โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 13]

แล้วก็มาถึงส่วนที่ 13 จนได้ (ซีรี่ย์นี้โคตรยาวเลยว้อย!!!!) แต่ก็ไม่เคยคิดเหมือนกันนะว่าจะเขียนมาจนถึงอันนี้ได้ (ฮา) ใครที่จะอ่านส่วนที่ 13 ได้อย่าลืมไปอ่านส่วนที่ 12 มาก่อนนะจ้ะ
โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 12]

เพื่อปกป้องคนอื่น...

ความเดิมบทที่แล้ว ไจแอนท์ได้ออกตามไล่ล่าตามหาทหารที่สะกดรอยตามพวกเขาแต่ทว่าเนื่องจากเขาไม่มีประแจที่ใช้ไขสะพานลับในถ้ำเหมือนกับโนบิตะทำให้เขาไปผิดเส้นทาง และวนไปวนมาอยู่ในถ้ำแห่งนั้น จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงร้องของสัตว์ประหลาดบางอย่าง (แมงมุมยักษ์) จึงรีบวิ่งไปยังทางที่มาของเสียงนั้นทันที

ทางด้านโนบิตะนั้นได้เผชิญหน้ากับแมงมุมยักษ์แบล็คไทเกอร์ (Black Tiger) = [ในเกมจะใช้ชื่อว่าเว็บสปินเนอร์ (Web Spinner)] ตามลำพังในขณะที่ตัวเองบาดเจ็บอยู่ เขาจึงไม่สามารถหนีได้ (แถมยังไม่สามารถโทรเรียกขอความช่วยเหลือจากเพื่อนได้อีกด้วย) จึงเลือกที่จะต่อสู้กับมันตัวต่อตัว

โนบิตะรีบเปิดฉากโดยการยิงโจมตีใส่มันก่อน 1 นัดแต่ทว่า เขากลับยิงพลาดไปมาก ดูเหมือนว่าเขาจะสูญเสียสมาธิจากการยิงไปเนื่องจากบาดแผลลึกที่ไหล่ขวาที่สร้างความเจ็บปวดอย่างมากให้เขา

แต่ไม่นานโนบิตะก็จับเคล็ดตำแหน่งการยิงปืนได้อย่างรวดเร็ว เขาจึงยิงโดนเป้าหมายเข้าอย่างจัง แต่ทว่าร่างกายของแมงมุมยักษ์นั้นแข็งแกร่งเกินกว่าที่ปืนพกธรรมดาของโนบิตะจะเจาะเข้าได้

ในตอนนั้นเองเจ้าแมงมุมยักษ์จึงได้อ้าปากกว้างเตรียมพ่นใยใส่โนบิตะ โนบิตะสัมผัสได้ถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้นด้วยสัญชาตญาณ

โนบิตะจึงวิ่งกระโจนหลบไปด้านข้างพร้อมกับสาดกระสุนไปด้วย ก่อนที่จะล้มลงไปบนพื้นเพื่อหลบใยของแมงมุมยักษ์ที่พ่นสาดกระจายออกมา แต่ว่าใยส่วนหนึ่งของมันกลับยึดเท้าซ้ายของเขาไว้ได้

ภายในเกมหากถูกใยของมันเข้าไปถึงแม้ว่าจะไม่สามารถสร้างความเสียหายได้ แต่จะไม่สามารถโจมตีและเคลื่อนไหวไปมาได้อย่างอิสระ ซึ่งนับว่าเป็นจุดที่ต้องระวังให้มากในการต่อสู้กับมัน

และในตอนนั้นมันก็ได้พ่นใยใส่โนบิตะออกมาอีกชุด โนบิตะจึงพยายามเบี่ยงคอหลบมัน แต่ปรากฏว่ากลับทำให้ปืนของเขากระเด็นหลุดมือไป

ในช่วงนั้นเองที่แมงมุมยักษ์ตั้งใจจะพุ่งเข้ามาเพื่อที่จะกัดโนบิตะ แต่ปรากฏว่าสิ่งที่มันงับได้มีเพียงอากาศเปล่า

