โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 19.5] - ฉากจบอีกแบบหนึ่งของเกม [Bad Ending]

ย้อนกลับมาเขียนเนื้อเรื่องภาค 1 ซึ่งกล่าวถึงฉากจบอีกแบบ ที่คุณ Holina Sylph คนแคสต์เกมโดจินชาวไทยเป็นผู้ค้นพบโดยบังเอิญ

ซึ่งเงื่อนไขการทำฉากจบแบบ Bad Ending ของภาค 1 เป็นนั้นจัดอยู่ในเนื้อหาของส่วนนี้
>>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 19]

ตอนที่เดคิสุงิประกาศออกมาจากลำโพงตอนนั้น เขาขอร้องให้โนบิตะไปเอาเอกสารลับของอัมเบรล่าก่อนที่เวลาจะหมด (เวลาตรงนั้นไม่ได้แปลว่าให้หนีออกมาให้ทัน แต่มันหมายถึงเวลาที่ห้องเก็บเอกสารลับสุดยอดของอัมเบรล่าจะถูกทำลายทิ้ง) 

ถ้าหากได้มันมาได้ พวกเขาจะสามารถดำเนินแผนโค่นล้มอัมเบรล่าได้ ซึ่งต้องให้โดราเอม่อนเป็นคนช่วยถอดรหัสด้วย ดังนั้นโดราเอม่อนจึงเลือกที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่ถ้าหากไม่สามารถนำมันออกมาได้ทันเวลา ตอนที่ไทแรนท์ปรากฏตัวออกมาในช่วงสุดท้าย เหตุการณ์จะมีการเปลี่ยนแปลง ดังคลิปข้างล่างนี้....

"เร็วๆเข้าเถอะ โนบิตะคุง!!! รถไฟกำลังจะออกแล้วนะ!!"

"มาทันเวลาพอดี... เอาล่ะ รีบไปกันเถอะ!!"

ทันใดนั้นไทแรนท์ที่โนบิตะคิดว่าเขาปราบไปแล้วก็ได้ปรากฏตัวออกมา....

"ฮะ เฮ้ย!! ตัวบ้าอะไรเนี่ย!!"

"ไอ้เจ้านี่...มันยังไม่ตายอีกยังงั้นเหรอ"

(ตอนนั้นเอง เสียงลำโพงจากตัวอาคารก็แจ้งเตือนขึ้นมาว่าระบบทำลายตัวเองจะทำงานในอีก 5 นาที
อีกเพียง 5 นาที สถานที่แห่งนี้จะระเบิดเป็นจุล)

โดราเอม่อนนิ่งเงียบคิดอะไรบางอย่างอยู่ก่อนที่จะพูดออกมาว่า...

"โนบิตะ...นายรีบขึ้นรถไฟไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะคอยหยุดมันไว้ที่นี่เอง"

"โดราเอม่อน?"

"รีบขึ้นไปเร็วสิ!! เวลาไม่มีแล้วนะ!!!"

"ไม่นะ! โดราเอม่อน.....ถ้าทำแบบนั้น นายจะ..."

" ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันรู้สึกสนุกมากเลยล่ะ...โนบิตะคุง...ต่อจากนี้ไป นายคงต้องยืนหยัดใช้ชีวิตได้ด้วยตัวเองแล้วล่ะนะ"

"ขอร้องล่ะโดราเอม่อน!!  ได้โปรดอย่าพูดเรื่องแบบนั้นนะ!!"

"ไจแอนท์!! รีบเอาตัวโนบิตะขึ้นรถไปเร็วเข้า!!!"

(แล้วไจแอนท์ก็รีบเข้ามาพาตัวโนบิตะขึ้นไปบนรถไฟ)

"ไม่เอา!! ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ!! โดราเอม่อนน่ะ... โดราเอม่อน..."

"ฉันขอโทษนะ....โดราเอม่อน..."

"ไม่เป็นไร แล้วก็อย่าทำให้โนบิตะร้องไห้อีกนะ"

"เจ้าบ้าเอ้ย..โนบิตะน่ะ!! เขาร้องไห้เพราะนายไม่ใช่เรอะ!! นายจะต้องไม่เป็นไรนะ โดราเอม่อน.!!"

(หลังจากนั้นประตูก็ปิดลง)

"มาเลย ไอ้สัตว์ประหลาด.....ฉันจะเป็นคนจัดการแกเอง!!!  แกจะไม่มีวันได้เห็นพวกเขาอีกเป็นครั้งที่สอง!!!"

รถไฟได้เคลื่อนที่ออกจากสถานีพร้อมกับเสียงยิงปืนต่อสู้ไว้เบื้องหลัง หลังจากนั้นไม่นานนัก สถาบันวิจัยก็เกิดการระเบิดอย่างรุนแรงไม่มีสิ่งใดตามรถไฟที่เคลื่อนออกไปแล้ว ทุกอย่างถูกทำลายราบเป็นนาบกลอง

(ตัดกลับมาบนรถไฟ)

"โดราเอม่อน......โดราเอม่อน......ทำไมกัน.......ทำไม"

"โดราจัง......"

