โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 2 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 4.5] : Side Story - ภาคไจแอนท์ (ตอนที่ 1)

ในวันที่เริ่มต้นเขียนบทความนี้ตอนนี้เป็นตอนที่คุณ diodio เขียนตอนล่าสุดเมื่อปลายเดือนมีนาคมจ้า ซึ่งคุณ diodio คนวาดโดจินมังกะได้เปลี่ยนทิศทางพักเบรคของดราม่าในบทความนี้ >> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 2 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 4]

แล้วตัดมาเขียนโดจินมังกะในส่วนของไซด์สตอรี่ที่เกี่ยวข้องในช่วงเวลาใกล้เคียงกันแทน ซึ่งก็คือเนื้อเรื่องของภาคมุดะนิไคโซวบัง 2 ไซด์สตอรี่ เนื้อเรื่องในส่วนของไจแอนท์ตัวละครหลักอีกตัวหนึ่งประจำภาคนี้นั่นเอง

เนื้อเรื่องไซด์สตอรี่ของไจแอนท์จะเป็นอย่างไรบ้าง เชิญรับชมได้...

ไจแอนท์ไซด์สตอรี่ตอนที่ 1 : ลุงยามกับเด็กสาวเจ้าปัญหา

ย้อนรอยจุดเริ่มต้นเรื่องราวของภาคนี้...

โนบิตะและเหล่าผองเพื่อนทั้ง 9 คน .....

ซึ่งได้แก่...โดราเอม่อน , โนบิตะ , เซย์นะ , ไจแอนท์ , ซูเนโอะ , ชิสุกะ , เดคิสุงิ , ยาสุโอะ และ เคนจิ

ได้ค้นพบความจริงของเรื่องราวหายนะที่เกิดขึ้นในเมืองของพวกเขาว่าเป็นฝีมือของบริษัทเวชภัณฑ์ของต่างชาติชื่อดังที่ต้องการจะใช้ไวรัสที่ร้ายกาจที่ชื่อ "ที-ไวรัส (T-Virus)" ในการพัฒนาอาวุธชีวภาพ แต่ว่าไวรัสกลับแพร่ระบาดทั่วเมืองและได้เปลี่ยนผู้คนให้กลายเป็นซอมบี้

เพื่อที่จะหยุดยั้งแผนการร้ายของอัมเบรล่า พวกโนบิตะจึงเปิดแผ่นดิสก์ข้อมูลที่ได้จากห้องทดลองลับของอัมเบรล่าที่ชั้นใต้ดินของคฤหาสน์หลังโรงเรียนก่อนที่พวกเขาจะหนีมา และได้พบข้อมูลเกี่ยวกับการปฏิบัติการ X-Day ที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นที่เมือง R เพื่อกำจัดหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับการสร้างอาวุธชีวภาพทั้งหมด พวกโนบิตะจึงตัดสินใจส่งคน 3 คนลอบเข้าไปในเมือง R เพื่อแย่งชิงหลักฐานเหล่านั้นก่อนที่จะถูกกำจัดไป ซึ่งได้แก่ โนบิตะ เซย์นะ และไจแอนท์..

แต่ทว่าเมือง R ที่ทั้ง 3 คนอยู่นั้นได้กลายสภาพเป็นเมืองผีดิบไม่แตกต่างจากเมืองที่พวกเขาหนีมา...

หลังจากที่ได้พูดถึงเนื้อเรื่องการเอาตัวรอดของพวกโนบิตะและเซย์นะในบทความนี้ >>โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 2 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 1]

แล้ว คราวนี้ก็จะมาเล่าเรื่องราวของเด็กหนุ่มอีกคนที่ติดแหง่กอยู่ในเมือง R บ้าง 

เขาคือ...โกดะ ทาเคชิ หรือที่รู้จักกันในชื่อ "ไจแอนท์"

