โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 1.5] : Side Story - ภาคซูเนโอะ

เนื้อเรื่องนี้เป็นเนื้อเรื่องของเกมโดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban ภาค 5 ที่เป็นเนื้อเรื่องในส่วนของไซด์สตอรี่ในมุมมองของอีกตัวละครหนึ่งที่ปรากฏขึ้นใน Muda ni Kaizouban ภาค 1

ซึ่งก็คือตอนที่พวกโนบิตะกับผอง เพื่อนกลับมาที่บ้านของโนบิตะและเตรียมแยกย้ายกันกลับบ้าน และในตอนนั้นเองที่พวกเขาพบว่าโลกของพวกเขาทั้งใบนั้นเปลี่ยนไปแล้ว พวกเพื่อนๆของโนบิตะต่างก็ต้องหาทางเอาตัวรอดจนกว่าจะมาพบกันที่โรงเรียนอีก ครั้ง ซึ่งพวกเพื่อนๆของโนบิตะเองก็ต้องเผชิญหน้าจากอันตรายไม่ต่างจากโนบิตะเช่นกัน

หลังจากที่เขียนเนื้อเรื่องของwไจแอนท์ไปในบทความที่แล้ว  โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 1.5] : Side Story - ภาคไจแอนท์ (ทาเคชิ)

ส่วนในบทนี้เราจะมาดูเนื้อหาของเพื่อนอีกคนในกลุ่มโนบิตะกัน ซึ่งก็คือ ซูเนโอะ นั่นเอง...ว่าหลังจากที่กลับมาแล้วซูเนโอะต้องเผชิญอะไรมาบ้าง

เนื้อเรื่องในบทความนี้เกิดขึ้นในเวลาเดียวกับบทความนี้ >> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 1]

ท่านสามารถดูคลิปประกอบเนื้อเรื่องได้ข้างล่าง

ความกล้าหาญของซูเนโอะ

วันที่ 28 เดือนกันยายน ปี 2004
 

ตอนที่ทุกคนกลับมาจากการเที่ยวพักผ่อนอันแสนสนุกสุดเหวี่ยง

เพื่อนๆของโนบิตะจึงได้บอกลาโนบิตะพร้อมกับเดินทางแยกย้ายกันกลับบ้านของตน ซึ่งซูเนโอะเองก็เช่นกัน

  

 พอซูเนโอะเดินลงมาที่บันไดเขาก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนบางอย่าง แต่บางทีเขาอาจจะคิดมากไปเองก็ได้เลยไม่ใส่ใจ

ซูเนโอะเดินลงมาชั้นล่างเห็นแม่ของโนบิตะทำบางอย่างอยู่ในครัวพร้อมเสียงแปลกๆ เหมือนกำลังฉีกเนื้อออกเป็นชิ้นๆ ทำให้ซูเนโอะรู้สึกจนลุกที่ได้ยินเสียงนั้นแต่ก็ยังคิดในแง่ดีว่า บางทีอาจจะทำอาหารเย็นบางอย่างอยู่ก็ได้ ทางที่ดีอย่าไปรบกวนเลยดีกว่า...

ไจแอนท์ ซูเนโอะและชิสุกะได้เดินออกจากบ้านของโนบิตะ พวกเขาก็ต้องพบว่าเมืองข้างนอกตอนนี้มีบรรยากาศบางอย่างแปลกไป ซูเนโอะเป็นคนพูดทักขึ้นมาก่อนว่า พวกเธอรู้สึกแปลกๆอะไรบ้างหรือเปล่า

และตอนนั้นชิสุกะก็ได้สังเกตเห็นอะไรบางอย่างซึ่งมันก็คือ..

"อะไรน่ะ เกิดไฟไหม้งั้นเหรอ!!"

ไจแอนท์พูดขึ้นมาหลังจากที่เห็นเพลิงไหม้และควันไฟตามท้องถนน อาคาร ต่างๆบริเวณที่อยู่ห่างออกไป

"เฮ้ ไจแอนท์ ทางที่อยู่ตรงนั้นมันเป็นบ้านนายไม่ใช่เหรอ"

"อย่าปากเสียนะเว้ย เจ้าซูเนโอะ!!"

และตรงนั้นเองชิสุกะก็บอกให้ดูว่าทางตรงนั้นมีคนอยู่ด้วย

ไจแอนท์จึงบอกว่ายังไงก็แล้วแต่ ไปดูกันเถอะอยู่ตรงนี้ไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

ตรงนั้นมีคนคนหนึ่งกำลังก้มลงทำอะไรบางอย่างอยู่ (พวกไจแอนท์ยังไม่เห็นสภาพคนที่นอนข้างล่าง)

"เฮ้ยย นายน่ะ ทำอะไรอยู่งั้นเหรอ"

ชิสุกะก็พูดเสริมว่า รู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้ แต่พวกเขาอาจจะต้องการความช่วยเหลือก็ได้

ไจแอนท์ ซูเนโอะ และชิสุกะจึงเข้าไปเดินดูใกล้ๆอีก

"เฮ้ย!! เป็นอะไรไหม มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่น่ะ"

ไจแอนท์พยายามถามคนๆนั้น ขณะที่เขากำลังนั่งทำอะไรบางอย่างกับคนข้างล่างอยู่

"จะ ไจแอนท์ บางทีเขาอาจจะยุ่งอยู่ก็ได้นะ"

ซูเนโอะพูดขึ้นมา

"เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ดูไม่ค่อยดีเลย"

ชิสุกะถามคนๆนั้นต่อ

และในตอนนั้นเอง คนที่ก้มลงทำอะไรบางอย่างกับคนข้างล่าง ก็ค่อยๆลุกขึ้นและหันมามองพวกเขาอย่างช้าๆ

ซึ่งการกระทำของเขาทำให้พวกไจแอนท์มองเห็นสิ่งที่เหมือนกับคลิปข้างล่างนี้เป๊ะ!! 

กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ชิสุกะกรี๊ดร้องกับภาพสยดสยองเบื้องหน้าพร้อมกับถอยหลังออกมา

"ฮะ..เฮ้ย!!! แก...แก.. เป็นตัวอะไรกันแน่วะ!!"

"จะ จะ จะ จะ... ไจแอนท์!!!"
ซูเนโอะเองก็ตกใจกลัวจนพูดอะไรไม่ออก

และแล้วเจ้าสิ่งที่ดูเหมือนสัตว์ประหลาดนั้นก็เดินเข้ามาหาพวกเขา

ทำให้พวกไจแอนท์ ซูเนโอะ และชิสุกะ แยกกระจายไปคนละทางอย่างไว เพราะรู้สึกไม่ปลอดภัยกับเจ้านี่

"คะ คนนี้ เขา..เป็นอะไรไปแล้วเนี่ย"

ชิสุกะยิ่งสงสัยหนักขึ้นเมื่อเห็นสภาพที่น่าสยดสยองและรอยเลือดที่เปรอะเต็มหน้าเจ้าสัตว์ประหลาดนั่น

และตอนนั้นเองที่ซูเนโอะได้มองเห็นว่า..มีร่างของเด็กผู้หญิงคนนึงในสภาพเละเทะจมกองเลือดเหมือนถูกกัดจนเละโดยฝีมือเจ้านั่นด้วย

ตอน นั้นเองที่ไจแอนท์บอกให้ทุกคนตั้งสติพร้อมกับให้ทุกคนรีบกลับไปบ้านของโนบิ ตะและขอความช่วยเหลือจากโดราเอม่อนดีกว่า!! เรื่องแบบนี้มันเกินสามัญสำนึกของพวกเขาแล้ว!

ชิ สุกะจึงพูดแย้งว่า..แต่เราเดินกันมาไกลจากบ้านของโนบิตะมากแล้วนะ แล้วก็.... เธอมองไปทางซอมบี้เบื้องหน้าที่ดูเหมือนว่ามันจ้องจะเล่นงานเธอคนเดียว มันจึงพยายามเดินเข้าไปหาเธอช้าๆโดยไม่สนใจไจแอนท์กับซูเนโอะที่อยู่คนละ ฝั่ง

ซูเนโอะเองก็พูดขึ้นมาว่า เขาเองก็เป็นห่วงพ่อกับแม่ของเขามากกว่า

แต่ไจแอนท์บอกว่า เรื่องนั้นเอาไว้ทีหลังก็ได้ แต่เรื่องนี้สำคัญกว่า ถ้าหากเจอโดราเอม่อนล่ะก็ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย!!

และ ตอนนั้นเองชิสุกะก็เห็นว่ามีรถบรรทุกคันนึงวิ่งมาตามถนนที่เธอวิ่ง อยู่..ซึ่งดูเหมือนการขับของรถคันนั้น...... ไม่มีท่าทีว่าจะช้าลงเลย!!!! 

เธอจึงตะโกนบอกให้ไจแอนท์และซูเนโอะรีบหลบไปไกลๆทันที เพราะเจ้ารถบรรทุกคันนั้นกำลังพุ่งตรงมาทางนี้แล้ว!!!!

(เหตุการณ์นี้เหมือนกับเหตุการณ์เริ่มต้นใน RE2 มาก ซึ่งถ้าใครนึกภาพไม่ออกดูคลิปข้างล่างประกอบ)

เมื่อ รถบรรทุกพุ่งชน(ซอมบี้จนเละเทะ)กับรถอีก 2 คันเบื้องหน้าพวกเขาจึงทำให้เกิดระเบิดไฟลุกท่วม ตรง 4 แยกที่พวกเขายืนอยู่จนทำให้พวกเขาไม่สามารถเดินไปหากันได้

"บ้าเอ้ย!! ไฟไหม้ขนาดนี้ก็เดินไปหากันไม่ได้น่ะเซ่!!"

ไจแอนท์ตะโกนออกมาจากทางซ้ายของถนน

"ไจแอนท์ ขืนอยู่ตรงนี้นานล่ะก็อันตรายแน่ นัดเจอกันที่อื่นก่อนเถอะ.."

