โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 3.5] : Side Story - ภาคเซย์นะ (ตอนกลาง)

เนื้อหาของบทความนี้เป็นไซด์สตอรี่ต่อเนื่องมาจากบทความนี้
>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 3.5] : Side Story - ภาคเซย์นะ (ตอนต้น)
ใครที่ยังไม่เคยอ่านบทความที่แล้ว แนะนำให้ไปอ่านมาก่อน...

อ้อ แล้วขอประกาศอีกเรื่องคือเนื้อหาไซด์สตอรี่ของเซย์นะช่วงท้ายนั้นมีปริมาณเยอะมากจนเราต้องแบ่งออกมาอีก 2 ตอน ทำให้ไซด์สตอรี่ของเซย์นะถูกแบ่งออกเป็น 3 ตอน ไม่ใช่ 2 ตอนแล้วนะ




=======================================================

โชคชะตาของเซย์นะ (ตอนกลาง) : ความเจ็บปวดของลูกสาวคนโต

เหตุการณ์ตอนที่แล้วเซย์นะได้หนีพวกซอมบี้ออกมาจากร้านขายยาและพบว่าเมืองข้างนอกที่เธอเคยนั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว อุบัติเหตุที่เกิดข้างถนนก่อให้เกิดไฟลุกท่วมคันรถ อีกทั้งผู้คนจำนวนมากได้มีท่าทางแปลกไป แถมยังดูน่ากลัวเหมือนกับเป็นพวกซอมบี้ที่หลุดออกมาจากหนังสยองขวัญยังไงยังงั้น แต่ทุกอย่างนี้ไม่ใช่ความฝัน แต่มันเป็นความจริง....!!! ผู้คนในเมืองได้กลายเป็นซอมบี้ไปแล้ว!!

"นะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย!?  ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้!?"

เซย์นะแทบไม่อยากเชื่อสิ่งที่เธอเห็นตอนนี้ พวกซอมบี้ที่อยู่รอบข้างต่างก็เห็นเธอทั้งหมดและเดินเข้ามาหาเธอ

"ตะ...ต้องรีบกลับไปที่บ้านแล้ว!!"

เซย์นะไม่ยอมอยู่รอให้ซอมบี้พวกนั้นเข้ามาเล่นงานเธอ เธอจึงได้วิ่งหนีพวกมันไปตามถนนที่เป็นทางกลับบ้านของเธอ....เธอต้องรีบกลับบ้านเธอให้เร็วที่สุดในตอนนี้

 

เธอเดินมาตามถนนเรื่อยๆแต่แล้วก็ต้องพบว่า ถนนที่เป็นเส้นทางที่ใช้เดินกลับไปยังบ้านของเธอถูกปิดกั้นด้วยเปลวเพลิงที่รุนแรงเกินกว่าเธอจะผ่านได้... 

แถมบริเวณรอบข้างยังมีพวกซอมบี้เดินให้เผ่นพ่านและศพจำนวนมากเต็มไปหมด เธอจึงรีบวิ่งไปตามเส้นทางอื่นเพื่อหาทางลับไปยังบ้านของเธอทันที

เธอเดินกลับมาที่ร้านขายยาอีกครั้งและมุ่งหน้าไปยังถนนฝั่งตรงข้ามเพื่อหาทางแยกที่จะกลับไปบ้านของเธอ.. เธอรู้สึกตกใจกับสิ่งที่อยู่รอบข้างเธอมาก บ้านเรือนที่เกิดเพลิงไหม้ ซากศพที่นองไปด้วยเลือดเกลื่อนกลาดตามถนน ผู้คนในเมืองที่กลายสภาพเป็นซอมบี้ และที่น่ากลัวกว่านั้น เมื่อเธอข้ามมายังถนนอีกฝั่ง เธอก็พบว่า พวกสุนัขเองก็ได้เปลี่ยนสภาพกลายเป็นสุนัขซอมบี้เคลเบรอส ไปแล้วด้วย พวกมันต่างไล่กวดเธอไปตามถนน ทำให้เธอได้แต่วิ่งหนีไปตามเส้นทางบนท้องถนนเรื่อยๆ

เธอวิ่งหนีพวกเคลเบรอสจนสามารถหนีพวกมันออกมาได้ จนมาถึงสะพานข้ามแม่น้ำประจำเมือง ซึ่งที่นั่นเธอพบว่ามีพวกตำรวจอยู่ที่นั่น เธอจึงรีบเข้าไปขอความช่วยเหลือจากพวกเขาทันที

ตำรวจหนุ่มที่อยู่ด้านหน้าหันปืนมาทางเซย์นะเพราะคิดว่าเธอเป็นพวกซอมบี้ด้วยทำให้เธอตกใจมาก

"กรี๊ด!! อย่าพึ่งยิงค่ะ!!"
 

