โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 10]

เนื้อหาส่วนนี้เป็นเนื้อเรื่องส่วนที่ 10 ซึ่งควรจะอ่านเนื้อเรื่องส่วนที่ 9 จากที่นี่มาก่อน
>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 9]

จะเห็นได้ว่าเนื้อหาตั้งแต่บทที่ 8 ขึ้นไปนั้น เราจะไม่แปะคลิปประกอบแล้ว เนื่องจากว่าเนื้อหาที่จะเล่าต่อๆไปนี้เราจะเล่าโดยการผสมเนื้อเรื่องของการ์ตูนโดจินกับตัวเกมไปพร้อมกัน ไม่ได้ยึดติดกับเนื้อหาใดเนื้อหาหนึ่ง อย่างสิ่งที่เกมมีแต่โดจินไม่มี เราจะเอามาขยายเนื้อหาเนื้อเรื่องหลัก ส่วนเนื้อหาบางส่วนที่มีในโดจินแต่ในเกมไม่มี เราก็จะยืดเนื้อหาของโดจินมาเขียนบรรยายเช่นกัน ส่วนเนื้อหาที่เราตัดทิ้งหรือเข้ากันไม่ได้ เราจะเอาไว้ในส่วนเนื้อเรื่องแถมเวอร์ชั่น .5

การต่อสู้อันแสนดุเดือด

ความเดิมตอนที่แล้ว เซย์นะกับชายผมเหลืองที่ชื่อเคนจิได้เผชิญหน้าสัตว์ประหลาดที่มีรูปร่างคล้ายกอริลล่าที่มีชื่อว่า " เฟอโรวิเนอร์โต้ (Furrows Vinirto)" ที่มีนิสัยดุร้ายและชอบการฆ่าฟัน ที่ห้องโถงชั้น 2 ของบ้านพัก จึงเกิดการต่อสู้กันขึ้น

ทันทีที่ได้เห็นรูปร่างดุดันที่ดูน่ากลัวของมันทำให้เซย์นะนึกถึงข้อความที่อยู่ในบันทึกคนงานที่เธอเคยเจอ

"อาวุธชีวภาพ?? สัตว์ประหลาดที่เหมือนกอริลล่า?? หรือว่าจะเป็นเจ้านี่..."

ชั่วพริบตามันได้โดดลงมาจากโคมไฟเพื่อเล่นงานเคนจิ แต่ว่าเคนจิไหวตัวทันจึงกระโดดหลบการโจมตีของมันจนพ้น

แต่ว่าการที่เขากระโดดหลบนั้นก็ทำให้แรงกระแทกที่ทำให้บาดแผลบนแขนซ้ายของเขาฉีกออกไปอีก และ ณ ตอนนี้มันได้ยืนอยู่เบื้องหน้าเคนจิ  เขาจึงได้หยิบมีดพกอาวุธที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียวของเขาขึ้นมาป้องกันตัว

เขาได้แต่รอดูท่าทีของมันเพือที่จะหาวิธีหลบหลีกการโจมตีของมัน แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะทำแบบนี้ได้อีกนานเท่าไหร่  อาวุธที่รุนแรงกว่ามีดก็ไม่มีเสียด้วย

และในตอนนั้นเองที่เซย์นะตัดสินใจใช้ปืนพกที่อัพเกรดแล้วของตัวเองยิงใส่ไหล่ขวาของมันเพื่อให้มันเบนความสนใจมาที่เธอที่พอสู้ได้

อนึ่ง..การต่อสู้ครั้งนี้เซย์นะควรจะใช้ปืนลูกซองต่อสู้กับมัน แต่ว่าเธอไม่สามารถใช้กระสุนปืนลูกซองได้เพราะเธอใช้มันต่อสู้กับพวกซอมบี้จนหมด

(อันที่จริงแล้วเรื่องของเรื่องคือ ในโดจินมันไม่มีตัวละครชิรามิเนะ เลยไม่เกิด Event ตอนที่เซย์นะเก็บปืนลูกซองแล้วติดกับดัก ทำให้เซย์นะในโดจินไม่มีปืนลูกซองใช้)

และเธอก็ทำมันได้สำเร็จ เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้น หันเบนสนใจมาทางเธอ เธอจึงยิงกระสุนใส่อีกหลายนัดทั้งไหล่และหน้าอก ก็พบว่ามันแทบจะไม่สะดุ้งสะเทือนเลย แถมการเคลื่อนไหวยังรวดเร็วมากด้วย เธอจึงได้ประเมินสถานการณ์ด้วยความฉับไวว่า เธอคงจะละสายตาจากมันไม่ได้เป็นอันขาดเพราะเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ร้ายกาจมาก

เธอยิงใส่มันจนกระทั่งกระสุนเธอหมดแม๊กกาซีน เธอจึงใช้มือหยิบแม็กกาซีนที่อยู่ในกระโปรงโดยที่ไม่อาจจะละสายตาจากมันได้นานนัก และช่วงจังหวะที่เธอกำลังรีโหลดกระสุนอยู่นั้นมันก็ได้พุ่งเข้าจู่โจมเธอพอดี ทำให้เธอตกใจแต่ยังคงสติไว้ได้

