โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 2 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 16]

ตอนที่แล้ว >> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 2 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 15]

โนบิตะยังคงอยู่ในโรงพยาบาลเพื่อรอวัคซีนรักษาที-ไวรัส ที่กำลังถูกผสมโดยเครื่องจักรผลิตวัคซีน ซึ่งกินเวลาค่อนข้างนานมาก!!

โนบิตะรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีแน่ ถ้าหากนำวัคซีนไปรักษาเซย์นะช้าเกินไป เพราะตอนนี้อาการของเธอเริ่มย่ำแย่ลงทุกทีแล้ว!!

โนบิตะจะสามารถนำวัคซีนไปรักษาเซย์นะทันหรือไม่...!? ในที่สุดก็มาถึงบทสรุปแล้ว!!

เนื้อเรื่องส่วนที่ 16 : ฉันกลัวมากเลยล่ะ....

หลายนาทีผ่านไป....เครื่องจักรยังคงดำเนินการผสมวัคซีนอยู่

โนบิตะอ่านข้อความที่อยู่บนหน้าปัดการแสดงผล..

"อยู่ในระหว่างการดำเนินการ กรุณารอสักครู่..."

"โถ่!! เร็วๆเข้าสิ!!!  ขืนเป็นแบบนี้ล่ะก็ คุณเซย์นะก็จะ...."

หลังจากนั้นไม่นานนัก.... เครื่องจักรก็ส่งเสียงร้องตื๊ดขึ้นมา...

ส่วนบนของเครื่องจักรเปิดออกพร้อมกับควันขาวที่พุ่งพวย...และก็มีหลอดบรรจุสารสีม่วงขึ้นมาตรงกลาง

มันคือวัคซีนรักษาที-ไวรัส นั่นเอง... (แน่นอนว่าผสมสารสีแดงกับสารสีน้ำเงินก็จะได้สารสีม่วง)

"ได้แล้ว!!!"

และในตอนนั้นเอง โนบิตะได้ยินเสียงตึงตังอะไรบางอย่างมาจากด้านหลัง....

มันปรากฏตัวพร้อมกับเสียงร้องขู่ราวกับสัตว์ร้าย!! มีฮันเตอร์ตัวหนึ่งเดินเข้ามาในห้องนี้พอดี

ดูเหมือนว่าตรงนี้จะเป็นคัตซีนที่จงใจล้อเลียน RE3 หลังจากที่คาร์ลอสทำการผสมยาด้วยเครื่องจักรในห้องใต้ดินเสร็จ ฮันเตอร์แกมม่าที่อยู่ในตู้กระจกทดลองของห้องนั้นก็ทำการพังกระจกออกมาเล่นงานคาร์ลอสทันที

"มัวเสียเวลากับพวกมันไม่ได้แล้ว!! เราต้องรีบเอาวัคซีนไปให้คุณเซย์นะโดยด่วน!"

ฮันเตอร์ที่เข้ามาในห้องนั้นวิ่งตรงเข้ามาทำร้ายโนบิตะ แต่ว่าเขาก็สามารถเดินสไลด์ผ่านรัศมีการโจมตีของฮันเตอร์ตัวนั้นได้อย่างง่ายดาย ก่อนที่จะวิ่งหนีออกไปจากห้อง!!

พอออกมาบริเวณทางเดินก็ยังไม่วายที่มีฝูงฮันเตอร์จากที่ไหนไม่รู้ออกมาจำนวนมาก แต่โนบิตะก็สามารถวิ่งฝ่ามันไปได้โดยไม่ถูกมันโจมตีเลยแม้แต่น้อยจนไปถึงประตูลิฟต์ ซึ่งลงมาอยู่ชั้นล่างพอดี โนบิตะจึงรีบกดปุ่มขึ้นไปยังชั้น 1 ทันที

เขาจึงรีบเดินออกมายังทางออกด้านหน้าของโรงพยาบาล ตอนนั้นเองเขาก็ได้ยินเสียง ติ๊ด ติ๊ด ติีด.. อะไรบางอย่างดังมาจากเสาที่ห้องโถงด้านหน้า

"หือ? เสียงอะไรน่ะ"

โนบิตะจึงเดินเข้าไปดูที่มาของเสียงและก็พบว่ามันคือ....

"ฮะ...เฮ้ย!!!!  ระเบิดนี่นา!!!!!"