ซูเนโอะพูดมาจากทางฝั่งขวาของถนน

"โรงเรียนอยู่ใกล้ที่นี่มากที่สุด ฉันคิดว่าพวกเราน่าจะไปรวมตัวกันที่นั่นดีกว่านะ"

ชิสุกะเองก็ตะโกนมาจากถนนอีกเส้นหนึ่งเช่นกัน

ไจแอนท์ที่อยู่ฝั่งซ้ายของถนนได้ยินดังนั้นจึงตัดสินใจตะโกนให้ทุกคนเป็นครั้งสุดท้ายว่าให้แยกย้ายแล้วไป พบกันที่โรงเรียนเลยก็แล้วกัน และก็ขอให้ทุกคนระวังตัวด้วย พร้อมกับบอกว่า พวกโนบิตะเองก็คงจะต้องตามไปที่โรงเรียนด้วยแน่ๆ

ทางด้านซูเนโอะที่มาทางถนนทางด้านขวายังคงตื่นตระหนกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

"ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้...หม่าม้า  หม่าม้าจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ"

"ยังไงก็แล้วแต่..ตอนนี้คงต้องไปรวมตัวกับทุกคนที่โรงเรียนก่อนสินะ"

ซูเนโอะพูดกับตัวเองเช่นนั้นก่อนที่จะเดินไปตามเส้นทางถนนต่อไป จนกระทั่งถึงทางแยกของถนนซึ่งที่นั่นเขาได้พบกับ...

สุนัขซอมบี้เคลเบรอส!!! ดักรอซูเนโอะอยู่หัวมุมถนน ซึ่งเขาตกใจมากที่เห็นสุนัขที่ดูน่ากลัวเช่นนั้น

ซูเนโอะจึงรีบวิ่งหนีเข้าไปยังอาคารที่อยู่เบื้องหน้าเขาทันที เขาพรวดพราดรีบเปิดประตูเดินเข้าไปในร้านแห่งนั้น

เมื่อเข้ามาข้างในก็พบว่าร้านค้าที่เขาเข้ามานั้นมีปืนและกล่องบางอย่างที่คาดว่าเป็นกระสุนปืนตั้งเรียงรายอยู่บนโต๊ะเต็มไปหมด ท่าทางต้องเป็นร้านขายปืนแน่... และที่แห่งนั้น

"หยุดอยู่ตรงนั้น!! อย่าเข้ามาใกล้นะ!!"

ตรงเคาน์เตอร์ส่วนในมีชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะเป็นเจ้าของร้านคนหนึ่งถือปืนจ่อมาที่ซูเนโอะ

"วะ เหวอ....!! ชะ ช่วยด้วยครับ ได้โปรด!!!"

ซูเนโอะที่ได้เห็นดังนั้นจึงกล่าวออกมาอย่างตรงใจ

"อะไรเนี่ย...ไม่ใช่เจ้าพวกนั้นสินะ.."

ชายเจ้าของร้านสังเกตซูเนโอะอยู่สักพักเพื่อดูว่าเป็นพวกเดียวกับเจ้าซอมบี้ที่อยู่ข้างนอกหรือเปล่า เมื่อเห็นว่าไม่ใช่เขาจึงลดปืนลงพร้อมกับเดินเข้าไปหา

"นี่ไอ้หนู คราวหลังอย่าโผล่พรวดพราดมาทางประตูแบบนั้นอีกล่ะ เดี๋ยวฉันเผลอยิงเข้าให้หรอก"

เจ้าของร้านต่อว่าซูเนโอะที่จู่ๆก็เปิดประตูพรวดพราดเข้ามาในร้านจนเจ้าของร้านเกือบเข้าใจผิด

"ขะ ขอโทษนะครับ"

ซูเนโอะจึงเอ่ยคำขอโทษออกมา..

จากนั้นเจ้าของร้านขายปืนเขาก็เล่าให้ฟังว่า เหตุการณ์ข้างนอกนั่นเขายังนึกอยู่เลยว่าเขากำลังฝันอยู่ ผู้คนไม่รู้เป็นบ้าอะไรกันไปหมดแล้ว

ทั้งพ่อทั้งแม่และทุกคนที่เขารู้จักเริ่มเปลี่ยนไปเป็นพวกมัน แถมเกิดขึ้นในแถบชุมชนช่วงนี้ทั้งหมด ตามเส้นทางถนนเต็มไปด้วยอุบัติเหตุ เพลิงไหม้ ศพคนตาย และเจ้าพวกตัวประหลาดเต็มไปหมด

ซูเนโอะได้แต่ฟังเจ้าของร้านอย่างเงียบๆราวกับไม่เชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้เจ้าของร้านรู้สึกเอะใจในท่าทีของซูเนโอะ

"นี่ เธอน่ะไม่รู้เรื่องอะไรเลยงั้นเหรอ"

"ผะ...ผมไม่รู้มาก่อนเลย  พวกผมกับเพื่อนทุกคนพึ่งกลับมาจากการท่องเทียวน่ะครับ"

ซูเนโอะตอบเจ้าของร้านด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบายใจ

"เอ้า..เรื่องนั้นน่ะ ช่างมันก่อนเถอะ... เอางี้ละกัน เธอลองเลือกปืนที่เธอชอบจากที่นี่ไปใช้ดูสิ"

คำพูดของเจ้าของร้านทำให้ซูเนโอะตกใจมาก

"เอ๋....ปืนที่ชอบ?"