โนบิตะสามารถหลุดจากการถูกใยแมงมุมผนึกการเคลื่อนที่ที่เท้าซ้ายได้ด้วยการถอดรองเท้าออกก่อนที่จะกระโดดออกมาด้วยความเร็วสูงด้วยวัญชาตญาณ (พลังของที-ไวรัสในร่างกายเริ่มสำแดงพลังทีละเล็กน้อย ทำให้ไหวพริบ ทักษะทางร่างกายสูงขึ้น)

เขาพยายามขบคิดว่า เขาจะใช้อาวุธอะไรสู้กับมันดี อาวุธปืนที่มีพลังทำลายของเขาเพียงหนึ่งเดียวนั้นไปอยู่ใต้เท้าของเจ้าแมงมุมยักษ์แล้ว หากจะวิ่งเข้าไปเก็บมามันก็เสี่ยงเกินไป และเขาก็นึกถึงทหารที่ยิงไหล่ขวาของเขาได้ว่า คนๆนั้นมีปืนถึง 2 กระบอก

ใช่แล้ว...ปืนของคนนั้น เขามองดูที่ศพของทหารที่พึ่งโดนแมงมุมแทะไส้แตก และเห็นว่าปืนพกกระบอกที่ใช้ยิงเขานั้นมันหักจนใช้การไม่ได้ตอนที่ถูกแมงมุมพุ่งเข้าใส่ ส่วนอีกกระบอกนึงล่ะ..

โนบิตะเหลือบไปเห็นปืนโคลท์ไพธ่อนตกอยู่บนพื้นอีกฝั่ง และเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่แมงมุมยักษ์เอาส่วนขาพุ่งเข้าใส่ เขาจึงรีบวิ่งหลบไปด้านข้าง

พร้อมกับกระโจนลงไปหยิบปืนโคลท์ไพธ่อนกระบอกนั้น แล้วเล็งปืนไปทางแมงมุมยักษ์พร้อมเหนี่ยวไกทันที เขาพบว่าแรงถีบของปืนกระบอกนี้ค่อนข้างรุนแรงมาก

(ถ้าเป็นโนบิตะในยามปกติคงจะกระเด็นไปแล้ว แต่ตอนนี้โนบิตะมีพลังของที-ไวรัสในตัวทำให้พอที่จะ รับแรงถีบได้บ้าง)

 

"ระ แรงถีบมหาศาลอะไรอย่างนี้"

เขาสัมผัสได้ถึงแรงถีบมหาศาลของปืนกระบอกนี้..และรอดูผลพลังทำลายของมัน ขนาดกระสุนปืนที่พุ่งเฉี่ยวไปทางลำตัวยังสามารถฉีกร่างของมันจนหายไปอย่างง่ายดาย!! (ในขณะที่ปืนพกธรรมดายิงที่ตัวตรงๆยังเจาะร่างของมันไม่เข้า)

ปืนโคลท์ไพธ่อนหรือปืนแม็กนั่มเป็นปืนพกที่มีพลังโจมตีสูงสุดในบรรดาปืนพกทั้งหมดในซีรี่ย์ RE1

ถึงเขาจะได้ปืนพลังทำลายล้างสูงอยู่ในมือ แต่ก็ติดปัญหาหลายอย่าง ไม่ว่าปืนที่มีพลังแรงถีบสูงที่ทำให้เล็งได้ยากขึ้นเมื่อโจมตีระยะไกล แถมเขายังบาดเจ็บหนักทำให้เสียสมาธิในการเล็งเข้าไปอีก

ในจังหวะที่เขากำลังคิดอยู่นั้น เจ้าแมงมุมก็ได้พ่นใยใส่เขาโดยที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวจนทำให้เขาถูกมัดไว้กับผนังด้านหลัง

แมงมุมยักษ์เห็นโอกาสดังนั้นจึงตัดสินใจดับเครื่องชนพุ่งเข้าโจมตีโนบิตะทันที!!

