" />

วันพฤหัสบดีที่ 14 มีนาคม พ.ศ. 2556

โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 17]

และแล้วก็ยืดมาจนถึงพาร์ทที่ 17 ซะทีหลังจากที่พึ่งเขียน โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 16] ไปเมื่อคืน

มุ่งหน้าสู่ห้องควบคุม


ความเดิมตอนที่แล้วพวกโนบิตะจะต้องใช้ลิฟต์ส่วนกลางเพื่อมุ่งหน้าไปยังห้องควบคุมเพื่อเปิดเส้นทางหนีรถไฟฉุกเฉินที่อยู่ชั้นใต้ดิน ซึ่งพวกโนบิตะได้เปิดการทำงานของลิฟต์ส่วนกลางจากห้องเครื่องแล้วแต่ปัญหาต่อไปคือเส้นทางที่จะไปยังห้องควบคุมนั้นจะต้องฝ่าฝูงสัตว์ประหลาดอาวุธชีวภาพหลายตัว แต่ในตอนนี้พวกเขามีทางเลือกเพียงทางเดียวเท่านั้น!!!

ไจแอนท์ตัดสินใจผลักโซฟาที่นำมาคั่นประตูห้องออกไป พร้อมกับบอกให้ทุกคนเตรียมอาวุธทั้งหมดให้พร้อม ในตอนนี้พวกเขาจะทำการบุกฝ่าลุยพวกสัตว์ประหลาดและมุ่งหน้าไปยังลิฟต์ส่วนกลางกัน


เดคิสุงิบอกว่าเขาจะเป็นคนจัดการเรื่องอุปกรณ์ควบคุมในห้องควบคุมเอง จึงขอเป็นคนที่ลุยอยู่ในแนวหน้า

 
หลังจากที่ทุกคนพร้อมแล้วไจแอนท์จึงผลักประตูออกไปพร้อมกับบอกให้ทุกคนออกลุยทันที!!


ด้วยพลังความสามัคคีของพวกเขาสามารถฝ่าฝูงสัตว์ประหลาดและซอมบี้ได้ง่าย


ในที่สุดโนบิตะก็เห็นประตูลิฟต์ส่วนกลาง แล้ว เขากับเดคิสุงิจึงเข้าไปด้านในสุดเพื่อกดปุ่มเรียกลิฟต์ ซึ่งต้องใช้เวลาสักระยะ และให้เพื่อนๆคนอื่นช่วยกันยิงสกัดพวกสัตว์ประหลาดที่บุกเข้ามา


ในที่สุดประตูลิฟต์ก็เปิดออก...


เดคิสุงิจึงเรียกให้ทุกคนรีบวิ่งเข้ามาที่ลิฟต์ทันทีก่อนที่เขากับโนบิตะจะวิ่งเข้าลิฟต์ไป โดยหารู้ไม่ว่ามีตัวอะไรบางอย่างกำลังจ้องมองพวกเขาผ่านทางช่องระบายอากาศบนเพดานที่คั่นระหว่างพวกเขาไว้ เซย์นะสังเกตเห็นว่าตะแกรงข่องระบายอากาศร่วงลงมาเบื้องหน้าพวกเธอทำให้รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี



ตอนนั้นเองเซย์นะก็ไหวตัวทันหลังจากได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากช่องเพดาน เธอจึงกระโดดหลบไปข้างและพบว่าสัตว์ประหลาดที่มาขวางพวกเธอไว้คือเจ้าเบรนซัคเกอร์ที่โนบิตะเคยเจอที่โรงเรียนนั่นเอง โนบิตะพยายามจะออกไปช่วยแต่ก็ต้องหยุดเมื่อเห็นว่ามีอะไรบางอย่างพุ่งเข้าใส่ผนังข้างเขา




มันคือน้ำกรดที่เบรนซัคเกอร์อีกตัวที่ยังอยู่บนเพดานพ่นใส่นั่นเอง หลังจากนั้นเจ้าตัวที่อยู่บนเพดานก็กระโดดลงมาหันหน้าเข้าหาทางโนบิตะ พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับเบรนซัคเกอร์ถึง 2 ตัวด้วยกัน โนบิตะยกปืนขึ้นเตรียมที่จะยิงเบรนซัคเกอร์แต่เดคิสุงิห้ามไว้ เพราะสถานที่ต่อสู้แบบนี้เสียเปรียบมากเพราะว่ามีศัตรูที่อยู่คั่นกลางพวกเขาซึ่งอาจจะก่อให้เกิดความเสี่ยงยิงปืนโดนพวกเดียวกันเองได้


