โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 2 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 12.5] : Side Story - ภาคไจแอนท์ (ตอนที่ 3)

เนื้อเรื่องภาคต่อการผจญภัยของไจแอนท์ในสถานีโทรทัศน์เกจิจากตอนนี้
>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 2 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 11.5] : Side Story - ภาคไจแอนท์ (ตอนที่ 2)

ได้ดำเนินมาถึงส่วนที่ 3 แล้ว

ความเดิมตอนที่แล้วไจแอนท์กับกลุ่มผู้รอดชีวิตภายในสถานีโทรทัศน์ได้สังเกตการณ์ผ่านกล้องวงจรปิดและเห็นภาพของกลุ่มพวกซอมบี้จำนวนมากที่พยายามพังประตูเข้ามาในอาคาร ไจแอนท์จึงได้อาสาออกไปต้านทานไว้เพียงลำพัง

ในระหว่างที่เขาเดินจากชั้นบนสุดไปยังชั้นล่างสุดนั้น เขาได้เดินแวะตามห้องต่างๆเพื่อค้นหาสิ่งที่พอเป็นอาวุธที่จะนำไปสู้กับพวกซอมบี้ชั้นล่างนั่น จนกระทั่งเดินเข้าไปในห้องอัดเสียงซึ่งเป็นห้องที่มีอุปกรณ์สตูดิโอครบครัน ไจแอนท์จึงนึกครึ้มอยากจะร้องเพลงให้กำลังใจตัวเองสักเพลง จึงได้หยิบไมค์พร้อมกับเปิดกล้องอัดวิดีโอเสร็จสรรพพร้อมกับร้องเพลง ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ซอมบี้ตัวหนึ่งเดินผ่านเข้ามาพอดี เหตุการณ์เลยเป็นเช่นนี้...

อย่างที่หลายคนทราบดีว่าเสียงของไจแอนท์นั้นทรงพลังมากทำเอาซอมบี้ที่เผลอเดินเข้ามาเส้นเลือดในสมองแตกตายทันที

ทำเอาไจแอนท์เคืองยกใหญ่ เขาจึงได้เดินออกจากห้องพร้อมกับตามหาสิ่งที่พอเป็นอาวุธตามชั้นต่างๆต่อ

ไจแอนท์ไซด์สตอรี่ตอนที่ 3 : จอมอันธพาลตะลุยแก๊งซอมบี้...

หลังจากที่ออกมาจากห้องอัดเสียง ไจแอนท์ยังคงเดินไล่สำรวจตามห้องเพื่อรวบรวมสิ่งของที่จำเป็นสำหรับนำไปสู้กับพวกซอมบี้ข้างล่าง..

ซึ่งในหลายๆห้องนั้น เขาต้องเผชิญหน้ากับฝูงซอมบี้นับไม่ถ้วน แต่เขาก็สามารถเอาตัวรอดมาได้

ที่ใกล้ศพทหารนั้นมักจะมีแม็กกาซีนกระสุนปืนพกตกอยู่เสมอ ซึ่งเป็นโอกาสดีที่เขาจะนำมาใช้

อีกทั้งภายในห้องนี้ยังมีเอกสารบางอย่างวางอยู่ด้วย

มันคือโน้ตบันทึก

เนื้อหานั้นเขียนโดยคนที่ชื่อคาคุดะ (角田 : Kakuda) ซึ่งบอกประมาณว่า กุญแจที่ใช้เปิดห้องต่างๆนั้นอยู่ที่ตัวเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมัตสึยาม่า โทชิโร่ (ลุงยามในห้องรปภ.ชั้น 5 หนึ่งในผู้รอดชีวิตนั่นแหละ) แต่ว่าสิ่งที่คนๆนั้นไม่มีคือรหัสที่ใช้เก็บของบางอย่างในตู้นิรภัยซึ่งมีแต่เขาเท่านั้นที่รู้

ไจแอนท์ยังไม่เข้าใจว่ามันหมายความว่ายังไง จึงได้เดินหลบฝูงซอมบี้ออกจากห้อง พร้อมกับสำรวจห้องอื่นต่อจนมาถึงห้องหนึ่ง ซึ่งเขาพบว่าใกล้ๆศพทหารนั้นมีปืนชนิดหนึ่งตกอยู่

เมื่อเขาสำรวจขึ้นมาดูก็พบว่ามันคือปืนลูกโม่ที่มีชื่อว่า "เรดฮอว์ค (Redhawk)" ซึ่งมีพลังทำลายล้างสูงมาก และจำนวนกระสุนอีกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

**เทียบได้กับปืนโคลท์ไพธ่อนของโนบิตะนั่นแหละ...

"มีของเจ๋งๆแบบนี้ตกอยู่ด้วยเหรอเนี่ย..ขอใช้หน่อยละกัน."