การโจมตีของมันนั้นรุนแรงจนถึงกับทำให้ก้อนหินแตกถล่มลงมาซึ่งถ้าโนบิตะโดนเข้าไปเต็มๆคงจะไม่รอดแน่ แต่ปรากฏว่าโนบิตะนั้นได้ปรากฏตัวออกมาจากทางด้านข้างของมันได้อย่างน่าประหลาดใจ

เขาสามารถรอดจากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ได้นั่นก็เพราะมีดพกที่เคนจิให้ไว้ (ในบทที่แล้ว) เขารีบหยิบมันออกมาตัดใยแมงมุมที่อยู่รอบเอวเขาออกไปได้อย่างทันเวลาก่อนที่มันจะพุ่งเข้ากระแทกชน

ในจังหวะนี้จึงเป็นช่องว่างให้โนบิตะเปิดโอกาสใช้ปืนโคลท์ไพธ่อนในระยะประชิดได้...

ถ้าหากปืนนี้ถูกเล็งไว้ระยะประชิดล่ะก็ ทำยังไงก็ไม่มีทางพลาดเป้าแน่!!!!

ปัง!!

แมงมุมยักษ์ถูกปืนโคลท์ไพธ่อนยิงเจาะทะลุเข้าหัวอย่างรุนแรงและแม่นยำจนมันกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับเลือดสีเขียวที่สาดกระเซ็นก่อนที่จะล้มลงแน่นิ่งไป

 

โนบิตะสามารถล้มแมงมุมยักษ์ได้สำเร็จจนถึงกับนั่งเหนื่อยหอบออกมา

 

แต่เขาก็ได้บอกกับตัวเองว่า...ยังไปต่อไหวน่า.. เพราะตอนนี้เขาได้ตระหนักถึงภารกิจและความรับผิดชอบของตัวเองว่า เขาต้องมีหน้าที่หาทางไปต่อในอุโมงค์ให้กับเพื่อนคนอื่น

"หากแค่นี้เขายังทำต่อไม่ได้ล่ะก็ โดราเอม่อนคงกลับไปที่โลกอนาคตอย่างหมดห่วงไม่ได้แน่"

(คำพูดของโนบิตะตอนลาก่อนโดราเอม่อน)

เอาล่ะ รีบไปต่อดีกว่า..

และตอนนั้นเองที่โนบิตะเห็นอะไรบางอย่างที่ตกลงมาข้างๆก้อนหิน ซึ่งมันก็คือระเบิดซีโฟร์ (C4) นั่นเอง ซึ่งเขาคิดว่ามันน่าจะมีประโยชน์จึงเก็บมันติดตัวไปด้วย

หลังจากที่เก็บระเบิดแล้ว เขาก็เดินต่อเข้าไปในถ้ำส่วนลึกต่อไป..โดยที่ยังหอบสังขารร่างกายที่บาดเจ็บเหนื่อยล้า และใกล้หมดสติไปด้วย

ตามทางเขาก็ได้พบกับทหารที่บาดเจ็บสาหัสอยู่คนหนึ่ง

"หัวหน้า...ทำไม.."

เขาพูดเช่นนั้นก่อนที่จะสิ้นใจไปต่อหน้าโนบิตะ โนบิตะจึงปะติดปะต่อเรื่องราวได้ว่า คนพวกนี้คือกลุ่มทหารที่คุณน้าทหารพูดถึงตอนนั้นนั่นเอง

 

"เขาตายแล้ว....เอ๊ะ"

โนบิตะสังเกตเห็นว่ามีอะไรบางอย่างถืออยู่ในมือ ซึ่งมันก็คือ... 