เดคิสุงิบอกให้โนบิตะล่อมันเข้ามาในลิฟค์แล้วค่อยระดมยิงเป็นแนวเฉียง แล้วให้เพื่อนของเขาพวกเจาโจมตีเป็นแนวตรงจะดีกว่า โนบิตะได้ยินเช่นนั้นจึงทำตามที่เดคิสุงิบอก


ทั้งคู่ล่อมันตัวนึงเข้ามาในลิฟต์ก่อนที่ระดมยิงใส่มันซึ่งตอนนั้นเอง ทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงเคนจิที่ตะโกนเข้ามาว่าให้พวกเขารีบล่วงหน้าไปก่อนเลย ส่วนพวกตนจะคอยยิงต่อสู้กับพวกสัตว์ประหลาดพวกนี้เองแล้วค่อยตามไปทีหลัง

 
ซึ่งโนบิตะไม่เห็นด้วย ยาสุโอะจึงบอกว่าพวกเขาเอาตัวรอดได้ให้ล่วงหน้าไปคุ้มกันเดคิสุงิดีกว่าเพราะตอนนี้พวกเขาจะต้องทำเวลาให้เร็วที่สุด


แล้วประตูลิฟต์ก็ปิดลง โนบิตะกับเดคิสุงิก็จัดการเบรนซัคเกอร์ที่ล่อเข้ามาในลิฟต์ได้สำเร็จ


ในตอนนี้มีเพียงโนบิตะกับเดคิสุงิเท่านั้นที่ได้เข้ามาในลิฟต์ โนบิตะจึงพูดกับเดคิสุงิขึ้นมาว่า เราทั้งคู่จะล่วงหน้าไปก่อนเลย  เพราะอย่างที่พวกเขาบอกว่าจะต้องหาทางหนีให้พวกเขาให้เร็วที่สุด จะมัวเสียเวลาอยู่ไม่ได้และอีกอย่างคือเขาเชื่อมั่นในตัวเพื่อนของเขา ทุกคนจะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน แต่เดคิสุงิรู้ดีว่าถึงโนบิตะจะพูดแบบนั้นแต่ในใจเขาเองก็คงเป็นห่วงเพื่อนๆไม่น้อยเลย แต่ตอนนี้พวกเขาทั้งคู่ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว


พวกเขาทั้งคู่ออกมาจากลิฟต์และมุ่งหน้าต่อไป


จนในที่สุดพวกเขาก็เดินเข้ามาในห้องๆหนึ่ง


ซึ่งลักษณะของห้องนั้นมีแคปซูลอยู่เต็มไปหมด


โนบิตะกับเดคิสุงิเองก็สงสัยว่านี่มันใช่ห้องควบคุมแน่เหรอ? ดูจากสภาพแล้วคงไม่ใช่ห้องนี้แน่นอน


แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาทั้งคู่สนใจคือแคปซูลขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ด้านในสุดของห้องนั้นเดคิสุงิเรียกให้โนบิตะมองดูสิ่งที่อยู่ข้างในแปซูล


สิ่งที่อยู่ในแคปซูลนั้นคือ....




"เจ้านี่มัน...ไทแรนท์ T-002 สุดยอดอาวุธชีวภาพที่สมบูรณ์แบบที่เกิดจากที-ไวรัส"

เดคิสุงิจำได้ว่าเจ้าสิ่งนี้คือสิ่งที่ปรากฏอยู่ในสไลด์หน้าสุดท้ายของข้อมูลพวก B.O.W. ซึ่งนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นตัวจริงของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ในระยะประชิดขนาดนี้



เดคิสุงิกับโนบิตะไม่พอใจมากเกี่ยวกับเจ้าสิ่งนี้และเดคิสุงิได้บอกอย่างแน่วแน่ว่า..เขาจะไม่ยอมให้เจ้าสิ่งนี้หลุดออกมาเป็นอันขาด


 
แต่อยู่ตรงนี้เขาคงทำอะไรไม่ได้ จึงบอกกับโนบิตะว่าเขาจะเดินออกไปหาห้องควบคุมต่อและหาทางทำลายเจ้าสิ่งนี้ไปในเวลาเดียวกัน และขอให้โนบิตะออกไปกับเขาด้วย แต่โนบิตะกลับบอกว่า เดี๋ยวอีกสักพักเขาจะเดินตามไป ซึ่งเดคิสุงิคิดว่าบางทีโนบิตะต้องการใช้เวลาทำใจสักระยะ จึงไม่ได้บังคับก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง



"เพื่อเจ้าสิ่งนี้น่ะเหรอ...ทุกคนถึงได้..."