นายตำรวจคนนั้นได้ลองมองเซย์นะให้แน่ใจอีกครั้งว่ายังเป็นคนปกติอยู่ และในที่สุดเขาก็ลดปืนลง

"ไม่เป็นไรอะไรใช่ไหม!? รีบเข้ามาทางนี้เร็ว!!"

ตำรวจคนนั้นได้เรียกให้เซย์นะเข้าไปวงล้อมที่ตำรวจจอดรถเรียงกันตั้งเป็นที่กำบังไว้สำหรับป้องกันไม่ให้พวกซอมบี้เข้ามาพร้อมกับยิงปืนใส่พวกมัน

ด้านในนั้นยังมีตำรวจอีกคนหนึ่งและเด็กผู้ชายตัวเล็กอีกคนหนึ่งด้วย แล้วนายตำรวจที่เรียกให้เซย์นะเข้าไปก็ได้เอ่ยถามขึ้นมาว่า..

"เธอน่ะ ยังไม่ถูกพวกมันทำร้ายใช่ไหม"

"คะ ค่ะ!!"

เซย์นะตอบไปตามความเป็นจริงทำให้ตำรวจคนนั้นรู้สึกโล่งอก ซึ่งเซย์นะเองก็รู้สึกสงสัยท่าที่ของเขา แต่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเธอนั้นสำคัญกว่า เพราะโลกทั้งใบที่อยู่รอบตัวเธอนี้มันกลับตาลปัตรไปหมด

"เอ่อ...ตอนนี้ หนูฝันไปหรือเปล่าคะ"

 เซย์นะไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นรอบข้างนี้ทั้งหมดและภาวนาให้มันเป็นแค่ฝันร้าย

"ฉันก็ไม่รู้...ฉันเองก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลย"

นายตำรวจหนุ่มเองก็เช่นกัน เขาอยากให้สิ่งที่เกิดขึ้นรอบข้างนี้เป็นเพียงฝันร้าย

เขาได้เล่าเรื่องให้เซย์นะฟังว่า เขากับเหล่าตำรวจเพื่อนของเขาได้มีคำสั่งให้ออกไประงับเหตุจราจลที่เกิดขึ้นในเมืองและพบว่าผู้คนในเมืองเริ่มบ้าคลั่งเข่นฆ่าผู้อื่นไม่เลือกหน้า เขาและเพื่อนของเขาพยายามต่อสู้กับคนพวกนั้นเพื่อเอาตัวรอดแต่ว่าคนพวกนั้นมีมากเกินกว่าจะรับไว้ จึงรีบหนีเอาตัวรอดพร้อมกับพาครอบครัวหนีไปด้วย แต่ก็ถูกพวกมันฆ่าจนตายเกือบหมด ทำให้เหลือแต่ตัวเขากับเพื่อนตำรวจของเขาอีกคนที่ชื่อนากายาม่า (永山 Nagayama) พร้อมกับลูกชายเท่านั้น (อยู่ทางด้านขวาของแผนที่)

อีกทั้งเขายังเล่าให้ฟังเพิ่มเติมว่า ดูเหมือนพวกมันจะเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็วเพราะคนที่ตายจากการถูกพวกมันทำร้ายจู่ๆก็ได้ลุกขึ้นมากลายเป็นพวกมันด้วย ซึ่งทำเอาเซย์นะเองไม่อยากเชื่อข้อมูลที่ตำรวจหนุ่มคนนั้นเล่ามา

"ยังไงก็แล้วแต่..ตอนนี้ฉันต้องพาเด็กอย่างเธอและคนอื่นๆไปยังสถานที่ปลอดภัยให้ได้ เธอน่ะมากับพวกเราจะดีกว่านะ"

ตำรวจหนุ่มคนนั้นได้บอกกับเซย์นะให้ไปด้วยกัน ซึ่งเซย์นะเองก็เห็นด้วยว่า ในสถานการณ์เช่นนี้การอยู่คนเดียวนั้นเป็นเรื่องที่อันตรายมาก

"คะ...ค่ะ .....  อ้ะ.. เดี๋ยวก่อน"

แล้วเธอก็ชะงักเมื่อคิดอะไรบางอย่างได้...ถ้าเธอไปกับพวกเขา..แล้วคนในครอบครัวเธอล่ะ!?