"ที่ร้านฉันมีปืนให้เธอเลือกเยอะแยะเลยล่ะนะ ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ในสถานการณ์แบบนี้ฉันไม่คิดเงินหรอก เธอชอบอันไหนล่ะ.."

เจ้าของร้านคะยั้นคะยอให้ซูเนโอะเลือกอาวุธที่เขาถนัดหรือชอบไปใช้

"ตะ..แต่ว่า...ของแบบนั้นมัน.."

ซูเนโอะยังคงรู้สึกกังวลที่ว่า ปืนที่ร้านนี้มันไม่ใช่ปืนของเล่นที่พวกเขาเคยใช้เล่นกัน แต่มันเป็นปืนของจริง ที่ใช้ยิงเป้าหมายที่มีอานุภาพในการสังหารผู้อื่น!!

"ก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอว่าข้างนอกนั่นมีแต่พวกตัวประหลาดที่จ้องจะมาเล่นงานเราทั้งนั้น อย่างน้อยก็มีอาวุธแรงๆไว้จัดการพวกนั้นดีกว่าน่า"

หลังจากที่เจ้าของร้านพูดจบ เจ้าของร้านจึงปล่อยให้ซูเนโอะเดินเลือกสิ่งที่เขาอยากได้ แต่ปรากฏว่าซูเนโอะกลับยืนนิ่งเฉยเป็นเวลานาน ทำให้เจ้าของร้านเริ่มโมโห

"เฮ้ย...จะยืนตรงนี้อีกนานไหม!! เจ้าพวกนั้นอาจจะพังประตูเข้ามาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รีบจับอาวุธเตรียมพร้อมฆ่าพวกมันได้แล้ว!!"

"ระ เรื่องแบบนั้น...ผะ..ผม ไม่ไหวหรอก!! จะให้ผมทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง"

ซูเนโอะยังคงรับไม่ได้ถ้าหากต้องจับปืนจริงเพื่อฆ่าอะไรสักอย่างที่เขาคุ้นเคยหรือรู้จัก สิ่งที่เกิดขึ้นในโลกของเขาตอนนี้มันไม่ใช่เกมอีกต่อไปแล้ว...แต่มันคือสถานการณ์จริง ในโลกจริงในบนี้

"ไม่ไหวงั้นเหรอ พูดออกมาได้ไงกัน เจ้าหมาบ้าข้างนอกนั่นมันเกือบจะฆ่าเธอแล้วนะ ขืนไม่ฆ่ามันก่อนมีหวังมันได้ฆ่าเราได้แน่ ฉันเห็นมากับตาเลยว่าหมาพวกนั้นมันรุมทึ้งผู้ชายตัวโตข้างนอกนั่นได้ด้วย!!"

"สถานการณ์ในตอนนี้น่ะ พวกตำรวจหรือหน่วยกู้ภัยก็มาช่วยพวกเราไม่ได้แล้ว ไม่มีใครปกป้องพวกเราอีกแล้ว สิ่งที่ต้องทำคือหาทางปกป้องตัวเองเท่านั้นนะ"

เมื่อได้รับความกดดันหนักๆเข้า ในที่สุดซูเนโอะก็ตัดสินใจที่จะพูดออกมาว่า...

"ไม่ได้หรอกครับ....เรื่องโหดร้ายแบบนี้ผมทำไม่ได้หรอกครับ"

 

ทันทีที่เจ้าของร้านขายปืนได้ยินคำตอบของซูเนโอะ เขาก็ก้มหน้าลงอย่างเงียบๆพร้อมพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า

"ถ้างั้นก็....ออกไปซะ"

"เอ๋!?"

"ถ้าไม่คิดที่จะช่วยเหลือตัวเองก็ไปตายซะ ไปเป็นเหยื่อเจ้าพวกหมาบ้าข้างนอกนั่นน่ะแหละ"

"ตะ แต่ว่า.."

จากนั้นเจ้าของร้านก็ตวาดออกมาเป็นชุด

"ไอ้คนขี้ขลาดที่มัวแต่งอมืองอเท้ารอให้คนอื่นมาช่วยโดยไม่คิดที่จะพยายามช่วยตัวเองเพราะมัวแต่กลัวเรื่องไร้สาระพรรค์นั้นน่ะ! ฉันไม่ต้องการหรอกนะไอ้หนู!!!!...ถ้าไม่คิดจะสู้ ก็ออกไปจากร้านฉันซะ..!!!"

"ถ้าไม่ยอมออกไปล่ะก็.."

แล้วเจ้าของร้านก็หันปากกระบอกปืนไปทางซูเนโอะอีกครั้ง

"วะ เหวอ!!!!!!!  ออกแล้วคร้าบบ  จะออกไปเดี๋ยวนี้ล่ะคร้าบ!!!!"
 