การสำรวจห้องต่างๆยังคงดำเนินต่อไป ที่ไหนมีศพทหารที่นั่นย่อมมี...

แม็กกาซีนกระสุนปืนให้เก็บ...

ที่อีกฝั่งของโต๊ะก็มีกระสุนปืนให้เก็บ...

เพล้ง!!!!!!!!!!!

"เฮ้ย!!! ไอ้พวกหมาบ้า!!!"

ทันทีที่เก็บแม็กกาซีนแรกเสร็จ ก็มีฝูงเคลเบรอสกระโดดพังกระจกเข้ามาทำให้ไจแอนท์ต้องรีบเก็บแม็กกาซีนที่เหลือ

แต่ยังไม่ทันที่จะเก็บได้ เขาก็ต้องตัดสินใจกระโดดหลบเคลเบรอสที่พุ่งเข้ามาโจมตีเขาก่อน ซึ่งเขาหลบได้อย่างทันฉิวเฉียดก่อนที่จะชักปืนพกขึ้นมายิงใส่มัน

"ไอ้เจ้าบ้าเอ้ย!!!"

ปัง!!!!!!!!

ไจแอนท์รีบหยิบแม็กกาซีนขึ้นมาอีกนัด ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เคลเบรอสตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาข้างๆเขาพอดี

"เฮ้ย!!!!!"

ไจแอนท์สไลด์ตัวหลบด้วยความพริ้วของตัวเองอ้อมเก้าอี้ไปได้ แต่ก็ไม่วายมีเคลเบรอสอีกตัววิ่งเข้ามาดักหน้า

พร้อมกับกระโจนใส่ไจแอนท์ทันที

แต่ไจแอนท์สามารถวิ่งสไลด์หลบไปด้านข้างได้อย่างฉิวเฉียด พร้อมกับวิ่งอ้อมทางเดินตรงบริเวณที่มีเศษกระจกหน้าต่างแตกตอนพวกมันเดินเข้ามาออกจากห้องไป..

โดยที่ไม่ลืมหยิบสมุดบันทึกที่อยู่ด้านในห้องหนึ่งเล่มออกไปด้วย...

แต่หลังจากที่ดูหน้าเอกสารบันทึกดีๆแล้ว มันคือ ตารางกำหนดการประจำสถานีโทรทัศน์แห่งนี้

ข้อมูลต่างๆก็เป็นพวกกำหนดการณ์ตามวันและเดือน

จนกระทั่งถึงเวลาปัจจุบันซึ่งเป็นวันที่ 25 เดือนธันวาคม ที่บอกว่าสถานีนี้จะมีกำหนดการจัดเทศกาลคริสมาสต์ (X-Mas) ....

"ดูเหมือนว่า เทศกาลปีนี้จะต้องกลายเป็นคริสมาสต์สีเลือดไปซะแล้วล่ะ"

เมื่อไจแอนท์เดินลงมาถึงชั้นที่ 1 ใกล้กับทางเดินไปยังประตูทางออกหลัก เขาได้แวะเข้าห้องที่อยู่ใกล้เคียงเป็นห้องสุดท้าย ซึ่งมันคือห้องพยาบาล  (บริเวณทางด้านล่างของห้องจะมีกรีนเฮิร์บ ตะไคร่สีเขียวมหัศจรรย์ให้เก็บด้วย)

ส่วนห้องที่อยู่ด้านในสุด เขาก็ต้องพบว่าที่ห้องนี้เต็มไปด้วยซากศพที่เน่าเหม็นจำนวนมากนอนอยู่บนเตียง และที่บนโต๊ะก็มีกุญแจห้องพักผ่อนอยู่ เขาจึงเก็บมันขึ้นมาเผื่อต้องการจะเข้าไปสำรวจด้านใน

"เอาล่ะ...เท่านี้ก็เหลือแต่....."

