โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Chapter 2 - part 1

พวกโนบิตะได้นั่งรถบรรทุกตำรวจพร้อมด้วยชาวเมืองกลุ่มสุดท้ายที่ลี้ภัยออกมาจากเขตชุมชนใหญ่จากตอนที่แล้ว
>>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Chapter 1 - part 5 (Final part)

จนถึงบัดนี้รถบรรทุกคันนั้นได้มุ่งหน้าลงไปยังอุโมงค์ที่ทอดยาวแห่งหนึ่งในตัวเมืองซึ่งลึกลงไปยังสถาบันวิจัยปริศนาที่อยู่ในชั้นใต้ดิน พวกตำรวจที่ขับรถพามาส่งที่นี่นั้นเชื่อว่าสถานที่แห่งนี้จะใช้เป็นที่หลบภัยจากพวกสัตว์ประหลาดภายนอก ที่เดินเพ่นพ่านอยู่บนพื้นดินชั้นบนได้

แต่พวกเขาคิดผิด....

Chapter 2 -  Below Freezing Point [Part 1]

ใต้ผืนดินที่ถูกเยือกแข็ง - หายนะที่ถูกผนึกในความหนาวเหน็บ

บทเกริ่นนำ (ไม่แปลตามภาพจากเกม RE แต่แปลประยุกต์ตามเกมโดจินนี้)

- พวกเราได้ลี้ภัยหลบหนีพวกซอมบี้มาตามทางจนถึงอุโมงค์ใต้ดินปริศนาแห่งหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะเป็นสถาบันวิจัยใต้ดินที่ถูกแช่แข็งเอาไว้

- ความจริงอันหลอกลวงที่ซ่อนอยู่ภายในที่แห่งนั้นคืออะไรกันแน่?

ด่านที่ 2 ชั้นใต้ดิน

รถบรรทุกได้จอดลงในอุโมงค์ชั้นใต้ดินแห่งหนึ่ง ซึ่งนายตำรวจอากิยาม่าที่เป็นผู้ขับรถได้ขับมาจนถึงสถานที่แห่งนี้พร้อมด้วยโนบิตะ และนายตำรวจอีกคนที่ชื่อซาซากิ และชาวเมืองผู้รอดชีวิต 2 คน (จากตอนที่แล้ว) 

นายตำรวจทั้ง 2 และโนบิตะต่างออกมาจากรถเพื่อตรวจสอบสถานที่รอบข้าง...

ขณะนี้คือวันที่ 28 เดือนธันวาคม ปี 2004 (วันเดิม)

เวลา 2 ทุ่มครึ่ง (20.30 นาฬิกา)

ที่อุโมงค์ใต้ดินที่ไม่ทราบชื่อแห่งหนึ่ง

"ที่นี่มันอะไรกันเนี่ย?"

แม้แต่อากิยาม่าที่เป็นตำรวจที่ขับรถมาถึงที่นี่เองก็ยังไม่ค่อยมั่นใจในสถานที่สักเท่าไหร่เลย ดูเหมือนว่าเขาจะขับรถหลบหนีมาตามทางและเข้ามายังทางใต้ดินโดยที่ไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่แห่งนั้นเท่าไหร่นัก

"มะ ไม่รู้สิ!!  ไอ้อุโมงค์ใต้ดินแบบนี้มันเป็นที่แบบไหนก็ไม่รู้"

ซาซากิ นายตำรวจจอมปอดแหกของกลุ่มเองก็รู้สึกไม่ค่อยดีกับสถานที่แห่งนี้เท่าไหร่นัก ถึงแม้ว่าจะไม่มีพวกซอมบี้หรือสัตว์ประหลาดเลยก็ตาม แต่ตัวสถานที่แห่งนี้เองก็ไม่น่าไว้ใจเช่นกัน

"ทางนี้คิดว่ารถมาหลบภัยไว้ที่นี่สักระยะนึงดีกว่า ดีกว่าขับไปข้างบนอย่างไร้จุดหมาย"

อากิยาม่าเป็นคนอธิบายสถานการณ์ปัจจุบัน เขาไม่กล้าเสี่ยงที่จะขับรถไปบนพื้นดินตามเมืองชั้นบนที่เต็มไปด้วยฝูงซอมบี้ในสถานการณ์แบบนี้เท่าไหร่นัก

"เฮ้อ ช่วยไม่ได้นะ...เดี๋ยวฉันจะเป็นคนไปสำรวจอุโมงค์ด้านในเอง"

อากิยาม่าเป็นคนเสนอความคิดออกมา

"มะ  ไม่นะ!! ถ้าหากข้างในนั้นมีพวกเจ้าสัตว์ประหลาดพวกนั้นล่ะ!!"

