Doraemon Nobita no BIOHAZARD [โดราเอม่อนกับโนบิตะตะลุยโลกไบโอฮาซาร์ด]: โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Chapter 4

โนบิตะได้มุดท่อระบายน้ำหนีออกมาจากโรงพยาบาลใน
>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Chapter 3 - part 4 (Final Part)
ได้สำเร็จ...

เขาเดินวนเวียนอยู่ในท่อระบายน้ำอยู่นาน และในที่สุดเขาก็โผล่ขึ้นมายังสถานที่แห่งหนึ่งในตัวเมือง แต่เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า หลังจากที่ผ่านสถานที่เย็นหนาวเหน็บ และเฉอะแฉะเลอะเทอะอยู่นาน เขาต้องมาผจญภัยในสถานที่ที่ร้อนระอุเหมือนนรกเพิ่มไปอีกใน Chapter ใหม่นี้...

Chapter 4 - Hellfire [Part 1]

เพลิงนรกที่ลุกไหม้

บทเกริ่นนำ (ไม่แปลตามภาพจากเกม RE แต่แปลประยุกต์ตามเกมโดจินนี้)

- หลังจากที่ผมหลบพ้นจากการระเบิดของเปลวเพลิงมาได้

- ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าผมต้องผจญกับควันเพลิงในโรงแรมทีลุกไหม้

- ผมพึ่งจะรู้ความหมายที่แท้จริงของคำว่า "นรก" ก็คราวนี้แหละ

ด่านที่ 4 โรงแรม

ในที่สุดโนบิตะก็หาทางออกจากท่อระบายน้ำจนพบ...

ปัจจุบันคือวันที่ 29 เดือนธันวาคม ปี 2004 เวลา 16.30 นาฬิกา (ตอนเย็น) ณ ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง

โนบิตะรีบตรวจสอบสถานที่โดยรอบเพื่อเช็คความปลอดภัย เขาพบว่าบริเวณนี้ถูกรายล้อมไปด้วยตึกสูงที่ดูเหมือนจะเป็นโรงแรมแห่งหนึ่งในตัวเมือง เขาแหงนมองขึ้นไปบนฟ้าก็พบว่าตอนนี้ก็ถึงเวลาค่ำแล้ว

"ให้ตายสิ เดินอยู่ในท่อน้ำมืดๆอยู่นานพอออกมาได้มันก็มืดซะแล้วเหรอเนี่ย..!?"

โนบิตะไม่พอใจมากที่ตนเองมัวแต่ใช้เวลาเดินหลงทางอยู่ในท่อน้ำนานไม่รู้กี่ชั่วโมง กว่าจะออกมาได้ก็มืดเสียแล้ว เขาคิดว่าพอออกมาจะได้เจอคนอื่นสักหน่อย แต่เขาคิดผิด บริเวณรอบข้างนั้นไม่มีใครเลย แถมยังดูวังเวงด้วย ซึ่งดูแล้วมันไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่

"แต่ยังก็เถอะ ต้องรีบหาทางออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุดดีกว่า..."

"โดราเอม่อน....ทุกคน...จะเป็นยังไงกันบ้างนะ"

โนบิตะจึงเดินไปรอบๆเพื่อหาทางออกไปจากที่นี่ เขาจึงเดินมาด้านล่างก่อน ก็พบกับกรีนเฮิร์บและศพทหารที่มีปืนบางอย่างตกอยู่

"ไอ้เจ้านี่มันอะไรกันเนี่ย? ดูเหมือนของที่ใช้งานไม่ได้เลย..."

ปืนที่โนบิตะเห็นมันคือเรย์ธันเดอร์-เอ (Ray Thunder A)* แต่ดูท่าทางมันจะเป็นของที่ใช้งานไม่ได้

(จากที่เราดูคลิปแคสต์เกมแล้วมันก็ใช้สู้จริงๆไม่ได้นั่นแหละ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเก็บไปทำหอกอะไร...)