3 วันถัดมาหลังจากวันที่เกิดเหตุการณ์โนบิตะกับเซย์นะหนีเข้าไปในสถานีตำรวจ

วันที่ 25 ธันวาคม ปี 2004 ซึ่งตรงกับวันคริสมาสต์พอดี... วันนี้เป็นวันที่มีอากาศเย็นและหิมะตกหนักเพื่อเตรียมพร้อมรับวันเทศกาลคริสมาสต์ แต่สำหรับเมือง R แล้ว แทนที่จะได้ฉลองวันคริสมาสต์แบบเมืองอื่นทั่วไป กลับเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยหิมะสีแดงและกลิ่นคาวเลือด

ณ บริเวณด้านหน้าโรงพยาบาลใหญ่ประจำเมือง R

ได้มีการเผชิญหน้ากันระหว่างเด็กหนุ่มอ้วนท้วมคนหนึ่งกับซอมบี้สุนัขเคลเบรอส  เด็กหนุ่มคนนั้นคือไจแอนท์นั่นเอง

"โถ่เว้ย!! ไอ้หมาบ้านี่....อย่าเข้ามาใกล้นะโว้ย!!"

 ปัง!!! ปัง!!  ปัง!!!

กระสุนปืนพกของไจแอนท์ถูกยิงอย่างต่อเนื่องพุ่งเข้าใส่เคลเบรอสจนมันแน่นิ่งไป

ตอนนั้นเองที่ไจแอนท์สังเกตเห็นว่ามีฝูงซอมบี้เดินมาจากข้างหลังเขา

"บ้าฉิบ กระสุนหมด!!"

ตอนนี้เขาไม่มีทางหนีอื่นแล้ว และสังเกตุเห็นว่าด้านหลังของเขานั้นเป็นประตูทางเข้าอาคารแห่งหนึ่ง ซึ่งเขาคิดว่าเขาควรจะเข้าไปหลบในตัวอาคารก่อนดีกว่า

ไจแอนท์จึงรีบผลักประตูเลื่อนพร้อมกับรีบดันโซฟาที่อยู่ใกล้ๆมาขวางไว้เพื่อถ่วงเวลาไม่ให้พวกซอมบี้บุกเข้ามาได้ง่าย และเขาพบว่าสถานที่ที่เขาเข้ามานั้นคือ "สถานีโทรทัศน์เกจิ* (ゲジテレビ)" ซึ่งเป็นสถานีโทรทัศน์ประจำเมือง R

*เกจิ แปลว่า กิ้งกือ สรุปคือ สถานีโทรทัศน์กิ้งกือ = =" ตอนแรกคิดว่าไม่ใช่นะ แต่พอดูสัญลักษณ์ดีๆ เออ ถูกแล้ว สถานีกิ้งกือนั่นแหละ...

"ที่นี่คงจะเป็นสถานีโทรทัศน์สินะ"

"ให้ตายสิ ดันหนีเข้ามาในสถานที่ปิดแบบนี้ซะได้"

หลังจากที่เข้ามาได้ ไจแอนท์ก็เริ่มคิดแล้วว่า พวกเซย์นะกับโนบิตะจะปลอดภัยดีไหมนะ?

และในระหว่างที่เขากำลังคิดนั้น เขาก็พบว่าพวกซอมบี้ที่อยู่หน้าประตูนั้นเริ่มมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว ขืนเขามัวแต่ยืนล่อพวกมันเห็นอยู่แบบนี้เรื่อยๆ พวกมันคงพังเข้ามาได้แน่ ทางทีดีควรไปจากตรงนี้ดีกว่า

เขาพบว่าที่สถานีโทรทัศน์แห่งนี้ ประตูแทบทุกห้องถูกล็อกปิดตายสนิทซึ่งดูเหมือนว่ามันจะถูกล็อกด้วยระบบไฟฟ้าที่ควบคุมจากห้องรักษาความปลอดภัยชั้นใน

เขาพยายามหาอาวุธมาป้องกันตัวโดยสำรวจตู้ล็อคเกอร์แต่มันก็ว่างเปล่า..

