โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 2 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 15.5] : Side Story - ภาคไจแอนท์ (ตอนที่ 5)

เนื้อเรื่องไซด์สตอรี่ของไจแอนท์ในตอนที่แล้ว >> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 2 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 13.5] : Side Story - ภาคไจแอนท์ (ตอนที่ 4)

ไจแอนท์และทหารหนุ่มผู้มีนามว่าซาคาตะได้ออกตามหาชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ตามอาคารเพื่อนำมาซ่อมแซมระบบรักษาความปลอดภัยของห้อง รปภ.

ในขณะที่พวกเขาตามหาของที่ต้องการอยู่นั้น ไจแอนท์ก็ได้รับรายงานจากลุงโทชิโร่ซึ่งเป็นหัวหน้า รปภ. ที่อยู่บนชั้น 5 มาว่า เด็กสาวฮิสทีเรียที่ชื่อว่าฮารุมิที่ควรจะอยู่ในห้อง รปภ. พร้อมกับลุง ได้วิ่งหนีออกจากห้องไปแล้ว...

แถมระบบกล้องวงจรปิดภายในตัวอาคารที่ลุงโทชิโร่คอยจับตาดูอยู่ก็อยู่ในช่วงปิดปรับปรุงซ่อมแซมระบบด้วย ทำให้เขาไม่สามารถใช้กล้องวงจรปิดตามหาตัวเธอได้...

ปัญหาเก่ายังไม่ทันหมด ก็ดันมีปัญหาใหม่เพิ่มเข้ามาอีก....

ไจแอนท์ไซด์สตอรี่ตอนที่ 5 : ตามหาเด็กสาวที่หายไป

"ว่ายังไงนะ!? ยัยเด็กนั่นหนีไปแล้วยังงั้นเหรอ!?"

ไจแอนท์ตกใจกับสิ่งที่ลุงโทชิโร่บอกมา...ต้องแย่แน่ๆ  มันต้องแย่แน่ๆ เพราะตัวอาคารตอนนี้มันไม่ปลอดภัยเลย...มันยังมีพวกซอมบี้กับเคลเบรอสวิ่งกันเต็มไปหมด!! หนำซ้ำยังมีเจ้าตัวประหลาดที่วิ่งได้อย่างคริมสันเฮดอยู่ด้วย!!!

ลุงโทชิโร่จึงฝากให้ไจแอนท์ช่วยตามหาฮารุมิที่ยังอยู่ในอาคารด้วย ถ้าหากเจอตัวให้รีบพาขึ้นมาชั้นบนทันที...

"ขะ...เข้าใจแล้วครับ..... เดี๋ยวผมจะรีบบอกข่าวให้คุณซาคาตะเอง"

หลังจากนั้น ไจแอนท์จึงได้ใช้คลื่นวิทยุติดต่อไปหาซาคาตะ

"เออ นี่ฉันเอง... มีอะไรงั้นเรอะ?"

ซาคาตะที่อยู่อีกฝั่งของสายพูดตอบกลับมา

"ดูเหมือนว่าเด็กผู้หญิงที่อยู่ในห้องด้วยกันตอนนั้นจะหนีออกมาข้างนอกแล้วล่ะครับ 

ไม่ทราบว่าคุณซาคาตะพอจะช่วยตามหาเธอได้ไหมครับ?"

"อะไรนะ!? ทำไมเรื่องมันถึงได้ยุ่งยากแบบนี้ฟะ?"

ไจแอนท์ก็บอกเสริมไปเหมือนกันว่า เขาเองก็มีปัญหากับยัยเด็กนั่นพอสมควร...ชอบทำอะไรให้เป็นปัญหาชะมัดยาดเลย

ซาคาตะเองก็บ่นเพิ่มเข้าไปอีกว่า ทุกอย่างมันน่าจะง่ายขึ้นแล้วแท้ๆดันมาเจอเรื่องแบบนี้อีก...

"ถ้างั้นล่ะก็ รบกวนช่วยตามหาเธอด้วยนะครับ!"

แต่ซาคาตะก็ตอบกลับมาว่า...นายห่วงเรื่องตามหาวัตถุอิเล็กทรอนิกส์ไปก็พอ

"เอ๋!?"

