โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Chapter 1 - part 4

โนบิตะกับผู้รอดชีวิตที่เหลืออยู่อีกไม่กี่คนได้ขึ้นรถบรรทุกคันสำหรับอพยพชาวเมืองพร้อมกับพวกตำรวจกลุ่มสุดท้ายได้อย่างทันเวลา

>>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Chapter 1 - part 3

จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาต่อไปน้า....?

Chapter 1 - Outbreak [Part 4]

ความสิ้นหวังที่กระจายไปทั่วทุกแห่งหน

รถบรรทุกได้ออกแล่นไปตามถนนในตัวเมือง

"......................"

ทุกคนที่อยู่ในรถต่างเงียบไม่พูดอะไรออกมา แรงสั่นสะเทือนเล็กน้อยขณะที่รถกำลังวิ่งได้เกิดขึ้นเป็นระยะๆ ในตอนนี้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่อาจจะทราบได้

"....ต่อจากนี้ฉันจะทำยังไงดี..."

โนบิตะได้ยินเสียงผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอยังคงตัวสั่นงันงกและพูด..

ส่วนเด็กน้อยที่นั่งอยู่ข้างเธอก็นั่งพึมพำอย่างเบาๆว่า "ป่ะป๊า หม่าม้า...."

ในสถานการณ์เช่นนี้ โนบิตะก็ไม่อาจจะหาคำปลอบใจใดๆมาช่วยพูดให้พวกเขารู้สึกดีขึ้นได้ ทั้งๆที่เขาเดินมายืนอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆ พวกเขากลับไม่สนใจโนบิตะเลยแม้แต่น้อย ทุกคนยังคงอยู่ในอาการช็อกและโศกเศร้ากับเรื่องที่ตัวเองประสบพบเจอมา

โนบิตะรู้สึกถึงบรรยากาศที่แสนอึดอัดในเวลานี้มาก เขาจึงเดินไปที่ส่วนด้านในของตู้บรรทุกโดยสารที่มีเครื่องมือสื่อสารบางอย่างอยู่  มันคือเครื่องรับสัญญาณวิทยุสื่อสารของพวกตำรวจนั่นเอง 

"เอ.....เปิดปุ่มรับคลื่นวิทยุตรงนี้สินะ"

โนบิตะรู้สึกอยากรู้อยากเห็นในระดับนึงจะลองกดปุ่มสวิตช์รับสัญญาณดู

ไฟสีแดงได้เปลี่ยนเป็นสีเขียวพร้อมกับมีเสียงออกมาตามลำโพง

"นี่ อิชิยาม่าจากเขต 3!! ตอนนี้พวกเราถูกพวกมันล้อมไว้หมดแล้ว!!  สถานการณ์ในตอนนี้ย่ำแย่มาก!! พวกมัน  ไอ้พวกมนุษย์กินคนบ้านั่นอยู่กันเต็มไปหมดเลย!"

"พวกมันมีมากเกินไป!! พวกเราต้านทานมันไม่ไหวแล้ว!! ขอกำลังเสริมมาช่วยพวกเราด่วน!!!"

จากนั้นโนบิตะก็ได้ยินเสียงเพล้ง! ผ่านทางลำโพงและตามมาด้วยเสียงของคนอีกคนเรียกผ่านทางลำโพง..

"เฮ้ย!! ข้างหลัง!! ระวังข้างหลัง!!!"

"ไม่นะ!! อย่าเข้ามานะ! อ้ะ  อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!"

เสียงโหยหวนดังขึ้นได้ไม่นาน สายก็ถูกตัดออกไป....

โนบิตะสังเกตท่าทีของคนในรถบรรทุกเพิ่มเติม ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเหงื่อออกหน้าซีดมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด .... เมื่อได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นมาจากเขต 3 ที่เรียกได้ว่าเป็นเขตที่มีการรักษาความปลอดภัยดีที่สุด...

"(แย่ล่ะสิ บรรยากาศรอบข้างยิ่งตึงเครียดกว่าเดิมอีก..)"