เธอตัดสินใจที่จะกระโจนหลบไปข้างๆ แต่ปรากฏว่าแม็กกาซีนที่มีกระสุนเหลืออยู่ในกระโปรงนั้นกลับหล่นไปอยู่บนพื้นใกล้ตัวมันทั้ง 2 แม็กกาซีน (ซึ่งก็คือทั้งหมดที่เธอมีอยู่)

เธอพยายามประเมินสถานการณ์ด้วยความรวดเร็วพร้อมกับเลือกดูว่า เธอจะตัดสินใจยิงถ่วงเวลาแล้วไปเก็บแม็กกาซีนที่ตกอยู่ข้างๆมันดีไหม แต่เธอประเมินแล้วว่ามันอันตรายเกินไป เธอจึงตัดสินใจที่จะปิดฉากมันด้วยกระสุนที่เธอมีอยู่ทั้งหมดในแม็กกาซีนนั้น แต่ว่าเธอสามารถยิงออกไปได้แค่ 8 นัดเท่านั้น ทำให้เธอเริ่มคิดหนักว่า กระสุน 8 นัดที่เธอมีอยู่จะสามารถฆ่ามันได้หรือไม่ เพราะดูแล้วร่างกายของมันค่อนข้างทนต่อกระสุนปืนด้วย  แต่นั่นไม่ใช่เวลาที่จะมัวรอคำตอบ เธอจึงตัดสินใจเสี่ยงดวงยิงปืนออกไป 3 นัดอย่างต่อเนื่องใส่มัน (ถ้าเป็นเวอร์ชั่นเกม ปืนพกของเธอจะได้รับการอัพเกรดทำให้สามารถยิงกระสุนต่อเนื่องได้)

กระสุนทั้ง 3 นัดพุ่งเข้าไปที่กลางตัวซึ่งเธอดูแล้ว มันแค่ชะงักไปเล็กน้อยแต่ไม่อาจสร้างความเสียหายถึงตายให้มันได้ เธอจึงหาทางเปลี่ยนแผนที่จะเก็บกระสุนที่อยู่ใกล้ตัวมันดู ทันใดนั้นมันก็กระโจนพุ่งใส่เธออีกครั้ง

 เธอเห็นว่าเป็นโอกาสดีที่มันใช้เวลาในการดึงเล็บที่ฝังอยู่ในพื้นมากเกินไป ทำให้เธอตัดสินใจวัดดวงด้วยวิธียิงกระสุนต่อเนื่องด้วยฟังก์ชั่นอัพเกรดของตัวปืนออกไปทั้งหมด 5 นัด เข้าใส่ศีรษะที่เธอคิดว่าเป็นจุดตายของมัน

กระสุนทั้ง 5 พุ่งเข้าทะลุส่วนหัวของมันอย่างแม่นยำ เธอยังคงประเมินสถานการณ์อยู่ว่าสามารถจัดการมันได้หรือไม่ และในที่สุดมันก็ล้มตัวลง

เซย์นะยังคงรู้สึกเหนื่อยและใจหายจากการต่อสู้ที่เดิมพันด้วยชีวิตเมื่อสักครู่นี้ หลังจากที่มันล้มลงแล้ว เธอจึงหันไปทางเคนจิเพื่อสอบถามอาการของเขา

"เป็นอะไรมากไหม"

เขาบอกว่าไม่เป็นอะไร และเขาก็ได้แนะนำตัวเองว่าเขาชื่อ "โอกะ เคนจิ"

และได้เอ่ยชมเซย์นะว่า

"เธอเนี่ย สุดยอดจริงๆนะ"

เซย์นะก็ได้ตอบออกมาอย่างอายๆว่า

"ก็นะ.."

แต่เคนจิก็ส่ายหัวเล็กๆและบอกว่า

"ไม่หรอก..เธอน่ะสุดยอดจริงๆ ที่ล้มเจ้าสัตว์ประหลาดนั่น..."

แต่ยังไม่ทันที่เคนจิจะพูดต่อ เขาก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างพร้อมกับตะโกนว่า..

"อันตราย!!"

เซย์นะรู้สึกแปลกใจมากกับสิ่งที่เคนจิพูด

และตอนนั้นเธอก็ได้ยินเสียงร้องคำรามของเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นจากทางด้านหลัง ซึ่งบ่งบอกให้รู้ว่ามันยังไม่ตาย เธอจึงรีบหันกลับมามองดูและก็ต้องประหลาดใจมากที่ว่า รอยแผลบนใบหน้าของมันที่เธอสาดกระสุนใส่ถึง 5 นัดกลับสมานกันได้สนิท ดูเหมือนว่าเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้จะมีพลังการฟื้นฟูบาดแผลที่น่าเหลือเชื่อด้วย

มันจึงพุ่งเข้าจู่โจมใส่เซย์นะที่กำลังอยู่ในอาการตกตะลึง เธอคิดว่าตัวเองคงจะไม่รอดแน่แล้ว แต่ทันใดนั้นก็มีมีดพุ่งแหวกอากาศเข้ามาปักเข้าใส่ดวงตาของมันอย่างแม่นยำ

ซึ่งมีดที่ลอยมานั้นเป็นฝีมือของเคนจินั่นเอง

"ตอนนี้แหละ!!"

