Doraemon Nobita no BIOHAZARD [โดราเอม่อนกับโนบิตะตะลุยโลกไบโอฮาซาร์ด]: โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Chapter 2

วันจันทร์ที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Chapter 2 - part 2

ความเดิมตอนที่แล้ว >>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Chapter 2 - part 1

โนบิตะยังคงดั้นด้นหาทางออกจากสถาบันวิจัยลับของอัมเบรล่าชั้นใต้ดินที่หนาวเหน็บราวกับนรกเยือกแข็ง อย่างต่อเนื่อง...อันเป็นสถานที่ซึ่งถูกปิดล็อกด้วยระบบความรักษาปลอดภัยต่างๆหลายชั้น เขาจึงต้องออกตามหาชิ้นส่วนปริศนาที่จะนำพาเขาออกไปจากที่แห่งนี้ แต่ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายนัก หนำซ้ำ เขายังได้พบกับข้อมูลการวิจัยที่น่าตกใจของสถานที่แห่งนี้เพิ่มเติมด้วย...

Chapter 2 - Below Freezing Point [Part 2]

ปริศนาในนรกน้ำแข็งใต้พื้นพิภพ

"เอาล่ะ ได้อาวุธปืนมาแล้ว...ทีนี้ก็ต้องตามหาเบาะแสต่อไป.."

โนบิตะจึงได้สำรวจเอกสารทั้งหมดที่ตัวเองมีโดยเริ่มจากเอกสารผลงานการวิจัยที่เขาพึ่งได้มาเมื่อสักครู่นี้

เอกสารผลงานการวิจัย..

ในที่สุดก็ประสบผลสำเร็จในการปรับปรุงไวรัสชนิดพิเศษที่มีชื่อว่า "ที-ไวรัสเอส (T-VirusS)" ในการสร้างสุดยอดชีวภาพที่สร้างจากพวกเคลเบรอส จนก่อให้เกิดทินดาลอสที่พร้อมรับฟังคำสั่งเป็นรุ่นที่ 2 ได้แล้ว ซึ่งทางนักวิจัยได้ทำการเก็บตัวอย่างออริจินอลของมันไว้ที่ชั้น B1 ที่นี่

เจ้าตัวนี้มีความสามารถที่มากขึ้นกว่ารุ่นแรกในด้านของการสั่งการควบคุมเคลเบรอสตัวอื่นให้มาช่วยในการล่าเหยื่อได้ แต่ผลกระทบข้างเคียงคือประสิทธิภาพทางกายนั้นยังไม่ค่อยโดดเด่นเท่ากับตัวแรกนัก

ด้วยความที่มันมีคุณสมบัติในด้านอื่นๆที่ดีกว่าจึงได้ส่งตัวอย่างข้อมูลไปใช้ในการผลิตออกมาเป็นรุ่นผลิตจำนวนมาก (Mass Product - ญี่ปุ่นเรียกว่ารุ่นเรียวซังเคย์ - Ryousankei : 量産型 ) พร้อมกับตั้งชื่อให้พวกมันใหม่ว่า "เซลเบรอส (Zerberus - ツェルベロス)"

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ตัวอย่างที่ได้มานี้ยังคงเป็นรุ่นแรกที่ยังมีข้อบกพร่องบ้างเล็กน้อย จึงได้เก็บร่างของมันไว้ในแคปซูลแช่แข็งชั้นใต้ดินของสถานที่แห่งนี้ เพื่อไม่ให้มันออกมาอาละวาดไปทั่วศูนย์วิจัย

ลงนามผู้ดูแล : คุตะ โยวกิ (Kuta Youki - 九多良木)

"ดะ..เดี๋ยวก่อนนะ...ทินดาลอสนี่มัน....

ชื่อนี้เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน...อ้ะ!!! ไอ้เจ้านั่น!!!"

โนบิตะยังคงจำได้ไม่เคยลืม.... เจ้าหมาสามหัวตัวร้ายที่ไล่ตามล่าเขาเมื่อไม่กี่วันก่อนตอนอยู่ในเมือง R แถมมันยังเป็นคนที่ทำร้ายเซย์นะจนเธอเกือบตายมาแล้ว!!!

ไม่อยากเชื่อเลยว่า..เอกสารที่เขากำลังอ่านอยู่นี้ คือข้อมูลของการผลิตพวกมันรุ่นใหม่ออกมา...