โนบิตะรู้สึกผิดเล็กน้อยที่เขาดันจูนไปเจอช่องทางสื่อสารที่แผ่ขยายความสิ้นหวังของมวลมนุษยชาติที่ทำให้ทุกคนในรถ ไม่รู้สึกดีเลย เขาจึงโยกปุ่มเปลี่ยนช่องสัญญาณเพื่อหาความช่วยเหลือหรือจุดที่สร้างความหวังในยามนี้ต่อ

แล้วในที่สุดก็มีเสียงดังออกมาจากลำโพง

"นี่มิสึกิจากเขต 7 ขอกำลังเสริมด้วย!! ตอนนี้พวกมันบุกเข้ามามากเหลือเกิน!!"

"เจ้าพวกบ้านั่น มันมีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แถมพวกเราหลายคนก็กลายมาเป็นพวกเราแล้ว!! อีกสักพักเขตนี้คงจะเต็มไปด้วยพวกมันแน่ๆ ขอกำลังเสริมด้วย!!"

ทันใดนั้นเสียงก็ถูกตัดหายไป

โนบิตะจึงเลื่อนไปหาคลื่นใหม่ต่อไป

"มาจิมูระจากเขต 8  ใครก็ได้มาช่วยพวกเราที!! ตอนนี้พวกเราถูกพวกมันล้อมไว้หมดแล้ว เราเลยต้องหนีลงท่อระบายน้ำ ได้โปรดรีบส่งคนมาช่วยเราด้วยเราไม่มีเวลามากแล้วก่อนที่พวกมันจะตามเข้ามา!!"

"!? เฮ้ยๆๆๆ นันมัน..!?  จระเข้!!!  มีจระเข้ขนาดใหญ่อยู่ในท่อระบายน้ำ"

"ใหญ่มาก!!! มันใหญ่เกินไปแล้ว!!!  พวกเราหนีเร็ว!!!!"

"มันใหญ่มาก น่าจะปรามาณ 15 เมตรได้!!  บ้าเอ้ย!! หนีเสือปะจระเข้ชัดๆ!!"

แล้วสักพักสายก็ถูกตัดไป...ดูท่าว่าพวกเขาคงจะถูกจระเข้เขมือบไปแล้ว...

โนบิตะยังคงหาคลื่นต่อไป...

"มีใครได้ยินไหม!! ตะ ตอนนี้พวกเราอยู่ที่เลิฟโฮเทล..."

"ทุกคนกำลังจะตาย รีบมาช่วยพวกเราเร็วๆเข้า ที่นี่มันแย่มาก แย่มากๆ!!!"

"ผมเองก็กำลังจะแย่แล้ว!! ไม่ไหว ผมวิ่งต่อไปไม่ไหวแล้ว...!"

"ตอนนี้ ผมออกไปไหนไม่ได้แล้ว พวกมันกำลังบุกเข้ามา ใครก็ได้ ใครก็ได้ช่วยที! อ้ากกกกกก!!!"

คลื่นต่อไป...

อันนี้ดูเหมือนจะเป็นสัญญาณจากวิทยุส่วนตัวของบ้านเลขที่ 110

"กอริลล่า  มีกอริลล่าสีเขียวปรากฏตัวขึ้นมาจากท่อระบายน้ำ"

(กอริลล่าสีเขียวคงหมายถึงฮันเตอร์นั่นแหละ)

"ผมจะทำยังไงดี....?"

(นายซวยแล้วล่ะ ดันไปเจอตัวอันตรายพรรค์นั้น)

คลื่นต่อไป

แล้วคลื่นก็เริ่มกลับไปหาคลื่นวิทยุตำรวจอีกครั้ง

"นี่คาตายาม่าจากเขต 1 ครับ!! คนพวกนั้น... เขาเริ่มฆ่ากันเองแล้ว...พวกเขาบ้าไปแล้ว"

"ไม่ไหวแล้ว ผมคุมคนพวกนี้ไม่ได้แล้ว แม้แต่พวกเด็กๆ พวกเด็กๆก็ถูกเขายิง ไม่นะ ผม..."