โนบิตะหันไปมองอีกฝั่งของตึก เขามองเห็นประตูขนาดใหญ่ซึ่งดูเหมือนจะเป็นทางเข้าโรงแรม

"เอ..ดูเหมือนประตูนั้นน่าจะพาออกไปจากที่นี่ได้นะ"

โนบิตะจึงเดินไปยังประตูบานนั้น โดยที่เขาไม่ทันสังเกตเลยว่า บริเวณนอกหน้าต่างของอาคารแห่งหนึ่งมีสิ่งมีชีวิตที่ดูรูปร่างคล้ายคนกำลังไต่กระจกขึ้นไป

ในเวลาเดียวกัน... ภาพก็ได้ตัดเข้าไปดูเหตุการณ์ด้านในตึกใกล้เคียง ซึ่งเป็นห้องเครื่องจักรที่ทำงานด้วยไอน้ำ [ตาม RE ห้องนี้คือห้องต้มน้ำที่เรียกว่า บอยเลอร์รูม (Boiler Room)] ดูเหมือนว่าตอนนี้จะไม่มีคนควบคุมมันอีกต่อไปทำให้แรงดันภายในหม้อน้ำสูงขึ้นเรื่อยๆ

ด้านบนของห้องนั้นมีชายสองคนเดินผ่านมา

พวกเขาคือเจ้าหน้าที่ตำรวจดับเพลิงที่มาตรวจเช็คสภาพพื้นที่โดยรอบ..

"เฮ่ยย นายเห็นอย่างที่ฉันเห็นหรือเปล่า B1"

"ฉันก็มองเห็นอยู่นะ B2"

ไอน้ำที่พุ่งออกมาจากเครื่องมากขึ้นจนน่ากลัว

แรงดันไอน้ำที่ร้อนระอุกำลังแผ่พุ่งทะลุออกมาด้านนอก เครื่องจักรไม่สามารถควบคุมมันได้อีกต่าอไปแล้ว!!!

"ได้เวลาเผ่นแล้ว....เว้ย!!!"

เจ้าหน้าที่กล้วยหอม เอ้ย!! เจ้าหน้าที่ตำรวจดับเพลิงทั้งสองนายเห็นท่าไม่ดีรีบวิ่งหนีออกไปจากห้องนี้ทันที

เครื่องจักรด้านล่างโอเวอร์ฮีทและเกิดการระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง

เปลวไฟอันร้อนแรงจากการระเบิดแผ่พุ่งขึ้นสู่ด้านบนอย่างรวดเร็ว

มันเร็วเกินกว่าที่พวกเขาทั้งสอง..

จะหลบพ้นได้....

ซู่มมมมม!!

การระเบิดจากด้านในนั้นรุนแรงมาก

ประตูทางออกห้องต้มน้ำถึงกับพังกระเด็นออกมา..

โครม!!!!!

โนบิตะจึงหันไปมองทางที่เกิดแรงระเบิดนั้น

"วะ เหวอ!!! มันเกิดอะไรขึ้นกันน่ะ!!"

เขาพบว่าประตูบานเล็กได้กระเด็นออกมาจนเป็นรูกว้าง

"มันเกิดอะไรขึ้นในนั้นกันแน่นะ?"

ด้วยความสงสัยโนบิตะจึงเดินเข้าไปยังรูที่เคยเป็นประตูห้องต้มน้ำ

คลิปประกอบ...

ทันทีที่โนบิตะเดินเข้ามาด้านในห้อง เขาก็พบว่าอุณหภูมิภายในห้องนี้สูงขึ้นมาก ถ้าไม่ติดที่ว่าเขาไปมุดท่อระบายน้ำมาก่อนหน้านี้ ไม่งั้นมันคงจะร้อนจนเขาเดินลุยเข้าไปไม่ไหวแล้ว

"บ้าเอ้ย!! ที่นี่มัน..."

บริเวณรอบข้างเขาพบกับเครื่องจักรที่มีไฟลุกท่วม และสิ่งที่สะดุดตาของเขามากที่สุดคือ..

"อ้ะ! มีคนอยู่ตรงนั้น"

โนบิตะรีบเดินเข้าไปดูอาการของคนที่นอนอยู่ในห้องนั้น เขาคือหนึ่งในเจ้าหน้าที่ตำรวจดับเพลิงเมื่อสักครู่นี้ ท่าทางของเขานอนแน่นิ่งจมกองเลือดแถมร่างกายส่วนหัวก็บิดเบี้ยว และแตกร้าวเหมือนกับตกลงมาจากที่สูง ใช่...เขา

"ตายแล้ว...."

"แถมดูท่าว่าจะตายได้ไม่นานด้วย ...โถ่เว้ย...ถ้าเรามาเร็วกว่านี้..."