เมื่อเห็นดังนั้นเจ้าของร้านขายปืนจึงชี้นิ้วไปทางด้านหลังพร้อมกับบอกว่า ทางที่เข้ามาคงไม่ปลอดภัย ให้ใช้ประตูหลังร้านของเขาออกไปจะดีกว่า  หลังจากนั้นซูเนโอะจึงก้มหน้าคอตกพร้อมกับที่จะเดินออกไป

ถึงแม้เขาจะเจ็บใจที่ถูกคนเบื้องหน้าต่อว่า แต่มันก็เป็นความจริงที่เขาเป็นคนขี้ขลาด เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะเถียงได้เลยแม้แต่น้อย

"ออกไปได้แล้ว..."

เจ้าของร้านยังคงออกคำสั่งอย่างต่อเนื่อง แต่เขาก็ลดปืนลงแล้ว

"ขะ เข้าใจแล้วฮะ"

ซูเนโอะเดินผ่านเจ้าของร้านไปยังประตูหลังร้าน เขาแอบสังเกตเห็นว่าเจ้าของร้านเองก็มีท่าทีผิดหวังไม่น้อยในตัวเขา...เขาเองก็ไม่อยากจะให้มันเป็นแบบนี้ แต่มันจะทำไงได้ ก็เขามัน ขี้ขลาดนี่นา... คนขี้ขลาดแบบเขาจะไปมีความกล้าหาญขึ้นมาได้ยังไง?

และในตอนนั้นเองที่มีเสียงกระแทกดังเข้ามาทางประตูด้านหน้าของร้านปึงปังอย่างต่อเนื่องทำให้ซูเนโอะหันมามองว่าเกิดอะไรขึ้น

"ปะ ประตูมัน..."

เจ้าของร้านมองเห็นประตูหน้าร้านนั้นเหมือนถูกอะไรบางอย่างกระแทกอย่างต่อเนื่องจนเป็นรอยร้าว เจ้าของร้านจึงเดินเข้าไปดันประตูไว้ไม่ให้เจ้าสิ่งข้างนอกพังเข้ามาได้

เจ้าของร้านนั้นยังคงดันประตูไปและพบว่าแรงที่กำลังพังเข้ามานั้นมีจำนวนมหาศาลมาก เขาจึงพยายามหาตัวช่วยและพบว่าซูเนโอะยังไม่ออกไปจากร้าน

"เฮ้ย ลืมเรื่องที่จะหนีออกไปก่อน ไอ้หนู รีบกลับมาช่วยกันก่อน..."

ซูเนโอะที่เห็นเหตุการณ์นั้นยังคงตัวแข็งอยู่กับที่ ความกลัวที่ครอบงำเขาทำให้เขาก้าวขาไม่ออก แต่เขาก็พยายามเดินออกมาจนถึงมุมโต๊ะ และตอนที่อยู่ตรงนั้นเขาได้สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง..

"ทะ ที่หน้าต่างนั่น!!!"

สิ่งที่ซูเนโอะเห็นคือ เจ้าตัวที่พยายามพังประตูเข้ามานั้นได้เปลี่ยนตำแหน่งไปยังหน้าต่าง ซึ่งก็คือฝูงเจ้าพวกสุนัขซอมบี้เคลเบรอส  และในที่สุดพวกมันก็บุกพังกระจกเข้ามาทางหน้าต่างได้สำเร็จ

"ชะ ฉิบหายแล้ว!!"

เจ้าของร้านที่อยู่แถวประตูตกใจกับพวกฝูงเคลเบรอสที่บุกเข้ามาทางหน้าต่าง และพวกมันทั้งสามตัวก็ล้อมตัวเขาไว้ เจ้าของร้านคิดจะใช้ปืนยิงพวกมันแต่ว่า พวกมันที่อยู่ใกล้กับเขานั้นไวกว่า พวกมันกระโดดงับมือเจ้าของร้านอย่างรวดเร็วและล้มเจ้าของร้านจนกระแทกกับพื้นในพริบตา

"ชะ ช่วยด้วย  อ้ากกกกกกกกกกกกก!!!!!!"

ในที่สุดเจ้าของร้านก็ตกเป็นเหยื่อของเคลเบรอส พวกมันงับคอและอวัยวะสำคัญของเขาจนขาด เลือดสาดกระจายไปทั่วพื้น พร้อมกับกินซากศพของเขา

"อ่ะ..... ว๊ากกกกก!!!"

ซูเนโอะตะโกนแหกปากร้องสุดชีวิตพร้อมกับจับอะไรบางอย่างในร้าน

ก่อนที่จะวิ่งหนีออกไปยังประตูหลังร้าน (หากสังเกตที่มุมหัวโต๊ะจะเห็นว่ามีบางอย่างหายไป)

ซูเนโอะหนีออกมาตามตรอกหลังร้านจนออกมายังถนนใหญ่ เขารู้สึกตกใจและหวาดกลัวกับเหตุการณ์สยองขวัญที่เกิดขึ้นเมื่อครู่

เขาไม่อยากพบเจอกับเรื่องที่ดูโหดร้ายแบบนี้เลยและตอนนั้นเองเขาก็เริ่มคิดถึงหม่าป้าและป่าป๊าว่าพวกทั้งคู่จะปลอดภัยดีหรือเปล่า

และในตอนนั้นเองเขาก็เริ่มรู้สึกว่ามือของเขานั้นดันถืออะไรหนักๆตามมาด้วย ซึ่งเมื่อเขามองสิ่งที่อยู่ในมือเขาดูก็พบว่ามันคือ....