ดูเหมือนซาซากิเองก็ยังคงปอดแหกเช่นเดิม

"ถ้านายไม่อยากจะตามฉันมา ก็รออยู่ที่นี่พร้อมกับคนอื่นๆเอาละกัน"

อากิยาม่าเองก็ไม่อยากจะฝืนให้ซาซากิเดินตามเขาไปเท่าไหร่นัก (ดีไม่ดีจะเป็นตัวถ่วงเวลาเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาซะเปล่าๆ)

"หากว่ามีอันตรายล่ะก็ นายรีบขับรถพาผู้หญิงกับเด็กๆออกไปได้เลยนะ"

อากิยาม่าพูดจบจึงเดินเข้าไปด้านในส่วนลึกของอุโมงค์

"ฮะ...เฮ้ย!!! รอด้วยเซ่!! ฉันขอไปด้วย!!"

ดูเหมือนว่าซาซากิเองก็ไม่อยากให้เพื่อนสนิทของตนต้องตกอยู่ในอันตรายตามลำพังอยู่ดี

เขาจึงวิ่งตามอากิยาม่าไปด้วยความเร็วสูง...โดยทิ้งให้กลุ่มผู้รอดชีวิต (ผู้หญิงกับเด็กนอนหลับอยู่ในรถบรรทุก) กับโนบิตะไว้ด้านนอก

ตอนนี้ก็เหลือแต่โนบิตะเพียงคนเดียวเท่านั้น ซึ่งเขากำลังใช้ความคิดอยู่ว่า เขาควรจะตามพวกตำรวจเข้าไป หรือว่าจะรออยู่กับกลุ่มผู้รอดชีวิตตรงนี้ดี

แต่แล้วเขาก็ตัดสินใจขึ้นมาว่า...

"อืม.....ไปช่วยพวกคุณตำรวจดีกว่า"

อย่างน้อยถ้าผู้หญิงกับเด็กคนนั้นอยู่แต่ในรถโดยไม่เปิดประตูออกมาก็คงไม่มีอะไร แต่ทางตำรวจสองนายนั้นน่าเป็นห่วงมากกว่าเพราะว่าไม่รู้เหมือนกันว่าด้านในลึกสุดของอุโมงค์นั้นจะเจออะไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งตำรวจจอมปอดแหกอย่างซาซากิด้วยแล้วยิ่งทำให้เขาเป็นห่วงฝั่งนั้นมากขึ้นไปอีก 

โนบิตะจึงเดินตามตำรวจสองนายเข้าไปด้านในอุโมงค์

ด้านในสุดของอุโมงค์โนบิตะนั้นโนบิตะเห็นบันไดทางเชื่อมเล็กๆที่ดูแล้วน่าจะใช้มุ่งหน้าไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง แต่ก็ยังไม่ได้สนใจอะไรมากนัก

บริเวณกล่องตรงทางขึ้นบันไดมีท่อแป๊ปเหล็กวางอยู่ เขาจึงเก็บมันไว้ป้องกันตัวเผื่อว่ามีอันตรายเกิดขึ้น เพราะในตอนนี้โนบิตะไม่มีอาวุธปืนเลยแม้แต่กระบอกเดียว (เนื่องจากกระสุนหมดแล้ว)

โนบิตะเห็นว่าตำรวจทั้ง 2 นายที่ยืนอยู่ด้านใน
ซาซากิเป็นคนคอยดูสถานการณ์อยู่ด้านหลังอากิยาม่า พร้อมกับบ่นพึมพำออกมา

"สถานที่แบบนี้ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจเลยนะ? เรารีบกลับไปที่รถกันดีกว่าไหม?"