แล้วไจแอนท์ก็เดินออกไปที่หน้าทางเข้าสถานีโทรทัศน์ที่ชั้น 1 ทันที เขาพบว่าที่แห่งนั้นมีฝูงซอมบี้จำนวนมากเดินเข้ามาทางเข้าแล้ว

"เย็นไว้ไจแอนท์....ฉันต้องทำได้...ฉันต้องจัดการพวกมันให้หมดได้แน่!!

 เพื่อทุกคนที่อยู่ที่นี่...ฉันจะไม่มีวันตายเด็ดขาด!!"

การต่อสู้ระหว่างไจแอนท์กับฝูงซอมบี้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว เขาวิ่งถอยกลับไปตั้งหลัก

พร้อมกับชักปืนพกขึ้นมายิงจากระยะไกล

(ถ้าเป็นในเกมอาวุธที่ใช้จะมีแค่ปืนเท่านั้น ไม่มีไม้เบสบอลเหมือนในโดจินมังกะ)

ไจแอนท์พยายามใช้ปืนยิงพวกมันจากระยะไกลให้ได้มากที่สุด แต่ดูเหมือนว่าฝีมือการยิงปืนของไจแอนท์จะไม่ได้เก่งเท่าโนบิตะเท่าไหร่...ทำให้ต้องสูญเสียกระสุนไปเป็นจำนวนมาก

เขาพยายามทิ้งระยะห่างระหว่างฝูงซอมบี้พร้อมกับสาดยิงกระสุนปืนพกใส่มันอย่างต่อเนื่องด้วยกระสุนเท่าที่มีอยู่

เมื่อพวกมันเข้ามาใกล้ เขาก็ต้องหาทางหลบเพื่อหันกลับมายิงพวกมันอีกครั้ง

(เทคนิคพิเศษสำหรับในเกมคือ...ล่อให้พวกมันติดขอบโต๊ะและเก้าอี้ให้เดินเข้ามาทีละแถวจะสามารถกำจัดได้ง่าย)

ไจแอนท์วิ่งหนีไปรอบๆห้องพร้อมกับยิงด้วยปืนพกธรรมดาเรื่อยๆจนในที่สุดมันก็เหลือจำนวนน้อยพอที่จะเปลี่ยนอาวุธ

ชั่วพริบตา...ตามผนังและเพดานของพื้นห้องก็เต็มไปด้วยเลือดที่สาดกระจายไปทั่ว...

 และแล้ว.....

ไจแอนท์ก็กลายเป็นผู้ชนะที่ยืนอยู่เหนือซากศพซอมบี้ทั้งปวง...

"หึ....!! เป็นไงล่ะ...เจ้าพวกผีบ้า...บังอาจมาหือกับท่านไจแอนท์ผู้นี้ได้..." 

สักพักไจแอนท์ก็ได้ยิงเสียงปืนจากด้านนอกของอาคารดังขึ้น....

"มะ....มีอะไรกำลังมาทางนี้??"

เสียงปืนต่อสู้นั้นยังคงดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทำให้ไจแอนท์รู้ทันทีว่ายังมีคนอยู่แถวนี้

"ยังไงก็แล้วแต่ ต้องหาที่ซ่อนก่อน จะใช่พวกโนบิตะหรือเปล่าก็ไม่รู้"

ไจแอนท์เลือกที่จะกระโดดไปอยู่ด้านหลังโต๊ะประชาสัมพันธ์ด้านหน้าทางเข้าตึกเพื่อเฝ้าสังเกตการณ์ ถึงจะเป็นคนที่ยังมีชีวิตอยู่ก็อาจจะไม่ปลอดภัยก็ได้

และแล้วก็มีคนๆหนึ่งเดินเข้ามาในอาคารแห่งนี้ เขาเป็นชายในชุดทหารที่มีหน้าตาคล้ายกับพวกฝรั่งทางฝั่งตะวันตก

"ที่นี่มัน..."

ทหารคนนั้นสังเกตบริเวณรอบข้างซึ่งเป็นด้านหน้าทางเข้าสถานีโทรทัศน์ที่เต็มไปด้วยซากศพซอมบี้ด้วยความประหลาดใจ

"เมื่อกี้ได้ยินเสียงปืนนี่นา...แล้วทำไมถึงมีแต่ศพเจ้าพวกนี้นะ..! หรือว่า 'เจ้าพวกนั้น' ยังมีชีวิตอยู่?"