ก่อนที่โนบิตะจะพูดอะไรต่อ เขาก็ได้ยินเสียงตื้ดๆ ดังออกมาจากศพของเจ้าหน้าที่คนนั้น

"นิชิชิม่า....! (西島 - nishishima)..... นิชิชิม่า....!
...เฮ้ย!!....ได้ยินแล้วตอบด้วย....! ! นิชิชิม่า...
ตอนนี้พวกเรา..."

[ถ้าเป็นใน RE เจ้าหน้าที่คนนี้ชื่อ ชาร์ลี (Charlie)]

"ทุกคน...อพยพ....กันหมดแล้ว...
ถ้าได้ยินข้อความนี้.....ให้รีบหนีออกมา
..จากโรงแรมนั่นซะ..."

"ขอย้ำอีกครั้ง....รีบ...หนี...ออกมา...โดย ด่วน..ที่สุด..."

เสียงได้ตัดขาดหายไป โนบิตะจึงรีบยกวิทยุสื่อสารนั้นขึ้นมา

"ฮัลโหล ฮัลโหล...!?"

แต่สิ่งที่ตอบกลับมามีแต่ความเงียบเท่านั้น ดูเหมือนว่าสัญญาณจะถูกตัดไปแล้ว...ความซวยจึงมาเยือนโนบิตะอีกครั้ง...เมื่อเขาได้รู้ว่าตอนนี้ ที่ที่เขาอยู่ไม่ปลอดภัยยิ่งกว่าเดิมแล้ว..

"บ้าชิบ!! มันพังซะแล้ว..."

"ยังไงก็เถอะ รีบหาทางหนีออกจากที่นี่ดีกว่า.."

(มุดท่อน้ำเน่าไม่พอ ยังต้องมาลุยไฟอีกเหรอวะเนี่ย ทำไมมันซวยแบบนี้ฟะ)

หากเป็นในเกม จากตรงนี้ไปจะสามารถเลือกทางเข้าได้ 2 ทางคือ
1) ปีนบันไดจากห้องต้มน้ำขึ้นไป
2) ออกไปทางลานกว้างเดินเข้าโรงแรมทางประตูหลัก
ซึ่งทางเลือกทั้ง 2 ทางจะเจอปริศนาที่ต่างกันแต่สุดท้ายแล้วมันจะมาบรรจบที่จุดเดียวกัน เช่นถ้าไปทาง 1) และแก้ปริศนาในทาง 1) ได้ก็จะต้องมาแก้ปริศนาในทาง 2) ต่อ

ในสถานการณ์ตอนนี้ โนบิตะจึงเลือกที่จะปีนบันไดห้องต้มน้ำขึ้นไปด้านบน

โครม!!!

เมื่อเขาขึ้นมาด้านบนได้เขาแทบใจหายเมื่อพบว่าบันไดที่เขาพึ่งปีนขึ้นมานั้นเกิดพังครืนลงมาพอดี (ไม่สามารถย้อนกลับไปทางเดิมได้แล้ว)

(กะ...เกือบไปแล้ว)

นอกจากนี้บริเวณด้านบนเขาก็พบกับศพคนหัวขาดอีกศพหนึ่ง ซึ่งก็คือศพเจ้าหน้าที่ตำรวจดับเพลิงอีกคนที่มาปฏิบัติภารกิจด้วยกัน แน่นอนว่าทั้งคู่ตายจากการระเบิด

[ถ้าเป็นใน RE เจ้าหน้าที่คนนี้ชื่อ เลน (Len)]

โนบิตะจึงมุ่งหน้าไปตามทางเดินจนในที่สุด เขาก็เดินผ่านประตูเข้ามายังอาคารของตัวโรงแรม

"ที่นี่มันแย่จริงๆ ทั้งไฟ ทั้งควันเต็มไปหมดเลย"

โรงแรมที่โนบิตะยืนยู่ตรงนี้อยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ราวกับนรกก็ไม่ปาน ตามทางเดินมีไฟลุกไหม้และซากไม้ที่ผุพังที่อาจจะถล่มลงมาได้ทุกเมื่อ แถมยังมีควันขโมงเต็มไปหมด

แต่โนบิตะก็ยังคงฝืนตัวเองแล้วเอามือปิดจมูกเพื่อป้องกันการสูดควันเข้าไปแล้วรีบคลำหาทางออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุด เขาจะไม่ยอมตายที่นี่เป็นอันขาด