เขาตะโกนบอกให้เซย์นะใช้จังหวะที่มันชะงักอยู่นั้น รีบไปเก็บแม็กกาซีนทั้งสองที่ตกอยู่บนพื้น เธอจึงคว้าหยิบขึ้นมา 1 อันพร้อมกับรีโหลดกระสุนอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่รีโหลดกระสุนเสร็จ เธอจึงสั่งใช้งานฟังก์ชันยิงกระสุนต่อเนื่องที่ได้จากการอัพเกรดอีกครั้งติดต่อกัน 8 นัดจนหมด  แล้วเธอก็เห็นสังเกตเห็นว่ารอยแผลที่เกิดจากกระสุน 8 นัดของเธอนั้น กำลังจะสมานกลับเป็นปกติอีกครั้ง ทำให้เธอรู้ทันทีว่า การยิงสาดกระสุนแบบมั่วไม่อาจจะฆ่าเจ้าสัตว์ประหลาดนี้ได้แน่ๆ

เธอจึงใช้ไพ่ตายใบสุดท้าย ซึ่งเป็นแม็กกาซีนที่เหลืออยู่เพียง 1 ชุด ณ ตอนนี้ เธอเหลือกระสุนอยู่เพียง 8 นัดเท่านั้น เธอจึงใช้ยิงกระสุน 2 นัดเข้าใส่ที่ศีรษะซ้าย-ขวา เพื่อให้มันเซล้มก่อนตัดสินใจอย่างรวดเร็วโดยการเข้าไปยืนอยู่เบื้องหน้ามันพร้อมกับเล็งปืนไปที่กลางศีรษะระยะประชิด

 ก่อนที่จะใช้งานฟังก์ชั่นยิงกระสุนต่อเนื่องอีก 5 นัดจนหมดแม๊ก จนเลือดของมันสาดกระเซ็นเปรอะใบหน้าของเธอ ทั้งเคนจิและเซย์นะต่างลุ้นกับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นในการโจมตีชุดสุดท้ายของพวกเขา

ในที่สุด กระสุนทั้ง 5 นัดของเซย์นะก็เจาะทำลายสมองจนเละเทะ ทำให้มันไม่สามารถฟื้นฟูบาดแผลขึ้นมาได้อีก เธอจึงได้รู้สึกโล่งอกก่อนที่จะขาอ่อนนั่งทรุดลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอเริ่มถึงขีดจำกัดเหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆก่อนหน้านี้เสียแล้ว

เธอคิดในใจว่าตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกไม่มีแรงที่จะกลับไปหาพวกเขาแล้ว และในช่วงนั้นเองที่เธอได้ยินเสียขู่ร้องคำรามที่แสนคุ้นเคยดังออกมาจากประตูบางนั้น...เสียงนั้นคุ้นมาก


คุ้นมาก...

เหมือนกับเจ้าตัวที่เธอฆ่าไปเมื่อกี้เลย!!!

"ปะ...เป็นไปไม่ได้!! มันไม่ได้มีตัวเดียวหรือเนี่ย!!"

ณ ตอนนี้กระสุนปืนพกของเซย์นะเป็น 0 ตามรูปข้างล่าง และไม่มีปืนลูกซองใช้ด้วย

เธอจึงได้แต่คิดหนักว่า เธอจะทำยังไงดี...กระสุนก็ไม่เหลือ....จะใช้อะไรป้องกันตัวดี...

และแล้วสายตาเธอก็หันไปเห็นมีดเล่มหนึ่งที่อยู่ข้างๆสัตว์ประหลาด ซึ่งเป็นอาวุธประจำตัวที่เคนจิปาใส่สัตว์ประหลาดที่เซย์นะพึ่งฆ่าไป  เธอจึงตัดสินใจหยิบมันขึ้นมาเพื่อใช้ป้องกันตัว ถึงแม้เธอจะรู้ว่ามันอาจจะช่วยอะไรได้ไม่มากเท่าไหร่ แต่เธอก็คิดว่า ยังดีกว่าไม่มีอะไรเลย

การต่อสู้ยกที่ 2 จึงเริ่มขึ้น ระหว่างเซย์นะที่มีแค่มีดเล่มเดียวกับสัตว์ประหลาดสุดแกร่งที่ฟื้นฟูร่างกายตัวเองได้ เธอจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ได้ด้วยมีดเล่มเดียวหรือไม่..

(ถ้าเธอรอดได้คงเป็นลีออนหมายเลข 2 แล้วมั้งเนี่ย...ใช้มีดเล่มเดียวเหลาศัตรูยันจบเกม =w=)

บทความหน้ากับการต่อสู้ยกที่ 2 !!!!  ติดตามเนื้อหาต่อได้ที่

>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 11]

แสดงความเห็นบน Facebook!