กระสุนปืนโคลท์ไพธ่อน โนบิตะจึงเก็บกระสุนไปใช้งาน

(ถ้าเป็นในเกม เราจะเก็บปืนโคลธ์ไพธ่อนได้จากที่นี่)

หลังจากที่เห็นทหารที่พึ่งตาย เขาได้พูดกับตนเองว่า ถ้าหากไม่รีบหาทางพาพวกเพื่อนๆคนอื่นออกไปจากที่นี่ได้ล่ะก็ พวกเขาคงต้องเป็นแบบทหารคนนี้แน่ๆ และก็รู้สึกเจ็บใจไม่น้อยที่มาพบกับเขาช้าเกินไป ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่ตาย

อีกทั้งระหว่างทางเขาก็ได้พบกับซากศพคนอื่นๆมากมาย ซึ่งคาดว่าเป็นคนในหน่วยกองทหารที่เข้ามาปฏิบัติภารกิจที่นี่

โนบิตะเดินไปจนสุดทางก็พบกับปากทางเข้าบางอย่างที่มีหินถล่มปิดทับอยู่และมันดูน่าจะเป็นสถานที่ที่สำคัญด้วย โนบิตะจึงใช้ระเบิดซีโฟร์ที่เก็บมาระเบิดหินเปิดทางเข้าซะ

ตูม!!

กลายเป็นรูถ้ำที่สวยงาม

เขาเดินเข้าไปข้างในก็พบแหล่งน้ำและแร่สีน้ำเงิน แต่เขายังไม่อยากสนใจกับเรื่องพวกนี้และเดินเข้าไปในทางด้านในต่อ

พอเข้าไปด้านในอีกเขาก็ต้องประหลาดใจเพราะสถานที่แห่งนั้นเหมือนกับสถานที่ที่ถูกมนุษย์สร้างขึ้นอย่างทันสมัย ส่วนประตูตรงกลางก็มีลักษณะเหมือนกับลิฟต์ขนส่งอะไรบางอย่างด้วย โนบิตะสำรวจดูก็พบว่ามันน่าจะยังใช้การได้

เมื่อค้นพบเจ้าสิ่งนี้ โนบิตะจึงตัดสินใจที่จะกลับไปบอกกับเพื่อนๆคนอื่นๆ

เขาจึงเดินย้อนกลับมาที่ทางออกแต่ปรากฏว่าตอนนี้ร่างกายเขาเริ่มฝืนถึงขีดสุดแล้ว

"บ้าน่ะ...เดินต่อไปอีกหน่อยเซ่"

เขาพยายามบอกกับตัวเองว่า...ถ้าไม่รีบไปบอกกับเพื่อนคนอื่นล่ะก็ ทุกคนจะต้องอยู่ในอันตรายแน่ ต้องรีบพาพวกเขาออกไปจากที่นี่ แต่ร่างกายเขากลับเริ่มเมื่อยล้าและเดินต่อไม่ไหว แถมบาดแผลก็เริ่มฉีกจากการฝืนร่างกายด้วย

"โนบิตะ อยู่ที่นี่หรือเปล่า!?"

แต่ในตอนนั้นเอง ก็มีใครบางคนส่งเสียงร้องเรียกโนบิตะ

ในตอนนั้นเองที่มีคน 2 คนปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าโนบิตะ ซึ่งก็คือไจแอนท์กับชิรามิเนะนั่นเอง ซึ่งทางไจแอนท์ได้พบกับชิรามิเนะกลางทางที่ออกตามหาโนบิตะ ซึ่งดูเหมือนว่าชิรามิเนะจะได้ยินเสียงประหลาดด้วยจึงตัดสินใจวิ่งออกมาตาม

"เฮ่ย...ไม่เป็นไรใช่ไหมโนบิตะ  อย่าทำให้เป็นห่วงเซ่!!"