แต่ดูท่าว่าอากิยาม่าจะไม่ได้ใส่ใจกับซาซากิเท่าไหร่ ดูเหมือนว่าเขากำลังให้ความสนใจกับแผงควบคุมบางอย่าง อย่างขะมักเขม้น...

"เอ่อ...."

แต่ก่อนที่โนบิตะจะพูดอะไร อากิยาม่าก็ได้หันมาพูดกับเขาก่อน

"โอ๊ะ...เธอน่ะเอง...อืมตามมาถึงที่นี่เลยสินะ? ดูเหมือนว่าที่นี่จะมีกลไกบางอย่างอยู่ด้วยล่ะ"

"เธอจะกลับไปรอพวกเราที่รถก่อนก็ได้นะ..."

.................

ดูเหมือนว่าทางอากิยาม่าเองไม่อยากให้เขาเข้ามายุ่งกับแผงควบคุมเท่าไหร่ โนบิตะจึงเลือกที่จะเดินขึ้นไปสำรวจตรงบันไดทางขึ้นแคบๆที่เขาเห็น...

ในระหว่างนั้นเองอากิยาม่าก็กำลังหาวิธีควบคุมแผงวงจรบางอย่างเบื้องหน้า

"...ระบบรักษาความปลอดภัยระดับ S[Security Code S] งั้นหรือ? มันคืออะไรกันล่ะนั่น...อ่านไม่ค่อยออกซะด้วยสิ"

อากิยาม่าพยายามลองกดปุ่มมั่วๆดู...

"อืม...ลองปุ่มนี้ ดูละกัน..."

"โอ๊ะ....มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยทำไมตัวอักษรวิ่งไม่หยุดเลย?"

อากิยาม่าสังเกตเห็นว่าที่หน้าจอมอนิเตอร์ของแผงควบคุมนั้นกำลังทำงานอย่างต่อเนื่องอะไรบางอย่างพร้อมกับมีคำเตือนขึ้นมาว่า...

[รหัสไม่ถูกต้อง...กรุณายืนยันรหัสใหม่ภายในเวลา 20 วินาที...]

"ฮะ..เฮ้?  มันจะเป็นอะไรหรือเปล่า!?"

ซาซากิที่ยืนอยู่ด้านหลังก็เริ่มไม่มั่นใจการทำงานแปลกๆของเครื่องจักรตรงนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ เขาเริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากลเลย

นายอากิยาม่ายังคงคลำหาวิธีแก้ไขต่อไป ตอนนี้ใบหน้าของเขาเริ่มมีเหงื่อออกมาแล้วเพราะไม่รู้เหมือนกันว่าไปทำอะไรเข้า...

"อะ...ไอ้พวกนี้มันทำงานอะไรกันแน่นะ? ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย แต่มันคงไม่น่ามีพิษมีภัยหรอกมั้ง?"

"งะ งั้นเหรอ?"

"ก็บอกแล้วไงว่าไม่น่าจะมีอันตรายอะไรหรอกน่า..ถ้านายไม่มั่นใจล่ะก็จะกลับไปรอในรถก็ได้นะ เดี๋ยวฉันจะตรวจสอบเพิ่มเติมอีกนิดนึง....อ้ะ มีเวลานับถอยหลังด้วย"

โนบิตะจึงเดินขึ้นบันไดเข้าไปด้านในเรื่อยๆ

"หือ?? ป้ายนั้นมันอะไรน่ะ..."

ดูเหมือนโนบิตะจะสังเกตเห็นว่าตรงเพนดานที่ทางขึ้นบันไดนั้นจะมีสัญลักษณ์อะไรบางอย่างแปะอยู่ด้วย และพอเขาได้เห็นมันปุ๊บ...เขาถึงกับทำหน้าถอดสีขึ้นมา..

"ไอ้สัญลักษณ์นี้มัน....!!!"