"เจ้าพวกอัมเบรล่านั่น....."

เขารู้สึกตึงเครียดขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าเจ้าตัวร้ายกาจนั่นถูกแช่แข็งอยู่ในสถาบันวิจัยแห่งนี้ด้วย แต่ว่ากังวลไปก็ไม่ช่วยให้มีอะไรดีขึ้น ทางที่ดีเขาควรจะรีบหนีออกจากที่นี่ก่อนที่เจ้าสัตว์ประหลาดนั่นจะตื่นขึ้นมาดีกว่า....

เป้าหมายของโนบิตะอันดับแรกคือตามหาส่วนผสมน้ำยา PMB 86 หรือที่รู้จักในชื่อ V-JOLT ที่ใช้ในการกำจัดอาวุธชีวภาพรูปต้นไม้ที่ขวางทางขึ้นบันได้เสียก่อน

โนบิตะจึงเดินไปสำรวจทางปีกตะวันออกของสถาบันวิจัยเพื่อตามหาห้องเก็บสารเคมี

และในที่สุดเขาก็เจอป้ายบอกทางว่าห้องเก็บสารเคมีอยู่ทางด้านปีกตะวันออก (ฝั่งขวา)

เขาเดินเข้าไปยังห้องชั้นในสุด ซึ่งเป็นห้องเก็บสารเคมีตามคาด

แล้วก็พบกับเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ใช้สำหรับใส่รหัสผ่าน 4 หลักบนตู้เซฟ

"อืม รู้สึกอันนี้จะเป็นรหัสตัวแรกบนกระดาษสินะ...เอ...งั้นก็คือ 0055"

เมื่อกรอกรหัสถูกต้อง ตู้เซฟก็เปิดออกพร้อมกับมีขวดยาจำนวนมาก

โนบิตะมองหาขวดยาที่ชื่อ XP-30 จนพบ

นอกจากนี้บริเวณที่อยู่บนโต๊ะในห้องนั้นยังมีปืนพกอีกกระบอกหนึ่งที่มีชื่อว่า GLOCK17 วางอยู่ โนบิตะจึงหยิบมันไปด้วย

"หือ!? แผ่นอะไรเนี่ย?"

ข้างๆปืนพกนั้นมีกระดาษแผ่นหนึ่งวางไว้อยู่ ซึ่งมันเป็นกระดาษข้อความที่พูดถึงรหัสผ่านล่าสุดที่ใช้ในการเปิดตู้เซฟในห้องปฏิบัติการเคมี (ซึ่งเป็นห้องที่เก็บส่วนผสมอีกอย่างหนึ่งในการทำ V-JOLT)

รหัสผ่านนั้นคือ...

"วันวาเลนไทน์??"

ใช่แล้ว สิ่งที่เขียนบอกรหัสผ่านบนโน้ตนั้นมีเพียงคำว่า [วันวาเลนไทน์ (Valentine Day)] เท่านั้น

โนบิตะลองเดินสำรวจตู้ด้านในเผื่อว่ามันจะของที่จำเป็นอยู่ และเขาไปสะดุดตากับยาขวดหนึ่งที่มีฉลากเขียนสรรพคุณว่า ใช้บรรเทาความเจ็บปวด... มันคือ มอร์ฟีน (Morphine) โนบิตะจึงเก็บมันไปด้วย

โนบิตะเดินวกกลับมาทางเก่า เข้ามาในห้องปฏิบัติการเคมีอีกครั้งซึ่งโชคดีที่ดูเหมือนว่าตามทางจะไม่ค่อยมีพวกศัตรูที่ร้ายกาจเท่าไหร่ อย่างมากก็แค่ซอมบี้ที่เดินอย่างเชื่องช้าไม่กี่ตัว (พวกมันคงจะเป็นนักวิจัยที่ติดเชื้อและกลายเป็นซอมบี้อยู่ตามห้องที่มีอุณหภูมิสูงแถวๆนั้น พวกมันถึงได้ไม่ถูกแช่แข็ง)

โนบิตะมุ่งหน้าไปยังห้องด้านในสุด ทันทีที่เขาก้าวเข้ามาในประตูก็ได้รับความอบอุ่นจากเครื่องทำความร้อนในห้อง อันเป็นเหมือนกับโอเอซิสท่ามกลางสถาบันวิจัยที่มืดและหนาวเหน็บที่นี่โดยแท้

เขาเดินไปที่ตู้นิรภัยที่ติดรหัสในตอนแรก

"เอ...วันวาเลนไทน์...วันที่.. 14 เดือนกุมภาพันธ์สินะ ถ้างั้น... ก็ เดือน 02 วันที่ 14"

รหัสผ่านถูกต้อง ประตูตู้นิรภัยจึงเปิดออกเผยให้เห็นพาชนะบรรจุสารที่ชื่อ UMB-56 อยู่ข้างใน

"เอาล่ะได้ครบแล้วทีนี้ก็..."