โนบิตะได้ยินเสียงกระสุนปืนดังปัง!!! ออกมาจากลำโพง ก่อนที่สายจะถูกตัดไป

(ทำไมกันล่ะ?)

คลื่นต่อไป...

เสียงที่รับได้ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่สายของกลุ่มตำรวจแต่เป็นสายไม่ทราบที่มา

"ตอนนี้ระบบไฟฟ้ามันทำงานไม่ได้แล้ว... คุณตำรวจ!!! ผมอยู่ที่บ้านเลขที่ 49 ในเมืองเขต 4  รีบมาช่วยผมด่วน!!"

"ที่ข้างนอกนั่น..มีพวกคนแปลกๆเต็มไปหมดเลย  มันเกิดเรื่องแปลกๆแบบนี้ขึ้นได้ยังไง!"

"วะ เหวอ!? ประตูบ้าน มันเปิดออกแล้ว!!"

"ช่วยผมด้วย!! รีบมาช่วยผมด้วย!!!  ช่วยที!!!!!"

แล้วเสียงก็ถูกตัดไป

(.....ไม่มีเลยงั้นเหรอ?)

คลื่นถัดไป

กลับเข้าสู้ช่องทางของตำรวจอีกครั้ง

"ฮิงาชิกุจิครับ!! ตอนนี้ภายในสถานีหลักย่ำแย่มาก พวกข้างนอกอยู่เต็มไปหมด...พวกอีกาก็บินเข้ามาทางหน้าต่าง  พวกมันกำลังจะบุกเข้ามาข้างใน..."

"ข้างนอกนั่นมีพวกคนแปลกๆประมาณ 100 คนได้  ผมต้องการกำลังเสริมด่วน ขอย้ำ พวกเรามีคนไม่พอ ได้โปรด...ส่งกำลังเสริมมาที!!"

"พอได้แล้ว!!!!!!!!!!!"

"วะ เหวอ!!! ขอโทษคร้าบ!!!"

เสียงที่ดังลั่นไปทั่วรถทั้งคันนั้นคือเสียงของนายตำรวจที่ชื่อว่าซาซากิ ตำรวจขี้ป๊อดประจำกลุ่ม ดูเหมือนว่า เขาจะทนฟังเรื่องราวจากเครื่องรับคลื่นวิทยุที่โนบิตะเปิดขึ้นต่อไปไม่ไหวแล้ว.... 

"อุ....พอกันที.. ผมทนไม่ไหวแล้ว! ผมไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น  ใครก็ได้ช่วยที รีบพาผมออกไปจากที่นี่ที"

"สงบสติอารมณ์สิเฟ้ย! ซาซากิ! เรื่องแค่นี้นายจะต้องผ่านมันไปได้!!"  สารวัตรนากะอุจิยาม่าเป็นคนที่พูดขึ้นมาให้กำลังใจเขา  เขายังได้บอกว่า...ไม่ต้องห่วงหรอก เพราะว่า ระหว่างปฏิบัติภารกิจอยู่นี้ทางรัฐบาลก็ได้ส่งทีมหน่วยจู่โจมพิเศษหรือที่เรียกย่อๆว่า SAT [Special Assult Team] ที่ขึ้นชื่อลือชาว่า เก่งกาจที่สุดในเมืองนี้ออกมาช่วยเหลือแล้วพวกเขาแล้ว.... ถ้าได้คนเก่งกาจกลุ่มนั้นมาร่วมงานล่ะก็ ทุกอย่างจะต้องไปได้อย่างราบรื่นแน่นอน

แต่เขาก็ไม่อาจจะรู้ได้เหมือนกันว่า พวกเขาจะออกจากที่นี่ได้เมื่อไหร่?