เขาไม่มีวันลืมหน้าตาของสัญลักษณ์นี้ได้แน่ เพราะมันคือฝันร้ายตลอดเวลา 5 เดือนที่ผ่านมาสำหรับเขา

ตราสัญลักษณ์รูปร่มสีแดง-ขาวของอัมเบรล่าคอเปอเรชั่น

โนบิตะจึงได้คำตอบเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ทันที มันคือ...ห้องทดลองลับชั้นใต้ดินของบริษัทอัมเบรล่าที่เดคิสุงิพูดถึงเมื่อตอนที่อยู่ในร้านอาหารนั่น!!!  และแน่นอนว่าถ้าหากพูดถึงห้องทดลองของอัมเบรล่าแล้ว มันก็ต้องเต็มไปด้วยเจ้าพวกนั้น!!

(แย่แล้ว!! ต้องรีบบอกให้ทุกคนหนีไปจากที่นี่!!!)

โนบิตะจึงหันกลับไปเพื่อที่จะกลับไปบอกกับพวกตำรวจด้านล่างนั้น 

[หมดเวลายืนยันรหัสผ่าน ดำเนินการกำจัดผู้บุกรุก...]

และในตอนนั้นเอง ก็มีประตูเหล็กขนาดใหญ่ เลื่อนลงมาปิดกั้นทางออกบริเวณปากอุโมงค์อย่างรวดเร็ว!!  ส่งผลให้ทุกคนถูกขังอยู่ในอุโมงค์แห่งนั้น!!!

นอกนั้นไม่พอ ป้อมปืนกลที่ตั้งอยู่ด้านบนแผงควบคุมที่อากิยาม่าสำรวจอยู่ก็ได้หันมาทางพวกเขา!!

"อะไรน่ะ!?" 

อากิยาม่าเริ่มรับรู้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น

ชั่วพริบตาป้อมปืนกลก็ทำงานด้วยสาดยิงกระสุนปืนกลพลังสูงยิงกราดออกไปทั่วห้องอย่างรวดเร็ว!!

กระสุนปืนกลจำนวนมากถูกสาดออกมาเป็นวงกว้าง แรงดันพลังสูงของกระสุนปืนกลนั้นรุนแรงมากพอที่จะป่นศีรษะของอากิยาม่าที่อยู่ใกล้ที่สุดจนหายไปเหลือเพียงลำตัวที่อยู่ต่ำกว่าแผงควบคุมเท่านั้นที่ไม่โดนวิถีกระสุน นอกจากนั้นซาซากิที่ยืนอยู่ห่างออกไปก็ถูกปืนกลพลังสูงยิงทะลุร่างอย่างเร็วทำให้เขาเสียชีวิตไปในทันที!! พวกเขาทั้งสองตายโดยไม่ทันที่แม้แต่จะส่งเสียงร้องออกมาด้วยซ้ำ

นอกนั้นไม่พอกระสุนปืนกลที่ยิงออกไปนั้นได้กินระยะไปจนถึงรถบรรทุกที่พวกเขานั่งเข้ามาที่นี่ พลังรุนแรงที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องของป้อมปืนกลนั้นแรงมากพอที่จะก่อให้เกิดความร้อนสูงไปจุดชนวนเชื้อเพลิงที่อยู่ในรถบรรทุกจนเกิดการระเบิดทั้งคันอย่างรวดเร็ว!!! เด็กผู้ชายกับผู้หญิงที่ยังนอนหลับอยู่ในรถบรรทุกนั้นจึงเสียชีวิตไปโดยที่พวกเขายังไม่ทันรู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อย!!

สรุปคือผู้รอดชีวิตที่มากับรถบรรทุกคันนั้นตายหมดเหลือเพียงโนบิตะคนเดียวเท่านั้นที่ยังปลอดภัยจากวิถีกระสุนที่สาดกระจายไปทั่วห้อง

"ไม่นะ!!! มันต้องไม่ใช่แบบนี้!!!!?"

โนบิตะมองเห็นท่าไม่ดีจึงรีบถอยหลังให้ห่างจากทางเดิน

พร้อมกับมุ่งหน้าเข้าไปด้านในของอาคารทันที!!