เมื่อเป็นเช่นนั้นโนบิตะจึงรีบใส่เกียร์ที่แรงที่สุดของตนวิ่งออกไปนอกโรงพยาบาลทันที

ด้านนอกโรงพยาบาลฝนยังคงตกอยู่อย่างต่อเนื่อง แต่มันเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก!! เขาต้องหนี!! หนีให้ห่างจากที่นี่ให้เร็วที่สุด!!!

เสียงติ๊ดๆและไฟสีแดงกระพริบถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่ง...

ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด................

 ตูม!!!!!

โรงพยาบาลถูกระเบิด C4 ทำลายล้างทั่วทั้งหลัง หน้าต่างทุกบานแตกกระจาย ตัวอาคารพังทลาย

 หลังจากนั้นตัวตึกก็เริ่มทรุดลงและถล่มลงมา

หลักฐานภายในโรงพยาบาลที่เกี่ยวข้องกับอัมเบรล่าทั้งหมดก็ถูกทำลายสูญหายไป.... แสดงว่าต้องมีใครสักคนอยู่เบื้องหลังการทำลายนี้แน่นอน...

เนื้อหาตรงนี้ทำตามแบบ RE3 ตอนที่คาร์ลอสวิ่งหนีออกจากโรงพยาบาลเป๊ะเลย (ความจริงในเกมโรงพยาบาลมันไม่ระเบิดทันที แต่ทางเราเชื่อว่าในโดจินต้องเขียนฉากนี้แน่ๆ)

โนบิตะสามารถหลบหนีออกจากโรงพยาบาลก่อนที่มันจะระเบิดได้อย่างฉิวเฉียด.... หลังจากนั้นเขาก็ต้องวิ่งฝ่าฝูงซอมบี้ท่ามกลางสายฝนกลับไปยังหอนาฬิกาอีกครั้ง

เขาเดินมาตามเส้นทางหอนาฬิกาเรื่อยๆจนมาถึงห้องโถง..

.เขาได้ยินเสียงดังตึงตังอะไรบางอย่างดังออกมาจากเพดานที่กำลังร้าว

เพดานได้ถูกอะไรบางอย่างพังจนแตก พร้อมกับมีร่างๆหนึ่งพุ่งออกมาจากเพดานนั้น!!!

"ปะ....เป็นไปไม่ได้!!! ทำไม!!!  ทำไมมันถึงยังไม่ตายอีก!!!"

สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าของโนบิตะในตอนนี้คือทินดาลอสที่เขาคิดว่าจมกองเปลวเพลิงตายไปแล้ว แต่ดูเหมือน่ารูปลักษณ์ของมันจะเริ่มเปลี่ยนไป*

**ถ้าเป็นเนื้อเรื่องในโดจินจริงๆเราไม่สามารถบอกได้ว่ามันจะเปลี่ยนร่างคล้ายกับเนเมซิสใน RE3 หรือเปล่า หรือถ้าเปลี่่ยนมันเปลี่ยนไปเป็นแบบไหน หรือว่ามันยังอยู่ในร่างเดิมแบบในเกมหรือเปล่าตรงนี้ต้องไปรอดูคำตอบเอาเองในโดจินถ้าคุณ diodio เขียนถึง แต่โดยส่วนตัวทางเราเชื่อว่ามันต้องมีการเปลี่ยนร่างแน่นอน เนื่องจากว่ามันลงไปนอนอาบเปลวเพลิงได้รับความเสียหายหนักมากไม่น่าจะฟื้นฟูกลับมาในสภาพเดิมได้

"โถ่เว้ย!! ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาสู้กับมันด้วย!!"

ใจจริงแล้วเขาก็อยากจะจัดการกับมันให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ว่าในตอนนี้เขามีสิ่งสำคัญที่ต้องทำเป็นอันดับแรกก่อนนั่นคือ..ต้องรีบเอาวัคซีนไปรักษาเซย์นะให้ได้ โนบิตะจึงรีบวิ่งหนีทินดาลอสไปที่ประตูอีกฝั่งทันที 

ในที่สุดเขาก็หลบหนีมาถึงห้องที่พวกโอทากะกับเซย์นะอยู่

เพล้ง!!!  

เสียงกระจกแตกพร้อมการปรากฏตัวของทินดาลอสภายในห้องนั้น ซึ่งมันพังกระจกไล่ตามโนบิตะเข้ามา และตอนนี้มันก็ยืนจ้องมองพวกโอทากะที่อยู่ในห้อง

โรวฮะ - "เฮ้ย!? อย่าเขามานะ!! อย่าเข้ามา!!!!"