หลังจากนั้นโนบิตะก็ได้เริ่มต้นคุยกับผู้กองอิชิทสึ ที่อยู่ข้างๆสารวัตรนากะอุจิยาม่า ทำให้โนบิตะทราบข้อมูลที่แน่นอนว่า บริเวณที่พวกเขากำลังจะไปกันนั้นคือ เมืองในเขต 2 ที่อยู่ใกล้ๆกันซึ่งดูเหมือนว่า ยังต้านทานพวกซอมบี้ได้อยู่ แต่ก็ต้องการกำลังคนเสริมมาช่วยพวกเขาด้วย

"เดี๋ยวพวกเราจะไปช่วยเหลือพวกเขาที่เขตนั้นก่อน พวกเธอรออยู่ในรถนี่แหละนะ"

ในตอนนั้นเองทุกคนในรถก็รู้สึกได้ว่ารถกำลังแล่นช้าลง จนกระทั่งหยุด...

นายอากิยาม่าซึ่งเป็นคนขับรถจึงได้หันหลังผ่านกระจกไปคุยกับคนที่นั่งอยู่บนตู้หลัง

"ตอนนี้ถึงที่หมายแล้วนะครับ"

อากิยาม่ารายงานให้คนข้างหลังทราบ ซึ่งพวกเขาได้เข้ามาอยู่ในเมืองเขต 2 แล้วนั่นเอง

ผู้กองอิชิทสึจึงลุกขึ้นพร้อมกับบอกว่า...

"เอาล่ะ เจ้าหน้าที่ทุกคนลงจากรถได้!! ส่วนพวกเธอ (ชาวเมือง+โนบิตะ) รออยู่ที่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวพวกเรากลับมา...ไม่นานหรอก.."

เจ้าหน้าที่ตำรวจทุกนายจึงยืนขึ้นยกเว้นซาซากิที่กำลังถูกสารวัตรนากะอุจิยาม่าลากลงจากรถ

ในระหว่างนั้นเอง โนบิตะจึงได้สำรวจของจำเป็นที่ล็อกเกิร์ด้านในตัวรถเผื่อมีเหตุฉุกเฉินเขาจะได้หยิบอุปกรณ์ได้ทัน...

เหมือน RE เมื่อรถจอดก็เข้าไปโกยของในตัวรถซะ

ซึ่งสิ่งที่เขาได้มาตอนนี้ก็มี สเปรย์ปฐมพยาบาล

"ดีจัง ยังมีอาวุธเหลืออยู่"

สิ่งที่เขาพบในตู้ล็อกเกอร์ด้านในสุดคือปืนไรเฟิลเรมิงตัน M700 พร้อมกับลูกกระสุนจำนวนหนึ่ง

หลังจากที่ตรวจสอบสิ่งของเรียบร้อยแล้ว โนบิตะจึงได้นั่งรอเหล่าตำรวจทั้ง 3 ในรถ...

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ....

จนกระทั่ง....

"อะไรกันเนี่ย!? พวกเขาไปกันนานแล้วนะ!?"

โนบิตะรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี เขาจึงเดินไปหยิบปืนไรเฟิลด้านในล็อกเกอร์พร้อมกับเตรียมอาวุธและอุปกรณ์ต่างๆให้เรียบร้อย

"ต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ๆ ไปดูกันดีกว่า..."

โนบิตะจึงเดินลงมาจากรถ และพบว่าด้านล่างนั้นมีนายตำรวจคนขับรถที่ชื่ออากิยาม่ายืนเฝ้าระวังภัยอยู่ด้านนอก

"พวกผู้กอง เข้าไปในเขต 2 นานเป็นชั่วโมงแล้วนะ ยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับออกมาเลย"

นั่นคือสิ่งที่โนบิตะรู้จากอากิยาม่า ซึ่งเขาเองก็คงจะปล่อยให้พวกผู้รอดชีวิตบนรถบรรทุกอยู่กันตามลำพังไม่ได้ จึงฝากให้โนบิตะช่วยไปดูพวกผู้กองอิชิทสึให้หน่อย

"เข้าใจแล้วครับ"