เขาต้องรีบหนีห่างออกมาจากแถวนั้นให้เร็วที่สุด ซึ่งเบื้องหน้าเขามีประตูอยู่ด้วยกัน 2 บาน คือบานใหญ่กับบานเล็ก ซึ่งบานใหญ่นั้นมันแข็งเกินกว่าที่เขาจะเปิดได้ เขาจึงเดินเข้าไปในประตูบานเล็กแทน

เมื่อเข้าไปแล้วเขาพบว่าสถานที่แห่งนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นลิฟต์ทางลาดที่ใช้ขนของ (ประตูใหญ่คือทางเข้า-ออกหลักของลิฟต์ ส่วนประตูเล็กคือทางเข้า-ออกฉุกเฉินสำหรับคน) ซึ่งมีรางที่ทำเป็นร่องสำหรับให้คนเดินขึ้นไปอยู่ด้วย

เขาเดินขึ้นบันไดมาตามทางเรื่อยๆ แต่แล้วก็ต้องมาหยุดอยู่บริเวณที่แท่นลิฟต์มาค้างเอาไว้ ซึ่งบริเวณด้านข้างนั้นมีช่องระบายอากาศที่มีขนาดเล็กและแคบแต่ก็กว้างพอที่เขาจะสามารถมุดเข้าไปได้

"บ้าเอ้ย! ต้องมุดช่องระบายอากาศเข้าไปหรือนี่..."

ตอนแรกเขายังคงลังเลอยู่ว่าจะมุดเข้าท่อไปดีหรือว่าจะปีนแท่นลิฟต์ข้ามและเดินขึ้นไปต่อดี แต่พอเขาได้ยินเสียงสั่นสะเทือนบางอย่างจากแท่นลิฟต์ที่ทางลาดเอียงด้านบนของเขา ทำให้เขารู้ทันทีว่า แท่นลิฟต์ตรงนั้นท่าทางจะไม่แข็งแรงแน่ๆ  และมันก็มีโอกาสที่จะหลุดเลื่อนลงมาใส่เขาด้วย

"เฮ้ย!!!"

เมื่อเห็นดังนั้นโนบิตะจึงรีบกระโจนเข้าไปในท่อระบายอากาศอย่างรวดเร็ว และตอนนั้นเองตัวยึดของแท่นลิฟต์ก็หลุดจึงส่งผลให้แท่นลิฟต์เกิดการเลื่อนตกลงไปบนทางลาดอย่างรุนแรง 

โนบิตะมุดเข้าไปในช่องอากาศได้สักพัก เขาก็สัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงอันเกิดจากการที่แท่นลิฟต์ตกลงไปตามทางลาดกระแทกกับประตูขนส่งด้านล่างเสียงดังสนั่น 

โชคดีที่เขาตัดสินใจมุดเข้าไปในช่องอากาศก่อนที่แท่นลิฟต์จะร่วงลงมาด้านล่าง ไม่อย่างงั้นเขาคงจะถูกแท่นลิฟต์อัดร่างแหลกไม่มีชิ้นดีแน่ๆ... และการที่ลิฟต์ตกลงไปนั้นทำให้ทางออกส่วนนั้นถูกปิดตายโดยสิ้นเชิง

"กะ...เกือบไปแล้ว!!"

**อนึ่งตอนที่มุดท่ออากาศเข้ามาจะมีทางออกได้ 2 ทางขึ้นอยู่กับว่า ตอนก่อนที่จะมุดเข้ามาได้เก็บแท่นเหล็กมาด้วยหรือเปล่า เพราะถ้าเก็บแท่นเหล็กมาจะสามารถพังบริเวณที่มีตะแกรงออกมาได้ แต่ถ้าไม่ได้เก็บก็จะมุดออกมาอีกทาง*

โนบิตะจึงมุดท่ออากาศออกมาจนถึงตามทางเดินของตัวอาคาร ซึ่งเขารู้แล้วว่าสถานที่แห่งนี้คือสถาบันวิจัยลับชั้นใต้ดินของอัมเบรล่า... แต่เขาไม่คิดมาก่อนว่า สถานที่แห่งนี้มันจะ...

"นะ หนาวว วุ้ย!!!!!"