ดูเหมือนโนบิตะจะได้ยินเสียงตึงตังอะไรบางอย่างมาจากทางด้านนอกห้อง เขาพบว่ามีซอมบี้จำนวนหนึ่งเดินเรียงกันเข้ามาหาเขา

"ให้ตายสิ..."

โนบิตะไม่มีท่าทีตื่นตระหนกมากนัก เขาหยิบปืนพกทั้ง 2 กระบอกขึ้นมาไว้บนมือแล้วค่อยๆรอให้พวกมันเดินเรียงแถวเข้ามาในห้องที่เขาอยู่ หลังจากนั้นจึงเปิดฉากยิงใส่หัวของพวกมันอย่างแม่นยำ!!

เมื่อโนบิตะจัดการซอมบี้ทุกตัวได้ เขาจึงเดินสวนออกไปยังเครื่องผสมสารเคมี

เขาใส่วัตถุดิบทั้งสองซึ่งได้แก่ UMB-56 และ XP-30 ลงไป แล้วรอสักครู่จนในที่สุดเขาก็ได้สารใหม่ที่มีชื่อว่า PMB-86

หรือที่รู้จักกันในชื่อ V-JOLT นั่นเอง

"เอาล่้ะ...ทีนี้ก็เหลือลองใช้เจ้านี่กับต้นไม้ประหลาดนั่น.."

โนบิตะเดินย้อนกลับไปยังห้องแช่แข็งที่มีต้นไม้ปีศาจแผ่ขยายกิ่งปิดทางขึ้นบันไดอีกครั้ง และคราวนี้เขาได้ใช้ V-JOLT เท่ราดใส่รากของมัน

ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซ!!!!!

ต้นไม้นั้นส่งเสียงกรีดร้องเจ็บปวดราวกับสัตว์ประหลาดก่อนที่จะมีน้ำกรดใสๆที่มีควันทะลักออกมาจากบริเวณตา (ของต้นไม้) กิ่งก้านเริ่มขยับไปมาอย่างเร็วชั่วเวลาหนึ่ง

และในที่สุดกิ้งก้านที่ขวางทางบันไดอยู่ก็ตกลง..และตายไปพร้อมกับต้นไม้ปีศาจต้นนั้น

กิ่งของมันได้ลดลงและเปิดทางให้โนบิตะสามารถใช้บันไดปีนขึ้นไปยังชั้นบนได้

ดูคลิปได้ดังรูป

"ขอโทษนะครับ คุณต้นไม้...."

โนบิตะรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ต้องจำใจฆ่าต้นไม้ต้นนี้ทิ้งทั้งๆที่มันไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเขาเลยแม้แต่น้อย แต่ถ้าไม่ทำ มันก็ไม่ยอมให้เขาไปต่อได้

ราวบันไดค่อนข้างเย็นเล็กน้อย แต่ก็ไม่มากพอที่จะทำให้เขาหยุดปีนได้ โนบิตะได้ขึ้นมาจนถึงชั้นบนและสังเกตเห็นประกายอะไรบางอย่างอยู่บนชั้น

"อ้ะ...นั่นมันประแจนี่นา ...ลองเก็บไว้ก่อนดีกว่าเผื่อจะใช้ประโยชน์ในการงัดแงะได้"

ไม่รอช้าโนบิตะรีบเดินเข้าไปหยิบประแจเหล็กนั้นด้วยมือเปล่าทันที

........................

แน่นอนว่าประแจนั้นเป็นประแจโลหะ...ดังนั้นเมื่อมันอยู่ในสถานที่เยือกแข็งอย่างนี้แล้ว...

"ยะ เย็นนนนน!!!!!"