มันก็คือปืนไรเฟิล!!!

(ปริศนาคลี่คลายแล้ว เพราะในโดจินหลายคนยังคงแปลกใจว่าจู่ๆ ซูเนโอะเอาปืนไรเฟิลมาจากไหน คำตอบคือได้มาตั้งแต่ก่อนเข้าโรงเรียนแล้วนั่นเอง)

"ยะ แย่ล่ะสิ  ดันเผลอหยิบติดมือมาด้วย..."  ซูเนโอะรู้สึกกังวลว่าตัวเองได้ขโมยของออกมาแล้ว

"แล้วเจ้านี่มันใช้ยังไงล่ะเนี่ย"

ซูเนโอะยังคงสับสนอยู่ว่าจะใช้ปืนยังไง และตอนนั้นเองที่เขานึกถึงโนบิตะ (เหมือนตอนที่ไจแอนท์จับปืนและนึกถึงโนบิตะ) ถ้าหากว่าเป็นหมอนั่นคงจะไม่มีปัญหาเรื่องนี้แน่ๆ

บนเส้นทางถนนอีกฝั่งนั้นเองซูเนโอะได้สังเกตเห็นอะไรบางอย่างกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้!!

เจ้าสิ่งนั้นคือสุนัขซอมบี้เคลเบรอสอีกตัว!!! และดูเหมือนว่ามันจ้องจะเล่นงานซูเนโอะเสียด้วย

"ยะ อย่าเข้ามานะ!!"

(ทำยังไงดี ฉันจะใช้ปืนนี้ยังไงดี)

ซูเนโอะยังคงคิดหนักแล้วก็ค่อยก้าวถอยหลังช้าๆ ซึ่งทำให้มันค่อยๆเดินก้าวย่างเข้ามาเรื่อยๆแบบช้าๆเช่นกัน..

(แต่ตอนนี้คงไม่มีทางเลือกแล้ว!! คงต้องลองดูสักตั้ง!!)

เมื่อซูเนโอตั้งสติได้ จึงเริ่มแสดงความกล้าออกมาโดยการยกปืนขึ้น ยิงเคลเบรอสที่พุ่งเข้ามาทางตรงทันที!!

ปัง!!!

(ในเกมต้องใช้กระสุนหลายนัดมากในการปราบอีกทั้งซูเนโอะยังไม่สามารถใช้ปืนชนิดนี้ได้คล่อง ทำให้ระยะเวลาการรีโหลดปืนนี้นานมากขึ้นตามไปด้วย ซึ่งสร้างความยากในการต่อสู้เข้าไปอีก)

หลังจากที่จัดการเคลเบรอสลงได้ซูเนโอะจึงหอบอย่างอ่อนแรง

ตอนนั้นเองที่ซูเนโอะเริ่มคิดถึงเพื่อนคนอื่นๆรวมทั้งโนบิตะว่า พวกเขาจะจัดการเจ้าสัตว์ประหลาดพวกนี้ได้ยังไงกันบ้างนะ และจะเจอกับพวกนี้แบบที่ตนเองเจอหรือเปล่า

(เจ้าของบล็อก : ไม่ว่ะ คนอื่นเขาเจอแค่ซอมบี้ธรรมดาแต่แกจะเจอของที่หนักกว่านี้อีก เพื่อปลุกความกล้าในตัวแกขึ้นมา)

ก่อนที่ซูเนโอะจะเดินไปตามถนนต่อ เขาได้มองไปยังร้านขายปืนอีกครั้งพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด

"คุณเจ้าของร้าน ผมขอโทษ"

ซูเนโอะได้เดินมาตามเส้นทางถนน และระหว่างทางเขาก็ต้องพบกับสิ่งที่น่ากลัวมากมาก แต่ไม่ใช่พวกคนแปลกๆที่ดูเหมือนเป็นซอมบี้ แต่สิ่งที่เขาพบคือ..

ฝูงโครว เหล่าอีกานรกที่บ้าคลั่งที่รุมจิกกินซากศพและบินมาเล่นงานเขาด้วย ซึ่งมีจำนวนมากเกินกว่าที่เขาจะรับมือไว้ จึงได้แต่หนีมา

เส้นทางตามเมืองที่เขาผ่านมานั้นไม่มีซอมบี้เลย แต่กลับมีศพนอนเต็มเกลื่อนถนน อีกทั้งยังมีพวกฝูงเคลเบรอสและโครวอยู่ตามเส้นทางจำนวนมากด้วย ซึ่งซูเนโอะหนีพวกมันทันได้อย่างฉิวเฉียด (พร้อมกับแบกปืนไรเฟิลไปด้วย) โดยเข้าไปในอาคารแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ

เมื่อเข้ามาข้างในก็พบกับซากศพทั้งคนและสัตว์จำนวนมาก และเมื่อดูจากสภาพแวดล้อมรอบข้างทำให้ซูเนโอะพูดออกมาว่าที่นี่มันร้านขายสัตว์เลี้ยง (เพ็ทช็อป = Pets Shop) สินะ ท่าทางเขาคงจะหยุดพักที่นี่สักแปปได้ เพราะตลอดทางถนนนั้นเขาวิ่งหนีทั้งอีกาทั้งหมามาตลอดทาง (แถมแบกไรเฟิลไปด้วย)