หลังจากนั้นเขาจึงได้เดินทางไปยังอาคารส่วนในเรื่อยๆ

ตามทางเดินบางจุดก็มีพวกซอมบี้อยู่ด้วย แต่ว่ามันก็มีไม่มากนักทำให้เขาสามารถเดินเอี้ยวหลบ (ท่าทางร่างกายพี่แอ้นท์เขาสลิมขึ้นนะ) ได้อย่างง่ายดายพร้อมกับหาทางหนี

แต่ประตูส่วนใหญ่ก็ถูกล็อกด้วยระบบไฟฟ้า

มีเฉพาะบางจุดเท่านั้นที่เข้าไปได้ ทำให้เขาเริ่มสงสัยแล้วว่า กลไกไฟฟ้านี้มีใครควบคุมอยู่เบื้องหลังหรือเปล่า เพราะเส้นทางที่เขาไปต่อได้นั้นเชื่อมตรงยาวเป็นจุดเดียวกันราวกับมันต้องการให้เขามุ่งไปที่ไหนสักแห่ง

และระหว่างตามทางเดินชั้น 1 เขายังพบกับศพทหารตามทางด้วย

ประตูที่ไม่ใช่ประตูไฟฟ้าก็ยังถูกล็อก ซึ่งดูเหมือนว่าต้องไขด้วยกุญแจบางอย่าง

เขาสำรวจศพของทหารก็พบว่าสิ่งที่เขาได้คือกระสุน 9 mm จำนวน 2 แม๊กกาซีน

เขากำลังพิจารณากระสุนอยู่ว่ามันสามารถใช้กับปืนเข้าได้ไหมหรือถ้าไม่ได้ก็จะใช้ปืนจากศพนายทหารคนนี้แทนเลยหรือเปล่า แล้วทำไมพวกทหารปกติถึงได้หนีเข้ามาอยู่ในตึกนี้ได้ และตอนนั้นเองที่พวกซอมบี้ได้เดินเข้ามาใกล้เขา เขาจึงต้องรีบวิ่งหาทางหนีไปต่อ

"แย่แล้ว พวกซอมบี้ชั้นล่างเริ่มเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ชั้นบนน่าจะมีซอมบี้น้อยกว่านี้นะ!!"

 ไจแอนท์จึงต้องออกกำลังกายลดความอ้วนเพื่อวิ่งหนีขึ้นไปบนชั้นถัดไป

ชั้น 2 ประตูส่วนใหญ่ก็ล็อก เขาจึงขึ้นบันไดต่อไปยังชั้น 3

ไปต่อชั้น 3

ก็ไม่มีอะไรและขึ้นบันไดต่อไปยังชั้น 4

และที่ชั้น 4 เขาก็พบว่ามันไม่ได้มีซอมบี้ แต่ดันมี สุนัขซอมบี้เคลเบรอส!!

เขาจึงรีบวิ่งหนีไปยังประตูที่ใกล้ที่สุด

ที่นี่เขาก็พบกับศพทหารอีกครั้งและพบกระสุน 45ACP 2 แม๊กกาซีน เขาจึงเก็บมันมาไว้ก่อน และไม่นานนักพวกเคลเบรอสก็ตามตูดเขามาติดๆ

ไจแอนท์จึงได้ลดความอ้วนโดยการวิ่งหนีพวกมัน...

แล้วก็ขึ้นบันไดไปยังชั้น 5

 ในที่สุดไจแอนท์ก็วิ่งหนีขึ้นบันไดมาจนถึงชั้นที่ 5 พร้อมกับสลัดพวกเคลเบรอสจนพ้น

"โอยย กว่าจะวิ่งหนีขึ้นมาบนชั้นนี้ได้เล่นเอาเหนื่อยแทบแย่ ไอ้หมาบ้าพวกนั้น มันอยู่ในโครงการไดเอ็ทของตูหรือเปล่าฟะ.."