โนบิตะรีบเอามือกอดอกในทันที...เขาสัมผัสได้ว่าบริเวณนี้มีอากาศและอุณหภูมิที่เย็นผิดปกติ ลมหายใจที่ออกมาจากปากและจมูกของเขานั้นถึงกับเป็นไอสีขาวลอยออกมา

บริเวณโดยรอบของสถานที่แห่งนี้ถูกปกคลุมด้วยไอเย็นสีขาวจับเต็มไปหมด ราวกับอยู่ในห้องแช่แข็งยังไงยังงั้น 

"อุ....สถานที่แบบนี้มันอะไรกันเนี่ย!?  ทำไมมันถึงได้เย็นแบบนี้นะ!!"

"ยังไงก็เถอะ ถ้าไม่ขยับร่างกายล่ะก็มีหวังได้แข็งตายแน่ๆ ฉันไม่ยอมตายอยู่ที่นี่หรอก!"

การสำรวจหาทางหนีเอาตัวรอดของโนบิตะภายในสถาบันวิจัยแช่เย็นแห่งนี้จึงได้เริ่มขึ้น   โนบิตะจึงรีบเดินเข้าไปยังห้องวิจัยด้านในสุด

เมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องได้เขาก็ต้องตกใจกับสิ่ง 2 สิ่งที่อยู่ในห้องนั้น

สิ่งแรกก็คือ...เจ้าสัตว์ประหลาดอาวุธชีวภาพที่มีรูปร่างหน้าตาที่เขาคุ้นเคยดี...

"เหวอ!! ฮันเตอร์นี่นา!!!"

โนบิตะตกใจที่เห็นฮันเตอร์ที่ยืนจังก้าอยู่เบื้องหน้า แต่พอเขาลองมองดูดีๆก็พบว่าเจ้าฮันเตอร์ตัวนั้นกลับยืนนิ่งไม่ไหวติงไปไหน แถมยังมีสีขาวซีดเต็มกลางตัว 

ทำให้เขารู้ทันทีว่ามันคงจะถูกแช่แข็งอยู่และไม่มีท่าทีว่ามันจะหลุดออกมาได้ง่ายๆ

และอย่างที่สองคือ .... ตอนที่เขาลองมองไปที่บันไดที่อยู่ภายในห้องนั้น..

"นี่มันอะไรกันเนี่ย...."

เขาไม่สามารถปีนขึ้นไปบนบันไดปีนได้เพราะสิ่งที่ขวางเขาคือกิ่งก้านไม้ที่ดูเหมือนว่ามันจะเคลื่อนไหวและขยับยั๊วะเยี๊ยะไปมาได้ ซึ่งมันมาจากต้นไม้ประหลาดที่อยู่ตรงมุมบันไดนั้น ดูท่าว่าเจ้านี่คงจะเป็นอาวุธชีวภาพในรูปแบบต้นไม้ชนิดหนึ่ง  แต่โชคดีที่ดูเหมือนมันไม่คิดจะเล่นงานเขา อาจจะเป็นเพราะอากาศเย็นรอบข้างที่ทำให้การปฏิกิริยาของมันช้าลง

ภายในตู้ด้านใน โนบิตะก็พบกับมีดอีกเล่มที่สามารถนำมาใช้เป็นอาวุธป้องกันตัวได้

เขาลองประเมินมีดที่ถืออยู่ในมือว่ามันจะใช้ตัดกิ่งไม้ที่ขวางทางขึ้นบันไดได้หรือไม่

"ดูเหมือนว่า จะยังไม่แข็งแรงพอที่จะตัดเจ้ากิ่งไม้นั่นได้น่ะนะ"

เมื่อคิดได้ดังนั้นโนบิตะจึงออกไปสำรวจห้องอื่นต่อไป...