"ขอโทษนะคะ... ก่อนหน้านั้นช่วยไปบ้านของหนูก่อนจะได้หรือเปล่าคะ"

"บ้านของเธออยู่ทางไหนล่ะ!?"
 

"ไปตามทางนี้ค่ะ..."  แล้วเซย์นะก็ชี้ออกไปตามเส้นทางถนนที่เธอเดินผ่านมา เธอคาดหวังว่าตำรวจคนนั้นจะไปพร้อมกับเธอ

นายตำรวจคนนั้นเงียบสักพักก่อนที่เอ่ยออกมาว่า..

"ขอโทษนะ...บริเวณนั้นเป็นสถานที่พวกมันอยู่เต็มไปหมดเลย!! มันอันตรายเกินไป ฉันจะปล่อยให้เธอเข้าไปเสี่ยงไม่ได้หรอก!!"

"อะไรกัน!?"

เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตำรวจหนุ่มคนนั้นจะให้คำตอบที่เย็นชากับเธอ... ทำไมกัน? พวกเขาควรจะช่วยเหลือผู้คนไม่ใช่เหรอ?

เซย์นะรับไม่ได้กับสิ่งที่ตำรวจคนนั้นพูด

"แล้วครอบครัวของหนูล่ะคะ!? ทั้งคุณพ่อทั้งโทชิกิน้องชายของหนูด้วย ทั้งสองคนเป็นไข้อาการหนักมากจนขยับตัวเองไม่ได้...ได้โปรดเถอะค่ะคุณตำรวจ.."

ตำรวจคนนั้นพยายามอธิบายให้เซย์นะฟังว่าในสถานการณ์แบบนี้ เขาจะไม่เอาคนอื่นเข้าไปเสี่ยงเด็ดขาด เพราะก่อนหน้านั้นก็มีตำรวจเพื่อนของเขาเคยไปที่นั้นมาแล้วสุดท้ายเขาก็กลายเป็นสัตว์ประหลาดพวกเดียวกับมัน  และขอร้องให้เซย์นะลืมเรื่องครอบครัวของเธอและหาทางหนีเอาตัวรอดดีกว่า ถ้าสถานการณ์เริ่มคลี่คลายลงเขาจะเป็นคนไปดูให้เอง

แน่นอนว่าเซย์นะไม่อยากได้คำตอบเช่นนี้ทำให้เธอไม่สบายใจมาก

และแล้วเรื่องต่างๆก็เริ่มแย่ลงเรื่อยๆ เมื่อมีตัวอะไรบางอย่างวิ่งตรงเข้ามาทางนี้ด้วยความเร็วสูง พร้อมกับกระโดดข้ามรถที่พวกตำรวจนำมากั้นเป็นที่กำบังไว้จนหลุดรอดเข้ามาในบริเวณที่พวกเซย์นะอยู่ได้ เจ้าสิ่งนั้นได้อยู่เบื้องหน้าของตำรวจที่ชื่อนากายาม่าและลูกชายของเขา ดูจากลักษณะแล้วมันมีรูปร่างเหมือนกับพวกซอมบี้ชาวเมืองธรรมดาแต่สิ่งที่เป็นจุดเด่นคือ ส่วนหัวของมันนั้นเป็นสีแดงสด และที่มือของมันก็มีกงเล็บที่แหลมคมดูน่ากลัว!

"เหวอ!!!"