ไจแอนท์รีบเข้ามาดูอาการของโนบิตะพร้อมกับทำท่าทีโมโหอย่างเป็นห่วง

"บาดแผลสาหัสเหมือนกันนะ...ทำใจดีๆไว้ เดี๋ยวจะพาไปหาทุกคนเอง  เดินไหวหรือเปล่า"

ชิรามิเนะพูดกับโนบิตะหลังจากที่เขาสำรวจบาดแผลที่ไหลขวาของโนบิตะ

โนบิตะพยายามจะบอกว่าไม่เป็นไรและพยายามลุกขึ้นเดิน

แต่ชิรามิเนะอ่านใจโนบิตะออกจึงรู้ว่าไม่ไหวแน่ จึงบอกให้ไจแอนท์ช่วยหิ้วปีกโนบิตะอีกข้างพร้อมกับเขา

ไจแอนท์ไม่มีข้อโต้แย้งจึงรีบทำตามที่ชิรามิเนะบอกทันทีพร้อมกับบอกให้โนบิตะทำใจดีๆไว้

หลังจากที่ทั้งคู่คอยพยุงโนบิตะคนละข้าง โนบิตะที่อยู่ในสภาพนั้นก็กล่าวคำขอโทษไจแอนท์กับชิรามิเนะ ที่ทำให้พวกเขาทั้งคู่ต้องมาลำบากไปด้วย

ไจแอนท์เลยบ่นออกมาว่า พูดอะไรของนายน่ะโนบิตะเราเป็นเพื่อนกันก็ต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้วสิ

แต่ไจแอนท์ก็เอ่ยชมโนบิตะว่า นายเนี่ยสุดยอดในหลายๆอย่างเลยในเวลานี้นะ โนบิตะ

โนบิตะรู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินคำพูดเอ่ยชมแบบนั้นจากไจแอนท์

 

แต่ไจแอนท์ก็เปลี่ยนท่าทีโมโหอีกครั้งพร้อมกับบอกว่า แต่อย่าทำให้เป็นห่วงบ่อยนักสิ!!

ชิรามิเนะเองก็พูดเสริมว่า..ความพยายามของนาย(โนบิตะ)ที่ทำเพื่อคนอื่นนั้นเป็นเรื่องที่ดีและน่าชื่นชมนะ..

แต่การที่พยายามฝืนแบบบ้าบิ่นแบบนั้นคนเดียวอาจจะทำให้ตายเอาก็ได้ ถ้าเป็นแบบนั้นจะทำให้หลายคนเสียใจยิ่งกว่าอีก

หลังจากที่เดินไปได้สักพักชิรามิเนะก็เริ่มพูดประมาณว่า...ทั้งนายและเซย์นะเนี่ยเหมือนกันเลยนะ...

พยายามช่วยคนอื่นจนไม่ยอมดูตัวเอง ฉันถึงต้องมาคอยช่วยลับหลังอยู่เรื่อยให้ตายเถอะ แต่เพราะถึงแบบนั้นฉันถึงได้ชอบสิ่งที่ยัยนั่นเป็นน่ะนะ และฉันก็พยายามจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้อุทิศตนเพื่อช่วยคนอื่นแบบนั้นให้ได้

ไจแอนท์ก็เริ่มแซวชิรามิเนะว่า เห.. ไม่ได้เกลียดเซย์นะหรอกเหรอ แสดงว่าเซย์นะเคยทำอะไรดีๆให้นายสินะ

ชิรามิเนะก็แอบหน้าแดงและพูดว่ามะ ไม่มีอะไรสักหน่อย ยังไงฉันก็ไม่ชอบนิสัยห่ามๆบ้าดีเดือดแบบนั้นอยู่ดีแหละ แต่ก็....อืม ฉันคิดว่าฉันอาจจะพูดไม่ดีกับเธอในหลายเรื่องมากไป จะยอมไปคุยกับเธอดีๆก็ได้

(สรุป..ซึนสินะ!!)

โนบิตะกับไจแอนท์จึงรู้สึกดีใจเล็กน้อยที่ดูเหมือนว่าชิรามิเนะจะยอมเลิกลดทิฐิของตนลงและพร้อมที่จะคืนดีกับเซย์นะ

แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะพูดคุยกันจบก็มีสัตว์ประหลาดตัวสีเขียวที่ชื่อฮันเตอร์ (Hunter) ปรากฏตัวขึ้นอย่างรวดเร็วเบื้องหน้าพวกโนบิตะพร้อมกับใช้กงเล็บขนาดใหญ่หวดเข้าไปที่หน้าของโนบิตะ!!!