จนมาถึงห้องทดลองห้องหนึ่ง...(ในตู้ล็อกเกอร์มีกระสุนปืนกับสเปรย์ปฐมพยาบาลอยู่ด้วย) ซึ่งห้องนี้ก็คือห้องปฏิบัติการเคมี

ที่บนโต๊ะก็ดูเหมือนว่าจะมีเอกสารบางอย่างด้วย

เขาลองหยิบมันขึ้นมาอ่านดู มันคือ..."บันทึกของนักวิจัย"

วันนี้ก็เกิดเรื่องอีกแล้ว!! บริเวณชั้น B ไอ้พวกบ้านั่นหลุดออกมาได้ ไอ้พวก[กอริลล่าตัวเขียว] (คงหมายถึงฮันเตอร์) นั่นร้ายกาจมาก พวกมันไล่ล่าฆ่าพวกเราไม่เลือกหน้า ตอนนี้ฉันเองก็ติดอยู่ที่นี่มา 2 วันแล้ว

ตลอด 2 วันที่ติดอยู่ในที่นี่ พวกเราออกไปไหนไม่ได้เลย จนแล้วจนรอดพวกเราก็เหลืออยู่กันเพียง 15 คนเท่านั้น  ถ้าหากไม่สามารถจัดการไอ้พวกบ้าที่ทำร้ายพวกเราได้ล่ะก็... บ้าเอ้ย!! การที่ถูกพวกมันข่วนก็ทำให้พวกเราติดเชื้อไปด้วย

เจ้าบริษัทแม่นั่นก็ไม่ยอมส่งทีมช่วยเหลือมาสักทีไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเราโดนทอดทิ้งให้ตายที่นี่หรือเปล่า  พวกเราคงจะต้องหาทางออกกันเอง!! ก่อนหน้านั้นก็ได้มีพวกเราคนหนึ่งไปเปิดระบบทำความเย็นของที่นี่และไม่รู้เกิดบ้าอะไรทำไมตามทางเดินมันถึงได้เย็นขึ้นเรื่อยๆจนหนาวเยือกเช่นนี้ ท่าทางเจ้าคนเปิดนั่นคงโดนพวกมันฆ่าตายไปแล้ว พวกเราก็เริ่มติดเชื้อกลายเป็นซอมบี้ทีละคนๆ

สุดท้ายนี้..ก่อนที่เจ้าพวกกอริลล่านั่นจะถูกแช่แข็ง เราคงตายกันหมดแล้วแน่ๆ อาห์รู้สึกหิวซะแล้วสิ... ไม่ไหว ฉันกำลังจะเป็นซอมบี้แน่ ฉันต้องฆ่าตัวตายเพื่อให้รอดพ้นจากการกลายเป็นสภาพที่น่าทุเรศนั่น

ดูเหมือนว่าบันทึกนี้จะไม่ค่อยช่วยอะไรเท่าไหร่นัก นอกจากบอกสถานการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ ดูเหมือนว่าทีมนักวิจัยจะเปิดระบบทำความเย็นแช่แข็งสถานที่แห่งนี้ไว้เพื่อจัดการกับพวกฮันเตอร์ที่คาดว่าจะเดินเพ่นพ่านเต็มที่นี่ไปหมด ถึงแม้ว่าฮันเตอร์พวกนั้นจะถูกแช่แข็งสำเร็จ แต่นักวิจัยพวกนั้นเองก็คงจะไม่รอดเช่นกัน

โนบิตะจึงเดินเข้าไปในห้องที่อยู่ลึกด้านในสุด

"อ้ะ...จู่ๆอากาศก็อุ่นขึ้นมาแล้ว..."

เขาพบว่าภายในห้องนี้มีการเก็บรักษาอุณหภูมิภายในไว้ทำให้อากาศเริ่มอุ่นขึ้นมาบ้าง เขาจึงรู้สึกดีใจเล็กน้อยที่ได้ที่พักไอเย็นมาบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยปลิ้มกับสภาพศพเบื้องหน้าเท่าไหร่ (ท่าทางจะเป็นคนเขียนบันทึกที่ฆ่าตัวตายแน่ๆ)

บริเวณด้านข้างนั้นมีข้อความที่เขียนเกี่ยวกับส่วนผสมสารเคมีชนิดพิเศษที่ใช้กำจัดต้นไม้ได้และมันถูกเก็บรักษาอยู่ในตู้