เขาพบว่าบรรยากาศของสถานีโทรทัศน์บนชั้น 5 นั้นแตกต่างจากข้างล่างโดยสิ้นเชิง อีกทั้งเขายังได้ยินเสียงก่อกแก่กบางอย่างดังมาจากข้างในเหมือนกับเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์บางอย่างกำลังทำงานอยู่

เขาเดินเข้าไปตามทางเดินเรื่อยๆ

จนมาถึงหน้าห้องๆหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องที่มาของเสียงที่เขาได้ยินในตอนแรก

"ได้ยินเสียงคนดังจากห้องนี้..ใครกันนะ?"

แต่ก่อนที่ไจแอนท์จะทำอะไรต่อ เขาก็ได้ยินเสียงดังออกมาจากข้างหลังประตูบานนั้น

"ประตูไม่ได้ล็อกนะเจ้าหนุ่ม เข้ามาสิ.."

ไจแอนท์ถึงกับประหลาดใจมาก ทั้งๆที่เขายังไม่ได้พูดอะไรเลยแถมประตูไม่ได้เปิดแท้ๆ แต่ทำไมคนที่อยู่ข้างในถึงได้รู้ตัวว่าเขายืนอยู่ข้างนอก แถมรู้ว่าเป็นเด็กผู้ชายอีก

ไจแอนท์จึงเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องซึ่งป้ายหน้าห้องนั้นเขียนเอาไว้ว่า "ห้องรปภ."

  

ภายในห้องนั้นไจแอนท์สังเกตเห็นชายคนหนึ่งสวมชุดเครื่องแบบรปภ.เต็มยศยืนหันหลังอยู่

"เข้ามาแล้วก็อย่าลืมล็อกประตูด้วยล่ะ เดี๋ยวเจ้าพวกที่อยู่ข้างนอกนั้นจะเผลอเดินตามเข้ามา"

เมื่อได้ยินดังนั้นไจแอนท์จึงปิดประตูล็อกทันที

เขาสังเกตเห็นว่าชายในชุดรปภ.ที่เขาพูดด้วยนั้นมีผมขาวหงอก และทันทีที่เขาหันหน้ามาเขาก็พบว่าชายหนุ่มคนนี้น่าจะมีอายุเยอะพอสมควร ประมาณสัก 50 กว่าๆได้แล้ว

 "เอ่อ คุณคือ..."
 
ไจแอนท์จึงเอ่ยปากถาม..ดูเหมือนว่าชายคนนั้นดูลุกลี้ลุกลนเมื่อเห็นท่าทางของไจแอนท์

"โอ้..ลุงเกือบลืมไปแน่ะ ลุงไม่ใช่พวกแปลกๆแบบข้างล่างนั่นหรอกนะ" หลังจากนั้นลุงคนนั้นจึงเริ่มแนะนำตัวเอง

"ลุงชื่อ มัตสึยาม่า โทชิโร่ (Masuyama Toshirou) เป็น รปภ. ประจำสถานีโทรทัศน์แห่งนี้ ลุงทำงานอยู่ที่นี่มาเกือบ 40 ปีแล้วล่ะ."

"เอ้อ.....อีกปีเดียวลุงก็จะเกษียนแล้วนะ ฮะๆๆๆ"

"ยังงั้นเหรอครับ"

หลังจากที่ลุงยามคนนั้นแนะนำตัวเองไปแล้ว ก็ถึงตาไจแอนท์แนะนำตัวเองบ้าง..

(คนเขียน : ไจแอนท์!! ท่าตอนแนะนำตัวเองของนายนี่ หล่อสัสๆเลยค่ะ!!!)