โนบิตะหลับตาปี๋เพราะรู้ว่าคงไม่รอดจากการจู่โจมกะทันหันของมันแน่พร้อมกับคิดว่า นี่เขาคงจะต้องตายจริงๆแล้วสินะ...

เขารู้สึกได้ว่า ตัวเขาเองไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย หรือว่าความตายนั้นจะไม่รู้สึกเจ็บปวดอย่างที่คิดนะ

แต่แล้วเขาก็ต้องรู้สึกแปลกๆ เหมือนกับว่าเขาได้ยินเสียงไจแอนท์...และ...

เอ๊ะ...ของเหลวสีแดง...นี่มัน..

เขาจึงลองลืมตาขึ้นดูอีกครั้ง สิ่งที่เขาเห็นเบื้องหน้าทำเอาเขาแทบช็อก!!!

"บ้าเอ้ย!!!!!!!!"

 ไจแอนท์ส่งเสียงร้องออกมาขณะที่ถือปืนลูกซองที่มีรอยควันทางปากกระบอกซึ่งบ่งบอกว่าเขาพึ่งยิงปืนใส่เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นไป และเบื้องหน้าคือ...

ร่างของคนที่ไร้หัว!!!!!!!!!!!!!!!

"คะ..คุณ ชะ.....ชิ....รา"

โนบิตะไม่อย่างเชื่อในสิ่งที่ตาของเขาเห็น...ร่างของชิรามิเนะที่ไม่มีหัวร่วงลงมากองกับพื้น ใกล้ๆกับศพของสัตว์ประหลาดสีเขียวที่ไจแอนท์พึ่งยิงไป

"คุณชิรามิเนะ น่ะ...คุณชิรามิเนะ.....  เขาเอาตัวเองบังนายเอาไว้ตอนที่ไอ้บ้านั่นโจมตี..."

"ทะ...ทำไมกัน...เรื่องแบบนี้"

"ทั้งๆที่คุณชิรามิเนะ อยากจะคืนดีกับคุณเซย์นะแล้วแท้ๆ... ทำไมถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น.."

ไจแอนท์ไม่มีคำตอบให้ในตอนนี้พร้อมกับบอกกับโนบิตะว่า...เขาขอล่วงหน้าไปตรวจดูสภาพรอบข้างก่อนเผื่อว่าจะมีเจ้าพวกนี้โผล่มาอีก จึงทิ้งให้โนบิตะรอนี่อยู่คนเดียวสักพัก

โนบิตะที่รู้สึกเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจนั้นเริ่มใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว เขารอจนกระทั่งได้ยินเสียงไจแอนท์เดินกลับมาหาเขาพร้อมกับเรียกชื่อ..

"โนบิตะ!!!"

ดูเหมือนว่านอกจากไจแอนท์แล้วจะมีคนอื่นเดินกลับมาด้วย

เดคิสุงิกับซูเนโอะเองก็เดินตามมาด้วย ในที่สุดพวกเขาทั้ง 3 ก็พบกับโนบิตะที่ถึงขีดจำกัดแล้ว จึงได้สลบล้มลงต่อหน้าพวกเขาทั้ง 3

"โนบิตะ!!!!"

สถานะพลังชีวิตของโนบิตะ : Danger (อันตรายสุดขีด) และในบทความนี้เขาก็ได้รับไอเท็มใหม่ปืนโคลท์ไพธ่อนหรือแม๊กนั่ม

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปโปรดติดตามในบทความต่อไป...

>>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 14]

บทความนี้ขอประโยคนึง...

"ซาโยนาระ ชิรามิเนะซัง.."

แสดงความเห็นบน Facebook!