นอกจากไฟที่ลุกไหม้แล้ว ตามทางเดินก็ยังมีพวกซอมบี้คอยออกมาก่อกวนเป็นระยะอีก ดูท่าทางพวกมันจะไม่สะทกสะท้านเรื่องความร้อนจากเปลวเพลิงและควันไฟบริเวณรอบข้างเลย (ก็แหงล่ะ ตายไปแล้ว ก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก)

โนบิตะยังคงฝืนเดินออกมาตามทางที่เขาคิดว่ามีไฟไหม้น้อยที่สุด เพราะการเดินในบริเวณที่ไฟไหม้นั้นมีความเสี่ยงสูงมาก

เขาเดินวนไปตามทางเรื่อยๆจนพบกับป้ายประกาศแผ่นหนึ่งแปะอยู่บนกำแพง

มันคือบันทึกโน้ตประกาศของภารโรง

- ปิดอุปกรณ์ห้องไฟฟ้า
- ซ่อมแซมเครื่องจักรในห้องต้มน้ำ
- กุญแจนิรภัยในตู้เซฟห้อง 302 และ 303
- ตรวจสอบบันไดฉุกเฉินที่ล็อบบี้ (ห้องโถงหลักของโรงแรม)

- ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้จะต้องพร้อมใช้งานในเหตุการณ์ฉุกเฉินหรือเกิดอันตราย

ซึ่งบันทึกเหล่านี้ทำให้โนบิตะรู้ว่า การจะออกไปจากที่นี่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเสียแล้ว เพราะดูเหมือนเขาต้องจัดการสะสางสิ่งที่ภารโรงทิ้งไว้บางส่วนให้สำเร็จ

"ให้ตายสิ ทำไมถึงได้ยุ่งยากชะมัด"

โนบิตะเดินเข้าไปสำรวจด้านในและพบว่าตรงทางเดินมีสเปรย์ปฐมพยาบาลวางอยู่

โนบิตะได้ยินเสียงบางอย่างดังมาจากทางด้านหลังเขา และพอเขาหันกลับไปมองก็พบกับ...

"ไอ้นี่มัน....ตัวบ้าอะไรเนี่ย!?"

เจ้าสัตว์ประหลาดที่มองโนบิตะผ่านกระจกหน้าโรงแรมได้ปรากฏตัวต่อหน้าเขา มันคือ.. ลิคเกอร์ (Licker)

[ในเกมใช้โมเดลของคิเมร่า แต่คุณสมบัติตามเนื้อเรื่องคือลิคเกอร์]

มันรีบพุ่งเข้ามาโจมตีใส่โนบิตะอย่างรวดเร็ว แต่ว่าโนบิตะในตอนนี้ผ่านประสบการณ์การต่อสู้มาเยอะ ทำให้เขาได้สติและชักปืนพกขึ้นมาด้วยความเร็วที่มากพอกันจ่อเล็งไปที่ศีรษะของมันอย่างแม่นยำ

ปัง!!!

กระสุนปืนพกเจาะทะลุสมองซึ่งเป็นจุดตายที่ชัดเจนที่สุดของลิคเกอร์...ทำให้มันสิ้นฤทธิ์ทันทีด้วยกระสุนเพียงนัดเดียว

โนบิตะจึงลองเดินเข้าไปสำรวจศพของลิคเกอร์ตัวนั้นและพบว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ในร่างกายของมันด้วย

มันคือกุญแจสีทอง (Gold Keys) ที่ดูสวยงามมาก..

มันอาจจะเป็นของที่สำคัญมาก เขาจึงเก็บมันไว้กับตัว

หลังจากนั้นโนบิตะได้เดินไปสำรวจอีกทางและพบกับหน้าต่างที่ไร้ซึ่งกระจกและท่าทางจะเดินออกไปตามระเบียงได้

โนบิตะจึงเดินออกไป..

"ฟู่ววว ค่อยยังชั่ว ได้พักหายใจหน่อย"

ถึงแม้มันจะไม่ใช่ทางออกจากโรงแรม แต่อย่างน้อยมันก็เป็นสถานที่ที่ปลอดโปร่งให้เขาได้สูดอากาศจากภายนอก ซึ่งดีกว่าการสูดดมควันในตึกเป็นอย่างมาก

เขามองไปด้านซ้ายและเห็นทางเดินขอบผนังตึกเล็กๆแคบๆ แถมยังไม่มีรั้วกั้นอีกต่างหาก แต่อย่างน้อยมันก็กว้างพอที่เด็กตัวผอมอย่างเขาจะเดินไต่ไปตามตึกได้..