ยังไม่ทันที่ตำรวจคนนั้นจะยิงมันได้ เจ้าสัตว์ประหลาดหัวสีแดงนั้นก็ใช้มือของมันที่มีกงเล็บแหลมคมพุ่งเข้าเสียบคอหอยของตำรวจคนนั้นจนทะลุ พร้อมกับยื่นหน้าพุ่งเข้าไปกัดใบหน้าของเขาก่อนใช้มืออีกข้างฉีกคอกับลำตัวของตำรวจเคราะห์ร้ายคนนั้นอย่างแรงจนคอของเขากระเด็นหลุดหายตกแม่น้ำไป พร้อมกับเลือดที่สาดกระเซ็นออกมาราวกับน้ำพุจากลำคอที่ปราศจากศีรษะ

ชั่วพริบตามันได้หันมองทางเด็กผู้ชายตัวเล็กซึ่งเป็นลูกชายของตำรวจผู้เคราะห์ร้ายคนนั้นพร้อมกับพุ่งเข้ามาหา นายตำรวจคนนั้นพยายามจะใช้ปืนเล็งยิงไปทางเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้น เพื่อไม่ให้มันพุ่งเข้าไปทำร้ายเด็กชายตัวน้อย

แต่ทว่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วกว่าที่ตำรวจหนุ่มและเด็กสาวคาดคิดไว้!!  ซอมบี้หัวสีแดงตัวนั้นใช้กงเล็บของมันเสียบแทงทะลุร่างของเด็กผู้ชายตัวน้อยอย่างรวดเร็วพร้อมกับกระชากมือออกอย่างแรงจนลำไส้สีชมพูและเลือดไหลทะลักกระเด็นตามออกมา จนกระทั่งเด็กน้อยคนนั้นล้มแน่นิ่งจมกองเลือดเสียชีวิตตามผู้เป็นพ่อไป

"ไม่นะ!!!!!!!!!!!!!!!"

เซย์นะไม่อาจทนดูภาพโหดร้ายที่โหดร้ายเบื้องหน้าได้...ถึงกับเปล่งเสียงร้องออกมา

"เจ้านี่มันตัวบ้าอะไรกันเนี่ย!!"

ตำรวจหนุ่มคนนั้นก็พึ่งจะเคยเห็นสัตว์ประหลาดแบบนี้เป็นครั้งแรกซึ่งเขารู้ได้ว่าเจ้าตัวนี้มันอันตรายกว่าพวกซอมบี้ที่เขาเคยต่อสู้มาแล้วทั้งหมดเสียอีก ยิ่งการที่ได้เห็นมันฆ่าคน 2 ศพอย่างโหดร้ายทารุณเบื้องหน้าแล้วทำให้ตำรวจหนุ่มรู้สึกถึงความกดดันมากขึ้นไปอีก

"อย่าเข้ามานะเว้ย!! ไอ้สัตว์ประหลาด!!"

ตำรวจหนุ่มคนนั้นจึงระดมยิงปืนพกโจมตีใส่มันหลายต่อหลายนัด ซึ่งถ้าเป็นซอมบี้ธรรมดา
มันคงจะต้องล้มลงไปนอนตายจมกองเลือดภายใน 2-5 นัดแล้ว แต่ตำรวจคนนั้นระดมยิงปืนใส่จนหมดแม็กกาซีน กลับทำให้มันแค่ทรุดนั่งไปบนพื้นแค่นั้นเอง!! ตำรวจคนนั้นจึงตกใจกับซอมบี้ที่อยู่เบื้องหน้ามาก นอกจากมีกงเล็บและพละกำลังที่น่ากลัวแล้ว มันยังทนทานต่อกระสุนปืนมากขึ้นด้วย!!

 ใช่แล้ว ซอมบี้ตัวนี้ไม่ใช่ซอมบี้ธรรมดา แต่ว่ามันเป็นซอมบี้สายพันธุ์ใหม่ที่มีชื่อเรียกว่า "คริมสันเฮด (Crimson Head)" ตามลักษณะทางกายภาพที่เห็นคือหัวที่ถูกย้อมไปด้วยสีแดงเลือด (ซึ่งอันที่จริงมันก็สีเลือดทั้งตัวแต่จะเห็นหัวชัดเจนที่สุด) ซอมบี้คริมสันเฮดคือซอมบี้ที่มีการกลายพันธุ์มากกว่าซอมบี้ธรรมดา ซอมบี้สายพันธุ์นี้มีการสูบฉีดเลือดภายในร่างกายที่รุนแรงมากกว่าปกติทำให้เลือดซึมออกมาตามผิวหนังและย้อมร่างกายจนเป็นสีแดงเลือดและด้วยการที่มีการสูบฉีดเลือดอย่างแรงทำให้มันเพิ่มประสิทธิภาพของพลังกล้ามเนื้อมากขึ้น ทำให้กลายเป็นซอมบี้ที่สามารถวิ่งหรือกระโดดพุ่งเข้าหาเป้าหมายอย่างเร็วได้และทำให้เกิดความทนทานต่อความเสียหายภายนอกมากขึ้นด้วย อีกทั้งยังเกิดการสร้างกรงเล็บที่น่ากลัวขึ้นบริเวณนิ้วมือและนิ้วเท้าทำให้มันสามารถใช้เป็นอาวุธในการจู่โจมได้อีกต่างหาก