โอทากะ - "บ้าเอ้ย!! อยู่ตรงนี้ก็จนมุมแล้วน่ะสิ!!!!"

"แย่แล้ว!!! พวกคุณโอทากะกำลังตกอยู่ในอันตราย!!!"

ตรงนี้ถ้าเป็นในเกมจะมีคำเตือนขึ้นมาว่า ให้ต่อสู้ขับไล่ทินดาลอสไปให้ได้ โดยอย่างให้มันเข้าไปอยู่ใกล้กับพวกโอทากะและเซย์นะเด็ดขาด!!! ไม่อย่างงั้นเกมโอเวอร์!!

โนบิตะจึงชักปืนยิงขึ้นเพดานเพื่อเบนความสนใจให้ทินดาลอสหันมามองทางตน!!!

"เฮ้ย!!! ทางนี้!!! ไอ้สัตว์ประหลาด!!!"

และมันก็ได้ผล!!... ทินดาลอสเบนความสนใจมาทางโนบิตะทันที โนบิตะจึงชักปืนพกขึ้นมาพร้อมกับยิงเข้าใส่ทินดาลอส พร้อมกับกระโจนหลบเข้าไปในแถวเก้าอี้ที่วางขวางไว้เต็มห้อง

"ถ้าใช้พวกเก้าอี้นี้ให้เป็นประโยชน์ล่ะก็...."

โนบิตะรีบเอามือจับเก้าอี้ผลักออกมาขวางทางระหว่างเขากับทินดาลอส และเปลี่ยนอาวุธเป็นปืนลูกซองในมือพร้อมกับยิงออกไปในช่วงที่ทินดาลอสกำลังปัดเก้าอี้ทิ้ง.... 

กระสุนปืนลูกซองของโนบิตะจำนวนมากพุ่งเข้าทะลุจุดสำคัญของมันอย่างรุนแรงจนเลือดสาดกระเซ็น ดูเหมือนว่ามันจะไม่สามารถเคลื่อนย้ายตัวหลบกระสุนกลางวงเก้าอี้สะดวกนัก 

และในที่สุดมันก็กระโดดพังหน้าต่างหนีออกไปจากห้อง.....

หลังจากที่ขับไล่ทินดาลอสไปได้แล้ว โนบิตะจึงรีบเดินไปหาพวกโอทากะทันที...

คลิปสรุปเนื้อเรื่องช่วงบน

โรวฮะ - "ไอ้หนู!! เธอนี่มันสุดยอดจริงๆนะ!!! ที่จัดการขับไล่เจ้านั่นไปได้่"

โอทากะ - "เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนดีกว่า....แต่ยังไงก็ตามขอบใจที่ช่วยนะ"

หลังจากที่กล่าวคำขอบคุณเสร็จ โอทากะก็เปลี่ยนเรื่องไปที่เรื่องของเซย์นะ โอทากะได้ถามหาวัคซีนที่โนบิตะไปเอามา

"อันนี้ใช่ไหมครับ..."

โอทากะรับหลอดวัคซีนบรรจุสารสีม่วงที่อยู่ในมือโนบิตะ พร้อมกับส่งให้โรวฮะตรวจสอบดูว่า มันใช่วัคซีนตัวนี้หรือเปล่า?

โรวฮะก็บอกทันทีว่า...ใช่!! พร้อมกับหยิบหลอดฉีดยากระบอกใหม่ขึ้นมาบรรจุวัคซีนเข้าไปพร้อมที่จะฉีดให้เซย์นะ

และดูเหมือนว่าในตอนนั้นเองเซย์นะได้ลืมตาขึ้นมาแบบมึนๆ

ทันทีที่เธอมองเห็นเข็มอันนั้น

"กรี๊ดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

เซย์นะกรีดร้องออกมาแบบคนไม่ได้สติ พร้อมกับพยายามดิ้นสุดชีวิต

โอทากะ - "ฮะ..เฮ้ย!!!!  อยู่นิ่งๆสิ!!!  โรวฮะ!?"

โรวฮะ - "แบบนี้ก็ฉีดยาไม่ได้น่ะสิ!!! รีบจับเธอไว้เร็วเข้า!! ไอ้หนูมาช่วยกันหน่อย!!!"

"คะ ครับ!!!"