"แบบนี้.....เขาก็เป็นคนช่วยพวกเราไว้สินะ"

"อือ พวกเราถึงได้มีชีวิตอยู่ยังไงล่ะ..."

"พวกเรารอดมาได้แล้ว...ควรจะดีใจสักนิด...."

ตอนนั้นเองโนบิตะก็ได้ตวาดออกมา

"เราจะดีใจไปเพื่ออะไรกัน!!!! ก็โดราเอม่อนน่ะ  โดราเอม่อนน่ะ......

"โนบิตะคุง........"

"...ทุกคน..ได้โปรด...ใจเย็นสักนิดนึงเถอะ... อย่าพึ่งคิดอะไรตอนนี้เลย...ขอร้องล่ะช่วยนอนพักกันก่อนเถอะนะ"

"อย่างที่ยาสุโอะพูดนั่นแหละ พวกเราในตอนนี้น่ะทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ... ทุกคนคงจะเหนื่อยกันหมดแล้ว หลับให้สบายเถอะ"

ในตอนนี้ทุกคนเริ่มมีอากาศเครียดและอ่อนเพลียกันมาก และไม่นานทุกคนจึงได้ผล็อยหลับไปในขณะที่รถไฟยังวิ่งอยู่
ช่วงที่หลายคนกำลังหลับอยู่นั้น ก็มีเสียงประตููรถไฟเปิดออกและปิดลง...

(ไม่นานนักทุกคนก็ลืมตาขึ้น รถไฟยังคงวิ่งอยู่เหมือนเดิม)

"อือ......."

"พวกเรา...หลับไปนานแค่ไหนแล้วนะ...."

"ไม่รู้สิ...ข้างนอกนั่นก็มืดไปหมด...ตอนนี้กี่โมงแล้วก็ไม่รู้

"....... เอ๋ แล้วโนบิตะล่ะ?"

"โนบิตะคุง!??"

"เฮ้ย!! โนบิตะอยู่ไหนกัน!!!?"

"เขาหายไปไหนแล้วล่ะ!!?"

"หรือว่า...โนบิตะคุงเค้า...."

"ต้องออกไปตามหาโดราเอม่อนแน่ๆ....!!?"

"โนบิตะ!! ไอ้เจ้าบ้าเอ้ย!!!!!!!!"

"โนบิตะ........"

แล้วภาพก็ตัดกลับไปที่รางรถไฟ ที่ซึ่งโนบิตะกระโดดลงมาจากทางรถไฟที่วิ่งอยู่ซึ่งส่งผลให้เขาได้รับแรงกระแทกจนสะบักสะบอมและบาดเจ็บสาหัส

แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังฝืนสังขารตัวเองเดินต่อไปตามทางรถไฟที่มืดมิดที่ซึ่งพวกเขาจากมา...

"รอก่อนนะ....โดราเอม่อน...ตอนนี้น่ะ...ฉันกำลังจะไปช่วยนายแล้วนะ...."

โนบิตะเดินไปได้สักพักก็ต้องล้มลงบนทางรถไฟ

"จะ...เจ็บ...เจ็บไปหมดทั้งตัว....แผลมัน...โถ่....."

โนบิตะเริ่มสำรวจตัวเอง เขาพบว่าทุกส่วนตามร่างกายนั้นเจ็บปวดไปหมด แถมบาดแผลก็เริ่มฉีกกว้าง ซึ่งเป็นสาเหตุมาจากการที่
เขากระโดดลงมาจากรถไฟที่กำลังวิ่งด้วยความเร็วสูง

"....น่ะ นี่ฉัน...พูดอะไรออกไปนะ..."

แล้วโนบิตะก็พยายามฝืนลุกขึ้นมาพร้อมกับออกเดินต่อไปโดยที่อดกลั้นความเจ็บปวดไว้

"จะทำตัวอ่อนแอไม่ได้....ฉันจะต้องเข้มแข็งให้มากกว่านี้..."

จากนั้นเขาก็ยังก้าวเดินต่อไปทั้งๆที่มีบาดแผลเต็มตัว

"ถ้าฉันไม่เข้มแข็งขึ้นล่ะก็...เมื่อไหร่โดราเอม่อนจะกลับไปโลกอนาคตได้ล่ะ..."

"รอก่อนนะ....โดราเอม่อน ....... ฉันกำลังจะไปช่วยนายแล้ว......"

ปลายทางข้างหน้าของโนบิตะจะเป็นอะไร ไม่มีใครล่วงรู้ได้.....

ขอต้อนรับสู่ฉากจบแบบ Bad Ending

แสดงความเห็นบน Facebook!