โนบิตะจึงเดินเข้าไปตามเส้นทางที่มุ่งหน้าเข้าไปยังเขต 2 ทันที 

ซึ่งระหว่างทางเขาก็พบกับศพของซอมบี้และชายในชุดทหารจำนวนมาก ซึ่งพวกทหารเหล่านี้คือหน่วย SAT ที่สารวัตรนากะอุจิยาม่าพูดถึง และมีศพทหารนายหนึ่งที่กำเอกสารบางอย่างไว้

เอกสารที่โนบิตะหยิบขึ้นมาดูนั้นมันคือเอกสารคำสั่งปฏิบัติงานของ SAT

คำสั่งการปฏิบัติการ

ลำดับที่ 1 ช่วยเหลือพวกชาวเมือง
ลำดับที่ 2 สร้างที่กั้นที่แข็งแรงสำหรับป้องกันกลุ่มชาวเมืองที่ติดเชื้อเอาไว้รอบเขตเมืองทั้งหมด ซึ่งจะต้องปฏิบัติการโดยเร็ว อย่าให้เกิน 1 ชั่วโมงเป็นอันขาด

หลังจากนั้นให้ทำการติดตั้งวัตถุระเบิดล้อมรอบบริเวณที่กั้นนั้นทั้งหมดเพื่อที่จะทำการกวาดล้างกลุ่มผู้ติดเชื้อเหล่านั้น หลังจากนั้นให้รอฟังคำสั่งในการทำการจุดการระเบิด โดยการทำลายล้างครั้งนี้จะต้องกวาดล้างกลุ่มผู้ติดเชื้อที่อยู่ในเขตกักกันทั้งหมดให้จงได้

"อืม...ดูแล้วพวกเขาก็น่าจะทำกันเสร็จแล้วนี่นา  

ทำไมถึงยังไม่กลับมาอีก สังหรณ์ใจไม่ดียังไงไม่รู้"

โนบิตะจึงลองเดินเข้าไปตามทางเรื่อยๆและพบว่าระหว่างทางนั้นก็มีศพของซอมบี้และทหารหน่วย SAT จำนวนมาก...

ก่อนที่จะถึงทางออกหลังในจัตุรัสเขตเมือง โนบิตะตัดสินใจที่จะเดินไต่บันไดขึ้นไปสำรวจบนสะพานลอย

เพื่อที่จะได้ดูสภาพแวดล้อมโดยรวมได้อย่างชัดเจน

เขาได้มองออกไปยังจัตุรัสกลางเมืองบนสะพานลอยนั้น

"คุณพระช่วย......."

สิ่งแรกที่โนบิตะมองเห็นบนนั้นคือ..ฝูงซอมบี้จำนวนหนึ่งที่กำลังติดเครื่องกั้นสิ่งกีดขวาง

...แต่นั่นยังไม่ตกใจเท่ากับ..

ปริมาณซอมบี้ทั้งหมดที่เขามองเห็นได้จากบนสะพานลอยนั้น!!! ตอนนี้จตุรัสกลางเมืองในเขต 2 เต็มไปด้วยฝูงซอมบี้จำนวนมหาศาล!!!

คลิปประกอบจากเกม RE ตอนที่เควินขึ้นสะพานลอย

มันเกิดอะไรขึ้นกับนายตำรวจทั้ง 3 คนนั้นกันแน่!!? 

พวกเขาและโนบิตะจะเอาตัวรอดจากซอมบี้จำนวนมหาศาลนั้นได้หรือไม่!!?

ตอนหน้ามาถึงจุดไคลแม็กซ์ของ Chapter 1 แล้ว!!!

>>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Chapter 1 - part 5 (Final part)

=======================================================================

คนเขียนบล็อกข้อบ่นนิดหน่อย

- ตอนนี้รู้สึกน่าเบื่อที่สุดเท่าที่เคยแปลมาเลย เพราะว่าฟังวิทยุกันทั้งเรื่อง แต่ก็จำเป็นต้องแปลเพื่อให้ ผู้อ่านหลายคนอินในอารมณ์เนื้อเรื่องขึ้นมาบ้างนิดนึง..

แสดงความเห็นบน Facebook!