"เหวอ!? ท่าทางอันตรายชะมัดเลย"

เขารู้สึกได้ว่าถ้าหากพลาดไปนี่คงจะจบไม่สวยแน่ แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว...เพราะทางเดินข้างในนั้นไม่มีทางขึ้นหรือลงไปต่อได้อีก ถ้าอยากจะออกจากที่นี่ต้องใช้เส้นทางนี้เท่านั้น

เขาจึงเอามือทั้งสองเกาะไปที่อิฐตามกำแพงเพื่อยึดไว้ และค่อยๆไต่ไปตามทางเดินขอบตึก...พร้อมกับเสียงหัวใจที่เต้นรัวมากขึ้น เพราะถ้าพลาดเพียงนิดเดียวเท่ากับตาย

"เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน ตรงนั้นมัน.."

แต่ก่อนที่จะไปไกลกว่านั้น โนบิตะสายตาดีมองเห็นอะไรบางอย่างที่ตกอยู่ข้างๆทางที่เขาออกมา

ซึ่งมันก็คือกุญแจดอกเล็กที่ดูแล้วน่าจะใช้ไขอะไรบางอย่างที่สำคัญ โนบิตะจึงเก็บมันไปด้วย

"เอาล่ะ..คราวนี้ลุยกันเลย..."

ตอนนี้โนบิตะเริ่มชินเส้นทางมากขึ้นแล้ว เขาจึงจับท่าได้อย่างมั่นคงและไต่ไปเรื่อยๆ และตกใจที่หน้าต่างบานที่ 2 ที่ขอบตึกไม่น้อยเพราะด้านในนั้น

"เฮ่ยๆๆๆ"

มีซอมบี้ตัวหนึ่งกำลังจ้องมองเขาผ่านทางกระจกหน้าต่าง ดูเหมือนว่ามันจะพยายามใช้มือทุบกระจกพังออกมาหาเขา มันยังคงทุบอยู่อย่างนั้นเพราะกระจกแข็งมาก คงจะยื้อเวลาได้สักพัก

โนบิตะจึงรีบไต่ข้ามต่อไปโดยพยายามไม่สนใจมัน จนเขาไต่เกือบพ้นกระจกหน้าต่างออกมาได้แล้ว!!

เพล้ง!!!!

"แว้กกก!!!!"

ซอมบี้ตัวนั้นพังกระจกออกมาจนได้ แต่ว่าแรงที่มันพังกระจกมาส่งผลให้ตัวของมันลอยพุ่งเฉียดตัวโนบิตะไปอย่างฉิวเฉียด

และดิ่งลงไปยังพื้นเบื้องล่าง...ตายคาที่

"ฮะๆๆ เกือบไปแล้วไหมล่ะ ไอ้บ้าเอ้ยย!"

โนบิตะพยายามสงบจิตใจ และไต่ไปตามขอบตึกจนถึงหัวมุม

เขาพยายามขยับตัวช้าๆในการเคลื่อนลำตัวไปยังอีกด้านหนึ่งของตึก และไต่มาตามทางเรื่อยๆ

"อีกนิดเดียว "

"ถึงสักที!!!"

เท้าทั้งสองของโนบิตะก็ได้แตะพื้นโดยที่ไม่ต้องใช้มือจับกำแพงอีกต่อไป เขาไต่ไปจนถึงระเบียงอีกด้านของขอบตึกโดยสวัสดิภาพ

โนบิตะเดินเข้าไปสำรวจประตูตรงระเบียงนั้นแต่ว่ามันล็อกอยู่ไม่สามารถเปิดได้ เขาจึงเลือกที่จะไต่บันไดเหล็กข้างๆลงไป

"เรื่องแค่นี้ง่ายซะยิ่งกว่าปลอกกล้วยซะอีก ฮะๆๆ"

ตอนที่โนบิตะปีนลงบันไดอยู่นั้นเขาไม่ทันสังเกตเห็นอีกาสีดำที่กลมกลืนกับท้องฟ้าตัวหนึ่งบินผ่านมาเฉียดมือพอดี....ทำให้เขาตกใจมากจนเผลอปล่อยมือจากราวบันได