ตอนนั้นเองที่เขาได้เดินก้าวเข้ามาตรงกลางร้านพร้อมกับรู้สังหรณ์ใจแปลกๆว่า มันเกิดอะไรกับพวกสัตว์ข้างนอกนั่นกันแน่ พวกมันดูบ้าคลั้ง ดุร้ายและน่ากลัวกันไปหมด

"เอ หรือว่าบางทีพวกหมากับอีกาข้างนอกนั่น มันอาจจะหลุดออกมาจากที่นี่ก็ได้นะ"  เขาพูดทีเล่นทีจริงเพื่อให้กำลังใจตัวเองเบาๆ พร้อมกับมองเห็น กรงหรือตู้ขังสัตว์ที่ดูเหมือนมีอะไรบางอย่างถูกทำลายออกมา ทำให้เขาเริ่มมั่นใจมากขึ้น

"ยะ อย่างที่คิดไว้จริงๆ เจ้าสัตว์พวกนั้นมันคือสัตว์เลี้ยงมาก่อนก่อนที่จะกลายเป็นแบบนั้น ว่าแต่มันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นได้ยังไง?"

ซูเนโอะพยายามคิดไปเรื่อยเปื่อยเพื่อไม้ให้เขาคิดถึงความกลัวของเหตุการณ์เบื้องหน้าที่จะทำให้เขาทำอะไรไม่ถูก

ดูเหมือนว่าโชคไม่ค่อยเข้าข้างเขาเท่าไหร่เมื่อเขาพบว่าที่ห้องนี้ยังมีสุนัขบางตัวถูกขังอยู่ข้างใน และพวกมันก็รู้ได้ว่ามีคนเข้ามาที่นี่ทำให้มันพังประตูออกมาจากกรงและจ้องเล่งานซูเนโอะ

ซูเนโอะรู้สึกกลัวมาก แต่เหตุการณ์ตอนนี้ทำให้เขาย้อนนึกกลับไปที่ร้านขายอาวุธ คำพูดของเจ้าของร้านที่ต่อว่าความขี้ขลาด อ่อนแอในตัวของเขา....  แต่ตอนนี้มีเพียงเขาตัวคนเดียวเท่านั้น กับอาวุธปืนที่อยู่ในมือ ...ถ้าหากเขายังรู้สึกกลัว ขี้ขลาด ทำตัวอ่อนแออยู่แบบนี้ เขาคงจะมุ่งหน้าไปยังจุดนัดพบของเพื่อนตามสัญญาไม่ได้ ใช่ เพื่อนของเขาอาจจะเจอแบบเดียวกับเขาอยู่ก็ได้

(ฉัน จะ ต้องไม่เป็นไร...เรากับเพื่อนคนอื่นๆก็เคยผ่านเหตุการณ์วิกฤติแบบนี้มานับไม่ถ้วนแล้วไม่ใช่เหรอ...ใช่แล้ว ..ฉันไม่ได้อ่อนแอ ฉันต้องเอาตัวรอดได้ ฉันไม่จำเป็นต้องรอให้ใครมาช่วยเหลืออีกแล้ว!!)

ถึงแม้ว่าในห้องจะมีเคลเบรอสถึง 4 ตัวล้อมเขาอยู่ แต่เขาก็ต้องสู้ถึงแม้เขาจะหวั่นๆแล้วเผลอพูดออกมาว่า...

"มะ  หม่าม๊า!!!"

การต่อสู้ระหว่างซูเนโอะกับเคลเบรอสทั้ง 4 จึงเริ่มต้นขึ้น ซูเนโอะได้อาศัยโต๊ะในการเป็นสถานที่หลบหลีพวกเคลเบรอสที่จะเข้ามารุมพร้อมกัน พร้อมกับเล็งยิงกระสุนปืนไรเฟิลจากระยะไหลทีละตัว จนในที่สุดเขาก็จัดการพวกเคลเบรอสได้หมด

หลังจากที่จัดการพวกมันได้ เขาจึงหาทางออกไปจากที่นี่ซึ่งก็พบว่ามีประตูด้านหลังเหมือนกัน แต่ว่ามันล็อกอยู่...แต่ตอนนี้มีทางหนีทางเดียวเท่านั้นที่ดูปลอดภัย เขาจึงตัดสินใจใช้ปืนตีประตูจนพังทันที

พร้อมกับเดินออกไปด้านนอก

เขาเดินออกมาตามถนนที่ไปได้เส้นทางเดียวเท่านั้น

และในที่สุดเขาก็ถึงทางแยกที่เขาคุ้นเคยซึ่งก็คือทางเข้าประตูโรงเรียนนั่นเอง

"ชิสุกะจังกับไจแอนท์อยู่ที่ไหนกันน้า"

ซูเนโอะยังคงรอต่อไป แล้วก็เผลอคิดในแง่ร้ายออกมา

"ระ  หรือว่า พวกเขาจะถูก..."