หลังจากนั้นซาคาตะก็บอกมาว่า....นี่มันไม่ใช่เวลาที่จะมามัวห่วงเรื่องเด็กคนนั้นอย่างเดียวนะ เพราะเวลายิ่งไม่ค่อยมีอยู่แล้ว ถ้าไม่รีบหาวิธีออกไปจากที่นี่ทุกคนได้ตายกันหมดแน่!!

"มันหมายความว่ายังไง?"

ไจแอนท์สงสัยในท่าทีของซาคาตะมากเพราะดูเหมือนเขาจะลุกลี้ลุกลนอะไรบางอย่าง...

แต่ซาคาตะก็เปลี่ยนไปเรื่องอื่นพร้อมกับไม่เล่าต่อ  เขาบอกว่าหาชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์อีกแค่ชิ้นเดียวก็พอแล้ว เพราะเขาเองก็ได้มันมามากพอสมควร

หลังจากนั้น เขาก็ขอให้ไจแอนท์รีบกลับไปรวมตัวกันที่ชั้น 5 อีกครั้ง...แค่นี้นะ

แล้วซาคาตะก็วางสายไป ทำเอาไจแอนท์ไม่พอใจมาก เพราะซาคาตะเองก็เป็นคนที่มีปัญหาเหมือนกันตรงที่ชอบพูดอะไรคลุมเครือ ราวกับเขาปิดบังเรื่องอะไรบางอย่าง...

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ยอมทิ้งหน้าที่ไปแบบนี้เด็ดขาด เขาตัดสินใจที่จะค้นหาชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ด้วย แล้วก็เด็กสาวไปพร้อมกัน

"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ"

หลังจากสิ้นเสียงการสนทนา ไจแอนท์จึงรีบเดินออกจากห้องที่เขาอยู่ทันที

ไจแอนท์พยายามไล่ตรวจสอบห้องที่เขาอยู่ (ชั้น 1) ไปทีละห้องเพื่อตามหาตัวฮารุมิ...เขาหวังว่าเขาอาจจะพบเธอชั้นนี้เพราะว่ามันเป็นห้องที่ติดกับทางออก

ห้องแล้ว ห้องเล่า...

แม้แต่ประตูทางเข้าด้านหน้า เขาก็เห็นว่ามันไม่สามารถออกไปได้ เพราะดูเหมือนว่าซาคาตะจะเอาของมาปิดทางเข้าไว้ชนิดที่ว่าไม่สามารถเข้าออกจากตรงนี้ได้อีกเลย

ที่ห้องพยาบาลก็ไม่มีวี่แวว

ห้องประชุมที่มีเคลเบรอสพังหน้าต่างเข้ามาก็ไม่ใช่

เขาพยายามเข้าห้องทุกห้องที่สำรวจได้ชนทั่วชั้น 1 ก็ไม่เจอ เขาจึงขึ้นไปยังชั้นที่ 2

ที่ห้องพักผ่อนที่เจอกับคริมสันเฮดก็ไม่มีวี่แวว

ห้องควบคุมก็มีซอมบี้

แต่เขาก็สังเกตเห็นกุญแจที่อยู่ในตู้ด้านใน และพบว่ามันถูกล็อกด้วยรหัส ซึ่งเขาได้คาดเดาไว้ว่า รหัสตรงนี้อาจจะเป็นวันเกิดของใครสักคนก็ได้ เขาจึงเปิดเอกสารที่ได้มาใน (ตอนที่ 3) ดูก็พบว่า ในเอกสารกำหนดการนั้นมีเขียนวันเกิดของหัวหน้าช่างไฟฟ้าที่นี่ด้วย

จึงใส่รหัสไปคือ 1124 (วันที่ 24 เดือนพฤศจิกายน)

และแล้วเขาก็ได้กุญแจห้องสต๊าฟรูม (Staff Room) มา

ก่อนหน้านั้นเขาก็ได้แวะตามห้องต่างๆด้วย... และก็ไม่มีวี่แววเช่นเคย

ในที่สุดก็มาถึงห้องสต๊าฟรูม ไจแอนท์จึงได้ใช้กุญแจไขเข้าไป

"ห้องนี้ มีอีกาเยอะชะมัด!!!!"

และเขาก็ต้องตกใจมากเพราะในห้องนี้มีอีกา เต็มไปหมด เขาจึงต้องคอยสำรวจด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง

ที่โต๊ะด้านในนั้นมีสมุดบันทึกของผู้สื่อข่าว (記者) อยู่...