 "ผมมีชื่อว่า โกดะ ทาเคชิ แต่ใครๆก็มักจะเรียกผมว่า ไจแอนท์ น่ะครับ"

 "อ๋า...ไจแอนท์คุง....ไจแอนท์...คงจะมาจากร่างกายที่บึกบึนแข็งแรงนั่นสินะ"

 
เมื่อลุงยามโทชิโร่ทักเช่นนั้นไจแอนท์จึงหัวเราะเหะๆ ออกมา

หลังจากที่แนะนำตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ลุงโทชิโร่จึงหันมาให้ความสนใจกับจอกล้องวงจรปิดจำนวนมากเบื้องหน้า ซึ่งคอยสังเกตการณ์บริเวณต่างๆของอาคาร ไจแอนท์จึงได้เข้าใจทันทีเลยว่า ลุงโทชิโร่คงจะสังเกตเห็นเขาผ่านทางห้องพวกนี้แน่ๆ

ลุงโทชิโร่ได้เล่าเรื่องให้ฟังว่า...เขาได้ออกไปข้างนอกและก็พบว่าเมืองทั้งเมืองแปลกไปหมด และคิดว่าบางทีมันอาจจะเป็นแค่ความฝัน จึงได้เดินกลับมายังห้องยามแห่งนี้เพื่อที่จะพักผ่อน แต่พอตื่นมาก็พบว่า...ทุกอย่างมันแย่เกินกว่าที่เขาจะรับมือแก้ไขเสียแล้ว

ไจแอนท์เองก็ได้เข้าไปพูดเสริมว่า...เขาเองก็เคยคิดแบบลุงเหมือนกัน แต่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเบื้องหน้านั้นเป็นความจริงที่โหดร้ายทั้งสิ้น

 "ดูเหมือนว่าสาเหตุมันน่าจะเหมือนกับครั้งที่แล้วล่ะนะ?"

ไจแอนท์จึงได้เอ่ยปากถึงประสบการณ์อันเลวร้ายที่เขากับพวกเพื่อนๆเคยผ่านมาเมื่อ 5 เดือนก่อน...ซึ่งสาเหตุทั้งหมดที่เกิดขึ้่นนี้ ไม่ผิดแน่ มันคือ..

[ที-ไวรัส]

"[สาเหตุ]? เรื่องที่เกิดขึ้นนี้มันมีสาเหตุด้วยยังงั้นเหรอ? ถ้าอย่างงนั้น.."

ยังไม่ทันทีลุงโทชิโร่จะได้สงสัยสิ่งที่ไจแอนท์พูดออกมา เขาก็เหลือบไปเห็นเงาของใครบางคนจากหน้าจอกล้องวงจรปิด..

"ทะ โทษทีนะ ดูเหมือนว่ากล้องที่อยู่ชั้นจะจับภาพอะไรบางอย่างได้ที่ชั้น 4"

"พวกซอมบี้งั้นเหรอ..ลุง?"

"ไม่ใช่...เด็กผู้หญิงต่างหาก... เมื่อกี้นี้ลุงมองเห็นว่าเธอเหมือนกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่างอยู่นะ ท่าทางเธอคงไม่ได้ใช่พวกซอมบี้นั่นหรอก แต่ว่า..บริเวณนั้นคงไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่..."

"งั้นผมไปดูให้เอาไหม ลุง?"

"อย่าเลยนะเจ้าหนุ่ม มันอันตรายเกินไปที่จะไปสำรวจคนเดียวนะ ลุงคิดว่าบางทีเธออาจจะหาวิธีซ่อนตัวอยู่ที่นั่นก็ได้นะ ลุงคิดว่าเธอน่าจะรอความช่วยเหลืออยู่ในห้องนี้กับลุงดีกว่าน่า"

เมื่อคำพูดพวกนั้นออกมาจากปากของลุงโทชิโร่ก็ทำให้ไจแอนท์ถึงกับเดือดดาลด้วยความไม่พอใจทันที

"เฮ้ย!! นี่มันชีวิตคน คนนึงเชียวเลยนะลุง!! ให้ผมไปสำรวจทีเถอะ!!!"

 เมื่อลุงยามโทชิโร่เห็นความมุ่งมั่นเต็มเปี่ยมของเด็กหนุ่มขนาดนั้น มันทำให้เขาพูดไม่ออก จึงตัดสินใจลองยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือดู

"ถ้าเธอพูดขนาดนั้นล่ะก็...."