แต่โนบิตะหารู้ไม่ว่าการที่เขายืนอยู่ต่อหน้าไทแรนท์เป็นเวลานานนั้นทำให้เจ้าไทแรนท์ซึ่งได้ลืมตาขึ้นมาแล้วมองเห็นเป้าหมายการทำลายลางของมัน ทำให้สัญชาตญาณความดุร้ายตื่นขึ้น และพยายามพังแคปซูลออกมา หลังจากที่แคปซูลของไทแรนท์ถูกกระแทก ทำให้ระบบรักษาความปลอดภัยของห้องทำงาน ประตูทั้งหมดจึงถูกปิดลงเพื่อกักขังสุดยอดอาวุธชีวภาพที่บ้าคลั่งนี้ไปพร้อมกับโนบิตะ


  

แคปซูลของไทแรนท์มีรอยถูกกระแทกมากขึ้น พร้อมกับปริมาณของเหลวที่ลดลง





และในที่สุด...


โนบิตะได้นึกถึงเหตุการณ์ที่แสนสนุกสนานกับเพื่อนเขาตลอดช่วงเวลาที่อยู่ที่เกาะ 3 วัน และเมื่อเขากลับมาเขาก็ต้องพบกับเหตุการณ์หายนะดั่งฝันร้ายที่จะติดตามเขาไปชั่วชีวิต



ไทแรนท์ T-002 ได้หลุดออกมาจากแคปซูล ห้องทั้งห้องถูกปิดตาย โนบิตะจึงต้องเผชิญหน้ากับไทแรนท์ตามลำพัง!!! ตอนนี้เขาไม่มีทางหนีอีกแล้ว!!!


โนบิตะจึงได้ชักปืนขึ้นมาพร้อมที่จะต่อสู้กับมัน....สุดยอดอาวุธชีวภาพที่ร้ายกาจที่สุด...ไทแรนท์!!







โปรดติดตามต่อในบทความถัดไป โนบิตะ VS ไทแรนท์
ที่บทความนี้ >>> โดราเอม่อนกับโนบิตะลุยไบโอฮาซาร์ด Muda ni Kaizouban [เนื้อเรื่องส่วนที่ 18]



ปล. เป็นอย่างที่คนเม้นคนนึงว่าไว้ว่า... โนบิตะนี่ซวยได้ตลอดศกเลยทีเดียว

สงสัยตอนลีออนเจอกับโนบิตะในภาค ID คงจะพูดแบบนี้เหมือนกับตอนเจอเจคแน่ๆเลย




"Welcome to the club"
"ขอต้อนรับเข้าสู่ชมรมคนดวงซวย"



ข้อมูลทิ้งท้าย







แสดงความเห็นบน Facebook!

7 ความคิดเห็น :

  1. ไม่ระบุชื่อ14 มีนาคม 2556 เวลา 05:58

    โนบิตะก็ยังคงความซวยตลอดตามแบบฉบับดั้งเดิม(ฮา) อยู่กับเพื่อนไม่ตื่น พออยู่คนเดียวดันตื่น

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. สงสัยตอนลีออนเจอกับโนบิตะในภาค ID คงจะพูดแบบนี้เหมือนกับตอนเจอเจคแน่ๆเลย

      http://j05.img-up.net/welcome6bb5.jpg

      "Welcome to the club" <<< ขอต้อนรับเข้าสู่ชมรมคนดวงซวย

      ลบ
  2. ไม่ระบุชื่อ14 มีนาคม 2556 เวลา 16:21

    ว่าจะนอนตั้งแต่ตีสามละ

    เจอ ไบโอโดเรม่อนไป

    อ่านยันเช้าครับ 555+

    ตอบลบ
  3. มันน่าสนุกขนาดนั้นเชียวรึ เหอะๆๆๆๆๆ--

    ตอบลบ
  4. ไม่ระบุชื่อ14 มีนาคม 2556 เวลา 21:22

    สนุกนะครับ เราก็อ่านตอนเที่ยงคืน เกือบตีสองค่อยนอน - -"

    ตอบลบ
  5. ไม่ระบุชื่อ15 มีนาคม 2556 เวลา 08:13

    สนุกมาก!! อารมณ์แบบต้องอ่านให้จบ ไม่งั้นไม่เลิก >w<

    ตอบลบ