สมุดบันทึกของผู้สื่อข่าว...

ข้อมูลของสมุดบันทึกผู้สื่อข่าวนั้นมีเนื้อหาที่ออกไปในแนวทางในเรื่องของการข้องแวะกับบริษัทของอัมเบรล่า ซึ่งมีกำหนดการต่างๆเกี่ยวกับการประชุมหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับอัมเบรล่าเกือบทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็น สำนักพิมพ์ โรงพยาบาล หรือแม้แต่ที่นี่ก็เป็นของอัมเบรล่าด้วย...

 ถึงแม้ว่าอัมเบรล่าจะให้การปฏิเสธทุกอย่างแต่ผู้สื่อข่าวเชื่อว่าอุบัติเหตุหรือสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองนี้อาจจะมีอัมเบรล่าอยู่เบื้องหลังแน่นอน แต่ไม่แน่ใจว่ามันเป็นสิ่งที่จงใจ? หรืออุบัติเหตุ? กันแน่

และด้านในตู้หนังสือของที่นี่ก็มีชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ B อยู่ด้วย...

หลังจากที่เก็บมันขึ้นมา...ไจแอนท์จึงได้พูดลอยๆออกมาว่า..

"เท่านี้ก็ครบแล้วล่ะนะ ดูเหมือนว่าคงต้องกลับไปรวมกลุ่มที่ชั้น 5 ตามที่คุณซาคาตะบอกจริงๆ"

พอไจแอนท์เดินออกมาจากห้องได้สักพัก เขาก็รู้สึก..ตาพร่ามัว และวิงเวียนศีรษะมาก 

"อุ๊บ!! นี่ฉัน....พักผ่อนครั้งล่าสุดตอนไหนเนี่ย? แย่แล้ว...."

ไจแอนท์เริ่มรู้ถึงขีดจำกัดตัวเอง..... ตอนนี้ดูเหมือนว่าใกล้จะถึงขีดจำกัดของตัวเองเต็มทีแล้ว ที่ผ่านมาเขาพึ่งนึกได้ว่า เขาลุยมาตลอดโดยที่ยังไม่ได้พักเลย...ขืนให้ตามหาเด็กสาวคนนั้นต่อในตอนนี้มันแย่แน่ ยังไงก็รีบขึ้นบันไดกลับไปรวมกลุ่มกับทุกคนบนชั้นที่ 5 ก่อน

เขาพยายามลากสังขารตัวเองกลับขึ้นไปบนห้อง รปภ. ชั้น 5 ซึ่งที่นั่นพบว่า ลุงโทชิโร่กับนายซาคาตะได้รอเขาอยู่แล้ว ไจแอนท์ได้ส่งชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดให้ลุงโทชิโร่

"ขอบคุณที่รวบรวมมาให้ ต่อจากนี้ลุงกับคุณซาคาตะจะเป็นคนจัดการที่เหลือเอง เธอน่ะไปพักผ่อนซะ"

"เฮ้ย!! ลุงพูดอะไรน่ะ... ผมยังลุยต่อได้นะ"

และตอนนั้นเองเขาก็ถูกซาคาตะจ้องมาด้วยสายตาที่ดูกดดัน พร้อมกับบอกว่า...

"ห้องที่อยู่ด้านหลังชั้นน่ะมีเตียงอยู่...ไปพักผ่อนซะไอ้หนู.... ในสภาพแบบนี้น่ะ..แกปกป้องใครไม่ได้หรอก"

จริงอย่างที่ซาคาตะว่า...ขืนให้ลุยต่อในสภาพแบบนี้ ดีไม่ดีตัวเองอาจจะตายไปด้วย

"ขอร้องล่ะ..."

ซาคาตะพูดเป็นครั้งสุดท้าย

ในที่สุดไจแอนท์ก็ต้องยอมทำตามที่ซาคาตะบอก... ตอนนี้วู่วามไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา...เขาเลยคิดว่า บางทีปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่ 2 คนที่ยังมีแรงเหลือเฟือจะดีกว่า...

"ถ้างั้น ผมขอตัวไปพักก่อนนะครับ...."