"ไอ้ตัวบ้านี่มันอะไรกันเนี่ย ขนาดยิงจนหมดแม๊กมันก็ยังไม่ตายอีกงั้นเรอะ!!"

ตำรวจคนนั้นสบถออกมาหลังจากที่ยิงปืนใส่มันจนทรุด แต่ก็ไม่สามารถฆ่ามันให้ตายได้ ซึ่งมันพยายามจะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

ตำรวจประเมินสถานการณ์เบื้องหน้าแล้วจึงได้พูดว่า..

"ที่นี่ไม่ปลอดภัยแล้ว... เรารีบหนีไปที่ศูนย์ผู้ลี้ภัยในโรงเรียน OX ดีกว่า!!" 

"โรงเรียน OX เหรอคะ... ระ โรงเรียนนั้นมันโรงเรียนของหนูนี่คะ"
 

แต่ก่อนหน้านั้นตำรวจคนนั้นได้ยืนของสิ่งหนึ่งให้เซย์นะ

"เธอน่ะ..เอาเจ้านี่ไปใช้ด้วยสิ..."

เซย์นะพบว่าสิ่งที่ตำรวจยื่นมาให้เธอนั้นคือ..ปืนพกเบเรตต้าของจริง!!!

"ใช้มันป้องกันตัวเองซะ..."

"เอ๋....เดี๋ยวก่อนสิคะ!! เจ้าสิ่งนี้มัน..!!"

"ปืนของจริงไม่ใช่ของเล่นแน่นอน!! ส่วนวิธีใช้ก็แบบในหนังที่พวกเธอดูกันนั่นแหละ!!"

ตำรวจคนนั้นพูดเน้นย้ำ

"ถะ..ถึงจะเคยเล่นปืนของเล่นของโทชิกิมาก่อน แต่ว่าเจ้านี่มันก็ไม่เหมือนกันนะคะ.."

"แต่ยังไงหนูก็เคยใช้แต่ของเล่นน่ะคะ ของจริงนี้มันบะเรื่องกันนะคะ..!!"

 
"หนูไม่มั่นใจเลยว่าจะใช้มันได้...แถมยังบอกให้หนูป้องกันตัว!?"

แต่ตำรวจคนนั้นยังไม่ว่างพอที่จะตอบคำถามเซย์นะ เขาจึงได้แต่เล็งยิงเจ้าคริมสันเฮดไว้ไม่ให้มันเข้ามาได้...

"คะ คุณตำรวจคะ...เรื่องปกป้องตัวเองด้วยปืนจริง หนูคงจะ.."

ตอนนั้นเองที่ตำรวจคนนั้นสังเกตเห็นว่าท่าทีของคริมสันเฮดเปลี่ยนไป..ดูเหมือนมันไม่ได้มองมาทางเขาอีกแล้ว แต่กลับหันไปมองทางเด็กสาวที่อยู่ข้างๆเขาอย่างเซย์นะแทน

เซย์นะสบตากับเจ้าคริมสันเฮดโดยตรงทำให้เธอรู้สึกกลัวมาก และรู้ทันทีว่าตอนนี้เป้าหมายของมันได้เปลี่ยนมาเป็นเธอแล้ว

""เอ๊ะ...ดะ เดี๋ยวก่อน...!!! ไม่นะ...ไม่!!!"