และแล้วปฏิบัติการจับคนสติแตกฉีดยาจึงได้เริ่มขึ้น ซึ่งเนื้อหาตรงนี้จะได้ยินแต่เสียง

โรวฮะ - "สงบสติอารมณ์หน่อยสิเฟ้ย! ยัยนี่นิ"

อั่กกก!!!!

ดูเหมือนโรวฮะจะถูกลูกถีบเซย์นะที่กำลังดิ้นเข้าเต็มหน้าอย่างจัง

โอทากะ - "ไอ้หนู!! ช่วยจับขาไว้หน่อยเร็วเข้า!!"

โอทากะ - "โรวฮะ รีบฉีดยาซะ ตอนนี้ฉันจับแขนไว้ให้.."

อั่ก!!! ดูเหมือนเซย์นะที่ถูกพันธนาการทั้งแขนและขาก็เอาหัวโขกเข้าใส่โอทากะเต็มๆ

"คะ คุณเซย์นะ!! ได้โปรดใจเย็นๆก่อนเถอะครับ"

และตอนนั้นเอง...โรวฮะก็ฉีดยาเข้าใส่หัวไหล่ของเซย์นะได้สำเร็จจนเธอสงบนิ่งไป..

โรวฮะ - "....ให้ตายสิ! ถ้าเอาปืนยิงทิ้งจะง่ายกว่าไหมเนี่ย?"

ดูเหมือนว่าเขาจะยังอารมณ์เสียอยู่ที่ถูกเซย์นะถีบเข้าให้

โอทากะ - "เออ...กูก็คิดเหมือนกันว่ะ"

หากใครนึกภาพคนไข้ที่กำลังจะถูกจับฉีดยาไม่ออกก็ลองดูคลิปนี้เลย คนแคสต์เกมแนบมาให้ด้วยแน่ะ

หลังจากนั้นสักพัก.....ทุกอย่างก็เงียบสงบลง

".......?.......อะ....เอ๊ะ..?  ที่นี่มัน....?"

ในที่สุดเซย์นะก็ได้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง

"คุณเซย์นะ!!!"

"หือ?....นะ โนบิตะคุง!?  โนบิตะคุงใช่ไหม?"

ตอนนี้สติของเธอเริ่มกลับมาอีกครั้งแล้ว

หลังจากนั้น เธอก็ลุกยืนขึ้นมา...ดูเหมือนว่า ตอนนี้เธอจะกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิมแล้ว...

เธอเดินลงมาจากเวทีมายืนอยู่ข้างๆโนบิตะ

"ค่อยยังชั่วหน่อย...วัคซีนที่ผมไปเอามาจากโรงพยาบาล มันได้ผลจริงๆด้วย"

"เพียงแค่นี้ คุณเซย์นะก็..."

ในตอนนั้นเองโนบิตะก็รู้สึกได้ถึงแรงกดแสนอบอุ่นและนุ่มเบื้องหน้าเขา....

"หวา!! คุณเซย์นะ!?"

โนบิตะรู้สึกตกใจและเขินอายมากที่จู่ๆเซย์นะก็กระโดดกอดเขา...เขารู้สึกได้ว่าเธอกำลังร้องไห้...

"กลัว.....ฉันกลัวมากเลยล่ะ!  โนบิตะคุง!"

ถึงเธอจะเป็นประธานนักเรียนสาวสุดแกร่งที่ขึ้นชื่อมากในโรงเรียนของเขา แต่เธอก็เป็นเพียงแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง...เธอยังคงกลัวกับความทุกข์ทรมานที่เกิดขึ้นกับเธอมาโดยตลอด...ในตอนนี้เธอร้องไห้ออกมาแบบไม่อายใคร..โนบิตะเองก็ไม่อาจจะเข้าใจถึงความเจ็บปวดนั้นได้ แต่อย่างน้อยสิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้ก็มีแต่..

"อือ...ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะครับ คุณเซย์นะ.."

การปลอบโยนสาวน้อยเบื้องหน้าเขาเท่านั้น

ทั้งคู่ยังคงกอดกัน...

ต่อหน้าต่อตา...ทหารหนุ่มผู้สูงวัยทั้งคน ตอนนั้นเองโรวฮะก็เอ่ยปากขึ้นมาว่า..

 "ดะ....เดี๋ยวสิ พวกเธอ มาจู๋จี๋อะไรกันในที่แบบนี้..."