หลังจากที่เขากดปุ่มหนึ่งลงไป เขาก็หันมาพูดกับไจแอนท์ว่า..

"ตอนนี้ลุงได้ล็อกห้องที่เด็กคนนั้นอยู่แล้ว เจ้าพวกนั้นคงจะเข้าไปหาเธอไม่ได้แน่นอน และเธอก็คงจะหนีออกไปจากห้องนั้นไม่ได้ด้วย ตอนนี้จึงเป็นโอกาสดีที่เธอจะเข้าไปช่วยเด็กคนนั้นแล้วนะ... เมื่อเธอเดินไปถึงห้องนั้นลุงจะปลดล็อกห้องให้เอง ตอนนี้แหละรีบไปช่วยพาเธอเข้ามาในห้องนี้ซะ"

ตอนนั้นเองที่ไจแอนท์กำลังตื่นเต้นกับของบางอย่างที่อยู่ในห้องนั้น

"โอ้....มีของเจ๋งๆอยู่นี่นา ลุง...."

เขาได้หยิบของสิ่งหนึ่งขึ้นมาซึ่งมันก็คือ...

"ผมพร้อมจะลุยมันแล้ว!!!"

แล้วไจแอนท์ก็สวมบทบาทเป็นโคมุโร่ ทาคาชิพระเอกจากเรื่อง High School of the Dead โดยการควงไม้เบสบอลไล่หวดซอมบี้ตามทาง!!!

Let's ROCK!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ในที่สุดไจแอนท์ก็เดินลงมาถึงชั้น 4 พร้อมกับรีบวิ่งหาตำแหน่งของห้องที่ลุงยามโทชิโร่บอกไว้ให้เจอให้เร็วที่สุด เขาได้เปิดดูแผนผังที่ลุงโทชิโร่ให้มา และในที่สุดเขาก็เดินมาถึงจุดหมายมันคือห้องเก็บเอกสาร

"ใช่แล้ว ห้องนี้แหละ..."

ตอนนั้นเองเป็นช่วงที่ลุงโทชิโร่มองเห็นไจแอนท์ผ่านกล้องวงจรปิด เขาจึงได้ปลดล็อกระบบล็อกด้วยไฟฟ้าให้พอดีทำให้ไจแอนท์สามารถเดินเข้าไปในห้องได้

 เขารู้สึกได้ว่าที่ห้องนี้มีคนๆหนึ่งอยู่ และคิดว่าคงเป็นตรงชั้นเอกสารด้านในสุด

"เฮ้....ใครอยู่ตรงนั้น!!!!"

ไจแอนท์จึงพรวดพราดเดินเข้าไปหาอย่างรุนแรงตรงบริเวณนั้นและก็พบว่า..

"กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

เสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังขึ้นพร้อมกับกระเป๋าที่ลอยพุ่งเข้าใส่ไจแอนท์ แต่โชคดีที่เขาหลบทัน

"อย่าเข้ามานะ!!! ไอ้ตัวทุเรศ!!! ไอ้สัตว์ประหลาด!!!!  ไอ้เศษขยะ ไอ้!!!!....."

เสียงตะโกนด่าทอของเด็กสาวยังคงดังต่อเนื่องพร้อมกับปาสิ่งของ (ซึ่งก็คือเอกสารบนชั้น) ใส่ไจแอนท์อย่างไม่หยุด ดูท่าทางเธอคงคิดว่าไจแอนท์เป็นพวกซอมบี้

"ไอ้ผีบ้ากินคน ไอ้ตัวประหลาด...!!!! ไอ้...!!"

"ดะเดี๋ยวสิ...ใจเย็นๆ ก่อน ฉันไม่ใช่เจ้าพวกตัวประหลาดกินคนพวกนั้นนะ..."