คริมสันเฮดวิ่งพุ่งเข้ามาหาเซย์นะด้วยความเร็วสูงพร้อมกับยื่นกงเล็บที่แหลมคมของมันออกมา ซึ่งมันเร็วเกินกว่าที่กระสุนจากปืนตำรวจหนุ่มจะหยุดมันไว้ได้แล้ว เซย์นะรู้ตัวว่าเธอคงจะไม่รอดเงื้อมมือของมันแน่..จึงหลับตาปี๋ แต่ว่า..

ฉึก!!!!!......

ก่อนที่กงเล็บของมันจะพุ่งเข้าถึงตัวเซย์นะ!! มันถูกหยุดโดยใครคนหนึ่งไว้ก่อน  เซย์นะสงสัยสิ่งที่เกิดขึ้นจึงได้ลืมตาขึ้นมา ทำเอาเธอแทบช็อก

ตำรวจหนุ่มคนนั้นได้วิ่งเอาตัวเองมาเป็นโล่กำบังตัวเธอไว้ ทำให้กงเล็บถูกหยุดไว้ก่อนที่จะถึงตัวเซย์นะ แต่ว่ามันได้แทงทะลุร่างของตำรวจหนุ่มคนนั้นไปด้วย!!

แต่ตำรวจหนุ่มยังไม่ยอมแพ้ เขาจึงได้ใช้ปืนพกยิงจ่อเข้าที่ศีรษะของมันอย่างจัง!!

กระสุนพุ่งเข้าใส่หัวของคริมสันเฮดแต่ก็ยังไม่มากพอที่จะทำให้มันตายได้ แต่อย่างน้อยก็ทำให้มันผละจากร่างของตำรวจหนุ่มคนนั้นพร้อมกับเดินโซซัดโซเซไปข้างหลัง แล้วก็ล้มลงไปบนพื้นใกล้กับศพเด็กผู้ชายที่พึ่งถูกมันฆ่าไป

"ทะ ทำไมกันคะ...."

เซย์นะรู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น ..เป็นเพราะเธอมัวแต่ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น...ทำให้ตำรวจคนนั้นต้องเอาตัวเองเข้ามาบังไว้...เขารับบาดเจ็บแทนเธอ.. 

ส่วนเจ้าคริมสันเฮดนั้นดูเหมือนว่าจะกลับไปกัดกินศพเด็กผู้ชายคนนั้นเพื่อฟื้นฟูพลังให้ร่างกายตัวเอง

"อะ...ไอ้บ้านั่น...มัน...ค่อก... สัตว์ประหลาด....ชัดๆ"

ตำรวจหนุ่มที่ถูกเสียบแทงร่างทะลุพยายามฝืนพูดออกมา เขาเจ็บใจมากที่ไม่สามารถฆ่ามันได้..ทั้งๆที่ยิงที่หัวมันแล้วแท้ๆ นี่เขาต้องตายอย่างไรค่างั้นเหรอ!?

"คุณน้าตำรวจ!! ทำใจดีๆไว้นะคะ คุณน้าตำรวจ!!"

เด็กสาวพยายามส่งเสียงร้องเรียกตำรวจหนุ่มคนนั้น พร้อมกับพยายามช่วยห้ามเลือด แต่ดูเหมือนว่ามันจะสายเกินไปแล้ว แต่อย่างน้อยก็ทำให้ตำรวจหนุ่มคนนั้นโล่งอกตรงที่...

ไม่...เขาไม่ได้ตายเปล่า...อย่างน้อยเขาก็ช่วยได้ตั้ง 1 ชีวิต.... เด็กสาวคนนี้.... ดูจากแววตาของเธอแล้ว... ทำให้เขารู้ว่า...เธอจะต้องรอดไปจาก...ที่นี่ได้....แน่นอน...

หลังจากนั้นตำรวจคนนั้นก็สิ้นใจตายไปต่อหน้าเซย์นะ...

"คุณน้าตำรวจคะ!! ไม่จริงใช่ไหม!!"

หลังจากที่ตำรวจคนนั้นได้เสียชีวิตลงไปแล้ว  เธอจึงได้แต่เงียบ... แต่คราวนี้ เธอได้หยิบปืนที่ตำรวจคนนั้นให้เธอขึ้นมา พร้อมกับเล็งปืนไปทางซอมบี้หัวแดงคริมสันเฮด ที่กำลังกัดกินศพของเด็กผู้ชายอยู่

"เจ้าสัตว์ประหลาดนั่น!!  ยกโทษให้ไม่ได้!!"