คำพูดของโรวฮะทำเอาโนบิตะกับเซย์นะสะดุ้งโหยง เซย์นะพึ่งรู้ตัวว่าเธอทำเรื่องน่าอายลงไปจึงรีบปล่อยมือออกจากตัวโนบิตะ ก่อนถอยหลังออกมาด้วยความรู้สึกเขินอายไม่ต่างจากโนบิตะ

"อย่าไปขัดคอพวกเขาเลยน่า มานี่เลยมา"


และในตอนนั้นเอง โรวฮะก็โดนโอทากะลากตัวออกมานอกห้อง

เสียงประตูก็ปิดลง...พร้อมกับทิ้งไว้ให้โนบิตะกับเซย์นะอยู่ภายในห้อง

หลังจากนั้นก็เป็นบทสนทนาของทหารหนุ่มผู้สูงวัยทั้ง 2 คน ซึ่งมานั่งสูบบุหรี่กันด้านนอกห้อง โอทากะเริ่มเอ่ยปากออกมาว่า ไปขัดจังหวะพวกเขาทั้งคู่มันไม่ดีเลยนา

โรวฮะก็ตอบมาว่าพูดแบบนั้นมันไม่สมกับเป็นเจ้าระเบียบแบบนายเลยนะ

โอทากะได้เปลี่ยนเรื่องมาคุยเกี่ยวกับโนบิตะว่า เขาเป็นคนที่เก่งมากที่สามารถไปเอายาจากที่นั่นมาได้ เห็นทีคงจะดูถูกเด็กคนนั้นไม่ได้แล้ว

โรวฮะก็เอ่ยปากออกมาว่า ต่อให้เป็นเด็กเทพแค่ไหน ยังไงก็เด็กก็คือเด็ก เขาคงทำอะไรไปไม่ได้มากกว่าพวกผู้ใหญ่หรอก..

จากนั้นโรวฮะก็เปลี่ยนเรื่องใหม่ เขาเอามือจับแก้มของเขาที่โดนเซย์นะถีบ พร้อมกับบอกว่า ดูเหมือนฟันเขาจะหลุดเลย ยัยเด็กผู้หญิงนั่นแรงเยอะชะมัด...ไม่รู้เหมือนกันว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนขนาดนั้น..

แต่โอทากะก็บอกว่าลืมๆความโกรธนั่นไปเถอะน่า ยังไงซะมันก็แค่ฟันไม่กี่ซี่หรอก อย่างน้อยนายก็ควรดีใจที่สามารถช่วยคนได้นะ

หลังจากที่พูดเล่นกันเสร็จ พวกเขาได้เตรียมรับมือกับพวกฝูงซอมบี้และสัตว์ประหลาดด้านนอกห้องนั่นที่กำลังบุกเข้ามาพร้อมกับพูดว่า นึกถึงวันเก่าๆที่ต้องออกมาลุยแถวชายแดนแบบนี้เลย

โอทากะบอกว่า เดี๋ยวเขาจะเป็นคนอาสาหาที่กำบังป้องกันและเฝ้ายามให้หน้าห้องนี้เองภายในคืนนี้

แล้วโอทากะก็วิ่งออกไปตะลุยกับพวกซอมบี้และหาของมาทำที่กั้นที่ปลอดภัยไว้ในห้องนั้น โดยไม่ทันรอโรวฮะ ทำให้เขาได้แต่สบถออกมาว่า...

เฮ้อ...นายเนี่ยน้า....

หลังจากนั้นไม่นาน..พวกเขาทุกคนต่างก็ได้นอนหลับพักผ่อนภายในห้องพักที่หอนาฬิกาแห่งนั้น

ตอนนี้โนบิตะรู้สึกโล่งอกอย่างที่สุดเพราะในตอนนี้....เขาสามารถช่วยชีวิตเซย์นะได้แล้ว!!!

เหมือนกับที่คาร์ลอสช่วยชีวิตจิลใน RE3

การผจญภัยของโนบิตะกับเซย์นะในการหลบหนีออกจากเมืองนรกแห่งนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป โปรดติดตามตอนต่อไป...

>>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 2 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 17]

====================================================================


ต้องขอขอบคุณภาพประกอบจากคุณ "ไวท์เดย์ (Whiteday)" แอดมินเพจ Up 2 Me สำหรับภาพประกอบงานๆเช่นเคย... อย่าลืมไปเยี่ยมเยียนเพจเขาด้วยนะคะ

แสดงความเห็นบน Facebook!