แต่โชคร้ายที่ตู้ด้านข้างนั่นถูกล็อกด้วยรหัสบางอย่าง โนบิตะจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเดินฝ่าลมหนาวตามหาเอกสารที่เป็นรหัสเพื่อมาใช้เปิดตู้นั้น

เขาเดินมาตามทางจนถึงเส้นทางแยกหลัก

เขาเลือกที่จะเดินมาทางซ้ายก่อน และพบกับเอกสารหลายๆอย่างที่น่าสนใจ เช่น เอกสารผลงานการวิจัย ซึ่งเขาคิดว่ามันน่าจะใช้จัดการกับเจ้าต้นไม้ประหลาดที่ขวางทางขึ้นบันไดตรงนั้นได้

นอกจากนี้ที่ตู้ด้านในก็มีเอกสารบอกตำแหน่งของสารเคมีส่วนผสมที่อยู่ตามห้องต่างๆ พร้อมกับรหัสในการเปิดตู้ด้วย

สารผสมที่ใช้ในการกำจัดต้นพืชที่มีชื่อว่า [V-JOLT] รหัส PMB 86
ส่วนผสมหลัก : สารที่มีรหัส UMB-56 และ XP-30
สถานที่เก็บ : ห้องปฏิบัติการเคมี (ที่มีตู้เซฟ) และห้องเก็บสารเคมี
ซึ่งจะต้องใช้รหัสในการเปิด

ชื่อสารนั้นมีการเปลี่ยนแปลงจากในเกม RE ต้นฉบับเช่น
J-VOLT : รหัส UMB No.26  >> PMB 86
UMB No.3 >> UMB-56
VP-017 >> XP-30

ที่เก็บสารเคมีของแต่ละแห่งนั้นจะถูกเก็บรักษาอย่างดีในตู้นิรภัยจำเป็นต้องใช้รหัสในการเปิด พร้อมกับระบุถึงข้อควรระมัดระวังในการผสมสารเคมีดังกล่าว  และแน่นอนว่าเอกสารนี้ได้บอกรหัสตามลำดับข้างล่างด้วย..

รหัส 55
รหัส 50**  (ตัวอักษรถูกขีดฆ่าไม่สามารถอ่านได้)
รหัส 2*7* (น้ำแข็งเกาะไม่สามารถอ่านได้)
รหัส 3627

"บ้าเอ้ย!! อ่านไม่รู้เรื่องเลย..."

และที่ตู้ด้านในสุดนั้น โนบิตะก็ได้รับอาวุธปืนพกชนิดแรกซึ่งเป็นปืน 9 มม. รุ่น H&K USP มาใช้งาน

เมื่อได้อาวุธปืนมาอยู่ในมือพร้อมกับกระสุนจำนวนหนึ่งก็ทำให้โนบิตะเริ่มอุ่น(ทาง)ใจมากขึ้น (แม้ว่าจะอยู่ท่ามกลางอากาศหนาวเยี่ยงตู้เยือกแข็ง)

"เอาล่ะ....ฉันจะต้องตามหาเบาะแสทั้งหมดและออกไปจากที่นี่ให้ได้!!"

โนบิตะจึงจับปืนพกที่เขาได้รับมาไว้ให้มั่นก่อนที่จะเดินสำรวจสถาบันวิจัยเยือกแข็งแห่งนี้ต่อไป....

To be continue ....

>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 3 (Outbreak) Chapter 2 - part 2

====================================================================

ปล. สรุปแล้วผู้รอดชีวิตตายเรียบ!!!! เหลือเพียงโนบิตะที่ตะลุยห้องเยือกแข็งคนเดียว
ปล2. ปั่นบทที่ 2 ออกมาตอนแรกเป็นของแถมหลังจากที่ได้มีการเปลี่ยน Cover Fanpage บน Facebook ประจำภาพ 3 ใหม่ในวันนี้!!!  ต้องขอบคุณ "ครูกุ๊ก" ผู้วาดภาพ Cover Page ฝ่าพิภพอาวุธชีวภาพสุดอลังการนี้ขึ้นมา

https://www.facebook.com/nobihaza

แสดงความเห็นบน Facebook!