทางไม่เป็นมิตร

มันเดินมาจากทางด้านหลังของเซย์นะ!

เซย์นะจึงหันหลังกลับไปมองก็ต้องตกใจเมื่อพบชายหัวโล้นในชุดเขียวขนาดยักษ์ยืนจังก้าอยู่

"ใครน่ะ!?"

แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยถามอะไร ชายชุดเขียวก็วิ่งเข้ามาอย่างน่ากลัวซึ่งดูแล้วคงไม่ได้มีจุดประสงค์ดีกับเธอแน่ๆ เธอจึงรีบสไลด์หลบไปด้านข้างพร้อมกับดึงมีดพกที่เป็นอาวุธประจำตัวเธอออกมา

"หยุดอยู่ตรงนั้นนะ!! อย่าเข้ามานะ!!"

เซย์นะพยายามเดินถอยหลังเพื่อหลีกเลี่ยงการต่อสู้กับชายหัวโล้นคนนั้น แต่ดูเหมือนมันจะไม่กลัวมีดที่ถืออยู่ในมือเธอเลยแม้แต่น้อย แต่มัน

(แย่แล้ว!! ท่าทางไม่ได้มาดีแน่ๆ นี่ต้องสู้กับคนๆนี้จริงๆใช่ไหมเนี่ย?)

เซย์นะจะสามารถเอาตัวรอดจากชายชุดเขียวคนนี้ได้หรือไม่!?

ณ เวลาเดียวกันที่ถนนอีกฝั่งของตัวเมือง

บนถนนคนเดินแห่งหนึ่ง

เด็กชายร่างใหญ่คนหนึ่งกำลังวิ่งฝ่าฝูงซอมบี้ที่เดินเรียงรายกันอยู่เต็มถนน

คนๆนั้นคือ ไจแอนท์.... หนึ่งในพวกพ้องคนสำคัญของโนบิตะ

"บัดซบๆๆๆๆๆๆๆ"

ไจแอนท์วิ่งฝ่าฝูงซอมบี้อย่างรวดเร็วและรุนแรงโดยที่พวกมันไม่สามารถจับเขาไว้ได้... ด้วยร่างกายที่ใหญ่โตและมีพลังมากกว่าเด็กผู้ชายธรรมดาทั่วไป ทำให้เขาสามารถซัดพวกซอมบี้ที่คิดจะเข้ามาล้อมเขาจนกระเด็นทั้งหมด

ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะมีปืนลูกโม่พลังสูงอย่างเรดฮอว์ค (RedHawk) ติดตัวพร้อมกระสุนอยู่ แต่เขาไม่คิดจะใช้มันเนื่องจากว่ามันมีกระสุนที่จำกัดแถมฝีมือการยิงปืนของเขานั้นก็ไม่ค่อยเชี่ยวชาญมากนัก การจัดการพวกซอมบี้จำนวนมากตามทางด้วยหมัดและอาวุธประชิดตัวซึ่งเป็นสิ่งที่เขาถนัดจึงเป็นทางเลือกที่ดีกว่า

"ให้ตายสิ!! พวกมันมีเยอะชะมัด!!"

ไจแอนท์ยังคงวิ่งฟาดฟันกับพวกซอมบี้ที่ตามทางอย่างต่อเนื่องจนในที่สุด...เขาก็หลุดออกมาจากกลุ่มของพวกซอมบี้จนได้

หิมะยังคงตกลงมาอย่างต่อเนื่อง แต่ไจแอนท์ยังคงวิ่งออกไปตามทางต่อเรื่อยๆ จนกระทั่ง...มาหยุดอยู่ตรงที่แห่งหนึ่งซึ่งมีชายหัวโล้นร่างยักษ์ชุดสีเขียวซึ่งตัวใหญ่กว่าเขามากยืนจังก้าจ้องหน้าเขาอยู่

"ไอ้หมอนี่ มันอะไรกัน... ท่าทางไม่น่าไว้ใจเลย"

ไจแอนท์จึงหยิบปืนเรดฮอว์คออกมาพร้อมกับเล็งปืนไปทางชายร่างยักษ์คนนั้น

แต่ชายคนนั้นไม่คิดจะพูดด้วย เขาจึงเริ่มเดินเข้ามาใกล้ไจแอนท์ทันที..ท่าทางของเขาไม่เป็นมิตรเอาซะเลย

"เฮ้ยๆๆๆ  ไม่หยุด ฉันยิงจริงๆนะ"

ชายคนนั้นก็ยังก้าวมาทางไจแอนท์ไม่หยุดและดูเหมือนว่ามันจะไม่เป็นมิตรด้วย ไจแอนท์จึงจัดการเหนี่ยวไกปืนเรดฮอว์คที่มีพลังทำลายล้างเทียบเท่ากับแม็กนั่มโคลธ์ไพธ่อนของโนบิตะไป 1 นัด

มันถูกกระสุนปืนพลังล้มช้างของไจแอนท์ยิงเข้าไปจนทรุดลงบนพื้น

"โถ่เอ้ย!! ฉันไม่อยากจะสู้กับแกนะเฟ้ย!"

ไจแอนท์จึงรีบวิ่งผ่านร่างชายหัวโล้นร่างยักษ์ไป แต่แล้วเขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่า...

"เฮ้ย!!!"

ชายหัวโล่นที่ควรจะทรุดอยู่กับพื้นกำลังวิ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่สะทกสะท้านหรือแสดงอาการเจ็บปวดใดๆทั้งสิ้นพร้อมกับหวดหมัดเข้าใส่ไจแอนท์อย่างรวดเร็วและรุนแรงจนไจแอนท์ไม่ทันตั้งตัวจนทำให้ปืนเรดฮอว์คในมือกระเด็นตกแม่น้ำ แต่เขาสามรถเอี้ยวหลบหมัดของมันได้อย่างฉิวเฉียด

"บ้าเอ้ย!! อาวุธชิ้นสุดท้ายที่ีมีดันตกแม่น้ำไปซะแล้ว!"

ไจแอนท์จึงยกมือทั้งสองขึ้นตั้งการ์ดพร้อมกับตะโกน...ใส่เจ้านั่นว่า...

"อยากสู้กับฉันมากนักใช่ไหม!? ถ้างั้นเข้ามาเลย!!"

ถึงแม้ว่าทั้งเซย์นะและไจแอนท์จะอยู่กันคนละที่และอยู่คนละฝั่งของตัวเมือง แต่สิ่งที่พวกเขาทั้ง 2 เผชิญหน้าอยู่นั้นมันทำให้เขาทั้งสองต้องพูดต่อท้ายเหมือนกันว่า..

"ฉันจะจัดการกับแกเอง!!!"

to be Continue (รอบ 2).....

แสดงความเห็นบน Facebook!