ใช่แล้ว ประแจที่อยู่ในตอนนี้คือประแจเยือกแข็งที่มีอุณหภูมิต่ำมากจนไม่สามารถจับด้วยมือเปล่าได้!!! โนบิตะที่จับเข้าไปเต็มๆถึงกับร้องจ้าก เลยทีเดียว

โนบิตะจึงจำเป็นต้องหาผ้าอะไรบางอย่างมาพันประแจนั้นไว้พร้อมกับนนำมันติดตัวไปด้วย

เขาสำรวจในห้องนี้ต่อพบว่าห้องนี้ก็บันไดปีนขึ้นไปชั้นบนอีกแต่ว่ามันมีช่องว่างอยู่จำเป็นที่จะต้องหาอะไรบางอย่างทำให้มันมาเชื่อมต่อกัน

บริเวณด้านข้างนั้นมีรูสำหรับใส่ของเพื่อทำงานกลไกบางอย่างอยู่ด้วย

โนบิตะจึงเดินออกสำรวจในชั้นนี้ต่อไปจนไปถึงประตูทางทิศเหนือด้านในสุด

จากนั้นก็เดินเข้ามาเรื่อยๆ

ห้องที่เขาอยู่ตอนนี้คือห้องควบคุม โนบิตะลองสำรวจหาของจำเป็นบางอย่างในตู้ดูก็พบกับของดีเข้าให้นั่นคือปืนลูกซองรุ่น Franchi SPAS12

โนบิตะเอาปืนลูกซองสะพายไว้ด้านหลังก่อน จากนั้นจึงค่อยไล่สำรวจต่อไปยังชั้นใน และพบว่าที่ห้องด้านในนั้นมีตู้ฉุกเฉินที่ดูเก็บของสำคัญบางอย่างไว้

ซึ่งประแจที่เขาเก็บมาก่อนหน้าพอที่จะใช้งัดมันได้ แต่ว่าตอนนี้มันอยู่ในสภาพเย็นจัดเกินกว่าที่จะปรับขนาดของมันได้...

โนบิตะจึงเดินสำรวจหาทางอื่นดู และระหว่างทางก็พบบันทึกบางอย่าง...

บันทึกผู้ดูแลเครื่องจักร

โอ้ให้ตายสิ!!! ดันทำกุญแจเปิดการทำงานรถรางฉุกเฉินหายไปอีกแล้วเหรอเนี่ย!! ขืนเป็นแบบนีัล่ะก็แย่แน่ๆ อุตส่าห์จะได้หนีออกจากสถานที่นรกบ้านี่แล้วแท้ๆ ปัดโถ่เว้ย!!

ด้านนอกนั่นก็มีสัตว์ประหลาดเต็มไปหมด กว่าจะลอบเข้ามาได้ก็แย่แล้ว แต่ที่แย่กว่านั้นคือดันมาติดอยู่ในห้องด้านในอีกน่ะสิ... ฉันต้องรอมันอยู่พักใหญ่กว่าจะออกมาได้และพบว่าตัวเองลืมกุญแตไว้ในห้องน้ำ....

กุญแจอย่างเดียวไม่สามารถหนีออกไปจากที่นี่ได้ เพราะตัวรถรางไฟฟ้านั่นยังใส่รหัสป้องกันเข้ามาอีกชั้นหนึ่ง ซึ่งฉันรู้ดีแต่ขอจดไว้ในนี้ก่อนเผื่อเกิดลืมขึ้นมาเวลาแตกตื่น รหัสที่ว่านั้นก็คือ [เอสเคป (Escape) エスケープ] ที่แปลว่าหนียังไงล่ะ...แต่ว่านะ การจะออกไปจากที่นี่ได้ต้องละลายน้ำแข็งที่อยู่รอบข้างเสียก่อน...

หลังจากที่ได้อ่านบันทึกนี้โนบิตะก็รู้สึกดีใจเล็กน้อยเพราะดูเหมือนว่าสถานที่แห่งนี้จะมีรถรางไฟฟ้าสำหรับใช้หลบหนีออกจากที่นี่อยู่ด้วย แต่ท่าทางมันคงจะอยู่ชั้นบน เขาจึงจำเป็นต้องสำรวจบริเวณชั้นนี้เพื่อหาทางขึ้นไปเสียก่อน

"หือ?? รู้สึกอุ้นๆขึ้นมานิดนึง"