"เจ้าพวกนั้น?? ยังงั้นเหรอ?"

ไจแอนท์ยังคงสงสัยคำพูดของทหารคนนั้น ขณะที่คอยสังเกตท่าทีของเขาซึ่งดูเหมือนกำลังมองหาอะไรสักอย่างรอบๆ

"เฮ้..!!?  มีใครอยู่แถวนี้ไหม!!?  นี่ฉันเองนะ? ซาคาตะจากกลุ่ม C ถ้ายังอยู่ล่ะก็ช่วยแสดงตัวด้วย!?"

"ซาคาตะ? คนนี้เป็นคนญี่ปุ่นยังงั้นเหรอ?"

"ก็ดูไม่ค่อยมีพิษมีภัยหรอกนะ...."

(จะออกไปแสดงตัวเลยดีไหมนะ?)

เพล้ง!!!!!!!

และในตอนนั้นเอง ซอมบี้ชายที่อยู่ด้านนอกตรงหน้าต่างข้างกับไจแอนท์ก็พังกระจกร่วงลงมาบริเวณที่ไจแอนท์ซ่อนตัวอยู่พอดี

"ฮะ..เฮ้ยยยย!!! มันจะเข้ามาทำไมตรงนี้ฟะ ซวยแล้ว!!!"

ในสภาพที่ซ่อนตัวอยู่นั้นทำให้ไจแอนท์ไม่สามารถหยิบอาวุธขึ้นมาจัดการได้ทันที...เขาคิดว่าคงจะต้องถูกซอมบี้ตัวนั้นเล่นงานแน่ แต่ในตอนนั้นเอง...นายทหารหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็ได้ยินเสียงร้องของไจแอนท์ เขาจึงหันปืนกลมาทางโต๊ะที่ไจแอนท์อยู่พร้อมกราดยิงไปที่ซอมบี้ตัวนั้นทันที..

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ซอมบี้ถูกกระสุนปืนกลยิงเจาะทะลุร่างหลายนัดจนมันล้มแน่นิ่งไป ไจแอนท์จึงถูกช่วยชีวิตได้อย่างฉิวเฉียด

"แฮ่กๆๆๆๆ (เกือบไปแล้ว....)."

"เฮ้ย....คนที่อยู่ตรงนั้นไม่เป็นไรใช่ไหม!?"

ดูเหมือนว่าทหารคนนั้นจะสังเกตเห็นไจแอนท์แล้ว....

........(ไจแอนท์ยังคงตื่นเต้นอยู่เลยพูดไม่ออก)

"นี้น่ะ เป็นฝีมือเธอใช่ไหม?"

นายทหารที่ไจแอนท์ได้ยินชื่อเขาว่าซาคาตะคนนั้นยังคงถามต่อ...แต่ดูเหมือนว่าไจแอนท์ยังไม่อยากจะพูดอะไรตอนนี้

"ดูเหมือนว่าจะพูดคุยกันที่นี่คงจะไม่สะดวกสินะ...รีบพาฉันไปหาที่ปลอดภัยคุยกันดีกว่า.."

หลังจากนั้นไจแอนท์จึงพาซาคาตะกลับขึ้นไปยังห้อง รปภ. ชั้น 5 ซึ่งมีลุงยามโทชิโร่กับฮารุมิรออยู่

ทหารคนนั้นจึงได้แนะนำชื่อตัวเอง...

"ฉันชื่อ ซาคาตะ.......  ซาคาตะ เอฟ นอร์แมน (酒田 F. ノーマン : Sakata F. Norman)  เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น...ยินดีที่ได้รู้จักนะ..."

เรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป....นายทหารคนนี้จะเป็นกุญแจสำคัญในการเอาชีวิตรอดของพวกเขาหรือไม่ โปรดติดตามตอนต่อไป...
ได้ที่ >> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban 2 [เนื้อเรื่องส่วนที่ 13.5] : Side Story - ภาคไจแอนท์ (ตอนที่ 4)

คลิปสรุปเนื้อเรื่องหลักในตอนนี้ตอนที่ไจแอนท์สู้กับฝูงซอมบี้และเจอซาคาตะ

แสดงความเห็นบน Facebook!