ไจแอนท์จึงจำใจเดินเข้าไปในห้องด้านหลังซาคาตะเพื่อที่จะพักผ่อน สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือ..เขาต้องมีสภาพร่างกายที่พร้อมสมบูรณ์ในการปฏิบัติภารกิจต่อจากนี้ดังนั้นเขาจะต้องฟื้นฟูร่างกายให้เร็วที่สุด เขาพยายามนั่งอยู่เฉยๆ แต่แล้วเขาก็กผล็อยหลับไป...


3 ชั่วโมงต่อมา

เสียงกรีดร้องของผู้หญิงก็ดังลั่น!!!!!!!!!!!!!!!!

"อะไรน่ะ!?"

ไจแอนท์ถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมาหลังจากที่ได้ยินเสียงกรีดร้องนั่น....!!

เขาจึงรีบเดินออกไปยังห้องกล้องวงจรปิดด้านหน้าทันที ซึ่งที่นั่นเหลือเพียงลุงโทชิโร่คนเดียวเท่านั้น

"นี่ ลุง...เมื่อกี้ได้ยินเสียงอะไรหรือเปล่า!?"

ลุงโทชิโร่เองก็ตกใจไม่แพ้กันเพราะเขาเองก็ได้ยินเสียงเหมือนกัน มันเป็นเสียงกรีดร้องของเด็กผู้หญิง

"ตอนนี้ไม่ทราบว่าใช้กล้องวงจรปิดตรวจดูได้หรือยังครับ!? ผมสังหรณ์ใจไม่ดีเลย!!"

ไจแอนท์เริ่มเอ่ยถามถึงกล้องวงจรปิดที่ถูกปิดระบบมานาน ซึ่งเขาหวังว่า..ตอนนี้มันควรจะใช้ได้แล้ว..

"ดะ..ได้แล้วล่ะ!"

แล้วลุงโทชิโร่ก็ทำการเปิดดูกล้องวงจรปิดที่มีการซ่อมแซมใหม่ขึ้นมาและพบว่ามันใช้งานได้แล้ว

"ที่ชั้น 1 ไม่มีอะไรเลย"

เขาพยายามเปิดโทรทัศน์กล้องวงจรปิดไล่ดูไปทีละชั้น

"ชั้นที่ 2 ไม่มี...."

"ชั้นที่ 3..... ก็ไม่มีอีกแล้ว....หรือว่าจะออกไปข้างนอกกันนะ?"

ลุงโทชิโร่เริ่มสันนิษฐาน เพราะว่าถ้าชั้น 4 ไม่มีอีก ก็เท่ากับว่าเธอคงจะหายไปจากตึกนี้แล้ว...

"ข้างนอกเหรอครับ? ผมว่าไม่น่าเป็นไปได้นะครับ ถ้างั้นเสียงที่ได้ยินเมื่อกี้มันจะมาจากไหนล่ะครับ"

ลุงโทชิโร่ก็เห็นด้วยว่า...มันไม่น่าจะเป็นข้างนอก เพราะซาคาตะเขาก็บอกเสริมมาว่า เขาปิดกั้นทางเข้าออกที่นี่ไปหมดแล้ว...จึงไม่น่าเป็นไปได้ หรือยิ่งถ้าลงชั้นใต้ดินก็ทำไม่ได้เข้าไปใหญ่เพราะว่ากุญแจทางเข้าชั้นใต้ดินอยู่กับเขาตรงนี้

ไจแอนท์ก็พูดอะไรไม่ออกและรอดูที่หน้าจอโทรทัศน์ชั้น 4 ที่ยังคงปิดอยู่ รอเวลาที่ลุงโทชิโร่จะเปิดขึ้นมาใหม่..

"ถ้างั้นล่ะ...ชั้น 4..."

ลุงโทชิโร่จึงได้เปิดหน้าจอกล้องวงจรปิดชั้นที่ 4 ขึ้นมาทั้งหมด เพื่อหวังว่าจะได้พบกับอะไรบางอย่าง

..และแล้ว...

"ฮะ...เฮ้ย!!...ตรงนั้นมัน....!!!"

สิ่งที่ไจแอนท์มองเห็นบนจอคืออะไรโปรดติดตามตอนต่อไป.....
โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 2 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 17.5] : Side Story - ภาคไจแอนท์ (ตอนที่ 6)

แสดงความเห็นบน Facebook!