ในระหว่างที่เขากำลังก้มหน้าอยู่นั้น เขาก็ได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเรียกชื่อเขา

"ซูเนโอะคุง"

ชิสุกะนั่นเอง!! ชิสุกะเดินมาพร้อมกับไจแอนท์ที่อีกฝั่งของถนน ดูท่าทางพวกเขาทั้ง 2 คนคงจะปลอดภัยดี

ซึ่งการพบเจอกับซูเนโอะนั้นทำเอาไจแอนท์ประหลาดใจมากเหมือนกัน (แถมยังถือปืนไรเฟิลมาด้วย)

"ซะ..ซูเนโอะ"

"จะ จะ จะ ไจแอนท์!!!!!!!!!!!!"

ซูเนโอะตะโกนแหกปากพร้อมกับวิ่งพุ่งเข้ามาหาไจแอนท์

พวกเขาทั้งคู่กระโดดกอดกันด้วยความดีใจ

"โอ้วว เพื่อนเลิฟ ดีใจจริงๆที่นายปลอดภัย"

"โชคดีจังที่ เธอไม่เป็นอะไร"

ชิสุกะพูดเสริม

"พะ..พอกันที...น่ากลัวเป็นบ้าเลย....ทั้งหมา ทั้งอีกา...พวกมันทั้งบ้า ทั้งเพี้ยนไปหมดแล้ว!!"

ซูเนโอะบอกสิ่งที่ตนพบให้ทั้งสองฝ่ายรู้

ไจแอนท์ก็พูดด้วยความเห็นใจว่า งั้นเหรอ...ทางฉันเองก็เจอเหมือนกัน (แต่เจอแค่พวกซอมบี้นะ - -)

ชิสุกะก็พูดว่า น่ากลัวจริงๆ

ในตอนนั้นเองเธอนึกขึ้นได้จึงถามว่า แล้วโนบิตะล่ะ

ซูเนโอะที่เดินไปแถวๆนั้นก็บอกว่า เขาเองก็ไม่เห็น

ไจแอนท์บอกว่าไม่เห็นด้วยเช่นกัน แต่ยังไงก็แล้วแต่ อย่างน้อยเจ้าหมอนั่นก็อยู่กับโดราเอม่อนคงไม่ต้องห่วงไปหรอก
 

ซู เนโอะเองก็เริ่มเห็นด้วยพร้อมกับเริ่มอิจฉานิดๆที่เจ้าโนบิตะได้อยู่กับโดราเอม่อนที่ดูพึ่งพาได้ ฝั่งพวกเขาต่างหากที่น่าเป็นห่วงมากกว่า

ทั้ง สามคนจึงหันหน้ามองไปทางประตูโรงเรียน ไจแอนท์ได้พูดขึ้นมาว่า จากนี้ไปอาจจะพบอันตรายอีกมากมาย ขอให้ทุกคนเกาะกลุ่มกันไว้พร้อมกับเดินนำหน้าเข้าโรงเรียนไป

ชิสุกะก็ได้เป็นห่วงอยู่ลึกๆว่าเพื่อนของพวกเธอคงจะเป็นอะไรมากนะ ทั้งโนบิตะ ทั้งโดราเอม่อน ทั้งเดคิสุงิและคนอื่นๆ

ไจแอนท์ก็บอกยืนยันว่า พวกเขาจะต้องไม่เป็นไรแน่นอน พวกเราจะต้องรอดไปจากที่นี่ให้ได้

ถึงไจแอนท์จะดูมั่นใจเช่นนั้น ซูเนโอะก็คงต้องทำตามอย่างไม่มีทางเลือก แต่เขาเองก็ยังหวั่นใจอยู่ไม่น้อย

"ต้องเข้าไปจริงๆสินะ"

เมื่อพวกซูเนโอะเดินเข้าไปในโรงเรียนก็จบเรื่องราวของไซด์สตอรี่ที่จะนำ พาพวกเขามาพบกับพวกโนบิตะที่ห้องพยาบาลในโรงเรียนแห่งนี้ในบทความ >> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 2] 
 

หลัง จากที่เคลียร์เนื้อเรื่องจบแล้ว...เราจะได้เห็นคำพูดมุมมองจากตัวซูเนโอะว่า

เขาไม่อาจจะทราบชะตากรรมของพ่อแม่ของเขาเลยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ถึงแม้ว่าเขาจะห่วงคนทางบ้านมากแค่ไหนแต่เขาก็คงไม่อาจจะหลีกหนีสถานการณ์ปัจจุบันที่อยู่ตรงเบื้องหน้าของเขาจริงๆได้ เขาต้องเชื่อมั่นในตัวเองมากกว่านี้ เขานั้นกล้าหาญมากกว่านี้ ถ้าหากเขาร่วมมือกับพวกเพื่อนๆล่ะก็ เรื่องทุกอย่างจะต้องกลับคืนสู่ความสงบสุขเช่นเดิมแน่นอน เหมือนที่เคยผจญภัยกันมานับต่อนับ เขาจะต้องทำตัวให้เป็นประโยชน์ ช่วยเหลือพวกไจแอนท์และโนบิตะ จนกว่าจะโค่นล้มตัวต้นเหตุอย่างอัมเบรล่าให้จงได้

แสดงความเห็นบน Facebook!