ไจแอนท์พยายามเกลี้ยกล่อมพร้อมกับยกไม้เบสบอลกันสิ่งที่เธอขว้างมาด้วย และในตอนนั้นเองเด็กสาวที่ปาของอย่างบ้าระห่ำก็เริ่มหยุดและหันมามองทางเขา เธอเป็นเด็กสาวที่หน้าตาดีคนนึงเลย

"อะ...อะไรนะ?"

"ปัดโถ่เอ้ย!!!!  คราวหลังก็เข้ามาหาให้มันดีๆกว่านี้สิยะ!!! จะบ้าหรือไง!! ทำแบบนั้นฉันตกใจหมดนะรู้ไหม!!!"

กลายเป็นว่าไจแอนท์กลับโดนสาวน้อยคนนั้นต่อว่าซะยกใหญ่และเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย...ผู้หญิงอะไร...หน้าตาสวย..แต่นิสัยดีดกะโหลกสุดตีน...

"ยังไงก็แล้วแต่ ที่นี่คงไม่ปลอดภัยนัก...รีบย้ายขึ้นไปที่ห้อง รปภ. บนชั้น 5 จะดีกว่านะ ที่นั่นน่ะปลอดภัยแน่นอน"

เมื่อเธอได้ยินคำพูดของไจแอนท์ก็ทำให้ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความดีใจ ท่าทีตกใจเมื่อสักครู่หายไปหมด

"ทะ...ที่ปลอดภัยงั้นเหรอ!? ว้าว!?"

แต่ยังไม่ทันขาดคำเธอก็เปลี่ยนท่าทีอีกครั้ง

"งะ งั้นนายก็รีบพาฉันไปสักทีสิย้า!!!! มายืนรอทำซากอะไร!! รีบพาไปเดี๋ยวนี้เลย!!!"

ไจแอนท์เริ่มไม่พอใจมากขึ้นด้วยท่าทาของยัยเด็กนี่...

แต่ตอนนั้นเขาก็พยายามตั้งสติไว้ เพราะบางทียัยเด็กนี่อาจจะคุมสติตัวเองไม่ได้เลยพูดอะไรออกมาไม่รู้เรื่อง ใช่แล้ว เธอก็คงกลัวและพูดเร่งส่งเดชไปแบบนั้นแหละ เย็นไว้ แอ้นท์ เย็นไว้ เธอก็แค่เด็กขี้กลัว คนอย่างไจแอนท์ไม่มีทางเดือดเพราะเด็กผู้หญิงขี้โวยวายแบบนี้หรอก

แต่แล้วเด็กสาวก็พูดว่า...

 

เท่านั้นแหละ....

แล้วในที่สุดไจแอนท์จึงได้พูดขึ้นมาว่า...

"เออ...ตามมาให้เร็วเลยละกัน"

แน่นอนว่าเขารีบตัดบทพาไปที่ห้อง รปภ. ชั้น 5 ก่อน ไม่อย่างงั้นบางทีเขาอาจจะเผลอใช้ไม้เบสบอลบี้กะโหลกยัยเด็กปากเสียนี่ทิ้งก็ได้.....

ต่อมาภายหลัง เธอก็ได้แนะนำตัวเองว่า เธอชื่อ...

"ชิโอดะ ฮารุมิ (Shioda Harumi)"

เรื่องราวการผจญภัยของไจแอนท์จะเป็นอย่างไรนั้นโปรดติดตามตอนต่อไป....
ได้ที่ >>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 2 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 11.5] : Side Story - ภาคไจแอนท์ (ตอนที่ 2)

แล้วก็ทิ้งท้ายด้วยคลิปสรุปเกมตอนที่ดำเนินเนื้อเรื่องนี้

 ==================================================

 หน้าพิเศษแถมท้าย ภาพ Drawing ของไจแอนท์สุดเท่

รวมไปถึงออกแบบหน้าปกที่รวมตัวละครที่เกี่ยวข้องกับไซด์สตอรี่ทั้งหมด

สถานะตัวละครหลักพร้อมเรื่องย่อ...

แสดงความเห็นบน Facebook!