เซย์นะจึงเหนี่ยวไกปืนยิงกระสุนใส่ซอมบี้คริมสันเฮดทันที ถึงแม้เธอจะรู้สึกตกใจกับเสียงปืนจริงไม่น้อย แต่ในตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมากลัวเรื่องนั้นแล้ว!!  สิ่งสำคัญตอนนี้คือ...เธอต้องจัดการเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ให้ได้

เธอยังคงระดมยิงกระสุนใส่มันเรื่อยๆ  ดูเหมือนเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้จะอึดกว่าที่เธอคิดไว้มาก เพราะขนาดยิงใส่มันอย่างต่อเนื่องจนกระสุนหมดแม็กกาซีนแล้วแท้ๆ มันกลับย่างเท้าเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ

จนกระทั่งมันได้พุ่งเข้าโจมตีใส่เธออย่างรวดเร็ว!!

แต่เซย์นะก็สามารถกระโจนหลบไปข้างๆได้ พร้อมกับวิ่งไปอีกฝั่งพร้อมกับเปลี่ยนแม็กกาซีนรีโหลดกระสุนไปด้วย

เมื่อเธอตั้งหลักได้ เธอจึงระดมยิงใส่มันอย่างต่อเนื่องจนมันล้มลงไปกองกับพื้น

แต่สักพักมันก็ลุกกลับขึ้นมาใหม่ ทำให้เธอตระหนักได้ว่า เห็นที่เธอต้องรีบโจมตีไปที่จุดอ่อนที่เป็นส่วนหัวอย่างเดียวแล้ว...

เธอพยายามวิ่งสไลด์หลบพร้อมกับยิงไปด้วย แต่แล้วมันก็ได้วิ่งพุ่งเข้ามาหาเธออย่างไวก่อนที่จะใช้กงเล็บโจมตีใส่  เธอรู้ดีว่าความน่ากลัวของมันคือการวิ่งเข้าไปโจมตีเป้าหมายอย่างเร็วนี่แหละ

เธอพยายามหนีไปอีกฝั่งแต่ก็ถูกมันไล่กวดตามมาอีกเธอจึงใช้จังหวะนี้ในการเบี่ยงหลบตัวไปเล็กน้อยพอที่จะหลบพ้นระยะการโจมตีของมันได้ก็พอ เพื่อให้สามารถตั้งหลักโจมตีมันสวนกลับมันได้ง่ายขึ้น

ถึงแม้การต่อสู้จะกินระยะเวลานาน แต่เซย์นะก็สามารถยิงกระสุนโจมตีใส่ที่หัวของมันได้อีกหลายนัด และในที่สุด....มันก็ถูกยิงศีรษะจนล้มลงไปนอนจมกองเลือดบนพื้นอีกครั้งและไม่มีท่าทีว่าจะลุกขึ้นมาอีกแล้ว

เซย์นะสามารถปราบคริมสันเฮด สุดยอดซอมบี้ที่ร้ายกาจลงได้สำเร็จ

สรุปคลิปตอนต่อสู้ระหว่างเซย์นะกับคริมสันเฮด

แต่ถึงกระนั้นก็ทำเอาเธอรู้สึกใจเต้นแรงและเหนื่อยมาก เพราะเธอต้องเคลื่อนไหวตลอดเวลาในการต่อสู้กับมัน แถมทำให้เธอมือไม้อ่อนแรงไปหมด

"แฮ่ก.....แฮ่กๆ..........  นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมฉันถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย"

เซย์นะได้หยุดพักหายใจสักครู่ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนพร้อมกับมองตรงไปยังเส้นทางที่มีรถขวางกั้นไว้

"ตอนนี้ คงต้องมุ่งหน้าไปยังโรงเรียนตามที่คุณน้าตำรวจบอกอย่างเดียวสินะ..."

และแล้วการผจญภัยของเซย์นะยังคงดำเนินต่อไป


โปรดติดตามตอนต่อไปในช่วงสุดท้ายได้ที่ >> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 3.5] : Side Story - ภาคเซย์นะ (ตอนจบ)

แสดงความเห็นบน Facebook!